Μετά τα τεύχη 800 και 801, έκλεισε μία περίοδος για τον Spider-Man καθώς ο Dan Slott άφησε τη συγγραφή ιστοριών για τον αγαπημένο ήρωα μετά από δέκα χρόνια συνεχής παρουσίας σε μία από τις πιο ιστορικές σειρές κόμικ. Το νέο ξεκίνημα φέρνει ακόμα έναν τίτλο υπ’ αριθμό 1, κάτι που πλέον, δυστυχώς, αποτελεί βασικό κομμάτι της εμπορικής στρατηγικής της Marvel, η οποία επανεκκινεί διαρκώς τίτλους, αναζητώντας τη λύση για την καθοδική πορεία στις πωλήσεις και στην ποιότητα των κόμικ της τα τελευταία χρόνια. Στη νέα εποχή του Spider-Man, το σενάριο αναλαμβάνει ο Nick Spencer, ο οποίος διακρίθηκε την τελευταία διετία για τη δουλειά με τον Captain America, πορεία που κορυφώθηκε πέρυσι με το Secret Empire. O Spencer πήρε μία επιλογή που ξεσήκωσε αντιδράσεις καθώς μετέτρεψε τον Captain America σε ναζί με έναν αρκετά απότομο τρόπο. Ωστόσο, στην εξέλιξη της ιστορίας δικαιώθηκε και μας έδωσε μία εξαιρετική ιστορία προδοσίας με πολιτικές προεκτάσεις. Η επιλογή του Spencer για τη νέα αρχή του Spider-Man είναι σωστή, καθώς δίνει σε έναν ταλαντούχο και έμπειρο δημιουργό την ευκαιρία να κάνει το επόμενο βήμα σε έναν από τους πιο απαιτητικούς τίτλους που υπάρχουν με τεράστιο κοινό που διαρκώς θέλει νέες ιστορίες.
Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί 4 τεύχη που ανήκουν σε ένα πρώτο arc με τίτλο «Επιστροφή στα βασικά» (Back to Basics). Η ιδέα μίας στροφής σε κλασικές νόρμες στα κόμικ έχει σφραγίσει τις αλλαγές στη Marvel το τελευταίο εξάμηνο, σε μία προσπάθεια να φέρει πίσω κάποιους παραδοσιακούς αναγνώστες. Πολλές σειρές που είχαν πρωταγωνιστές λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες ακυρώνονται και πολλοί πρωτοκλασάτοι ήρωες επανέρχονται στο ρόλο τους μετά από μία σειρά περιπέτειες και πειραματισμούς των σεναριογράφων — ενδεικτικά μόνο, ο Tony Stark συνήλθε από το κώμα και ο γιος του Odin είναι και πάλι ο Thor. Ο Spider-Man ακολουθεί σε αυτή την πορεία ήδη εδώ και ένα χρόνο, όταν έπαψε να είναι δισεκατομμυριούχος κάτοχος μίας επιχείρησης τεχνολογίας αιχμής. Ο Spencer προχωράει σε αυτό το δρόμο όσο περισσότερο μπορεί: ο Peter Parker ξανά με συγκάτοικο σε ένα μικρό διαμέρισμα της Νέας Υόρκης, ως Spider-Man συναντάει κάποιους κλασικούς αντιπάλους και η Mary Jane επανέρχεται δυναμικά στη ζωή του. Το σενάριο προσέχει ώστε να μη φανεί ότι ισοπεδώνει τα προηγούμενα χρόνια και εντάσσει κάποια στοιχεία από τις ιστορίες του Slott, με πιο χαρακτηριστικό την υπενθύμιση ότι ο Parker «έκλεψε» τη διδακτορική διατριβή του από τον Dr. Octopus (δεν την έκλεψε ακριβώς, θυμηθείτε ή διαβάστε το υπέροχο κομφούζιο του Superior Spider-Man). Η αποκάλυψη αυτή θα οδηγήσει τον πρωταγωνιστή μας να χάσει τη δουλειά, τον τίτλο του διδάκτορα και το σεβασμό των συναδέλφων του.
Η νέα αρχή του Spider-Man επενδύει σε όσα έκαναν τον χαρακτήρα τόσο αγαπητό και οδήγησαν εκατομμύρια να ταυτιστούν μαζί του. Καθημερινά προβλήματα επιβίωσης μέσα σε μία σύγχρονη μητρόπολη συνδυάζονται με έναν ήρωα που δεν ξεχωρίζει τόσο για τις δυνάμεις του όσο για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό με τα οποία αντιμετωπίζει προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα. Ωστόσο, κάτι λείπει. Δεν αρκεί το να επιστρέψει η σειρά σε έναν ήρωα της πόλης ούτε το –όχι και τόσο διακριτικό- κλείσιμο του ματιού στους φαν ότι θα βρεθεί τρόπος να ξεπεραστεί το One More Day και να επανέλθει ο έρωτας του Peter με τη Mary Jane. Η «επιστροφή στα βασικά» έχει αξία αν συνδυάζεται πάντα με κάτι πραγματικά καινούριο, μία πρωτότυπη –όσο γίνεται- ιστορία που θα πατάει σε κάποιες κλασικές αρχές του χαρακτήρα και του κόσμου του. Η αδυναμία αυτή είναι πολύ έντονη στο κεντρικό κομμάτι του νέου arc που περιστρέφεται γύρω από -μία ακόμα- απώλεια των δυνάμεων του Spider-Man που θα οδηγήσει σε –μία ακόμα- σύγκρουση ανάμεσα στους δύο πόλους της βασικής κατευθυντήριας αρχής του πρωταγωνιστή: δύναμη και ευθύνη. Την κατάληξη την ξέρουμε εξαρχής, προτού ολοκληρωθεί το arc, καθώς στο δίλημμα ανάμεσα σε μία «κανονική» ζωή και στους κινδύνους και τα άγχη του υπερ-ήρωα, η επιλογή είναι δεδομενη. Ο Spencer φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι περισσότερο απασχολημένος με το να αποδείξει ότι ξέρει τον ήρωα και τα βασικά κλισέ του παρά με το να παρουσιάσει μία ιστορία που να αντιστοιχεί στο σπουδαίο ταλέντο του.
Η κατάσταση επιδεινώνεται από το σχέδιο του Ottley, το οποίο είναι προσεγμένο αλλά κατά βάση «καταφέρνει» να περνάει απαρατήρητο. Κάτι τέτοιο είναι προσόν όταν μιλάμε για διαιτητή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σίγουρα όμως δεν είναι καλό για τον κεντρικό σχεδιαστή του Spider-Man. Οι 80 σελίδες του τεύχους 800 μοιράστηκαν σε 6 διαφορετικούς σχεδιαστές δείχνοντας πόσο διαφορετικά στυλ και χρώματα μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να αποτυπώσει τη δράση, το συναίσθημα και το πλήθος χαρακτήρων που περιστοιχίζουν τον ήρωα. Γενικότερα, ο Spider-Man έχει περάσει από πολύ διαφορετικά και ετερόκλητα σχέδια, εξυπηρετώντας κάθε φορά και αντίστοιχες ιεραρχήσεις στην ιστορία και στην πορεία εξέλιξης του χαρακτήρα. Ο Ottley φαίνεται να μην έχει διαλέξει κάποια σαφή κατεύθυνση και, για αυτό, αφήνει μία αίσθηση άνευρης δουλειάς, χωρίς προσωπικότητα.
Είναι σαφές πως είναι νωρίς ακόμα για να «θάψουμε» το καινούριο Amazing Spider-Man. Η δημιουργική ομάδα έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να καταλήξει στο τι κόμικ θέλει να δώσει στο κοινό και δεν θα κριθεί από το πρώτο arc. Ωστόσο είναι ανησυχητικό ότι η Marvel και οι δημιουργοί της φαίνεται να πιστεύουν ότι το «πάμε όπως παλιά» μπορεί να είναι αρκετό για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Στην πραγματικότητα, είναι η άλλη όψη του νομίσματος: πριν λίγα χρόνια κυριαρχούσε η πίστη ότι αρκεί να φέρει τα πάνω-κάτω σε όλους τους ήρωες για να προσελκύσει νέο αναγνωστικό κοινό και να προσφέρει πρωτότυπες ιστορίες. Κάποιες φορές πρέπει να πάρεις ρίσκα που τελικά θα σε δικαιώσουν (Hydra-Cap, Thor γυναίκα, κ.α.), άλλες φορές μπορεί να πρέπει να επιμείνεις παραδοσιακά και να αποφύγεις αλλαγές που πλήττουν τον πυρήνα της απήχησης ενός χαρακτήρα (όπως το να γίνει ο Peter Parker δισεκατομμυριούχος), αλλά σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχεις μία ιστορία που να αξίζει να τη διηγηθείς. Αυτό πρέπει να αποδείξει η νέα αρχή του Spider-Man.
