Altered Carbon – Η σπορά του Blade Runner

Το Blade Runner 2049 ήταν μία απ’ τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και γι’ αυτό άλλωστε έχει ξεχωρίσει και με 5 υποψηφιότητες στα Όσκαρ. Η μεταμοντέρνα cyberpunk αισθητική του, συνδυασμένη με δράση noir τύπου έχει όλα τα προσόντα να εμπνεύσει νέες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες αν σταθούν αντάξιες του Blade Runner σίγουρα -τουλάχιστον- θα μας προσφέρουν πολλές όμορφες φουτουριστικές εικόνες.

Το Altered Carbon είναι η ιδανική λύση για τους fans της επιστημονικής φαντασίας, που έθεσαν τον πήχη ψηλά μετά το Blade Runner 2049. Συγκεκριμένα η νέα σειρά του Netflix, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Richard K. Morgan, καταφέρνει να συνδυάσει ένα cyberpunk περιβάλλον με μια ιστορία μυστηρίου και έναν καταιγιστικό ρυθμό δράσης.

Η κεντρική ιδέα του σεναρίου μας παρουσιάζει μια κοινωνία που η ανθρώπινη τεχνολογία βρίσκεται λίγο πριν εξαλείψει τελείως την ιδέα του θανάτου. Ο άνθρωπος του Altered Carbon δεν ορίζεται από το σώμα του (το οποίο είναι αναλώσιμο), αλλά από έναν δακτύλιο που ενσωματώνεται στον αυχένα και επιτρέπει την επαναφορά κάθε νεκρού σε νέο σώμα. Σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ιπτάμενα οχήματα (αντίστοιχα με τα οχήματα του Blade Runner) και εποικίζουν νέους πλανήτες, θα ήταν αδιανόητο να μην είχαν βελτιώσει τη διάρκεια της ζωής τους.

Πλέον -με τον δακτύλιο- δεν επιμηκύνεται απλώς η ανθρώπινη ζωή, αλλά δημιουργείται η δυνατότητα της αποφυγής του θανάτου για πάντα, με μοναδική προϋπόθεση να μην καταστραφεί ο δακτύλιος. Η καταστροφή του δακτυλίου θεωρείται «πραγματικός θάνατος», δηλαδή μη αναστρέψιμος. Κάθε άλλος θάνατος μπορεί να θεραπευθεί με την εγκατάσταση του δακτυλίου σε ένα νέο σώμα («περίβλημα»), με το οποίο μπορεί μάλιστα να αναστραφεί και η διαδικασία της γήρανσης, αφού τα νέα σώματα μπορούν να διατηρήσουν κάθε άνθρωπο νέο και ακμαίο, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα της εγκατάστασης τεχνητών μελών μετά από ατυχήματα, τα οποία ισχυροποιούν το περίβλημα.

Όμως στο Altered Carbon δεν μπορεί κάθε άνθρωπος να καταπολεμήσει τον θάνατο, πολύ απλά επειδή το Διαστρικό Προτεκτοράτο στο οποίο υπάγονται οι πολίτες παραμένει μια κοινωνία βουτηγμένη στην ανισότητα και την εκμετάλλευση. Οι πλούσιοι, όπως ο Laurens Bancroft, μπορούν να ζουν για αιώνες στις επαύλεις τους, οι οποίες είναι χτισμένες (κυριολεκτικά) πάνω από τα σύννεφα, ενώ οι φτωχοί συνεχίζουν να πεθαίνουν, αφού δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν νέο περίβλημα, ενώ ακόμα και για να πας στο νοσοκομείο πρέπει να πληρώσεις αδρά. Μάλιστα, οι πλούσιοι διοργανώνουν και αγώνες φτωχών μέχρι θανάτου, όπου υπόσχονται ως ανταμοιβή ένα νέο περίβλημα σε όποιον επιζήσει. Μια ολοκληρωτική κοινωνία, που μπορεί να δαμάσει το θάνατο, λογικό είναι να χαρακτηρίζεται από ακραίες μορφές βίας, από στρατιωτικοποίηση και πλήρη έλεγχο της καθημερινότητας των ανθρώπων. Με λίγα λόγια το Διαστρικό Προτεκτοράτο είναι μια τεχνολογική δυστοπία, ένα ονειρεμένο μέρος για τους πλούσιους κι ένας καθημερινός εφιάλτης για τους φτωχούς.

Επειδή όμως και ο κόσμος των πλούσιων έχει τα δικά του αινίγματα, ο Bancroft, ίσως ο πιο πλούσιος άνθρωπος του Διαστρικού Προτεκτοράτου, επαναφέρει στη ζωή τον Takeshi Kovacs, έναν απ’ τους τελευταίους επαναστάτες («αγγελιοφόρους»), επειδή θεωρεί ότι είναι ο πιο ικανός να διαλευκάνει έναν φόνο… Τον δικό του φόνο! Ο Bancroft δολοφονήθηκε μυστηριωδώς και έχει διαγράψει κάθε μνήμη του απ’ τις τελευταίες του στιγμές, με αποτέλεσμα να φοβάται τον δολοφόνο, ο οποίος λογικά συνεχίζει να βρίσκεται στο περιβάλλον του. Έτσι λοιπόν επιστρατεύει τον Kovacs, έναν παλιό εχθρό της τάξης του και της καταπιεστικής κοινωνίας που την συντηρεί. Ο Kovacs, με τη σειρά του, θα δεχθεί την πρόκληση, χωρίς όμως να συμφιλιωθεί με τον τρόπο ζωής του Bancroft και των ομοίων του. Η αποστροφή του αυτή για την αχόρταγη ζωή των πλούσιων του Προτεκτοράτου θα τον συνδέσει -αργά ή γρήγορα- με την αστυνόμο Ortega, η οποία θα τον συντροφεύσει στις έρευνές του.

Η νέα σειρά του Netflix δεν είναι σε καμία περίπτωση μια αντιγραφή του Blade Runner, αλλά εμπνέεται σεναριογραφικά και σκηνοθετικά απ’ αυτό (και δεν το κρύβει), αναπτύσσοντας τη δικιά της ιστορία, η οποία μάλιστα έχει γίνει ήδη απ’ τις πρώτες μέρες προβολής της ιδιαίτερα δημοφιλής. Σίγουρα δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο sci-fi αριστουργημάτων , όπως το Blade Runner ή το Matrix, αλλά απ’ την άλλη φέρνει ένα φρέσκο αέρα στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, το οποίο δυστυχώς δεν έχει να επιδείξει μεγάλα βήματα τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Το Altered Carbon αναμετριέται με βαθιά ερωτήματα, όπως η αθανασία, η ανισότητα, η βία, η ανισότιμη χρήση της τεχνολογικής ανάπτυξης, ακόμα και με θρησκευτικά ζητήματα, όπως το ποια θα ήταν η θέση των θρησκειών απέναντι στην πιθανότητα ενός είδους τεχνητής μετενσάρκωσης ή ακόμα και με το ερώτημα αν χρειάζεται να υπάρχει θεός, όταν ο άνθρωπος έχει καταφέρει να ελέγξει ακόμα και τον ίδιον το θάνατο.

Η έρευνα του Kovacs για τη δολοφονία του Bancroft δημιουργεί ένα νουαρικής φύσης σενάριο, το οποίο ξετυλίγεται ιδανικά στο cyberpunk σκηνικό του Διαστρικού Προτεκτοράτου, προσφέροντάς μας μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία μπορεί να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας, με τις ανατροπές της και τη συνεχή εισαγωγή νέων δεδομένων, απ’ το πρώτο μέχρι το τελευταίο επεισόδιο.

Tags: Altered Carbon, cyberpunk, Netflix

About the Authors

Μάνος Βασιλείου - Αρώνης Γεννήθηκε το 1993, δηλαδή ήταν 6 χρονών όταν είδε πρώτη φορά το Star Wars. Κάπου στο Λύκειο κατέληξε ότι η αλήθεια βρίσκεται στον Sheldon και από τότε προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο των nerds και των superheroes, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αγαπημένο του χρώμα το κόκκινο: στις σημαίες, στον Flash, στον Deadpool, ενώ στις μπλούζες το προτιμά με λευκές λωρίδες. Τελευταία το παίζει και ιστορικός, χωρίς καμία επιτυχία.