Κόκκινα Kορίτσια, Πάντα Πιο Όμορφα- Ρομαντισμός στο εξεγερμένο Παρίσι
O Φρεντερίκ Φαζαρντί είναι μία από τις μεγαλύτερες συγγραφικές αδυναμίες του γράφοντος, οπότε το γεγονός πως με διαφορά ελάχιστων μηνών κυκλοφόρησαν δύο βιβλία του στα ελληνικά, δε μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο. Μετά το Με Κομμένη την Ανάσα (Οι εκδόσεις των Συναδέλφων, 2018), σειρά πήρε το Κόκκινα Kορίτσια, Πάντα Πιο Όμορφα (εκδόσεις Angelus Novus, 2018).
Όπως έχει γραφτεί ξανά, ο Φρεντερίκ Φαζαρντί ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος αναφερόταν στον εαυτό του ως Αναρχικός, και είχε πλούσια παρουσία στα επαναστατικά κινήματα της Γαλλίας, με αναμενόμενο αποκορύφωμα τον Μάη του ’68. Στα περισσότερα έργα του, οι επιρροές αυτές είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και το Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, ειδικά με δεδομένο πως ο τίτλος του βιβλίου πάρθηκε από πολιτικό σύνθημα γραμμένο σε τοίχους της Σορβόννης.
Η ιστορία ξεκινάει με τον 40άρη πλέον Φρέντυ να επιστρέφει στο Παρίσι το 1988 έπειτα από 20 χρόνια αυτοεξορίας στη Νότιο Αφρική, και να προσπαθεί να προσαρμοστεί στην πόλη που είχε ζήσει μερικές από τις πιο έντονες στιγμές του. Στο σημείο αυτό ξεκινάει και η αναπόληση/ περιγραφή των προ εικοσαετίας συμβάντων, και πιο συγκεκριμένα ο αφηγητής Φρέντυ μεταφέρει τον αναγνώστη στον Μάη του ’68.
Ο Φρέντυ είναι ένας εικοσάχρονος Μαοϊκός προερχόμενος από οικογένεια με Αναρχικό ιδεολογικό υπόβαθρο, ο οποίος ξεκίνησε την κινηματική παρουσία στις επιτροπές ενάντια στον επίκαιρο τότε πόλεμο του Βιετνάμ. Τα γεγονότα του Μάη ξεκινάνε και ο Φρέντυ με τον κολλητό του Τέντυ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή καθ’ όλη την διάρκεια των συγκρούσεων, όταν βρίσκονται στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή και γίνονται μάρτυρες μιας προβοκατόρικης και ενδοαστυνομικής δολοφονίας με πρωταγωνιστή ένα ισχυρό στέλεχος της γαλλικής αστυνομίας. Σε μια περίοδο όπως εκείνη, η παρουσία τους στο εν λόγω συμβάν τους οδηγεί στην απόφαση της αυτοεξορίας, μακριά από τη Γαλλία. Τότε είναι που ο Φρέντυ θα γνωρίσει την Φρανσίν, το δικό του κόκκινο κορίτσι, την οποία θα ερωτευτεί.. για πάντα.
Ουσιαστικά ο Φαζαρντί στο βιβλίο του αυτό, κατά μία έννοια παραθέτει τις εμπειρίες του από τα παρισινά οδοφράγματα το ’68, ασκώντας έντονη εκ των έσω κριτική στην Αριστερά της περιόδου για το πώς διαχειρίστηκε την εξέγερση αυτή. Μια κριτική που όμως παρουσιάζεται με ρομαντισμό ως άλλη ερωτική απογοήτευση, δείγμα των ιδανικών του συγγραφέα. Προσθέτοντας σε αυτά, και τον ερωτικό ρομαντισμό του, για την Φρανσίν έχουμε ένα αρκετά διαφορετικό έργο από ό,τι μας είχε συνηθίσει ο Φαζαρντί.
Και αυτό είναι εν κατακλείδι το Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα, ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας του παρουσιάζει δύο ρομαντικές -μία πολιτική και μία ερωτική- ιστορίες με φόντο το εξεγερμένο Παρίσι του ’68 και μία noir αισθητική που θα ήταν αδύνατο να λείπει από ένα έργο του Φρεντερίκ Φαζαρντί.
About the Authors
Δημήτρης Τζάνογλος Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.
Related Posts
ΠΑΣ – Ειρήνη σε καιρό πολέμου →
Berlin: Πρώτος Θάνατος – Lovecraft και ζόμπι σε nοir σκηνικό →
SmassPodcasts #14: Λογοτεχνική συνάντηση για τον Φρεντερίκ Φαζαρντί →
