Τα κόμικ της Image τα τελευταία χρόνια αρχίζουν να έχουν όλο και περισσότερη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Θες οι αρκετά πιο ώριμες ιστορίες της, θες η ανάγκη των αναγνωστών να στραφούν σε κάτι πιο φρέσκο από τις ατελείωτες υπερηρωικές ιστορίες που ξεπετάγονται ολοένα και περισσότερο, όπως και να έχει παρατηρούμε ότι σε αυτά στρέφονται όχι μόνο οι φανατικοί αναγνώστες των κόμικς αλλά και διάφορα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία επιχειρούν να φέρουν τις ιστορίες αυτές στη μικρή οθόνη. Ένα από αυτά είναι και το Deadly Class των Rick Remeder (Black Science, Uncanny X-Force) και Wesley Craig (The Gravediggers Union). Παρόλο που η τηλεοπτική μεταφορά του κόμικς από το κανάλι SyFy μπορεί να μην είχε την τύχη να προχωρήσει πάνω από μία σεζόν, το κόμικ, από την άλλη, συνεχίζει δυναμικά να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τη θεοπάλαβη ιστορία του. Με αφορμή λοιπόν την τηλεοπτική σειρά, η οποία έκανε γνωστή την ιστορία (και με μια ελπίδα ότι όλο και κάποιο κανάλι θα βρεθεί να την αγοράσει), αποφασίσαμε να σας γράψουμε δύο λόγια γι’ αυτό το ιδιαίτερο κόμικ.
Το Deadly Class είναι μία παράξενη μίξη Harry Potter, Battle Royal και μπόλικης manga αισθητικής. Η ιστορία τοποθετείται στο 1987 και ακολουθεί τον Marcus Lopez, ο οποίος από ένα άστεγο και ορφανό παιδί καταλήγει να εισάγεται σε ένα σχολείο εκπαιδευόμενων δολοφόνων. Τρελό; Ναι! Ενδιαφέρον; Επίσης ναι! Το κόμικ βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στα 37 κεφάλαια και συνεχίζει ακμαία την κυκλοφορία του. Η ιστορία ασχολείται τόσο με τον Marcus και την εξέλιξή του σε επαγγελματία δολοφόνο, όσο και με άλλους μαθητές του σχολείου, πολλοί από τους οποίους είναι γιοι ή κόρες μεγάλων οικογενειών με ιστορία στις δολοφονίες. Μέσα στο σχολείο ο Marcus θα συναναστραφεί με άτομα τα οποία άλλοι θα γίνουν φίλοι του, άλλοι άσπονδοι εχθροί του και κάποια από αυτά θα καταλήξει να τα ερωτευτεί. Μέσα από την ιστορία οι χαρακτήρες εξελίσσονται και πολλοί από αυτούς πεθαίνουν χωρίς κάποια προειδοποίηση. Ω, ναι, το Deadly Class είναι ένα από αυτά τα κόμικς όπου σύντομα καταλαβαίνεις ότι κανένας δεν είναι ασφαλής. Οι ήρωες μπλέκονται σε διάφορες περιπέτειες από τις οποίες σχεδόν ποτέ δε βγαίνουν αλώβητοι είτε σωματικά είτε ψυχικά. Για την αποφυγή των spoilers δε θα πούμε τίποτα παραπάνω, πέραν του ότι τα επίπεδα σκατοψυχίας αυτής της σειράς μπορούν να φτάσουν τόσο ψηλά, που πολλές φορές ο αναγνώστης μπορεί να χρειαστεί να να διακόψει την ανάγνωση για να χωνέψει αυτό που μόλις είδε. Το plot armor δεν υπάρχει στο Deadly Class και όλοι οι χαρακτήρες (ακόμα και οι πρωταγωνιστές) υπάρχουν εκεί απλά και μόνο για να προχωρήσουν την ιστορία παραπέρα.
Εκεί όμως που το Deadly Class κερδίζει σε εκπλήξεις και ανατροπές, κάπου χάνει τον μπούσουλα όσον αφορά την ιστορία του. Ο Rick Remeder έχει αποδείξει πολλές φορές πόσο δουλευταράς και αφοσιωμένος είναι στη δουλεία του. Αυτή την περίοδο πέρα από το Deadly Class γράφει επίσης τους τίτλους “Black Science”,”Low” και “Seven to Eternity” όλα εκδομένα από την Image. Είναι αν μη τι άλλο ένας από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους σεναριογράφους στη βιομηχανία των κόμικς. Στο Deadly Class όμως, τουλάχιστον στην αρχή, φαίνεται ότι και ο ίδιος δεν ξέρει πώς θα καθοδηγήσει την ιστορία. Τα πρώτα πέντε κεφάλαια του κόμικ είναι αρκετά αργά και γεμάτα πληροφορίες κάνοντας την ανάγνωση ορισμένες φορές αρκετά δύσκολη. Το πρώτο κεφάλαιο του κόμικ ξεκινάει την ιστορία πολύ άγαρμπα προσπαθώντας και να μας γνωρίσει τους ήρωες αλλά και να μπει στο “ψητό” της ιστορίας, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα περισσότερο να μπερδέψει τον αναγνώστη παρά να τον συνεπάρει. Με την ολοκλήρωση του πρώτου arc η ιστορία αρχίζει να φτιάχνει, καθώς ο Remedeer δείχνει πως αρχίζει να στέκεται σιγά-σιγά στα πόδια του και να καθοδηγεί την ιστορία κάπως καλύτερα, χωρίς όμως να αποφεύγει τις στραβοτιμονιές που και που. Έτσι ορισμένα κλισέ όπως ερωτικά τρίγωνα ή nerd αναφορές σε μουσική ή στην pop κουλτούρα καταλήγουν να κουράζουν. Όμως, όπως είπαμε, το Deadly Class κερδίζει σε ανατροπές εκεί όπου χάνει στο γενικό του story. Μόλις ο αναγνώστης αφεθεί στην ιστορία του, τότε είναι που ο χαμός ξεκινάει. Και πιστέψτε μας, δε θα περάσετε καλά αν είστε γενικά άτομο το οποίο ταυτίζεται εύκολα με χαρακτήρες καθώς το κόμικ δεν είναι διατεθειμένο να χαριστεί ούτε στους ήρωες αλλά ούτε και στους αναγνώστες του.
Το σχέδιο του Wesley Craig δίνει στην ιστορία μία πολύ ανανεωτική ματιά, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε τα κόμικς της Image. Δεν ξέρω αν ο Craig έχει διαβάσει ποτέ στη ζωή του manga, ωστόσο στο σχέδιό του παρατηρείς μία έντονη επιρροή από το γιαπωνέζικο σχέδιο ειδικά όταν ζωγραφίζει τον χαρακτήρα της Saya, της γιαπωνέζας ηρωίδας του κόμικ. Πολύ καλή δουλεία κάνει επίσης στην απεικόνιση των χαρακτήρων διαφορετικών φυλών, καθώς το Deadly Class είναι ένα κόμικ με ένα μεγάλο roster από χαρακτήρες διάφορων εθνικοτήτων. Πρέπει να γίνει και μία αναφορά στα εξαιρετικά χρώματα του Lee Loughridge (Batman Adventures) αλλά και του Jordan Boyd που αναλαμβάνει από το 17ο τεύχος μέχρι και τώρα.
Το Deadly Class δεν είναι ένα τέλειο ανάγνωσμα. Σίγουρα δεν προσφέρει κάτι καινούριο και ώρες ώρες μπορεί να κουράζει με την κατεύθυνση που επιλέγει να πάρει. Είναι όμως μία ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία μεταπηδάει από τη slapstick κωμωδία στο σκληρό δράμα από τη μία στιγμή στην άλλη. Η σχολική ζωή εναλλάσσεται με τη βίαιη δράση και η ιστορία μετατρέπεται γρήγορα σε ένα σκληρό παιχνίδι υπεροχής, όπου μόνο οι ισχυροί θα καταφέρουν να επιβιώσουν. Μπορεί λοιπόν η σειρά του SyFy να τελείωσε άδοξα, το κόμικ όμως ήρθε για να μείνει και θα συνεχίσει να μας καθηλώνει για πολύ καιρό ακόμα. Αν λοιπόν γουστάρετε μία ιστορία γεμάτη ανατροπές και έχετε και λίγο γερό στομάχι προκειμένου να αντέξετε το επερχόμενο θανατικό, τότε το Deadly Class είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα για το καλοκαίρι που έρχεται.
