Ο ορισμός της αποτυχίας! Τα 7 anime που δεν έπρεπε να φτιαχτούν ποτέ
Κάποιες φορές, όσο καλές προθέσεις και να έχουν οι δημιουργοί (που βλέποντας τι κυκλοφορεί εκεί έξω, πολύ αμφιβάλλουμε), το έργο αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων. Άλλες πάλι, είναι τόσο λάθος, που καταστρέφει καριέρες, προκαλεί μηνύσεις και τρεχάματα. Οι παρακάτω περιπτώσεις ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.
1. Fractale
Κάποιοι ίσως ξέρετε τον Yutaka Yamamoto. Η είσοδος του στην βιομηχανία ήταν θεαματική, μπήκε σαν διάττοντας αστέρας όταν έφτιαξε την χορογραφία στο τέλος του The Melancholy of Haruhi Suzumiya. Μετά από αυτό, βρήκε αμέσως δουλειά σαν σκηνοθέτης στο Lucky Star, αν και τον απέλυσαν μετά από μόλις 4 επεισόδια. Ο ίδιος το πήρε πολύ βαριά και αποφάσισε να μην ξαναασχοληθεί με μεταφορές, και έτσι ξεκίνησε να δουλεύει σε μια πρωτότυπη σειρά, το Fractale. Και το πήρε πολύ θερμά. Άρχισε να λέει πως θα φτιάξει μια καινούργια εποχή για την βιομηχανία, πως θα κάνει την KyoAni να μετανιώσει που τον απέλυσε και άλλα τέτοια σεμνά. Έχοντας την στήριξη της A-1 Pictures, το Fractale κατάφερε να εξασφαλίσει και μια ιδιαίτερα καλή ώρα μετάδοσης στο δημοφιλές Noitamina.
Ωστόσο υπήρχε ένα πρόβλημα, Το ίδιο το Fractale ήταν χάλια. Σημείωσε ρεκόρ χαμηλής τηλεθέασης ενώ πούλησε μόλις 705 αντίτυπα. Βίντεο γάμου από τα Τρίκαλα έχει πουλήσει περισσότερο. Η αποτυχία ήταν τόσο μεγάλη που η καριέρα του Yutaka Yamamoto τέλειωσε πριν καλά-καλα αρχίσει. Με μια εξαίρεση το Wake Up Girls! (2014) δεν έχει ασχοληθεί με κάτι άλλο. Ούτε προβλέπεται.
2. Blood-C
To Blood-C, παρόλο που δεν το λες και αριστούργημα, έχει αποκτήσει το κοινό του ως μια campy παρωδία των horror anime, παρόλο που είναι horror (ή τουλάχιστον έτσι το λάνσαραν). Ωστόσο στην Ιαπωνία, θεωρείται η μεγαλύτερη αποτυχία των CLAMP. Όντας το πρώτο (και τελευταίο) original anime τους, οι CLAMP δεν είχαν την απαραίτητη πείρα για να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους. Χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, με υπερβολική για το θεαθήναι βία, πούλησε μόλις 1588 αντίτυπα. Ήταν τόση η απογοήτευση της ομάδας, που για ένα διάστημα δεν ασχολούνταν καν με τα anime, εστιάζοντας στα manga.
3. Martian Successor Nadesico: The Prince of Darkness
Επιστρέφουμε στο πολύ μακρινό 1996. Στις οθόνες έπαιζε το αριστούργηματικό Neon Genesis Evangelion, που αποδομούσε το mecha ως είδος. Στον αντίποδα όμως βρισκόταν το Nadesico, που εφάρμοζε (με επιτυχία) όλα τα κλισέ του είδους. Το Nadesico ακολουθούσε το Neon Genesis Evangelion παντού, από δημοφιλία μέχρι το χτίσιμο των χαρακτήρων και όλοι έκαναν λόγο για μια απολαυστική κόντρα. Ωστόσο όλα αυτά τέλειωσαν το 1998 με την ταινία Martian Successor Nadesico: The Prince of Darkness.
Αυτό που ήταν (υποτίθεται) η πρώτη ταινία από μια τριλογία, κατάφερε να σκοτώσει το Nadesico. Η Xebec αποφάσισε να αφήσει την προσωπικότητα της σειράς και να ανεβάσει το δραματικό ύφος, σε μια προσπάθεια να φτάσει επιτέλους το αντίπαλο δέος, κάτι που δυσαρέστησε τους fans σε τέτοιο βαθμό, που οι επόμενες ταινίες (σταδιακά και η σειρά) ακυρώθηκαν.
4. Cosprayers
Το Cosprayers βγήκε τόσο κακό, σε όλους τους τομείς, που ο σεναριογράφος ζήτησε να σβηστεί το όνομα του από τους τίτλους.
5. Magical Warfare
Έρωτας σε μαγικό σχολείο. Απλό, λιτό, εμπορικό. Δεν διεκδικεί δάφνες καλλιτεχνικής πρωτοτυπίας, αλλά όλοι πιάνουμε τον σκοπό του θέματος. Είναι εύκολο. Πως μπορείς να τα πας άσχημα εδώ; Τελικά μπορείς. Το Magical Warfare, βύθισε μια ήδη τραυματισμένη Madhouse, πάτωσε σε θεαματικότητα και πούλησε μόλις 422 αντίπυπα. Βάφτιση από την Λάρισα πουλάει παραπάνω. Ο συγγραφέας του light novel στο οποίο βασίστηκε το χαρακτήρισε “τρομερό λάθος” και είπε πως έπρεπε να είχε αρνηθεί. Αλλά ήταν πια αργά…
6.JoJo’s Bizarre Adventure: Phantom Blood (2007)
Το 2007, το Studio A.P.P.P, η εταιρεία παραγωγής του JoJo’s Bizarre Adventure αποφάσισε να κάνει ταινία το Phantom Blood του mangaka Hirohiko Araki για να γιορτάσει την συμπλήρωση 25 χρόνων του στο μετερίζι. Η ταινία αυτή αηδίασε τόσο πολύ τον καλλιτέχνη που αποφάσισε να την εξαφανίσει. Και το κατάφερε.
Η ταινία δικαιολογεί εν μέρει το όνομα της. Είναι πραγματικό φάντασμα. Την έχουν δει ελάχιστοι (κυρίως οι συντελεστές της), δεν πούλησε ποτέ τίποτα ενώ ακόμα και στο Ιντερνετ δεν υπάρχουν παρά ελάχιστα, και καλά φυλαγμένα κομμάτια της. Δε βρήκαμε καν φωτογραφία.
7. Warriors of the Wind (Nausicaä of the Valley of the Wind)
Η Ναυσικά των Ανέμων είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του Studio Ghibli. Όταν λοιπόν, το (ακόμα πιο μακρινό) 1985 η New World Pictures κατάφερε να αγοράσει τα δικαιώματα για να την προβάλει στα Αγγλικά, η ανυπομονησία ήταν μεγάλη. Τελικά η Ναυσικά μετονομάστηκε σε “Πολεμιστές των Ανέμων” και δέχθηκε και κάποιες παρεμβολές με ξαναμονταρισμένα πλάνα. Ε, αυτό ήταν. Ποιος είδε τον Hayao Miyazaki και δεν τον φοβήθηκε. Μετά τις απαραίτητες φωνές, καντήλια και μηνύσεις, ο δημιουργός απαγόρευσε την προβολή των ταινιών του σε τοπικά μέσα, κάτι που το 1985 ήταν συνώνυμο του να μη φύγουν ποτέ από την Ιαπωνία. Στην όλη υπόθεση παρενέβη τελικά η Disney, η οποία, μετά από μια μακριά και επίπονη διαδικασία με αυστηρές συμφωνίες, κατάφερε να μετακινήσει τον ξεροκέφαλο σχεδιαστή, αλλά και πάλι ελαφρώς. Ακόμα και σήμερα οι ταινίες του Studio Ghibli έρχονται με αυστηρές νομικές ρήτρες και μπόλικα γαμωσταυρίδια…
το βρήκαμε εδώ
About the Authors
Related Posts
Καλή ιδεά, χάλια εκτέλεση– Τα 10 anime που δεν ξεπεράσαν ποτέ τις προσδοκίες →
