Είναι το Star Wars: Τhe Force Awaken το καλύτερο Star Wars? ΕΙΝΑΙ!
Δύο χρόνια πέρασαν και μετά από το διάλειμμα του Rogue One, συνεχίζουμε δυναμικά με Star Wars: Τhe Last Jedi. Αυτό το κείμενο έχει σκοπό να συγκρουστεί με το συναισθηματικό δέσιμο του καθενός μας με τα 6 προηγούμενα Star Wars, αναδεικνύοντας το Star Wars:The Force Awaken ως το καλύτερο. O Darth Vader, O Han Solo και ο Yoda δίνουν την σκύταλη στον Kylo Ren, στον Finn και την Rey και αυτό μας αρέσει!
Το Star Wars από μόνο του σαν ταινία για την δεκαετία του 70 -και όχι μόνο- ήταν καινοτομία για όλο τον χώρο του σινεμά, για λόγους που δεν χρειάζεται να ξανά αναφέρουμε εδώ. Το Force Awaken όμως είναι τομή-καινοτομία για το ίδιο το Star Wars παίρνοντας στοιχεία από όλες τις προηγούμενες ταινίες ενσωματώνοντάς τα με κομψό τρόπο. Το πιο ωραίο στοιχείο της ταινίας είναι ότι οι νέοι χαρακτήρες της, είναι περισσότερο nerd με το Star Wars από ότι εμείς. Ο Kylo Ren έχει σαν πρότυπο ζωής τον Darth Vader, ενώ η Rey κάθεται μόνης της, φορώντας το κράνος των επαναστατών κάνοντας τον εαυτό της, κομμάτι του ονείρου της.
Ξεκινώντας, μπορούμε να πούμε ότι το Star Wars 7 έκανε τα πάντα που περιμέναμε ή πιο σωστά, έκανε ό,τι δεν περιμέναμε καθώς πιστεύαμε ότι δεν θα είναι αντάξιο των προηγούμενων και θα είναι μία μαύρη σελίδα. Η ταινία όμως μας αποζημίωσε, καθώς μας ξανά έβαλε στον ”καινούριο” πλέον κόσμο του, αποδίδοντας φόρο τιμής σε όλους τους προηγούμενους χαρακτήρες, αλλά και χτίζοντας ένταση και για τα επόμενα. Οι χαρακτήρες είναι όλοι εξαιρετικά μελετημένοι με τεράστιο βάθος, κάτι που δεν βλέπεις με την πρώτη ματιά. Το μεγάλο θετικό αυτής της ταινίας είναι ότι “Ο ΚΑΚΟΣ ΤΗΣ” , ο Kylo Ren είναι ένας από εμάς, όταν έβγαλε την μάσκα συνειδητοποιήσαμε ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος δίπλα μας. Η μετάβαση ενός χαρακτήρα στο dark side δεν είναι απλή υπόθεση. Η αποτύπωση της, ακόμα πιο δύσκολη. Ο ήλιος δύει, το βλέμμα παγώνει το φωτόσπαθο ανάβει, ο ένδοξος Han Solo αποτελεί πια παρελθόν και ο Kylo Ren είναι 100% από την άλλη πλευρά χωρίς αμφιβολίες. Σε αντιπαράθεση με τον Anakin που το πέρασμα του στο dark side ήταν απλά μια βαρετή ιστορία με τον θάνατο της μητέρας του,που ούτε την ξέραμε ούτε μας ένοιαζε. Με λίγα λόγια το πέρασμα του Anakin σε Darth Vader έγινε μέσα από ‘’τυχαία γεγονότα’’ που τον επηρέασαν με κυρίαρχα συναισθήματα τον φόβο και την οργή, ενώ ο Kylo Ren έκανε συνειδητά την επιλογή του και τα γεγονότα που τον κατοχυρώνουν την θέση που βρίσκεται, έγιναν εν πλήρη γνώση. Το να πεθαίνει ο Χαν Σόλο από το χέρι του ίδιου του παραστρατημένου γιου του αγγίζει την τελειότητα. Είναι ένας θάνατος που σημαίνει κάτι, είναι ο θάνατος ενός χαρακτήρα-συμβόλου από αυτούς που λατρεύονται ως τοτέμ για πάντα και κανείς δεν τους αγγίζει, είναι το “Star Wars” που τολμά να κοιτάξει στο παρελθόν και να αναμετρηθεί με το αύριο.
Ο J.J κοιτάει το παρελθόν προσεχτικά και διορθώνει τα λάθη της προηγούμενης τριλογίας. Ο Finn στις προηγούμενες ταινίες απλά δεν θα υπήρχε, καθώς οι Stormtroopers ήταν ΚΛΩΝΟΙ, τώρα όχι απλά δεν είναι κλώνοι αλλά είναι άνθρωποι και από ότι φαίνεται με συναισθήματα. Ο Finn έβγαλε την μάσκα, απαρνήθηκε την θέση του σαν κομμάτι της αυτοκρατορίας και είναι πλέον μέρος της επανάστασης, δείχνοντας μας μία πτυχή του Star Wars που δεν είχαμε ξανά δεί.
Άλλο στοιχείο που συναντάμε για πρώτη φόρα είναι το γεγονός όχι μόνο της γυναίκας Jedi αλλά κυρίως της γυναικάς πρωταγωνίστριας και της έντονης παρουσίας δυναμικών γυναικών. Η πριγκίπισσα Leia πλέον είναι στρατηγός, η Maz Kanata συμβουλεύει σαν δεύτερος Yoda και αρχηγός των stormtroopers είναι η Brienne του Game of Thrones. Η Rey είναι μία ντόπια, εγκαταλειμμένη από την πραγματική της οικογένεια κοπέλα, που το πεπρωμένο της είναι πολύ πιο θρυλικό από ό,τι φαντάζεται. Η Rey είναι απότομη, αποφασιστική και ανεξάρτητη, δεν θέλει να της κρατάνε το χέρι όταν τρέχει και ούτε να φαίνεται εξαρτημένη από κάποιον άλλον, τα βάζει στα ίσια με τον kylo και με ότι άλλο βρεθεί απέναντι της, μην έχοντας τίποτα να ζηλέψει από όποιον άλλον πρωταγωνιστή έχουμε δει μέχρι στιγμής. Ο J.J Abrams ρίσκαρε δίνοντας όχι μόνο φωτόσπαθο και την δύναμη των Jedi στην Rey αλλά και τα κλειδιά του Millenium Falcon.
O J.J Abrams απεμπόλησε από πάνω του κάποια λάθη του παρελθόντος (Star Trek) και έδωσε ένα ρεσιτάλ σκηνοθεσίας κάνοντας το Star Wars 7 ένα αριστούργημα. Τα CGI για μία ταινία του 2015 ήταν τόσο-όσο χωρίς να κάνει υπερβολές, σεβόμενος πάντα τις προηγούμενες ταινίες και το παρελθόν τους.ο JJ Abrams πετυχαίνει διάνα, κάνει ένα restart πλάθοντας τους χαρακτήρες τους μέλλοντος. Ο BB-8 είναι πλέον εδώ χωρίς να μας λείπει ο R2-d2 και ο C3PO, γιατί απλά είναι και αυτοί εδώ. Οπτικά, η ταινία διαφοροποιείται προς το καλύτερο από τα υπόλοιπα blockbusters που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. Τα πολλά έντονα χρώματα, τα κοφτά cut,οι ισχυρές δόσεις χιούμορ καθιστούν το Star Wars: The Force Awaken κινηματογραφικό υπερθέαμα. Η μονομαχία με τα φωτόσπαθα ήταν η πιο ρεαλιστική μάχη που έχουμε δεί μέχρι στιγμής. Στο σκοτεινό δάσος τα χρώματα ήταν εκπληκτικά,το μπλέ με το κόκκινο χόρευαν κυριολεκτικά, φώτιζοντας το περίγραμμα των ηθοποιών. Επίσης η μάχη ήταν περισσότερο φυσική, παρά εντυπωσιακή και μία στημένη χορογραφία . Δεν ήταν χορός, αλλά μάχη επιβίωσης, με μίσος και θυμό!
Το Star Wars: The Force Awaken τόλμησε και ανταμείφθηκε. Εισήγαγε καινούρια πράγματα για αυτό ακριβώς και είναι καινοτομία. ΒΒ-8, νέους πρωταγωνιστές, καινούριο φωτόσπαθο, νέες κινήσεις (ο Kylo σταμάτησε laser απο blaster) που δεν είχαμε ξανά δει, ταυτόχρονα επανέφερε το Millenium Falcon, κράτησε τον Chewbacca τον R2-D2 και τον C3PO και όλα αυτά μαζί ένωσαν την νοσταλγία του τότε με την αναγκαιότητα για κάτι καινούριο του σήμερα. Κανείς δεν αρνείται οτι μοιάζει με το Star Wars 4 New Hope, αλλά κανέναν δεν θα έπρεπε να νοιάζει. Μία ταινία του 1977 έγραψε μια καινούρια σελίδα στον χώρο του κινηματογράφου και εκεί που όλοι νομίζαμε οτί το “αγαπήμενο μας βιβλίο” τελείωσε, το 2015 αντιληφθήκαμε ότι έχουμε ακόμα πολλά πράγματα να μάθουμε.
