Superman: Up in the Sky- Όταν ξαναγνωρίσαμε τον Superman
Αν με ρωτήσει κανένας ποιος είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας από όλο το φάσμα της φαντασίας, θα απαντήσω χωρίς δεύτερη σκέψη τον Superman. Υπήρχε πάντα κάτι σε αυτόν τον Υπεράνθρωπο που, να πω την αλήθεια, με έκανε από μικρό να συγκινούμαι. Ίσως η υπέροχη αθωότητα του και η ακλόνητη πίστη του στην ανθρωπότητα, ακόμα και όταν αυτή τον απογοητεύει συνεχώς. Ίσως το γεγονός ότι παρόλο που είχε όλη τη δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν, επιλέγει αντί να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του, να βοηθήσει αντιθέτως τους ανήμπορους και τους αθώους. Όπως και να χει όμως, ο Superman ήταν, είναι και θα είναι ένας θεός με ψυχή μικρού παιδιού και αυτό είναι κάτι που τον κάνει υπέροχο αλλά και συνάμα τόσο πολυδιάστατο. Κι όμως τα τελευταία χρόνια ο συγκεκριμένος χαρακτήρας πέφτει συνεχώς σε μία ατέρμονη λούπα από μέτριες έως κακές ιστορίες τόσο στα κόμικς όσο και στη μεγάλη οθόνη με την ίδια τη Warner Brothers μάλιστα να παραδέχεται ότι και η ίδια δεν ξέρει πως να κάνει τον συγκεκριμένο ήρωα σχετικό στο σύγχρονο κοινό. Με αυτά και με εκείνα λοιπόν, όλα έδειχναν ότι ο συγκεκριμένος ήρωας θα ήταν καταδικασμένος να ζήσει στη μετριότητα για αρκετό καιρό. Ευτυχώς όμως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στον χώρο των κόμικς ήρθε με μία σειρά έξι τευχών για να μας αποδείξει το αντίθετο. Ο λόγος φυσικά για τον Tom King, τον άνθρωπο που δημιούργησε κόμικς τα οποία ο κόσμος λάτρεψε όπως το “Mr Miracle” και το “Vision” αλλά και που μίσησε όπως το πρόσφατο run του στο “Batman” και το αμφιλεγόμενο “Heroes in Crisis”. Σε αυτούς που τον λατρεύουν και σε αυτούς που τον μισούν. Ήταν πολύ λογικό λοιπόν να δημιουργηθεί μία πόλωση σχετικά με το αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος έπρεπε να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο ήρωα, καθώς οι ανορθόδοξοι τρόποι αφήγησής του δεν ήταν και πολύ σίγουρο ότι θα πετύχαιναν στον ήρωα. Ευτυχώς όμως τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα από ότι μπορούσε να περιμένει ο οποιοσδήποτε.
Προσωπικά αγαπάω τον King. Θεωρώ ότι οι τρόποι με τους οποίους πειραματίζεται δημιουργούν νέους τρόπους αφήγησης, φτάνοντας τις αφηγηματικές δομές των κόμικς στα άκρα, αλλά μπορώ να καταλάβω γιατί πολύς κόσμος τον θεωρεί υπερβολικό και επιτηδευμένο. Ωστόσο ο King φαίνεται ότι είναι ένας δημιουργός ο οποίος καταλαβαίνει τους χαρακτήρες σαν κάτι περισσότερο από υπεράνθρωπους με φανταχτερές στολές που απλά παίζουν ξύλο με άλλους υπεράνθρωπους με φανταχτερές στολές. Επιλέγει να δώσει ανθρώπινη υπόσταση στους υπερήρωές του ανακατεύοντας την ανθρώπινη καθημερινή ζωή μαζί με τα ανδραγαθήματα τους. Και αυτό είναι κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα στο “Up in the Sky”. Η ιστορία πάει ως εξής: Εξωγήινοι απαγάγουν ένα κοριτσάκι και το μεταφέρουν εκτός σύμπαντος. Ο Superman αποφασίζει λοιπόν να κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να τη σώσει. Ψάχνοντας λοιπόν το κοριτσάκι έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους άθλους οι οποίοι του αποκαλύπτουν που μπορεί να βρίσκετε το κορίτσι. Όσο όμως προχωράει την αναζήτησή του ο Superman έρχεται αντιμέτωπος με ένα τεράστιο δίλημμα: Κατά πόσο η ζωή ενός ατόμου είναι πιο σημαντική από τις ζωές των χιλιάδων ανθρώπων που ο ίδιος άφησε πίσω του;
Το Up in the Sky είναι μία ιστορία που αποδομεί τον χαρακτήρα του Superman και τον ξαναδημιουργεί από την αρχή. Ο King επιλέγει ως σημείο αναφοράς παλιές ιστορίες του Υπεράνθρωπου, όπως το θρυλικό τεύχος με τη μονομαχία του με τον Mohamed Ali ή αυτό με τον αγώνα ταχύτητας ενάντια στον Flash παραλλάσσοντάς τες όπου είναι απαραίτητο, προκειμένου να μας δείξει τις διαχρονικές αξίες του ήρωα. Για τον King οι κλασσικές αυτές ιστορίες χρησιμεύουν ως εργαλείο περισσότερο για να αναδείξουν τον Superman, ως αυτό που πραγματικά είναι: το σύμβολο της ελπίδας. Μέσα από τις διάφορες οριακά αυτοτελείς ιστορίες ο Superman αντιμετωπίζει διάφορους άθλους (θυμίζοντάς μας το αριστουργηματικό “All Star Superman” του Morrison) μέσα από τους οποίους δοκιμάζεται φτάνοντας πολλές φορές στα όριά του. Όμως πάντα θα καταφέρνει τελικά να νικήσει και να συνεχίσει να πορεύεται προς το στόχο του.
Ένα άλλο εξαιρετικό σημείο της ιστορίας είναι το σχέδιο του βετεράνου Andy Kubert, του ανθρώπου που έχει σχεδιάσει κάποιες από τις πιο εμβληματικές ιστορίες της DC τα τελευταία χρόνια όπως το “Flashpoint” και το “Batman: Whatever Happened to the Caped Crusader?” αλλά και το “Marvel 1602” για την αντίπαλη εκδοτική. Εδώ το σχέδιό του είναι πιο ώριμο από ποτέ και μπορώ να πω – με ίσως μία κάποια δόση υπερβολής – ότι είναι ίσως μία από τις πιο όμορφες εικαστικές αποτυπώσεις του Superman τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Ο Kubert εδώ αφήνεται ελεύθερος και φτιάχνει κάποια καρέ τα οποία κυριολεκτικά κόβουν την ανάσα με το πόσο όμορφα είναι.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η DC ζορίζετε να βγάλει αξιόλογες ιστορίες με τον Superman. Προτιμάει να τον βάζει να πολεμάει εξωγήινες οντότητες ή να τον τοποθετεί σε παράλληλα σύμπαντα ερευνώντας άλλες πτυχές του. όπως το τι θα συνέβαινε αν ήταν κακός κλπ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Πιστεύω όμως ότι κάπου εκεί είναι που η ταυτότητα του ήρωα κάπως χάνετε. Γιατί το μυστικό του Superman βρίσκετε στην απλότητά του. Βρίσκετε στις ιστορίες όπως το Up in the Sky, οι οποίες δεν επιχειρούν να ξαναδημιουργήσουν, αλλά αντιθέτως να ξαναγνωρίσουν τον ήρωα στους αναγνώστες. Γι’ αυτό όσες φορές και αν βλέπω τον Superman να πολεμάει υπερφυσικά τέρατα και εξωκοσμικούς δυνάστες, εγώ πάντα θα συγκινούμαι όταν τον βλέπω να σώζει ένα αεροπλάνο λίγο πριν πέσει, ή να κάνει τα πάντα για να σώσει ένα παιδί που πιστεύει σε αυτόν. Γιατί μέσα στην πολυπλοκότητα των καιρών και στις δυσκολίες της σύγχρονης εποχής δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι ευχηθήκαμε να είχαμε έναν Superman να έρθει να μας σώσει. Και αυτό είναι που κάνει τον ήρωα τόσο μαγικό και υπέροχο.
About the Authors
Άλκης Καζαμίας Ο Άλκης όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει anime. Αργότερα σοβαρεύτηκε και τώρα κυνηγάει την καριέρα του Bounty Hunter στον Tatooine. Στον ελεύθερό του χρόνο σπουδάζει θεατρολογία στο ΕΚΠΑ και του αρέσει οτιδήποτε τον μεταφέρει σε μακρινούς γαλαξίες, η δυνατή μουσική και το ανελέητο κράξιμο.
Related Posts
SmassPodcasts #15: Ο Batman στην οθόνη →
Ο Batman στην Οθόνη (Μέρος Α’) – Aπό τη δημιουργία ως τα φωτεινά ’60s →
DCeased – Ο φτηνός εντυπωσιασμός ενός υπερηρωικού zombie apocalypse →
