“Είναι γεγονός, πως, τηλεοπτικά τουλάχιστον, τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Το 2017 τελείωσε και μας άφησε αρκετά ικανοποιημένους. Το 2017 ήταν μία χρονιά με έντονο τηλεοπτικό ενδιαφέρον, καθώς πάνω από 50 σειρές έκαναν ντεμπούτο και κάποιες από αυτές ξεχώρισαν. To 2018 προβλέπεται όμως το ίδιο δυνατό;” Αυτό ήταν το απόσπασμα που άνοιγε το περσινό μας αντίστοιχο κείμενο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να δούμε αν οι σειρές του 2018 ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας.
Δυστυχώς, όχι. Το 2018 ήταν μια αρκετά μέτρια τηλεοπτική χρονιά, καθώς λίγα ήταν τα τηλεοπτικά προγράμματα που έκαναν αίσθηση και ξεχώρισαν. Σίγουρα είχε αρκετά αξιόλογες νέες σειρές αλλά καμία σχέση με αυτές που μας έφερε το 2017. Μεγάλη προσπάθεια έκανε το Netflix που βγάζει κατά ριπάς καινούριες σειρές, απ’ τις οποίες όμως οι περισσότερες πέρασαν δυστυχώς ψιλoαπαρατήρητες (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Everythings sucks), ενώ έβγαλε και σειρές μέσα στον Δεκέμβρη, οι οποίες ακόμα δεν έχουν προλάβει να κριθούν με τον χρόνο (Dogs of Berlin, Protector). Στη γενικότερη εικόνα του τηλεοπτικού τοπίου, αρκετά λεφτά σπαταλήθηκαν σε μεγάλες παραγωγές (όπως Brittania και Troy) οι οποίες, όμως, δυστυχώς απέτυχαν παταγωδώς. Ακόμα και κάποιες σειρές με μεγάλο hype (όπως το Disenchantment) δεν έδωσαν το κάτι παραπάνω, το οποίο περιμέναμε, ακόμα κι αν δεν πέρασαν απαρατήρητες.
Σημαντικός παράγοντας της νέας χρονιάς είναι η φόρα με την οποία ξεκινάνε να μπαίνουν οι νέες streaming υπηρεσίες, οι οποίες παλεύουν για να πάρουν κομμάτι απ’ την πίτα στην οποία κυριαρχεί το Netflix. Έτσι είδαμε το Amazon Prime να κάνει αισθητή την παρουσία του, ετοιμαζόμενο να επενδύσει πολλά λεφτά τα επόμενα χρόνια σε υπερπαραγωγές, όπως το Lord of the Rings, τη νέα συνδρομητική υπηρεσία της DC, που με το Titans δημιουργεί προσδοκίες για κάτι καλύτερο απ’ το πολύπαθο και ταλαιπωρημένο Arrowverse, ενώ η Disney μαζεύει όλα τα μεγάλα της όπλα (Marvel, Star Wars) για να γίνει το next big thing. Του χρόνου φαίνεται ότι θα είναι μια χρονιά σκληρού ανταγωνισμού. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που θα την κάνουμε του χρόνου τέτοιες μέρες.
Μέχρι τότε, ας δούμε ποιες σειρές ξεχωρίσαμε φέτος, από μια κατά γενική ομολογία μέτρια χρονιά. Πριν μπούμε στην ουσία, ξεκαθαρίζουμε ότι μιλάμε για σειρές που έκαναν ντεμπούτο το 2018 και όχι για σειρές που απλά συνεχίστηκαν (γι’ αυτό δεν αξιολογούμε σειρές όπως La casa de papel, Daredevil, Bojack κ.α.).
10) Altered Carbon
Το Altered Carbon είναι η ιδανική λύση για τους fans της επιστημονικής φαντασίας, που έθεσαν τον πήχη ψηλά μετά το Blade Runner 2049. Η κεντρική ιδέα του σεναρίου μας παρουσιάζει μια κοινωνία όπου η ανθρώπινη τεχνολογία είναι πολύ κοντά στο να εξαλείψει τελείως την ιδέα του θανάτου. Η νέα σειρά του Netflix, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Richard K. Morgan, καταφέρνει να συνδυάσει ένα cyberpunk περιβάλλον με μια ιστορία μυστηρίου και έναν καταιγιστικό ρυθμό δράσης.
9) Cobra Kai (premium youtube)
Τριάντα χρόνια μετά τα γεγονότα του Τουρνουά All Valley Karate, o Johnny Lawrence (William Zabka) επιδιώκει τη λύτρωση ανοίγοντας ξανά το περίφημο karate dojo του Cobra Kai και δίνοντας νέα ώθηση στον αντίπαλό του, Daniel LaRusso (Ralph Macchio) ο οποίος έχει αγωνιστεί να διατηρήσει την ισορροπία στη ζωή του χωρίς την καθοδήγηση του μέντορά του, κ. Miyagi. Oι προσπάθειες για ένα Karate Kid ήταν πολλές αλλά το Cobra Kai είναι κάτι σχετικά διαφορετικό. Δεν τίθεται θέμα αν έχουμε δει πολύ καλύτερα πράγματα από το Cobra Κai, αλλά είναι μία σειρά που ξυπνά αναμνήσεις, αναμνήσεις που σίγουρα θέλουμε να επαναφέρουμε και σίγουρα να συζητήσουμε για αυτές.
8) Μοsaic (ΗΒΟ)
Όλα ξεκινάνε όταν η επιτυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Olivia Lake (Saron Stone), βρίσκεται δολοφονημένη, με τους δυο άντρες που έχουν μπει στη ζωή της να σχετίζονται άμεσα με αυτό. Μεγάλο μέρος της σειράς είναι επηρεασμένο από τα περιγράμματα μιας σύγχρονης ιστορίας, καθώς διερευνά την πρόοδο των καταδικασμένων ρομάντζων και τους τρόπους με τους οποίους η απληστία και η εργασιακή αλλοτρίωση οδηγεί σε υποβάθμιση τέτοιων σχέσεων. Η Saron Stone, η οποία εμφανίζει καταπληκτική ποικιλία και βάθος, κρατά την οθόνη με το τρομερό της χάρισμα, αλλά υπάρχουν και στοιχεία του παρελθόντος της και μυστικά στη ζωή της, που φέρνουν τον κίνδυνο στην πόρτα της.
7) Chilling Adventures of Sabrina (Netflix)
Το Netflix ανασύρει την ιστορία της μικρής μάγισσας, δημιουργώντας μια ολότελα διαφορετική σειρά που ωστόσο σέβεται τον 90s εαυτό της. Η σειρά που τοποθετείται στο ίδιο φανταστικό σύμπαν με το επίσης ενδιαφέρον «Riverdale», αποτελείται από ισόποσες δόσεις teen drama και τρόμου και έτσι κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, παρά τις όποιες αποχρώσεις σαπουνόπερας. Η σειρά επενδύει κυρίως στο αισθητικό κομμάτι και πετυχαίνει ένα άρτιο horror αποτέλεσμα που καταφέρνει να υπερκεράσει τις οποιεσδήποτε αδυναμίες ή υπερβολές της πλοκής.
6) The Εnd of the Fucking World (Netflix)
Η ιστορία ακολουθεί την πορεία δύο χαρακτήρων, του James και της Alyssa, δύο 17χρονων παιδιών που το σκάνε από τα σπίτια τους και κάνουν μαζί ένα road trip στη Αγγλία. Όσο και να μην ακούγεται πρωτότυπο σαν σενάριο, το The End Of The F***ing World δίνει μία άλλη διάσταση και διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα “κλισέ εφηβικά δράματα” που έχουμε δει ως τώρα. Αυτό που μας δείχνει η σειρά με οριακό τρόπο, είναι η σύγκρουση της λογικής κόντρα στην καθημερινότητα, την απραξία και την εφηβική υποταγή. Δύο τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες με διαφορετικές κοινωνικές ή μη ευαισθησίες ο καθένας τους, γνωρίζονται και όλα ξεκινάνε. Μηδενισμός και pop διάθεση είναι δυο λέξεις που περιγράφουν επακριβώς το The End Of The F***ing World.
5) Sharp Objects (HBO)
Μετά τη φοβερή δολοφονία ενός κοριτσιού (preteen) και την εξαφάνιση ενός άλλου, ο δημοσιογράφος Camille Preaker (Amy Adams) επιστρέφει διστακτικά στην πατρίδα της, για να καλύψει τα εγκλήματα. Τώρα, η Camille πρέπει να ασχοληθεί με το δικό της τραύμα και να διακινδυνεύσει να πέσει σε προηγούμενες αυτοκαταστροφικές συνήθειες, αλλά και να συγκρουστεί με την καταπιεστική μητέρα της Adora (Patricia Clarkson) και να προσπαθήσει να αποκαλύψει το μυστήριο, πίσω από αυτό που συμβαίνει στην πόλη Wind Gap.
4) Counterpart (Starz)
Ο Howard Silk (J.K. Simmons) είναι ένας οδυνηρός οδοντίατρος στον γραφειοκρατικό μηχανισμό μιας υπηρεσίας κατασκοπείας των Ηνωμένων Εθνών που εδρεύει στο Βερολίνο. Όταν ο Howard ανακαλύπτει ότι η οργάνωσή του προστατεύει το μυστικό μιας διασταύρωσης σε μια παράλληλη διάσταση, στρέφεται σε έναν σκιερό κόσμο της ίντριγκας, του κινδύνου και του διπλού σταυρού, όπου ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να εμπιστευτεί είναι ο σχεδόν ταυτόσημος ομόλογός του, σε έναν παράλληλο κόσμο. Η σειρά διερευνά θέματα ταυτότητας, μοίρας και χαμένης αγάπης, θέτοντας το αιώνιο ερώτημα, “τι θα μπορούσε να ήταν αν η ζωή μας ήταν διαφορετική”;
3) The haunting of hill house(Netflix)
Το Haunting of Hill House μας παρουσιάζει την ζωή 5 παιδιών που μεγάλωσαν στην έπαυλη του Ηill Ηouse, ένα από τα πιο διάσημα στοιχειωμένα σπίτια στις Ηνωμένες Πολιτείες και ως ενήλικοι άνθρωποι πια εξερευνούν, εσωτερικά και μη, τι έγινε σε εκείνο το σπίτι. Το Haunting of Hill House είναι, στην ουσία του, μια ιστορία για τα φαντάσματα που κουβαλούν οι οικογένειες μέσα τους, φαντάσματα που το κάθε μέλος προσπαθεί να αντιμετωπίσει μόνο του, κατανοώντας πως είναι μόνο του απέναντί τους, όσο και αν περιστοιχίζεται από άλλους. Έτσι, με κάθε ιστορία, κάθε επεισόδιο, βλέπουμε τα τείχη που υψώνουν γύρω τους οι άνθρωποι απέναντι στο πρωταρχικό τους τραύμα.
2) Castle Rock (HULU)
Μια σειρά ψυχολογικής τρομοκρατίας που βρίσκεται στο multiverse του Stephen King, το Castle Rock, είναι μια πρωτότυπη ιστορία που συνδυάζει τη μυθολογική κλίμακα και την ξεχωριστή αφήγηση των αγαπημένων έργων του βασιλιά, στοιχεία τα οποία πλέκουν ένα επικό έπος του σκοταδιού και του φωτός που παίζεται σε μερικά τετραγωνικά μίλια του δάσους Maine. Καθώς ο Warden Lacy οδηγεί μέσω του Castle Rock Maine, ερευνά την πόλη και βλέπει τα πάντα όπως θα έπρεπε. Το σήμα που διασχίζει το σιδηρόδρομο αισθάνεται αισιόδοξα (ακόμα και αν δεν υπάρχει ποτέ τρένο), τα παιδιά που φορούν κράνη κάνουν τoυς τεμπέληδες στα ποδήλατά τους και ένα υγιές αεράκι περνά μέσα από τα υγιή δέντρα. Το Castle Rock είναι γλαφυρά και απολαυστικά περιγραφικό, μέσω της πάνω από άρτια σκηνοθεσίας του. Το τέλος αφήνει μία περίεργη αίσθηση που έχει συζητηθεί πολύ έντονα. Τα λόγια όμως είναι περιττά, οπότε απλά δείτε Castle Rock.
1) Maniac (Netflix)
Η αγαπημένη του site μας Emma Stone μαζί με τον πολύ ωραίο τύπο Jonah Hill πρωταγωνιστούν στην καλύτερη κατά την γνώμη μας σειρά για το 2018. Το Maniac πηγαίνει ουσιαστικά στα λογικά της άκρα μια κατάσταση που ήδη βιώνουμε: το γέμισμα του ασυνειδήτου από την (μετά)χρήση των προϊόντων των ΜΜΕ, ως συμπλήρωμα για την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, για τους γύρω μας, για τον κόσμο. Καταναλώνοντας όμως αυτά τα συμπληρώματα, αναγκαζόμαστε να διαφεύγουμε όλο και περισσότερο μέσα τους προκειμένου τα πράγματα να «βγάζουν νόημα». Έτσι λοιπόν, αρχικά, η «πραγματικότητα» απλά έμοιαζε με ταινία, ενώ πλέον ο διαχωρισμός των όρων έχει γίνει δυσδιάκριτος. Το επόμενο λογικό βήμα είναι να μας ζητηθεί ένα καθυστερημένο νοίκι για αυτή την καταφυγή. Το ίδιο κάνουν και οι ήρωες, που προσπαθούν να επιλύσουν τα προσωπικά τους προβλήματα μέσω μικρών ταινιών ουσιαστικά, με τα κλισέ και τις συμβατικές τους ευκολίες σε πρώτο πλάνο, παρά τις αυτοαναφορικές τους παρεκβάσεις.
