Τέσσερις εβδομάδες και τέσσερα επεισόδια μετά την αρχή του 8ου κύκλου του Game of Thrones περιμένουμε δύο ακόμα κρίσιμες Δευτέρες για τον επίλογο ολόκληρης της σειράς. Η φήμη και η απήχησή της ανά τον κόσμο είναι κάτι που δε μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Παρόλα αυτά ο τελευταίος της κύκλος έχει διχάσει από το πρώτο ήδη επεισόδιο το κοινό, κυρίως από άποψη σεναρίου, αλλά και στο που επέλεξαν οι δημιουργοί να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση.
Το τέλος και του τρίτου επεισοδίου, του πιο αναμενόμενου ίσως, σήμανε και την κορύφωση αυτού του διχασμού (στη σελίδα του Smassing Culture στο Facebook είχαμε αρκετά μεγάλες διαφωνίες στα #smass_discuss posts) αλλά και μεγάλωσε κατά πολύ το ποσοστό των όσων αμφισβητούν κατά πόσο θα έχουμε το επικό τέλος που αξίζει στο GoT. Ως Smassing Culture κατά κύριο λόγο υποστηρίξαμε κριτικά τα πρώτα τρία επεισόδια καθώς δε γίνεται να μη λαμβάνεις υπόψιν την μέχρι τώρα πορεία της σειράς (ep1 review, ep2 review). Μετά το τέταρτο όμως και με βάση αυτό, ήρθε μάλλον η στιγμή να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά τι έχει αλλάξει για τη σειρά και ποια τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία της αλλαγής.
Όσον αφορά την εξέλιξη των χαρακτήρων, έχουμε κάποια θετικά παραδείγματα. Τα δύο ίσως πιο τρανταχτά στον 8ο κύκλο είναι αυτά της Sansa (Sophie Turner) και της Daenerys. Η πρώτη έχει πλέον ωριμάσει απίστευτα. Τη βλέπουμε να είναι πλήρως άξια να κυβερνήσει το Βορά αλλά και να κάνει ό,τι χρειαστεί για να εξασφαλίσει την ευημερία αλλά και την περεταίρω ανέλιξη της οικογένειάς της. Aυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο τέταρτο επεισόδιο με την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας στου Jon (Kit Harington)στον Tyrion (Peter Dinklage). Η δεύτερη αποτελώντας ίσως τη βασική πρωταγωνίστρια όλης της σειράς, έχει λάβει τη μεγαλύτερη προσοχή των δημιουργών. Στα τελευταία επεισόδια ο χαρακτήρας της έχει πάρει μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή προς τη σκοτεινή της πλευρά, με την Emilia Clarke να φαίνεται πως είναι ικανή να ανταπεξέλθει άψογα σε οποιαδήποτε διάθεση και συναίσθημα της Khaleesi. Μετά και την απώλεια του Rhaegar και της Missandei (Nathalie Emmanuel) στο τέταρτο επεισόδιο, η επιστρόφη της στη γλυκιά «Danny» των πρώτων κύκλων φαντάζει αδύνατη.
Το αρνητικό παράδειγμα εξέλιξης χαρακτήρα, είναι το πιο σοβαρό και είναι αυτό του Tyrion. Ένας χαρακτήρας που μας παρουσιάστηκε σε όλους τους προηγούμενους κύκλους ως ο πιο έξυπνος άνθρωπος στα 7 βασίλεια, που μόνο με το μυαλό του ξέφυγε από πολλές δύσκολες καταστάσεις αλλά και κέρδισε έναν ολόκληρο πόλεμο (απέναντι στο Stannis Baratheon), φαίνεται στον 8ο κύκλο να είναι ο πιο αφελής και αποπροσανατολισμένος από όλους τους χαρακτήρες. Μαθαίνοντας για την καταγωγή του Jon φαίνεται να μην ξέρει ποιόν πρέπει να στηρίξει στη συνέχεια. Επιπλέον μετά από όλα όσα του έχουν συμβεί έχει ακόμη πίστη στην αδερφή του. Τέλος ίσως έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για την επίθεση του Euron (Johan Philip Asbaek) στο Dragonstone καθώς δεν έλαβε υπόψιν του τη δύναμη του αντιπάλου. Η σύγχυσή του φαίνεται ξεκάθαρα στην τελευταία του συνομιλία με τον Lord Varys (Conleth Hill) ως προς τον πραγματικά άξιο βασιλιά. Ο Spider φαίνεται αναμφισβήτητα αντικειμενικός απέναντι στα γεγονότα, έτοιμος να στηρίξει τα πιστεύω του μέχρι το τέλος, αντίθετα με τον Tyrion που παραθέτει το ζήτημα της προδοσίας κυρίως σε μια έκφραση φόβου προς την Khaleesi.
Σε γενικές γραμμές το τέταρτο επεισόδιο δε μπορεί να χαρακτηριστεί κακό. Οπτικά σίγουρα ήταν ακόμα ένα αριστούργημα, τόσο στην ενέδρα του Euron, όσο και στο σκηνικό της τελευταίας σκηνής. Η αποτέφρωση των πεσόντων μετά τη μάχη έκλεισε με τον πιο συναισθηματικό τρόπο την ιστορία ενάντια στους White Walkers. Οι σκηνές εορτασμών, έδωσαν το κατάλληλο πάτημα και κλίμα για την περεταίρω ρήξη μεταξύ Jon και Daenerys. Το πολύ σύντομο ρομάντζο μεταξύ Jamie (Nikolaj-Coster Waldau) και Brienne (Guidolin Christie), μας έδειξε ακόμα περισσότερο το ανθρώπινο πρόσωπο του πρώτου, αλλά και πως του είναι αδύνατον να ξεφύγει από το παρελθόν του. Τέλος, ο θάνατος του Rhaegar και της Missandei εκτός από το να κορυφώσουν την οργή και το μίσος της Khaleesi, ήταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια δημιουργίας αγωνίας και σοκ προς το κοινό. Μικρά, όμορφα στημένα γεγονότα και στοιχεία που μόνο από υποκειμενική ακοπιά μπορούν να θεωρηθούν λάθος σε μια απλή σειρά. Το GoT όμως δεν είναι μια απλή σειρά.
Οι σεναριογράφοι στην φετινή σαιζόν φαίνεται να έχουν επιλέξει να επικεντρωθούν περισσότερο στο fan service, το οπτικά φαντασμαγορικό αποτέλεσμα και το συναίσθημα παρά στο έξυπνο, καλογραμμένο σεναριακά κλείσιμο της σειράς. Με αυτό το σκεπτικό, ίσως για αυτό δε χρειάζεται ο «πανέξυπνος» Tyrion, καθώς δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό σε ένα τέτοιο σχέδιο. Το αν είναι θέμα επιλογών ή φταίει αντικειμενικά πως έχοντας ξεφύγει από τη βάση των βιβλίων, οι δημιουργοί δε μπορούν να σταθούν στο ύψος του George R.R. Martin, δε μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. Ένα συμπέρασμα στο οποίο μπορούμε να συμφωνήσουμε μάλλον οι περισσότεροι είναι πως ό,τι και να γίνει στα επόμενα δυο επεισόδια, είναι το Game of Thrones και παρά την γκρίνια θα μας αρέσει. Αν όμως ήταν από την αρχή όλες οι σαιζόν όπως η φετινή, δε θα ήταν το πραγματικό Game of Thrones.
