Οι περισσότεροι από εμάς, τις αδρανείς και μοναχικές μέρες της καραντίνας και της απαγόρευσης κυκλοφορίας από το πάντα έμπιστο τραστ κυβέρνησης – εργοδοσίας τις περνάμε κάνοντας binge-watching σειρές ή ταινίες στο ίντερνετ. Η φαινομενική απονέκρωση της κοινωνικής ζωής είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταπιαστούμε με ταινίες που δε μπορούσαμε να δούμε ή σειρές που δεν προλαβαίναμε να ολοκληρώσουμε μέσα στη ρουτίνα του αστικού ντελιρίου. Κι αν ξαφνικά μέσα σε τέτοιες συνθήκες ανακαλύπταμε ότι η θεματική του κορονοιού έχει ήδη σπάσει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας – 7ης τέχνης, μάλιστα προ πολλού, το 2006, και σε σκηνοθεσία ενός από τους πιο καταξιωμένους της εποχής μας παγκοσμίως;
Ο λόγος για το The Host. Αν ο αγαπημένος Bong Joon-ho με τα περσινά Παράσιτα κατάφερε να αγγίξει τον αγνό ρεαλισμό και να προβληματίσει σχετικά με τις συνθήκες βίου και κοινωνικής εξαθλίωσης της λαϊκής μάζας των εκατομμυρίων εργαζομένων και φτωχών στρωμάτων ανά τον κόσμο, δημιουργώντας ένα έργο της εποχής μας μεν, που θα μείνει στη μνήμη της 7ης τέχνης και δη της κοινωνικά στρατευμένης δε, το 2006 με το νοτιοκορεατικό Host, όπως γίνεται εμφανές, μιλάει για το μέλλον!
Η πλοκή εκτυλίσσεται στην πρωτεύουσα της χώρας, Σεούλ. Σε ένα επιστημονικό εργαστήρι χρηματοδοτούμενο από το δημόσιο και συνεργαζόμενο με την καπιταλιστική μητρόπολη και σύμμαχο της Νότιας Κορέας, ΗΠΑ, ένας αμερικανός διευθυντής διατάσσει έναν κατώτερο μέλος του εργαστηρίου να πετάξει στο νερό ενός ποταμού ένα δείγμα που αποτελεί στην ουσία χημικά απόβλητα, τα οποία σε ένα μέσο διάστημα βλάπτουν τόσο τη φυσική ροή και σύσταση του νερού, που μορφοποιούν ένα γιγάντιο ανθρωποφάγο και πανίσχυρο κτήνος. Το τέρας αυτό επιτίθεται μια μέρα στους κατοίκους της πρωτεύουσας και απάγει την κόρη του πρωταγωνιστή (ο γνωστός και πολύ συχνά συνεργαζόμενος με τον Bong ηθοποιός, Song Kang-ho). Ο πρωταγωνιστής και η οικογένειά του προσπαθούν να βρουν τη μικρή, ενώ ταυτόχρονα η νοτιοκορεατική κυβέρνηση σε συνεργασία με αυτή των ΗΠΑ κατασκευάζουν το ψέμα πως από την επίθεση αυτή του τέρατος η πόλη έχει μολυνθεί με ασθένεια και επιβάλλει καθεστώς επιδημίας και καραντίνας, που θέτει και την οικογένεια των πρωταγωνιστών εντός περιοριστικού κρατικού ελέγχου. Ο τεχνητός κυβερνητικά αυτός ιός ανήκει στην οικογένεια SARS, στην ίδια δηλαδή με τον σημερινό (απολύτως υπαρκτό) κορονοιό, δηλ. τον SARS–CoV-2 (η Νότια Κορέα είχε πληγεί από άλλη μορφή κορονοιού στις αρχές του 2000)!
Έχουμε δει τον Bong να μας περιγράφει αληθινές ιστορίες, είτε πρόκειται για καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα που μας προβάλλονται ως αστυνομικά θρίλερ/μυστηρίου (Memories of Murder), είτε για τις καθημερινές ιστορίες των απανταχού γης καταπιεσμένων ως κοινωνικό δράμα – μαύρη κωμωδία (Parasite). Με το The Host ο Bong εξερευνά τα μονοπάτια της επιστημονικής φαντασίας (όπως έκανε αργότερα και με το δυστοπικό Snowpiercer, αλλά από μια πιο κοινωνική σκοπιά), πειραματίζεται με αυτήν και κερδίζει, αντλώντας έμπνευση και από το πρόσφατο παρελθόν της χώρας του σχετικά με τον ιό. Το αποτέλεσμα διαθέτει το κατάλληλο μιξ δράσης, συναισθήματος και αγωνίας. Κι έτσι μας αποδεικνύει πως δεν επικεντρώνεται ούτε θέλει να ταυτιστεί με κάποιο συγκεκριμένο είδος, αλλά μπορεί να εκφράζει το περιεχόμενό του πειραματιζόμενος με όλα τα είδη, συχνά διαπλέκοντάς τα και μεταξύ τους εντός και μίας ταινίας.
Ο Bong λοιπόν ξεφεύγει από τον κοινωνικό ρεαλισμό των Παράσιτων και μας προσφέρει ένα έργο επιστημονικής φαντασίας, με εξαιρετική, όπως ήταν αναμενόμενο, σκηνοθεσία, σενάριο κι ερμηνείες. Καταφέρνει όμως να αφήσει και ψήγματα κοινωνικών μηνυμάτων, συγκεκριμένα καταδίκης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, με τον οποίο έχει διαχρονικά άριστες σχέσεις η Νότια Κορέα: «Είναι τραβηγμένη η δήλωση ότι το Host είναι μία αντι-αμερικανική ταινία, όμως σίγουρα υπάρχει αλληγορία και πολιτικός σχολιασμός για τις ΗΠΑ». Συγκεκριμένα, ο δημιουργός θέλει να δείξει τόσο ότι οι ΗΠΑ είναι σύμμαχη δύναμη με τη Ν. Κορέα μόνο όταν αφορά την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου, επενδύσεων και πλούτου, όσο και ότι το αστικό κράτος και η κυβέρνηση της τελευταίας δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον λαό της. Το τρόπον τινά αντι-αμερικανικό και αντικυβερνητικό για τη Ν. Κορέα κλίμα οδήγησε το Εργατικό Κόμμα Βόρειας Κορέας να επαινέσουν την ταινία, κάτι εντελώς ασυνήθιστο για ένα τόσο επιτυχημένο καλλιτεχνικό έργο της Ν. Κορέας!
Να σημειωθεί παρεμπιπτόντως και το εξής: φυσικά και ο σημερινός ιός είναι υπαρκτός, φυσικά και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος και χρειάζονται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Η θέαση όμως της κυβερνητικής υποκρισίας και του σκόπιμου ψεύδους, που παρουσιάζει -ίσως με “προφητικό” τρόπο- η ταινία, θα μας καλέσει να προβληματιστούμε και σχετικά με το κατά πόσο είναι όντως αναγκαία για υγειονομικούς λόγους μέτρα όπως η απαγόρευση κυκλοφορίας και η καθολική επιτήρησή μας από μηχανισμούς καταστολής ή αν τελικά αυτό πρεσβεύει μια καθολική ανάγκη της κυβέρνησης και της αστικής τάξης για ακύρωση θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών, ούτως ώστε απρόσκοπτα και χωρίς λαϊκή αντίσταση να διαλυθούν ζωτικές ανάγκες μας, όπως η ασφάλιση, η παιδεία και η υγεία. Μέχρι και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δήλωσε επίσημα ότι το μέτρο από μόνο του δε θα αλλάξει ριζικά κάτι, αλλά είναι αναγκαία η γενναία ενίσχυση της δημόσιας υγείας (πώς να προβεί σε κάτι τέτοιο από μόνη της η κυβέρνηση, όταν αυτό πάει κόντρα στους σκοπούς της ίδιας και της ΕΕ και γενικότερα στα κέρδη της άρχουσας τάξης;). Θα μας καλέσει να αναλογιστούμε μήπως η κυβέρνηση είναι αυτή που πρέπει τελικά να λάβει τις δικές της ευθύνες…
Επιστρέφοντας στα της ταινίας, συνολικά δέχθηκε πολύ καλές κριτικές. Κέρδισε πολλά βραβεία, όπως αυτό της καλύτερης ταινίας στα Ασιατικά Βραβεία Κινηματογράφου και στα Νοτιοκορεατικά Κινηματογραφικά Βραβεία (Blue Dragon Film Awards). Είναι ταυτόχρονα η πιο επιτυχημένη εμπορικά νοτιοκορεατική ταινία όλων των εποχών, με πάνω από 13 εκατομμύρια εισιτήρια. Επιπλέον, είναι μια από τις δηλωμένες αγαπημένες ταινίες του τιτάνα Κουέντιν Ταραντίνο και συμπεριλήφθηκε στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου σινεμά, του περιοδικού Empire.
Σίγουρα λοιπόν πρόκειται για μια πολύ καλή επιλογή για να γεμίσουμε τον χρόνο μας στην καραντίνα!
