Γράφει ο Γιάννης Κωνσταντινίδης
Το Bojack Horseman είναι μία σειρά του Netflix η οποία αφηγείται την ιστορία του Bojack (Will Arnett), ενός ξεπεσμένου ηθοποιού που δεν έχει καταπιαστεί με οτιδήποτε αξιόλογο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ο Bojack νοιώθοντας ανίκανος να αναβιώσει την παλιά του δόξα προσλαμβάνει την Diane (Alison Brie) ως αφανή συγγραφέα για να γράψει την αυτοβιογραφία του. Α, και ο πρωταγωνιστής τυχαίνει να είναι άλογο.
Εκ πρώτης όψεως η σειρά μοιάζει να είναι ένα χαζό αλλά χαρούμενο και αστείο sitcom, στην πραγματικότητα όμως αποτελεί έναν αντικατοπτρισμό της ανθρώπινης ψυχολογίας μέσα από το lifestyle του Hollywood. Μην σας μπερδεύουν τα έντονα χρώματα και τα ζώα που μιλάνε, το Bojack Horseman είναι ένα σκληρό δράμα που πραγματεύεται πολύ ανθρώπινα θέματα όπως την κατάθλιψη, τον εθισμό και τον υπαρξισμό.
O Bojack δεν είναι ένας συμπαθητικός πρωταγωνιστής και κάθε επεισόδιο σε βυθίζει όλο και πιο βαθιά την περίπλοκη ψυχολογία αυτού και των υπόλοιπων χαρακτήρωντου οι οποίοι είναι όλοι πολύ εκτενώς ανεπτυγμένοι. Ως θεατής που βλέπει sitcom όπως Friends, Office και Simpsons έχεις συνηθίσει τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε κάθε επεισόδιο να έχουν λυθεί μετά από είκοσι περίπου λεπτά, αυτό δεν συμβαίνει εδώ. Οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα εμπόδια και πολλά από αυτά δεν είναι μόνο δύσκολο να αντιμετωπιστούν, μπορεί να είναι και αδύνατο. Όπως είπε και ο δημιουργός της σειράς Raphael Bob-Waskberg “δεν πιστεύω στα τέλη” και η αλήθεια είναι πως στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν ικανοποιητικά κλεισίματα ως επί το πλείστον. Η ζωή αποτελείται από μία σειρά εναλλαγών καλών και κακών στιγμών και αυτή ακριβώς είναι και η εμπειρία που προσφέρει η σειρά.
Ο Bojack από την άλλη θέλει να πιστεύει στην έννοια του “ευτυχισμένου τέλους” όπως αυτό παρούσιαζεται στην τηλεόραση αλλά κάθε πράξη του τον τραβάει όλο και πιο μακριά από αυτόν του τον στόχο. Θα υπάρξουν πολλές φορές φορές που θα διαφωνήσεις με τις επιλογές του Bojack, θα τον σιχαθείς, θα τον μισήσεις, υπάρχουν όμως και στιγμές που θα τον λυπηθείς, θα τον συμπονέσεις και θα γελάσεις μαζί του και αυτό τον κάνει έναν καλοφτιαγμένο χαρακτήρα. Είναι ένας άνθρωπος (ή άλογο) βασανισμένος και κάθε του ενέργεια, όσο κακή ή επιπόλαιη και αν είναι μοιάζει δικαιολογημένη με βάση το ιστορικό του όπως παρουσιάζεται στην σειρά. Ο Will Arnett ερμηνεύει πολύ πετυχημένα έναν χαρακτήρα εγωιστή που δεν νοιάζεται για την ευτυχία των ατόμων που αποκαλεί φίλους του, έναν μηδενιστή που δεν μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του και ένα ον σπασμένο από το βάρος της ίδιας του της ύπαρξης. Θέλει όμως να γίνει καλύτερος, πιστεύει ότι μπορεί να το καταφέρει και προσπαθεί γι’ αυτό.
Όλη η σειρά έχει εμφανείς επιρροές από τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ και από την υπαρξιστική φιλοσοφία. Η ουσία της θεωρίας του ήταν ότι “ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος”. Ο Σαρτρ δεν πίστευε στην ύπαρξη κάποιου θεού επομένως κάθε άνθρωπος είναι απόλυτα υπεύθυνος για τον εαυτό του. Πολλές φορές εκφράζεται μέσα στη σειρά ένα άλλο απόφθεγμα του Σαρτρ, ότι ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του. O Bojack πολύ συχνά κατηγορεί εξωτερικούς παράγοντες για την κατάστασή του, αλλά στην ουσία είναι ένα συνονθύλευμα των επιλογών του. Ο υπαρξισμός όμως, όπως και η σειρά υποστηρίζουν την άποψη ότι σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται κάποιος ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξει. Ο Bojack συχνά ψάχνει την επιβεβαίωση ότι κατά βάθος είναι καλός, αλλά δεν υπάρχει το “κατά βάθος”, υπάρχει το τι είναι αυτή την στιγμή, οι άνθρωποι πάντα έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν και το ίδιο μπορεί να κάνει και ο Bojack.
Η σειρά μπορεί σε μεγάλο μέρος της πραγματεύεται δυσάρεστες καταστάσεις και ρεαλιστικά προβλήματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αρκετές στιγμές γέλιου. Οι συγγραφείς κάνουν εξαιρετική δουλειά στο να βγάλουν χιούμορ από το βασικό αισθητικό συστατικό τους, το ότι υπάρχουν ανθρωπόμορφα ζώα σε αυτό τον κόσμο. Για παράδειγμα ο Mr. Peanutbutter, ένας ανθρωπόμορφος σκύλος που είναι πάντα χαρούμενος και φιλικός προς όλους. Υπάρχουν αμέτρητα visual gags στο φόντο των γεγονότων με το πως διάφορα ζώα ανταποκρίνονται σε καθημερινές καταστάσεις. Ένα άλλο θύμα του χιούμορ της σειράς είναι το σύγχρονο Hollywood και οι διασημότητες που ζουν εκεί. Απομυθοποιεί και ξεμπροστιάζει τους σταρ, τις εταιρίες παραγωγής και τα στούντιο με πολύ καυστική, spot on σάτιρα.
Αυτό που κάνει το Bojack Horseman να ξεχωρίζει από τις άλλες σειρές που κυκλοφορούν είναι το ότι δεν φοβάται να πάρει ρίσκα, δεν θα πάρει τον ασφαλή δρόμο για να μην ξενίσει το κοινό. Θα σου παρουσιάσει κατά βάση χαρακτήρες που μάλλον δεν θα συμφωνείς με την ηθική τους , χαρακτήρες που παίρνουν λανθασμένες αποφάσεις για αυτούς και για τους γύρω τους, πραγματικούς ανθρώπους. Βάζοντας να δεις ένα νέο επεισόδιο, ενώ παρακολουθείς το trippy intro αρχίζεις να μπαίνεις σιγά σιγά στον κόσμο του Bojack, δεν μπορείς όμως να προβλέψεις σε τι κατάσταση θα σε αφήσει στο τέλος, θα είσαι λυπημένος; αισιόδοξος για το μέλλον; Όλα παίζουν. Είναι μία σειρά που μπορεί να σε αλλάξει σαν άνθρωπο, αν και είναι γεμάτη νιχιλισμό, με κάποιο τρόπο καταφέρνει να σε αφήσει λίγο πιο αισιόδοξο.
Τελευταία έχουν αρχίσει να ξεφυτρώνουν δειλά δειλά σειρές που αφορούν σπασμένους χαρακτήρες με έντονα ψυχολογικά προβλήματα, το Rick and Morty είναι ένα καλό παράδειγμα που συνδυάζει το dark humor με την ματαιότητα της ύπαρξης. Το ότι είναι κινούμενα σχέδια οι συγκεκριμένες σειρές με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί υπάρχουν πολλοί με την αντίληψη ότι το animation είναι μόνο για παιδιά και οι σειρές αυτές προσπαθούν να αποδείξουν το αντίθετο θίγοντας πολύ ενήλικα θέματα.
Η πέμπτη σεζόν του Bojack Horseman βγαίνει στις 14 Σεπτεμβρίου και δεν έχω ιδέα τι να περιμένω, αλλά ανυπομονώ για αυτό ο,τι κι αν είναι.
