Τίτλοι χωρίς κύρια ονόματα και με ασυνήθιστη σύνθεση, βγαλμένοι από τις πιο παράξενες συνδέσεις.
Ποιος δεν έχει ρωτήσει μια ταινία στην παντομίμα με τίτλο τόσο δύσκολο να αναπαραστήσεις που να χαλάει η διάθεση της παρέας. Συνήθως είτε να μια ταινία αυστηρά για σινεφίλ γυρισμένη σε μια ξεχασμένη χρονολογία που ανασύρεται στην μνήμη μόνο για τέτοιες περιπτώσεις είτε αντίθετα μια «κάφρικη» ταινία των 60s. Η παρακάτω λίστα περιέχει αμφότερα τα είδη, χωρίς κύρια ονόματα, ονόματα πόλεων και χωρών στον τίτλο τους και παρουσιάζονται χρονολογικά:
The Incredibly Strange Creatures Who Stopped Living and Became Mixed-Up Zombies (1963)
Από την αρχή αυτός ο τίτλος θα δυσκολέψει. Δώδεκα λέξεις και ένας σουρεάλ τίτλος με ακόμα πιο σουρεάλ πλοκή και περιεχόμενο. Είναι μια από αυτές τις ταινίες που παρακολουθείς απλά για το cringe ψάχνοντας μια λίστα με τις χειρότερες ταινίες που φτιάχτηκαν ποτέ. Μάλλον είναι και μια από τις ταινίες με τον χειρότερο τίτλο. Πάντως την δουλειά της την κάνει για το παιχνίδι.
The Ghost in the Invisible Bikini (1966)
Συνεχίζοντας το σερί πια cringe ταινιών, άλλη μια υπερπαραγωγή της δεκαετίας του άφρο και της καμπάνας. Κάτι ανάμεσα σε ταινία φαντασίας και κωμωδία είναι ένα μίγμα κακογουστιάς που έκανε πάταγο την εποχή της, κυρίως επειδή πρωταγωνιστούσε η Nancy Sinatra. Με μια σύντομη αναζήτηση, η ταινία φαίνεται να είναι μια από τις πρώτες προσπάθειες του Hollywood να προσεγγίζουν το ανδρικό κοινό μέσα από την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος.
The Unbearable Lightness of Being (1988)
Μπορεί ο Daniel Day-Lewis να δήλωσε ότι αποσύρεται από την υποκριτική με την ταινία «Η Αόρατη Κλωστή», όμως μπορούμε να δούμε κοινά στοιχεία με τον playboy χαρακτήρα στην ομώνυμη μεταφορά του βιβλίου του Μίλαν Κούντερα. Από τις λίγες ταινίες της λίστας που αξίζει πράγματι να δείτε, δίνει μια πιο υλική διάσταση στον κυρίως φιλοσοφικό στοχασμό του συγγραφέα.
A Woman, a Gun and a Noodle Shop (2009)
Ο Zhang Yimou ξεφεύγει από τις κλασσικές πολεμικές υπερπαραγωγές και ασχολείται με την διασκευή ενός από τα πρώτα έργα των αδερφών Coen, ένα neo-noir thriller που ονομάζεται «Blood Simple». Σε ένα noodle shop κοντά στο Σινικό Τείχος στην Κίνα, μια γυναίκα, ο αυταρχικός σύζυγος και ο μάγειρας εραστής σχηματίζουν ένα ενδιαφέρον τρίγωνο που δεν ξεφεύγει και πολύ από ένα τυπικό κοινωνικό δράμα. Εκτός από την ζήλεια και την απιστία, η ταινία συνεχίζει σε ένα μοτίβο βίας και splatter στα πλαίσια των αδερφών Coen. Αν και δεν είναι από τις καλύτερες στιγμές του σκηνοθέτη, υπάρχουν κάποιες σκηνές που ανταμείβουν τον θεατή μέσα στο υπόλοιπο φλύαρο και άτονο κλίμα.
A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence (2014)
Δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο καταθλιπτικό και φιλοσοφικό από τον σουηδικό κινηματογράφο. Ένας πραγματικός πίνακας του 1565 με περιστέρια να κάθονται σε ένα κλαδί δέντρου, αρκούσε για τον σκηνοθέτη Roy Anderson προκειμένου να εμπνευστεί μια ταινία 100 λεπτών. Έτσι έχουμε δυο περιπλανώμενους φίλους και εμπόρους που προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους σε πελάτες. Τόσο το ίδιο το εμπόρευμα μηδαμινής αξίας(δόντια βρικόλακα, μάσκες και τσάντες μιας χρήσης) όσο και τα αρχικά ασύνδετα πλάνα ενός ψυχρού χειμωνιάτικου τοπίου, δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη ταινία του σουηδικού art house.
