Ο Καλός Γιος- Ένα κλειστοφοβικό, ενδοσκοπικό ταξίδι

Δημήτρης Τζάνογλος Από Δημήτρης Τζάνογλος 5 Λεπτά Ανάγνωσης

Η λογοτεχνία γενικότερα και η αστυνομική λογοτεχνία ειδικότερα, της άπω Ανατολής τα τελευταία χρόνια αρχίζει και ανθίζει εκδοτικά στη Δύση και την Ευρώπη, με την Ελλάδα να μην αποτελεί εξαίρεση. Όλο και περισσότεροι συγγραφείς από χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα βρίσκουν τη θέση τους στα ράφια των εγχώριων βιβλιοπωλείων. Μία εκ των συγγραφέων αυτών είναι η Νοτιοκορεάτισσα You-Jeong Jeong (1966) η οποία έπειτα από πολυάριθμες μεταφράσεις και βραβεύσεις έργων της, καθώς και με συγκρίσεις με συγγραφικές περσόνες όπως ο Stephen King και ο Raymond Chandler (αν και αν μη τι άλλο τα κοινά μεταξύ των δύο δεν είναι και τόσα πολλά), βρίσκει τον μεταφραστικό δρόμο της και στα ελληνικά. Ο Καλός Γιος είναι το πρώτο βιβλίο της που παρουσιάστηκε εντός συνόρων, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο τον Φεβρουάριο του 2020 και σε μετάφραση κατευθείαν από τα Κορεάτικα, από την Αμαλία Τζιώτη.

Πρωταγωνιστής και αφηγητής είναι ο εικοσιπεντάχρονος Γιου-τζιν, που ζει στη φανταστική πόλη Γκουν-ντο, με τον υιοθετημένο αδερφό του και την μητέρα του. Ένα πρωί ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι τα ρούχα του και το κρεβάτι του είναι βουτηγμένα στο αίμα. Όντας επιληπτικός ακολουθεί μια αγωγή η οποία πολλές φορές έχει ως παρενέργεια κενά μνήμης. Έτσι και εκείνο το πρωινό, ο Γιου-τζιν δε θυμάται σχεδόν τίποτα από το περασμένο βράδυ και πώς βρέθηκε λουσμένος στα αίματα. Σταδιακά ανακτώντας τις αισθήσεις του και τη συνείδησή του, προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη έχοντας μόνο κάποιες θολές εικόνες στο μυαλό με τη μητέρα του να φωνάζει το όνομά του. Κατεβαίνοντας από το δωμάτιό του, βλέπει όλο το σπίτι γεμάτο πατημασιές και αίματα με την πηγή αυτών να είναι ένα πτώμα το οποίο κείτεται στο δάπεδο, το πτώμα της μητέρας του.

Ο Γιου-τζιν σοκαρισμένος προσπαθεί να αντιληφθεί τι έγινε το περασμένο βράδυ και να γεμίσει σταδιακά τα κομμάτια στα κενά της μνήμης του. Βρισκόμενος ο ίδιος στο σπίτι όπου δολοφονήθηκε η μητέρα του, είναι σίγουρος πως θα αναγκαστεί να αποδείξει την αθωότητά του, αν και εφόσον δεν το έκανε εκείνος. Στην προσπάθειά του να βρει ποιος είναι ο δολοφόνος θα ξεκινήσει ένα τεράστιο εσωτερικό ταξίδι, το οποίο θα τον πάει πολύ πίσω, και ξεκινώντας από τα χρόνια του σχολείου, θα φτάσει μέχρι το σήμερα ανακαλύπτοντας πολλά πράγματα για τον ίδιο του τον εαυτό που θα τον σοκάρουν, αλλά και για πρόσωπα της οικογένειάς του, τα οποία θα του φέρουν ακόμα μεγαλύτερο σοκ.

Η You-Jeong Jeong παρουσιάζει ένα βιβλίο-ψυχογράφημα του πρωταγωνιστή της, οδηγώντας τον σε βαθιές ενδοσκοπικές συζητήσεις, η δόμηση των οποίων παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Το γεγονός ειδικά, ότι η συγγραφέας ήρθε σε επαφή με ψυχολόγους και ψυχιάτρους αναζητώντας βοήθεια για την σκιαγράφηση του χαρακτήρα, προσδίδει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά και βάρος στην ρεαλιστικότητα του ίδιου του Γιου-τζιν. Αυτό το στοιχείο βέβαια είναι ίσως η παγίδα του βιβλίου, καθώς η σχεδόν παντελής απουσία διαλόγων, οδηγεί σε ένα κλειστοφοβικό μονόλογο του πρωταγωνιστή και μια εν μέρει μονοδιάστατη γραφή, η οποία όμως καταφέρνει να αναδείξει την πένα της You-Jeon Jeong. Παρά το φαινομενικά μονόπλευρο αλλά και βαρύ περιεχόμενο, η γραφή είναι δομημένη έτσι ώστε να αρπάζει τον αναγνώστη και να τον μετατρέπει σε θεατή του Γιου-τζιν, κάνοντας το κείμενο να κυλάει πολύ γρήγορα.

Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο, είναι η έμμεση αλλά ουσιαστική παρουσία της κορεάτικης κουλτούρας, μιας κουλτούρας αρκετά ξένης για την πλειοψηφία του πληθυσμού στην Ευρώπη. Αν και οι σκηνές σε εξωτερικούς χώρους είναι ελάχιστες, ο χαρακτήρας του Γιου-τζιν και ο τρόπος που σκέφτεται, αλλά και οι περιγραφές του από το παρελθόν, αρκούν για να συνθέσουν μια σκοτεινή μεν αλλά εξωτική δε ατμόσφαιρα.

Εν κατακλείδι, η You-Jeong Jeong παρουσιάζει ένα ψυχολογικό θρίλερ, με στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος και ατμόσφαιρα που όντως πατάει στα χνάρια του Stephen King, δημιουργώντας ένα πολύ αξιόλογο και καλοδουλεμένο αποτέλεσμα. Σίγουρα Ο καλός γιος με τα κλειστοφοβικά του στοιχεία και την κυρίως εντός σπιτιού δράση, φαντάζει μία ιδανική επιλογή για την περίοδο της καραντίνας.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.