Χθες για όσους μπόρεσαν να έρθουν στην Death Disco στο Ψυρρή, ήταν μια υπέροχη ευκαιρία να θυμηθούμε έναν αξεπέραστο συγγραφέα τρόμου, τον Ηοward Phillips Lovecraft. Βέβαια όχι μονο θυμηθήκαμε, ξαναδιαβάσαμε και μελετήσαμε το έργο και τη ζωή του Lovecraft, αλλά πολύ περισσότερο να επεκτείνουμε τους ορίζοντες του έργου του μέσα από αναγνώσεις έργων καλλιτεχνών που παρέστησαν και διάβασαν στην εκδήλωση!
Την αρχή έκανε ο δικός μας, Γιακουμέλος Νίκος με μια σύντομη αναφορά στο έργο και, πολύ περισσότερο, στην συνεισφορά του Lovecraft σε όλες τις πτυχές της Τέχνης που άγγιξε αυτός ο περίεργος ερημίτης του Providence. Πως θα ήταν όχι μόνο η λογοτεχνία του φανταστικού και του τρόμου, αλλά και ο κινηματογράφος, τα comics, ακόμα και η μουσική χωρίς το έργο του Lovecraft και των συνεχιστών του; Πως θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί έργα όπως το “Oμίχλη”, οι””Νυχτερήτες”, αλλά και ταινίες όπως το Αlien χωρίς την καθοριστική επίδραση του κοσμικού τρόμου, της ατμόσφαιρας και της ανομολόγητης φρίκης που εξαπέλυσαν οι Μεγάλοι Παλαιοί; Αυτά τα ερωτήματα και οι απαντήσεις ήταν και ο σκελετός της εισαγωγής, η οποία έδωσε και τον τόνο της εκδήλωσης.
Τη σκυτάλη πήρε ο Γιώργος Μπελαούρης, ένας από τους καλύτερους νέους συγγραφείς του φανταστικού στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Ο κ. Μπελαούρης διάβασε ένα καινούργιο του διήγημα,το “”Ομιχλώδης επισκέπτης”. Το κείμενο αυτό ήταν βαθιά επηρεασμένο από την παράδοση του Lovecraft και των συνεχιστών του, με κυριότερο από αυτούς τον Αugust Derleth, που όπως αποκάλυψε ο νέος συγγραφέας η επιρροή του ήταν για αυτόν πιο καθοριστική από ότι του ίδιου του Lovecraft.
Το διήγημα ανταποκρινόταν απολύτως στα πλαίσια της λαβκραφτικής παράδοσης, ενώ την ίδια στιγμή κατάφερνε να την αναζωογονεί και να την καθιστά τόσο σύγχρονη όσο και ακόμα απαραίτητη. Αποτελούσε με λίγα λόγια μια μοντέρνα όψη μιας λογοτεχνικής παράδοσης με ιστορία δεκάδων χρόνων και απέδειξε πως ο κύκλος που ξεκίνησε την δεκαετία του 1920 ο Lovecraft δεν έχει κλείσει, ούτε και πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο όσο εμπνέει ακόμα λογοτέχνες με τέτοιο ταλέντο…
Μετά το μουσικό διάλειμμα που μεσολαβούσε μεταξύ κάθε ομιλητή, στο άνετο βήμα πήρε την θέση της η κ. Ειρήνη Μαντά, συγγραφέας του βιβλίου “Το δαιμόνιο της γραφής” (εκδόσεις Ars Nocturna). Το έργο αυτό αποτελεί ίσως μία από τις καλύτερες μελέτες για την ζωή του άρχοντα του κοσμικού τρόμου. Δοσμένη με μια εξαιρετική μυθιστορηματική χάρη και ενέργεια, παρουσιάζε την ιστορία της περίεργης ζωής του Lovecraft, ο οποίος μέσα από μια πολύ ευαίσθητη και αντιφατική σε πολλές περιπτώσεις προσωπικότητα, κατάφερε να μετατρέψει τον ίδιο του τον εαυτό ίσως στο καλύτερο λογοτεχνικό του δημιούργημα. Αυτή η φράση ήταν και ο τίτλος της εισήγησης της κ. Μαντά στην εκδήλωση.
Η συγγραφέας παρουσίασε μια σχολαστική και λεπτομερή μελέτη του έργου του Lovecraft, ωθώντας και εμάς να το ξαναδιαβάσουμε. Μέσα από αναφορές στην ζωή του Αμερικάνου συγγραφέα επαλήθευσε κάτι που ήδη θέλαμε να πιστεύουμε: πως ο Ηoward Phillips Lovecraft έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για την δύναμη του έργου του, αλλά και γιατί η ιστορία του αρνήθηκε όλα όσα του άξιζαν. Όταν γνωρίζεις την ζωή του μέσω της αλληλογραφία του (που αριθμεί πάνω από 120.000 επιστολές…) βλέπεις έναν ευγενικό και πράο άνθρωπο, αυτό που θα έλεγε κάποιος “έναν πραγματικό gentleman”. Και ήταν άδικο που αυτό ο gentleman έφυγε άδοξα, χωρίς την δόξα και την αναγνώριση που του άξιζε. Αυτή την αδικία προσπαθούμε όλοι με την αγάπη μας στο έργο του να διορθώσουμε..
Λίγο αργότερα στην σκηνή ανέβηκε ο Γιώργος Λαγκώνας, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, και του έργου “Μεσονυκτικό” (εκδόσεις Όστρια). Με σπάνια ζωτικότητα ξεκίνησε την τοποθέτηση του μιλώντας για τις ιδιαίτερες αποχρώσεις και πτυχές του έργου του Lovecraft. Ανέλυσε με μια αξιοθαύμαστη οξυδέρκεια τα δομικά χαρακτηριστικά των γραπτών του συγγραφέα. Επίσης δεν δίστασε να μιλήσει και τις επικρίσεις που δέχεται ο συγγραφέας αυτός, συχνά από αναγνώστες που έχουν ανατραφεί με έργα επιγόνων του. Μερικές από αυτές είναι το αναχρονιστικό του ύφος και ο ρατσισμός που γίνεται αντιληπτός σε κάποια έργα του. Για αυτά ο κ. Λαγκώνας ξεκαθάρισε πως είναι αποτελέσματα είτε της εποχής είτε της ιδιαιτερότητας του Lovecraft ως ανθρώπου που γοητευόταν ταυτόχρονα από το παράξενο και το ορθολογικό, από την επιστήμη του μέλλοντος και την αρχαία ιστορία. Όλες αυτές οι αντιφάσεις κάνουν την εμφάνιση τους στο έργο του με πολλούς τρόπους.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας διάβασε την ιστορία “Η διαθήκη του H. P. Lovecraft” ένα έργο με μεγάλη αφηγηματική δύναμη και σπιρτάδα, γεγονός που τονίσθηκε και από τον ιδιαίτερα άνετο τρόπο ανάγνωσης του συγγραφέα. Το ίδιο το κείμενο ξεχώριζε για αυτό που ονομάζουμε λαβκραφτική ατμόσφαιρα, μας παρουσίασε για μία ακόμα φορά την δυναμική της γραφής αυτής και ο συγγραφέας καταχειροκροτήθηκε.
Επόμενος ήταν ο Ανδρέας Μιχαηλίδης με την ιδιαίτερη αφήγηση του “Love in Fhtagn”. Η ερμηνεία αυτή μιας ιδιαίτερης και πρωτότυπης ιστορίας κοσμικού τρόμου κατάφερε πραγματικά να προκαλέσει ρίγη στο κοινό. Με εκπληκτική ενέργεια και δυναμική ο αφηγητής, ενώ μια δική του ιστορία προτίμησε και ο συγγραφέας Μιχάλης Σαββίδης, με το “Δώρο κάτω από τα Αστέρια”. Μπορεί να είναι ένας καθαρόαιμος fantasy λογοτέχνης, ο κ. Σαββίδης όμως κατάφερε να συνδυάσει με ανυπέρβλητο τρόπο τα δομικά χαρακτηριστικά του κοσμικού τρόμου και του παραδοσιακού fantasy, όλα ενισχυμένα με δυνατή σκηνική παρουσία! 
Συγχρόνως με αυτά, η Death Disco φιλοξενούσε σκίτσα και έργα πολλών καλλιτεχνών με θέμα τους τόσο την μυθολογία Κθούλου, όσο και την ίδια την αγαπημένη μορφή του Lovecraft, ενώ όποιος ήθελε μπορούσε να προμηθευτεί έργα και κάρτες των ομιλητών στο κοντά στο μπαρ. Αξίζει τέλος να αναφέρουμε τα πολύ γουστόζικα χειροποίητα που υπήρχαν στους πάγκους, τα οποία κόσμησαν τελικά τα χέρια και τα σπίτια πολλών τυχερών…
Για όσους δεν τα κατάφεραν να έρθουν, δείτε μερικές φωτογραφίες από το κατάμεστο μαγαζί!
