Ποτέ Πια Mόνος- Βρέστη, Αθήνα, Αστυπάλαια

Δημήτρης Τζάνογλος Από Δημήτρης Τζάνογλος 4 Λεπτά Ανάγνωσης

Ο Καρύλ Φερέ είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας, έχοντας διαλέξει ιδιαίτερες θεματολογίες και περιοχές για να σετάρει τα μυθιστορήματά του. Ξεκινώντας από τη Ν. Ζηλανδία και τους Μαορί με τα Χάκα και Ούτου (εκδόσεις Άγρα 2015 και 2016 αντίστοιχα) φτάνει μέχρι τη Λατινική Αμερική με τα Μαπούτσε και Κόνδωρ (εκδόσεις Άγρα 2013 και 2017 αντίστοιχα) και τη Νότια Αφρική με το Ζουλού (εκδόσεις Λιβάνη, 2011). Κοινό στοιχείο σε όλα τα παραπάνω αποτελεί τον ρόλο του δυτικού πολιτισμού απέναντι στους αυτόχθονες της εκάστοτε περιοχής. Τελευταίο του πόνημα αποτελεί το Ποτέ πια Μόνος (εκδόσεις Άγρα), το οποίο κυκλοφόρησε σχεδόν ταυτόχρονα σε Γαλλία και Ελλάδα, τις χώρες στις οποίες διαδραματίζεται.

Πρωταγωνιστής είναι ο μονόφθαλμος (όπως αναφέρεται πολλάκις στο βιβλίο) και πρώην αστυνομικός Μακ Κας, ο οποίος απέκτησε ξαφνικά μία 13χρονη κόρη, όταν η μητέρα της τον όρισε ως κηδεμόνα της πριν πεθάνει. Προσπαθώντας να συνηθίσει την ιδέα πως πλέον έχει μια κόρη, μαθαίνει πως ο παλιός του φίλος και έμπειρος ιστιοπλόος Μάρκο, σκοτώνεται σε θαλάσσιο δυστύχημα ανοιχτά του Γιβραλτάρ. Ο Μακ Κας μη μπορώντας να συνδέσει το πώς ένας έμπειρος ιστιοπλόος όπως ο Μάρκο, σκοτώθηκε με τέτοιο τρόπο, αποφασίζει να κάνει έρευνα για τον θάνατό του, όταν μαθαίνει πως στο πλοίο μαζί του βρισκόταν η Ανζελίκ, αδερφή της γυναίκας του Μάρκο και ο μεγάλος έρωτας του Μακ Κας.

Στο δεύτερο μισό του βιβλίου ο Μακ Κας οδηγείται στην Ελλάδα, πρώτα στον Πειραιά και στην Αθήνα και στη συνέχεια στη μακρινή Αστυπάλαια. Στην Αθήνα έχει γνωρίσει τον άνθρωπο που βοηθούσε τον Μάρκο και πρώην εκδότη Σταύρο (tribute πιθανότατα του Καρύλ Φερέ στον εν Ελλάδι εκδότη του, τον Σταύρο Πετσόπουλο των εκδόσεων Άγρα), μαζί με τον οποίο θα βρεθούν αντιμέτωποι με την προσφυγική κρίση στα ελληνικά νησιά και την εκμετάλλευση των προσφύγων από τους διακινητές.

Στα περισσότερα από τα έργα του, ο Καρύλ Φερέ περιγράφει τις επιπτώσεις του δυτικού πολιτισμού πάνω σε αυτόχθονες πολιτισμούς, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Έτσι και στο Ποτέ πια μόνος, το μοτίβο αυτό δεν μπαίνει στην άκρη, αλλά διαφοροποιείται εν μέρει. Δεν έχουμε να κάνουμε με τους Μαορί της Ν. Ζηλανδίας ή με τους Μαπούτσε της Αργεντινής, αλλά με την ελληνική κοινωνία της οικονομικής κρίσης και τους πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής. Ο Καρύλ Φερέ αρνητικά εντυπωσιασμένος από την γενικότερη αδιαφορία, έως και απέχθεια, απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα, γράφει ένα μυθιστόρημα στο οποίο εξηγεί με τον τρόπο πώς ένα ολόκληρο σύστημα είναι ικανό να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από αυτό το σοβαρό θέμα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία.

Παράλληλα αναφέρεται και σε σύγχρονα θέματα που αφορούν την ελληνική οικονομική κρίση, όπως τα μνημόνια, η Τρόικα και οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις. Σε συζητήσεις των Μακ Κας και Σταύρου, μέσα στο μυθιστόρημα, ο Καρύλ Φερέ κάνει επίσης αναφορές και στο παρελθόν της ελληνικής αριστεράς και στις ευθύνες της όσον αφορά την άνοδο της ακροδεξιάς αλλά και την λάθος διαχείρισή της σε πολλά θέματα της κρίσης.

Είναι γεγονός πως σε κάποιες περιπτώσεις η γραφή και οι δημοσιογραφικές αναφορές γίνονται λίγο κουραστικές, αλλά το πολύ ενδιαφέρον θέμα και οι καλοδουλεμένοι και με βάθος χαρακτήρες, σε συνδυασμό με την συγγραφική ταυτότητα του Καρύλ Φερέ, δεν αφήνουν τα λιγοστά αρνητικά να αποκτήσουν σημαντική υπόσταση στην τελική εικόνα.

Και εν κατακλείδι, με το Ποτέ Πια Μόνος ο Καρύλ Φερέ παρουσιάζει ένα πολύ δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο θίγει ορισμένα πολύ σημαντικά και σύγχρονα θέματα, με κυριότερο το προσφυγικό.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.