Ο Στέλιος Ανατολίτης, με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, και τα τελευταία δώδεκα χρόνια η κανονική του δουλειά είναι το stand-up comedy. Έχει σπουδάσει και Χημεία, στο ΑΠΘ, αλλά δεν το έχει τελειώσει, από άποψη, ίσως. Στον ελεύθερο του χρόνο, διδάσκει μαθήματα αυτοσχεδιασμού, ηχογραφεί τα podcast του « Μαρμελάδα Φράουλα» και « Χημεία σου και μία μου», τον πιάνουν τα νεύρα του (δικαιολογημένα). Α, έχει εκδώσει και δύο βιβλία το Κοάλεμος: Κινούμενη άμμος και το Κοάλεμος: Τερμίτες και συμμετέχει στο party της επικής εκπομπής «Μια ζαριά & έναν Καιρό» που επέστρεψε πανηγυρικά στο youtube τα Χριστούγεννα με το πρώτο της επεισόδιο.
Η νέα του solo παράσταση, τέταρτη κατά σειρά , ‘Κατά Διαόλου’, η οποία παρουσιάζεται κάθε Τετάρτη στο θέατρο Eliart, μιλάει σε όλους εμάς που ήδη εγκατέλειψαν τους στόχους τους για τη νέα χρονιά. Παράλληλα, συνεχίζει να προσεγγίζει παντοτινά επίκαιρα θέματα όπως η φτώχεια, η αντίληψη μας για τις γυναίκες, οι φιλάργυροι γκουρού με καυστικά πρωτότυπο τρόπο.
Mε αφορμή αυτή ακριβώς τη δουλειά, συναντηθήκαμε, τρόπον τινά, διαδικτυακά για μια συζήτηση (σχεδόν) εφ’ όλης της ύλης.
– Αναφέρεις στην παράσταση «Κανονική Δουλειά» (Σ.Σ: διαθέσιμη στο youtube) ότι ασχολείσαι με την κωμωδία επαγγελματικά τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Τι έχει αλλάξει; Πως εξελίχθηκε το κοινό; Πως έχουν αλλάξει οι κωμικοί στην Ελλάδα;
Ναι, πέρασαν τα χρόνια. Έχουν αλλάξει προς το καλύτερο σχεδόν όλα τα πράγματα. Παλαιότερα δεν μας άφηναν να νοικιάσουμε ένα θέατρο για να παίξουμε από φόβο μην κάνουμε κάτι τόσο εκτρωματικό που τελειώσουμε τον πολιτισμό σε ένα βράδυ. Οι αλλαγές είναι πολλές, δεν ξέρω καν αν μπορώ να τις μετρήσω.
Το κοινό σίγουρα έμαθε το stand up, το αγκάλιασε, δοκιμάζει, πειραματίζεται, έχει αγαπημένους, έχει βρει το στυλ του.
Εμείς, πάλι, εξελισσόμαστε συνέχεια καθώς βρισκόμαστε σε ένα πλαίσιο διαρκούς κίνησης. Καθώς δεν έχουμε κάποια στήριξη από μαζικά μέσα, όλο αυτό έχει γίνει μέσα από το community και τις ευκαιρίες ανέλιξης και διάδοσης της δουλειάς σου που προσφέρει το διαδίκτυο, είμαστε συνέχεια στην αναζήτηση νέων μεθόδων προσέγγισης του κοινού.
Σε γενικές γραμμές, καταφέραμε, κωμικοί και κοινό, μέσα σε μία δεκαετία, να κάνουμε ένα παρανοϊκό χόμπι επάγγελμα κι αυτό λέει πολλά.
– Πως έχεις εξελιχθεί εσύ σαν κωμικός;
Ε, φαντάζομαι όπως όλοι, κι εγώ με την εμπειρία αποκτώ καλύτερη σκηνική παρουσία, πιο ξεκάθαρα αστεία και πειραματίζομαι πιο ώριμα από ό,τι παλαιότερα. Αλλά πιστεύω ότι η σωστή απάντηση είναι πιο εσωτερική, τα παραπάνω είναι και λίγο πράγματα που μπορεί να σου τα πει το κοινό. Προσωπικά, νιώθω ότι ενώ μπορώ να βρω το αστείο σε ένα θέμα ευκολότερα, τώρα κάπως θέλω να βρω το μη προφανές αστείο. Να δω αν μπορώ να βρω μια οπτική γωνία που με εκφράζει μεν, παραμένει όμως ιδιαίτερη.
– Πώς είναι το κοινό της κωμωδίας σε σχέση με το κοινό της φαντασίας; Υπάρχουν κοινά εδάφη; Σαν δημιουργός προσεγγίζεις παρόμοιες θεματικές σε διαφορετικό πλαίσιο;
Αν υπάρχει κάποιο σημείο που το κοινό του φανταστικού και το κοινό της κωμωδίας συναντιούνται, προσωπικά βλέπω ότι είναι στον ενθουσιασμό και την αγάπη με την οποία προσεγγίζουν τα πράγματα που τους προκαλούν το ενδιαφέρον. Έχουν μια φυσική περιέργεια και μια βαθιά σύνδεση με αυτά που τους αρέσουν. Είναι πολύ δοτικό κοινό, αισθάνομαι τυχερός που είναι μέρος της ζωής μου. Όχι, απαραίτητα, πιο πολύ θα έλεγα ότι η μορφή της καλλιτεχνικής δραστηριότητας ορίζει το πλαίσιο, όχι τόσο το κοινό.
– Παραδίδεις μαθήματα αυτοσχεδιασμού (ή improv ) σε παιδιά που ξεκινούν τώρα την κωμωδία. Τι τους απασχολεί και πως το προσεγγίζουν; Έχουν προοπτικές εξέλιξης ή έχει περάσει αυτή η περίοδος ;
Αρχικά, να ξεκαθαρίσω ότι το Improv δεν απευθύνεται μόνο σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με την κωμωδία. Το αυτοσχεδιαστικό θέατρο είναι ένα χόμπι γεμάτο συγκινήσεις με ισχυρή κοινότητα και ανεβαίνει όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Το Improv επαγγελματικά αυτή τη στιγμή είναι αρκετά πίσω, δεν μπορεί να συγκριθεί με το stand up. Πιστεύω ότι η επόμενη δεκαετία θα καθορίσει αρκετά τη σκηνή του Improv στην Ελλάδα. Τώρα σε ό,τι αφορά τα μαθήματα stand up που κάνουμε με την House of Improv, επικεντρωνόμαστε κυρίως στις βασικές αρχές συγγραφής αστείων. Τα θέματα είναι τα ίδια διαχρονικά, τα προσωπικά μας προβλήματα, οι σχέσεις, τα ταξίδια, τα λεφτά κι ό,τι άλλο έχει ο καθένας μέσα του.
Όλοι έχουν προοπτικές εξέλιξης, δεν υπάρχει κάποιο φρένο. Το πού θα φτάσει ο καθένας επαγγελματικά εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που μπορεί να μην έχουν να κάνουν με την ικανότητά του ως κωμικός.
– Τι σε εκνευρίζει τον τελευταίο καιρό; (Με αφορμή τη σειρά ‘Τα Νεύρα μου’). Θεωρείς ότι σε κινητοποιεί;
Με εκνευρίζουν πολλά πράγματα που δεν ελέγχω. Η Αθήνα, το χάος στους δρόμους, τα νεύρα του κόσμου, τα social media, η οικονομική μας κατάσταση. Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι, αυτά που με εκνευρίζουν τα έκανα παράσταση. Δεν μπορώ άλλο να ζω με τον φόβο του τι θα μου ξημερώσει είτε πολιτικά είτε πρακτικά. Και νομίζω έχει κουραστεί ο κόσμος, γενικώς, να ακροβατεί μεταξύ του «θα έχουμε πόλεμο» και το «θα βγει κι αυτός ο μήνας». Με κινητοποίησε να γράψω, από εκεί και πέρα δεν ελέγχω τίποτε από αυτά, οπότε όχι, δεν με κινητοποιεί να κάνω κάτι άλλο. Είναι όλα στα χέρια άλλων.
– Τι τραβάει τον κόσμο στη κωμωδία σου;
Α, δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Να μας πουν αυτοί, μπας και καταλάβω.
– Υπάρχει κάποιο αστείο που έχει κοπεί επειδή ήταν too woke;
Έχουν κοπεί όλα τα αστεία που δεν ήταν αστεία. Αυτό είναι το κριτήριο. Αν γελάσει το κοινό, το κρατάμε. Αν όχι, το δουλεύουμε κι αν δεν δουλέψει ποτέ, δεν ήταν για να δουλέψει. Σαφώς και υπάρχουν αστεία που είναι πιο προχωρημένα από αυτό που είναι πρόθυμο το κοινό να δεχτεί, αλλά αυτά τα κρατάμε για το μέλλον. Πάντως, δεν θα χαρακτήριζα ένα αστείο woke ή μη woke.
– Τι σε κρατάει στο Παγκράτι;
Το ότι έχω φτηνό ενοίκιο και σοβαρή σπιτονοικοκυρά. Και το ότι είμαι δίπλα στο κέντρο της πόλης.
– Tι να περιμένει ο κόσμος από το «Κατά Διαόλου;» Πως θα αλλάξει την κωμική σκηνή στην Ελλάδα;
Ας αρχίσω από το τέλος: δεν θα την αλλάξει. Σιγά μην αλλάξει μια παράσταση την κωμική σκηνή στην Ελλάδα, χαχα. Να περιμένει μια μίξη σουρεαλισμού και προσωπικής εξομολόγησης, σαν να έκαναν ένα περίεργο παιδί οι «Μάχες με Νεράιδες» και το «Χάπι» (Σ.Σ: Αναφέρεται σε δύο προηγούμενες solo παραστάσεις του). Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, αυτό μου βγάζει η παράσταση. Θα δείξει πώς θα εξελιχθεί. Μέχρι στιγμής τα σχόλια του κοινού είναι αρκετά καλά.
