The Trashformers #1-ένα fanzine, φτιαγμένο από και όχι για τα σκοπίδια!
Η creative commons και ο Σωτήρης Διαμαντής δημιούργησαν ένα fanzine που αν και κατασκευασμένο από σκουπίδια, σίγουρα δεν είναι γι’ αυτά! Πρωταγωνιστές τέσσερα ρομπότ που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα πολύπλοκων χημικών αντιδράσεων του χυμού ενός κάκτου που φύτρωσε από το αίμα ενός πειρατή και των σκουπιδιών της χωματερής που δημιουργήθηκε στο σημείο. Βρισκόμαστε εν έτει 2083 και η ιστορία μας ξεκινά από ένα μικρό νησί των Κυκλάδων…
Η αισθητική του κόμιξ διαφέρει από τις συμβατικές τεχνικές ακριβώς επειδή το βασικό υλικό των χαρακτήρων είναι απορρίμματα καθημερινής χρήσης(καπάκια μπουκαλιών, σαπουνιών, πανιά, ξύλα κτλ.) που μετατρέπονται σε έμβια ύλη, που μάλιστα κάνει κριτική στην κυρίαρχη ιδεολογία και κουλτούρα. Είναι οριακά μηδενιστικό το πώς τα «σκουπίδια», που δημιουργήθηκαν λόγω της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων από τον άνθρωπο, προβάλλουν μια κουλτούρα πέρα και έξω από τα κυρίαρχα τηλεοπτικά και πολιτικά «σκουπίδια». Τα καρέ του κόμικ είναι ουσιαστικά επεξεργασμένες φωτογραφίες πραγματικών σκουπιδιών σε σχήμα των ηρώων από την οπτική γωνία που απαιτεί κάθε φορά η αφήγηση.
Αφηγητής καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας είναι ο Ρώσος πατριάρχης του αναρχισμού Μιχαήλ Μπακούνιν, που μας παρουσιάζει τους τέσσερις ήρωες με τις ειδικές τους ικανότητες ως εξής: ο Deo Dorant έχει υποατομικό μάτι που βλέπει 24 ώρες μπροστά στο χωροχρόνο αλλά έχει μικρή μνήμη , ο Barbanaranja έχει μια κρυστάλλινη σφαίρα των ιδεών που ευθύνεται για την εφευρετικότητα και το πάθος του για ελευθερία, η Li έχει στο κεφάλι της δίσκο μεγάλης χωρητικότητας αλλά είναι ακαδημαϊκή και εκφράζεται μόνο μέσω αποφθεγμάτων και ο Do ο πολυεργαλείος επισκευάζει τα πάντα αλλά σκέφτεται τελείως μηχανικά, υπολογιστικά. Αυτές οι μεταλλαγμένες κατασκευές γίνονται ήρωες σε ένα φουτουριστικό παραμύθι για το πώς τέσσερις αναρχικοί με τολστοϊκή προοπτική θέλουν να επανακτήσουν τους χαμένους χωροχρόνους της ελευθερίας και της φαντασίας, όχι μόνο για αυτούς αλλά και για ολόκληρο το χρόνο. Γιατί μόνο μέσα από την συλλογική λήψη αποφάσεων και τον συλλογικό αγώνα μπορούν να μετρηθούν βήματα ώστε να ανατρέψουν οι χωροχρονο-δούλοι (Χ.Χ.Δ.) τα χωροχρονο-αφεντικά(Χ.Χ.Α.).
Η προσπάθειά τους δεν είναι εύκολη καθώς πρέπει να φύγουν από το νησί που βρίσκονται αποκλεισμένοι, αφού ανακύκλωσαν όλα τα σκουπίδια, που αποτέλεσαν και τον παράγοντα ερήμωσης. Στο ανοιχτό πέλαγος, ενώ ταξιδεύουν με την σχεδία τους, εμφανίζεται το ανίκητο μέχρι τότε, μιντιακό κράκεν που «αποτελεί μέθοδος χειραγώγησης και βασίζεται στην υπόθεση πως το κοινό έχει περιορισμένο εύρος προσοχής». Έτσι, καταστρώνουν συλλογικά το σχεδιό τους και καταλήγουν στο ότι πρέπει να διακόψουν τον τελικό που παίζει εκείνη την ώρα στην τηλεόραση, βάζοντας με μικροτσιπ στο κράκεν το “Like a Virgin” της Madonna, προκειμένου να χτυπήσουν στον πυρήνα του-την τηλεθέαση!- και να σώσουν εντέλει όχι μόνο τους εαυτούς τους αλλά και όλη την ανθρωπότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η έρευνα για την απόδοση αυτής της περιπέτειας έχει στίγματα από ποίκιλες πηγές λογοτεχνίας, αναρχικής πολιτικής σκέψης, μουσικής, κβαντικής φυσικής και επιστήμης, μέχρι και το κίνημα των ζαπατίστας στο Μεξικό. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε ολοκληρωμένο αισθητικά, πολιτικά και νοηματικά έργο που στοχεύει σε κάτι ποιοτικά ανώτερο από την απλή τέρψη, δεν μπορεί να περιοριστεί σε συμβατικές εκφράσεις της κυρίαρχης κουλτούρας αλλά προτείνει ένα συνολικό αντιπρόταγμα.
Αναμένουμε και την επόμενη περιπέτεια της συμμορίας του αναρχικού, του επιστήμονα, της ποιήτριας και του φουτουριστή, οπότε και θα ακολουθήσει review. Ας αναφέρουμε όμως κάποιους συντελεστές:
ΣΕΝΑΡΙΟ& ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ: ΑΛΕΞ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑΣ
ΔΑΚΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ: ΣΤΕΛΛΑ ΠΙΣΤΟΦΙΔΟΥ
fatcutupcycling.wordpress.com- fatcutupcycling.gmail.com-fb: trashformers comics
About the Authors
Related Posts
Η Ηρωική Υπόθεση του κου Γκούνεμπεργκ – Μια ιδέα που χάθηκε στο τυπογραφείο →
Οι Περιπέτειες των Μαν και Στελάν- Μεταπάλπ γουέστερν εν Αθήναις →
Αντίο Μπάτμαν – Διαβάζοντας την ποπ κουλτούρα με ταξικά γυαλιά →
