Άκου, Πτώμα, να Μαθαίνεις- Τα κουρέλια εμπνέουν ακόμα
Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις. Η χρήση και μόνο της μνημειώδους ατάκας του Κωνσταντίνου Τζούμα από την ταινία “Τα Κουρέλα Τραγουδάνε Ακόμα” του Νίκου Νικολαΐδη, ως τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου, αρκεί ώστε να δώσει μια πολύ θετική προδιάθεση σε όποιον σταθεί στο διάβα του. Αν εξαιρέσουμε όμως, μια cameo εμφάνιση της εν λόγω σκηνής από την εν λόγω ταινία, στην τηλεόραση του πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος, και τον τίτλο φυσικά, ο συγγραφέας του μυθιστορήματος Ιερώνυμος Λύκαρης, δε προχωρά σε κάποια άλλη σύνδεση μεταξύ ταινίας και βιβλίου.
Ο αινιγματικός Ιερώνυμος Λύκαρης λοιπόν βρίσκεται στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας εδώ και μια δεκαετία, με την πρώτη του εμφάνιση να είναι η συμμετοχή στη συλλογή Ελληνικά Εγκλήματα 2 που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2008. Από τότε έχει κυκλοφορήσει αρκετές δουλειές και το 2014 με το Η ζήλια είναι μαχαιριά (εκδόσεις Καστανιώτη), έβαλε μπροστά μια σειρά μαύρων κωμωδιών επηρεασμένη από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Τελευταίο του πόνημα μέχρι στιγμής αποτελεί το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις που κυκλοφόρησε επίσης από τις εκδόσεις Καστανιώτη την άνοιξη του 2017.
Αφηγητής και πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο εισαγγελέας Κόκκινος Τράγος, όπως αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του, ένα όνομα που εμπνεύστηκε από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Κώστα Παρορίτη το οποίο του ταιριάζει γάντι, έχοντας ως δεδομένο το ότι πολεμήθηκε από το σύστημα που υπηρετούσε όταν προσπάθησε να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα, και λειτούργησε ως αποδιοπομπαίος τράγος. Όπως εξηγεί και ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξή του: «Ο Κόκκινος Τράγος είναι αντιήρωας· ένα μορφωμένο αριστερόστροφο γρανάζι της εξουσίας που γνωρίζει, και από θεωρητική και από εμπειρική άποψη, τους άπονους μηχανισμούς επιβολής της».
Ο Κόκκινος Τράγος λοιπόν όταν πλέον διώχνεται από τη θέση του ως εισαγγελέας στη Βόρεια Ελλάδα, ο παλιός του συμμαθητής και σύντροφος και πλέον Υπουργος Εσωτερικών Χαμαιλέοντας (ονομασίες τέτοιου είδους δίνονται σε κάθε κύριο χαρακτήρα της ιστορίας ώστε να διαφυλαχτούν τα πραγματικά τους ονόματα) τον βοηθάει και τον βάζει ετσιθελικά στην Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας. Λίγο καιρό αφού έχει αναλάβει τα νέα του καθήκοντα, ο υποδιοικητής της υπηρεσίας, ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο ως Σκιά, δίνει στον Κόκκινο Τράγο έναν κίτρινο φάκελο με στοιχεία που εμπλέκουν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο σε βρώμικες υποθέσεις. Λίγες μέρες αργότερα η Σκιά θα βρεθεί νεκρή στο γραφείο, από φυσικά καθώς φαίνεται αίτια. Τότε πρακτικά ξεκινάει και η ουσία της ιστορίας, όταν ο Κόκκινος Τράγος θα ανοίξει τον κίτρινο φάκελο και θα χρησιμοποιήσει τα στοιχεία που περιέχει τα οποία θα το φέρουν απέναντι στην Αδελφότητα του Βορρά, μία εγκληματική οργάνωση με εθνικιστικό υπόβαθρο και ελληνικό τμήμα μιας ακόμα μεγαλύτερης εγκληματικής οργάνωσης με έδρα τα Βαλκάνια, η οποία έχει μέλη μέχρι και σε υψηλές θέσεις της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο Ιερώνυμος Λύκαρης συνθέτει ένα noir μυθιστόρημα με ελάχιστη δράση αλλά με πολλές ίντριγκες, το οποίο θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία γεμάτη ίντριγκες παρτίδα σκάκι, καθώς οι κινήσεις του Κόκκινου Τράγου πρέπει να γίνουν με απόλυτη προσοχή.
«Card Postal που έστελνε η “Αδελφότητα του Βορρά” σε όποιον έμπλεκε μαζί της,
και που βρίσκει ο αναγνώστης μέσα στο βιβλίο»
Από εκεί και πέρα, το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο, θα λέγαμε, σε δύο στρώματα με το ένα φυσικά να είναι η υπόθεση της ιστορίας. Το δεύτερο είναι τα κεφάλαια στα οποία ο αφηγητής μιλάει για τον εαυτό του και τις καταθλιπτικές του στιγμές με άπλετο σαρκασμό, αλλά και η κριτική που ασκεί σε κομμάτια του συστήματος, ιδιαιτέρως σε όσους από τα επαναστατικά τους χρόνια, έφτασαν να είναι μέλη του συστήματος που πολεμούσαν παλιότερα, χωρίς να βγάζει τον εαυτό του έξω. Και αν μερικά από αυτά κεφάλαια έμοιαζαν ως fillers κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, μετά το πέρας του βιβλίου είναι βέβαιο πως δε θα έπρεπε να έχουν αφαιρεθεί, καθώς προσέθεταν στην όλη ατμόσφαιρα του βιβλίου και δημιουργούσαν έναν δεσμό μεταξύ αφηγητή και αναγνώστη. Σε όλα αυτά προσθέτουμε και μία εσάνς Γιάννη Μαρή, κυρίως στις περιγραφές του αθηναϊκού τοπίου και έχουμε το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις.
Εν κατακλείδι λοιπόν, το Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις είναι ένα καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο αστυνομικό μυθιστόρημα με μπόλικο χιούμορ το οποίο δύσκολα θα κουράσει όποιον το πιάσει στα χέρια του, κάτι που είναι εν τέλει είναι ένα από τα καλύτερα κομπλιμέντα που μπορούν να γίνουν για ένα βιβλίο.
Και τώρα μπορούμε να βάλουμε την Γκλεντόρα εκείνου του κρετίνου του Πέρυ Κόμο ώστε να μάθει και το πτώμα. Πιθανότατα θα συμφωνούσε και ο Ιερώνυμος Λύκαρης και ο Κωνσταντίνος Τζούμας.
About the Authors
Δημήτρης Τζάνογλος Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.
Related Posts
Πάσα Θανάτου – Μία δραματικά επίκαιρη noir ιστορία →
Οδήγησε Το Αλέτρι Σου Πάνω Από Τα Οστά των Νεκρών – Η φύση αντεπιτίθεται →
Η Ψεύτρα και η Πόλη – Το ψέμα στην εποχή του MeToo →
