Spider-man:Far From Home – Μακριά από τον τόπο και τις ρίζες του

Το Spider-Man: Far From Home είναι η πρώτη ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel μετά το επικό Endgame. Ο σκηνοθέτης Jon Watts (Cop Car, Onion Network) επωφελείται προφανώς από την ασύλληπτη δυναμική των ταινιών του MCU αυτή τη στιγμή αλλά έχει και μία μεγάλη πρόκληση. Με το Far From Home κλείνει η λεγόμενη τρίτη φάση (2016-2019) των ταινιών της Marvel και μαζί κλείνει ένας κύκλος ιστοριών που άνοιξε από το 2008. Ο Spider-Man είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Infinity War και μία νέα περίοδο όπου η έμφαση θα δοθεί, με βάση όσα ξέρουμε μέχρι τώρα, σε επιμέρους ιστορίες και στην ανάπτυξη νέων χαρακτήρων.

Η ιστορία ξεκινάει από το Midtown School of Science and Technology και εξαρχής παίρνουμε κάποιες, απολύτως αναγκαίες, διευκρινίσεις για το πώς συνεχίζεται η ζωή για όσους εξαφανίστηκαν για πέντε χρόνια, μετά τα γεγονότα του Infinity War. Πλέον, ο Iron Man εξυμνείται ως ήρωας που θυσιάστηκε για την ανθρωπότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αρχίσει να ξανα στήνουν τις ζωές τους ενώ για τον πρωταγωνιστή μας , τον Peter Parker, έχει αρχίσει ξανά η διπλή ζωή του ως μαθητής του λυκείου και Spider-Man, με μία διαφορά: η θεία του γνωρίζει την ταυτότητα του. Ο ίδιος ο Parker νιώθει ιδιαίτερη βαριά την ευθύνη και θεωρεί ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις ευθύνες του σε έναν κόσμο χωρίς τον μέντορα του. Η εκπαιδευτική εκδρομή της τάξης του στην Ευρώπη είναι η ιδανική ευκαιρία για να αφήσει πίσω του για λίγο τη ζωή του υπερ-ήρωα και να επικεντρωθεί στη ζωή του ως έφηβος και στη Mary Jane Watson. Φυσικά, τίποτα δεν θα εξελιχθεί με αυτό τον τρόπο.

Θα αποφύγουμε τα σπόιλερ. Επίσης, στη συνέχεια, θα κοπεί στα δύο η κριτική για να παρουσιάσει τις αντιφατικές εντυπώσεις που αφήνει αυτή η ταινία.

Τα Ναι

Η ταινία, μετά το πρώτο μισάωρο, ανεβάζει απότομα την ένταση. O Spider-Man μπλέκεται σε περιπέτειες που απειλούν την ασφάλεια των συμμαθητών του αλλά και τη μυστική του ταυτότητα. Με το χαρακτηριστικό στυλ του MCU, συνδυάζεται η δράση, τα εντυπωσιακά ειδικά εφέ με χιούμορ, έξυπνες ατάκες και χιούμορ με τα καλά στοιχεία των teen κωμωδιών. Καθώς η σχολική εκδρομή βγαίνει εκτός πλάνου, αναπτύσσεται ταυτόχρονα και η δυναμική των χαρακτήρων από τη ζωή του Peter Parker ( MJ, Ned, Flash Thompson) αλλά και οι νέες προκλήσεις του Spider-Man και οι αυξημένες απαιτήσεις που υπάρχουν από αυτόν πλέον. Το σενάριο βρίσκει την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στα άγχη του εφηβικού έρωτα, στο γκαγκ χιούμορ και τις εντυπωσιακές σκηνές δράσης και καταστροφής. Ο Tom Holland (City of Gold, Avengers: Ιnfinity War) «ενηλικιώνεται» στον ρόλο του ως Spider-Man του MCU και περνάει τη διαδρομή από το ανασφαλές παιδί των προηγούμενων ταινιών σε έναν ήρωα σεμνό αλλά και αντάξιο του μεγάλου βάρους που πέφτει στις πλάτες του. Η Zendaya (The Greatest Showman, Euphoria) αν και δεν είναι κοκκινομάλλα, αναδεικνύεται ως MJ Watson ακριβώς γιατί αναλαμβάνει ρόλο συμπρωταγωνιστρίας, είναι εφευρετική και επίμονη, ηρωική χωρίς να έχει υπερδυνάμεις. Πείθει σε έναν από τους πιο απαιτητικούς γυναικείους ρόλους στις υπερηρωικές ταινίες. Ο Jacob Batalon, ως Ned Leeds και στενός φίλος του Peter Parker, έχει έναν σαφώς πιο περιορισμένο ρόλο από την προηγούμενη ταινία και έχει περισσότερο το ρόλο μίας κωμικής νότας παρά ενός καθοριστικού χαρακτήρα. Ακόμα και έτσι, δείχνει ότι του ταιριάζει το teen είδος και ειδικά ο ρόλος του μικρομεγάλου, κοινωνικά αδέξιου nerd. Φυσικά, δεν χρειάζεται να γραφτούν πολλά για τον Jake Gyllenhaal (Brokeback Mountain, Nocturnal Creatures) ως Mysterio • εκφράζει όλη τη γοητεία, την αλαζονεία και την επιδειξιομανία του συγκεκριμένου χαρακτήρα.

Αν αξίζει σε κάτι ειδική αναφορά, αυτό είναι τα ειδικά εφέ. Προφανώς, δεν έχει καμία πρωτοτυπία το να μιλάει κανείς για το πόσο προσεγμένα και εντυπωσιακά είναι τα ειδικά εφέ σε μία υπερηρωική ταινία του 2019 και ειδικά της Marvel/Disney. Αυτό που είναι ξεχωριστό, σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι το Far From Home είναι μία ταινία που έχει ως κεντρικό θέμα τα ειδικά εφέ και την ανάπτυξη της τεχνολογίας τους. Αντανακλά όλα τα άγχη μίας εποχής όπου η κοινή γνώμη γίνεται όλο και πιο καχύποπτη και τα ψέματα και τα τρικ είναι όλο και πιο ρεαλιστικά, όλο και πιο μελετημένα ώστε να πείθουν. Οι πιο εντυπωσιακές σκηνές της ταινίας περιστρέφονται γύρω από τις περίπλοκες ψευδαισθήσεις του Mysterio που ξεδιπλώνονται η μία μέσα στην άλλη και οδηγούν το Spider-Man στην απελπισία καθώς αδυνατεί να ξεχωρίσει την πραγματικότητα από τη φαντασία. Όλο γίνεται ακόμα καλύτερο καθώς η πρόκληση για τον πρωταγωνιστή είναι να ξεσκεπάσει μία ψευδαίσθηση παγκοσμίων διαστάσεων, βασισμένη στην τεχνολογία αιχμής αλλά και στην τάση του κοινού να πιστεύει σε ηρωικούς σωτήρες.

Από πολλές απόψεις το Far From Home είναι μία άρτια ταινία και ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μίας καλοκαιρινής υπερηρωικής ταινίας που θέλει να διασκεδάσει και να συνδυάσει εύστοχους προβληματισμούς με θέαμα και έξυπνες ατάκες. Από την άλλη, κάτι μας λείπει…

Τα Όχι

Ένας Spider-Man γκατζετάκιας , που ταξιδεύει με ιδιωτικά τζετ και πολεμάει τέρατα στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης χάνει όλα τα στοιχεία που καθιστούν τον χαρακτήρα ξεχωριστό και διαχρονικό. Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο τρόπος που ο Spider-Man εισήχθη στο MCU (μέσω του Iron Man στο Civil War) δεν έμεινε ένα απλό αφηγηματικό τρικ αλλά εξελίχθηκε σε κεντρικό σημείο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα. Μία τέτοια πορεία φάνηκε ήδη από την προηγούμενη ταινία, το Homecoming, αλλά εδώ ολοκληρώνεται. Ο Peter Parker αναρωτιέται αν θα φανεί αντάξιος ως διάδοχος του Iron Man και του υπερσύγχρονου εξοπλισμού που του κληροδότησε. Αν μας θυμίζει κάτι από τον Spider-Man στα κόμικ, είναι τα τελευταία χρόνια από το run του Slott όπου ο αγαπημένος μας δημοσιογράφος είχε γίνει εκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης μίας hi-tech επιχείρησης ενώ η υπερηρωική περσόνα του, είχε αναπτύξει διεθνή δράση, συνδεδεμένη με το φιλανθρωπικό έργο των Parker Industries. Ήταν απογοητευτικό. Φυσικά, η ταινία δεν εξελίσσεται στο ίδιο φιάσκο και –ίσως επειδή είναι απαλλαγμένη από το βάρος χιλιάδων ιστοριών προηγούμενων δεκαετιών- ανταποκρίνεται πολύ καλά στο στόχο που έχει βάλει και στον χαρακτήρα που θέλει να χτίσει.

Ωστόσο, συνεχίζει να απουσιάζει από το MCU ένας χαρακτήρας που είναι πιο εύκολο να ταυτιστείς, που αντιμετωπίζει με χιούμορ αλλά και απόγνωση καθημερινά και υπερηρωικά προβλήματα. Ένας χαρακτήρας που φαίνεται ακόμα πιο ηρωικός και εντυπωσιακός όχι τόσο λόγω των ικανοτήτων του αλλά γιατί η ιδιότητα του υπερ-ήρωα δεν είναι πλήρους απασχόλησης αλλά πρέπει να συνυπάρξει με μία κακοπληρωμένη δουλειά και με κοινωνικές σχέσεις που είναι δύσκολο να διατηρηθούν. Δεκάδες τέτοιοι χαρακτήρες έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια αλλά ο Spider-Man συνεχίζει να είναι το αρχέτυπο, η πρώτη και πιο επιτυχημένη προσπάθεια για έναν «ήρωα της διπλανής πόρτας» όπου στις περιπέτειες του δεν κρίνεται (μόνο) η σωτηρία του κόσμου αλλά και πολύ πιο καθημερινά και πεζά πράγματα. Το MCU είχε την ευκαιρία να αποκτήσει μία τέτοια διάσταση και την έχασε. Επιπλέον, είναι προφανές ότι με το τωρινό ρόστερ (Captain Marvel, Dr. Strange, Guardians of The Galaxy) -αλλά και με όσους θα προστεθούν- δεν θα λείψουν οι κοσμικές περιπέτειες και οι συγκρούσεις γιγαντιαίων διαστάσεων.

Όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν ότι όποιος και όποια δει την ταινία, μάλλον θα περάσει καλά και θα βγει ικανοποιημένος από ένα καλοκαιριάτικο σινεμά, όπως αντίστοιχα βγήκαμε από την αίθουσα της δημοσιογραφικής προβολής οι περισσότεροι και οι περισσότερες. Αλλά αυτός ο χαρακτήρας, αυτές οι ιστορίες μπορούν να δώσουν κάτι πολύ διαφορετικό που θα άξιζε να δούμε στη μεγάλη οθόνη • να απολαύσουμε δηλαδή την εξαιρετική σύλληψη του Spider-Man του Sam Raimi και της τριλογίας του 2000-2007 μαζί με το ιδιαίτερο στυλ του MCU και τα σύγχρονα ειδικά εφέ.
Υ.γ. όπως πάντα, μείνετε για τις post-credits σκηνές, η πρώτη θα σας εκπλήξει με χίλιους τρόπους, η δεύτερη θα σας καλλιεργήσει προσδοκίες για την επική συνέχεια του MCU

Tags: iron man, Jake Gyllenhaa, MARVEL, Mysterio, Zendaya, Τom Holland

About the Authors

Αλέξανδρος Μινωτάκης Συνάντησε μικρός το Star Wars και έκτοτε βρήκε πως θέλει να γίνει Jedi. Προπονείται με διαλογισμό 18 ώρες την μέρα. Τις υπόλοιπες τις περνάει καμουφλαρισμένος ως υποψήφιος διδάκτορας γιατί κανείς δεν του είπε πως ανακλήθηκε το Order 66.