Θυμάστε στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000 που μόλις είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση και άρχισε να αναδύεται ένα κύμα κατάθλιψης στη νεολαία, που ντυνόταν στα μαύρα, έκανε κάτι περίεργες φράτζες και άκουγε καταθλιπτική μουσική; Αν ναι τότε σίγουρα θα θυμάστε τους My Chemical Romance, το μαυροντυμένο συγκρότημα που έγραψε το τραγούδι «Welcome to the Black Parade» το οποίο αφορούσε μια κηδεία και είχε υιοθετηθεί ως ο ανεπίσημος ύμνος των emo.
Τι κοινό έχουν οι My Chemical Romance, ένα συγκρότημα που έκανε φοβερή επιτυχία πριν από μία δεκαετία, αλλά πλέον έχει εξαφανιστεί μαζί με τη γενιά των emo στους οποίους απευθυνόταν, με το Umbrella Academy, μια ιστορία που γνωρίσαμε πολλοί πρόσφατα μέσα απ’ την τηλεοπτική της μεταφορά απ’ το Netflix; Τον Gerard Way, τον τραγουδιστή των My Chemical Romance, ο οποίος παράλληλα με την τεράστια δημοφιλία που είχε το μουσικό του συγκρότημα αποφάσισε να γράψει το σενάριο για ένα πολύ ιδιαίτερο comic, το οποίο έγραφε στον ελεύθερό του χρόνο όσο βρισκόταν σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο και το έστελνε στον βραζιλιάνο σκιτσογράφο Gabriel Ba και την υπόλοιπη ομάδα της Dark Horse που ασχολούνταν με το Umbrella Academy για να το αποτυπώσουν στο χαρτί.
Κάπως έτσι, ανάμεσα σε παγκόσμιες περιοδείες και με soundtrack την καταθλιπτική μουσική των emo γεννήθηκε η Umbrella Academy, μια λέσχη εναλλακτικών υπερηρώων που δεν μοιάζουν καθόλου με τους τυπικούς υπερήρωες που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε. Τα μέλη της Umbrella Academy έχουν υπερδυνάμεις τις οποίες απέκτησαν κατά τη γέννησή τους από ένα τυχαίο και ανεξήγητο γεγονός. Μετά τη γέννησή 40 παιδιών με υπερδυνάμεις, ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας και παγκοσμίου φήμης επιστήμονας, ο Σερ Ρένζιναλντ Χάργκρηβς, κατάφερε να εντοπίσει και να υιοθετήσει 7 από αυτά τα ιδιαίτερα παιδιά, τα οποία σχημάτισαν την Umbrella Academy, μια ιδιαίτερη υπερηρωική ομάδα με στόχο να σώσει τον κόσμο απ’ την καταστροφή. Το πρόβλημα είναι όμως ότι τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν περισσότερο ως υπερήρωες και λιγότερο ως οικογένεια, γεγονός που θα τους επηρεάσει καταλυτικά στο μέλλον, τόσο στην προσωπική ζωή του καθενός, όσο και στις μεταξύ τους σχέσεις.
Το Umbrella Academy ξεκίνησε ως μία limited series comic κυκλοφορία της Dark Horse, η οποία έκανε ένα ενθουσιώδες ντεμπούτο στη Free Comic Book Day το 2007 και από τότε έβγαλε 6 τεύχη που περιείχαν την ιστορία Η Σουίτα της Αποκάλυψης που αποτέλεσαν και την βασική έμπνευση της πρωτότυπης σειράς του Netflix. Αυτό το πρώτο volume βραβεύτηκε στα βραβεία Eisner του 2008 στην κατηγορία της καλύτερης Limited Series της χρονιάς και μία χρονιά αργότερα, το 2009 μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Helm (τις μετέπειτα εκδόσεις Propaganda Channel) οι οποίες συμπεριέλαβαν όλα τα τεύχη του πρώτου volume, μαζί με τις δύο ιστορίες που προηγήθηκαν αλλά και επιπλέον έξτρα υλικό σε έναν πολυτελή τόμο. Πλέον το κόμικ κυκλοφορεί ξανά από τις εκδόσεις Anubis! .
Ήδη από τις πρώτες σελίδες του comic γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν πρόκειται να διαβάσουμε τις ιστορίες άλλης μίας υπερηρωικής ομάδας, όπως οι Avengers ή η Justice League, ούτε όπως οι νεανικότερες εκδοχές τους όπως είναι η Young Justice και οι Champions. Τα ιδιαίτερα παιδιά της Umbrella Academy καμία σχέση δεν έχουν με το τυπικό υπόδειγμα ηρώων. Ο Σερ Χάργκρηβς παρά τα πλούτη του και την εξαιρετικά υψηλή νοημοσύνη του, δεν τους προσέφερε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένοι σαν μια δεμένη οικογένεια κι αυτό είχε ψυχολογικές επιπτώσεις για όλους. Έτσι όταν γνωρίζουμε τα μέλη της Ακαδημίας στο μέλλον που έχουν ενηλικιωθεί και έχουν χωριστεί διαλύοντας την υπερηρωική τους ομάδα, γρήγορα αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν κυριαρχήσει μεταξύ τους οι κόντρες, οι εγωισμοί, οι τσακωμοί και η θλίψη για το παρελθόν. Αυτές τις πλευρές κοινωνικού προβληματισμού του comic μπορούμε να τις αποδώσουμε στην κοσμοθεωρία του Gerard Way, ο οποίος διαμαρτυρόταν για τις σκοτεινές πλευρές της οικογενειακής ζωής και της καθημερινότητας των ανθρώπων μέσα και απ’ τη μουσική του και απ’ το comic του.
Γιατί να διαβάσει όμως κάποιος το comic, απ’ τη στιγμή που έχει δει τη σειρά στο Netflix και μάλιστα απ’ τη στιγμή που αυτή ήταν και πολύ καλή; Μα φυσικά επειδή η εμπειρία του comic είναι εντελώς ξεχωριστή και δεν αλληλοαποκλείεται με την παρακολούθηση της live action τηλεοπτικής σειράς, αντιθέτως το ένα μπορεί να αποτελέσει το ερέθισμα για το άλλο. Η σειρά του Netflix μπορεί να είναι καλογραμμένη και καλογυρισμένη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να απεικονίσει πιστά τον ιδιαίτερο κόσμο που έχει σχεδιάσει ο βραζιλιάνος σκιτσογράφος Gabriel Ba. Οι ήρωες του Ba είναι αμιγώς κομιξικοί. Θα μπορούσαν να μεταφερθούν πιστότερα στην οθόνη μέσω ενός animation, αλλά σε μια live action σειρά χάνονται δυστυχώς πολλές από τις λεπτομέρειες του σκίτσου του Ba, ο οποίος πειραματίστηκε πολύ πριν φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα (όπως διαπιστώνουμε και στις τελευταίες σελίδες της έκδοσης, όπου περιέχει πρόχειρες σελίδες στις οποίες ο Ba αναζητούσε την οριστική απόδοση των χαρακτήρων). Χαρακτηριστικότερη είναι η περίπτωση του Space Boy, ο οποίος ενώ στο comic έχει αντικαταστήσει όλο του το σώμα (εκτός απ’ το κεφάλι) με το σώμα ενός εξωγήινου γορίλλα, μετά από μια αποτυχημένη αποστολή στην οποία κόντεψε να χάσει τη ζωή του στη σειρά αυτό υπονομεύεται αρκετά. Η σειρά του Netflix θέλωντας να αποφύγει να αποτυπώσει τον Space Boy στην κομιξική του έκδοση (λόγω των πολλών χρημάτων που θα έπρεπε να δώσει για το CGI) προτιμάει να αποφύγει να δείξει την ιδιότητα του χαραξτήρα μέχρι περίπου τη μέση της σειράς. Οπότε καταλαβαίνουμε εύκολα ότι αν υπάρχει κάποιος λόγος να διαβάσει κανείς το comic του Umbrella Academy, αυτός σίγουρα είναι για να θαυμάσει το εντυπωσιακό σχέδιο του Gabriel Ba.
Όμως το σχέδιο του comic, ακόμα κι αν εντυπωσιάζει εγγυημένα τον αναγνώστη, δεν είναι το μόνο αξιοπρόσεκτο στοιχείο του. Γιατί το Umbrella Academy, το οποίο υπήρχε στο μυαλό του Gerard Way απ’ το 2006 και ξεκίνησε να εκδίδεται σε συνέχειες το 2007, ήταν για την εποχή του ένα πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο comic, το οποίο εύκολα ξεχωρίζει ανάμεσα σε αυτά τα comic που διαβάζουν κριτικά το υπερηρωικό στοιχείο. Και όμως παρά το γεγονός ότι τα μέλη της Umbrella Academy δεν είναι οι τυπικοί υπερήρωες, το comic τους δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από την δράση που περιέχουν τα κλασσικά υπερηρωικά comic. Ήδη από ένα ξεφύλλισμα των σελίδων του comic μπορεί να θαυμάσει κάποιος ότι το comic είναι γεμάτο από σκηνές δράσης και θέαμα. Ένα επιπλέον ξεχωριστό στοιχείο του comic το οποίο συνέβαλλε στη δημοφιλία της ιστορίας του είναι οι villains που συγκρούονται με την Umbrella Academy, οι οποίοι είναι φτιαγμένοι με την ίδια τρέλα που είναι γραμμένη ολόκληρη. Η ιδιοφυία των βασικών villains αλλά και η αλλοπρόσαλλη σύλληψη όλων των υπόλοιπων είναι απ’ τα δυνατότερα σημεία της ιστορίας.
Όλα αυτά τα αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά του comic συνδυαστικά οδήγησαν την επιτροπή των βραβείων Eisner το 2008 να απονείμει στους δημιουργούς του Umbrella Academy το βραβείο της καλύτερης Limited Series της χρονιάς και τον Grant Morisson να δηλώσει ότι η «Σουίτα της Αποκάλυψης» είναι ένα απ’ τα καλύτερα comics της δεκαετία της. Έχοντας πλέον περάσει πάνω από μία δεκαετία απ’ την πρώτη κυκλοφορία του Umbrella Academy μπορούμε να πούμε ότι αυτό το πρώτο volume (το οποίο εμπλουτίστηκε ύστερα και από επόμενα τεύχη) είναι απ’ τις καλύτερες ιστορίες comic που μπορείτε να βρείτε να διαβάσετε σε ελληνική μετάφραση και σίγουρα αποτελεί ένα πολύ ξεχωριστό έργο, το οποίο λίγα comic κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και την επόμενη δεκαετία δυστυχώς.
