Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έπιασαν τα κρύα – Τα 10 καλύτερα anime για μια χειμωνιάτικη μέρα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    «Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Η Κυρά της Λίμνης – To τέλος πριν την RPG αρχή
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Γραφή Κοφτερή σαν Μαχαίρι – Ενάντια στο «ωραίο»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μια στεκιά στο μάτι του Tom Robbins
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Ακρόπολη Των Ξεχασμένων Μύθων – Επιστροφή (και αναστροφή) στον κόσμο του Έλρικ
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Erevis Cale Trilogy – Πέρα από την (DnD) ηθική
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έχω Κάτι Να Πώ – Mεταξύ μας, δε χρειάζεται
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Δασκάλα του Πιάνου – Σινεμά που διεισδύει στην ψυχή
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Brutalist – Xτίζοντας την Αμερική έναν εφιάλτη τη φορά
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Altan: «Το καλό σκίτσο έχει μήνυμα συνοπτικό, πρωτότυπο και αμφίσημο»
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φονικό Χαμόγελο – Mind games με τον Joker
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Death Note (Νetflix)- Ας το ξεχάσουμε καλύτερα
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > Death Note (Νetflix)- Ας το ξεχάσουμε καλύτερα
Cinema

Death Note (Νetflix)- Ας το ξεχάσουμε καλύτερα

Nίκος Γιακουμέλος
Από Nίκος Γιακουμέλος
Δημοσιεύτηκε 7 Σεπτεμβρίου 2017
Τελευταία Ενημέρωση 16 Οκτωβρίου 2018
5 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Το Death Note του 2006 (μεταφορά του ομώνυμου manga του Tsugumi Ohba)  είναι αναμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα anime που βγήκαν ποτέ (όσο και αν κάποιοι διαφωνούν). ‘Έχοντας ήδη μια δεκαετία στην πλάτη του, μπορούμε πολύ εύκολα να το χαρακτηρίσουμε κλασσικό. Και αυτό που κυρίως το έκανε κλασσικό ήταν η εγκεφαλική μάχη μεταξύ δύο πολύ σπουδαίων μορφών και των απόψεων που είχαν για την δικαιοσύνη, τον (αστικό) νόμο και την θέση του ατόμου απέναντι σε αυτόν. Από την μία ο πανέξυπνος δολοφόνος Yagami Light, ενδεδυμένος τον θεϊκό μανδύα του Kira, εκπροσωπούσε την εκδίκηση και την παραδειγματική τιμωρία, πιστεύοντας πως ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει λόγω ικανοτήτων από τους γύρω του έχει το δικαίωμα να τους μεταχειρίζεται σαν πιόνια και αυτοί να τον λατρεύουν σαν θεό. Από την άλλη, ο ιδιόρρυθμος ντετέκτιβ L τηρούσε τον νόμο και πίστευε στις διαδικασίες του.  Αυτή η μάχη σχεδίων, διάνοιας και απόψεων ήταν αυτή που καθήλωσε το κοινό και το κράτησε μέχρι το τέλος της σειράς, όταν τελικά ο ένας από τους δύο μονομάχους ηττήθηκε, χωρίς ο άλλος να νικήσει βέβαια ολοκληρωτικά.

Η μεταφορά του στην ( δυτική)  μικρή οθόνη (έχουν προηγηθεί 4 μεταφορές του στον ιαπωνικό κινηματογράφο και διάφορα άλλα projects σε τηλεόραση) δεν μας έδωσε τίποτα από αυτά. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος πως ήθελε να απομακρυνθεί από το αρχικό υλικό, θέλοντας να τονίσει μια δική του οπτική πάνω στην ιστορία, κάτι απόλυτα σεβαστό. Το manga έτσι και αλλιώς διαφέρει πολύ από το αρχικό anime, το οποίο εστιάζει πολύ περισσότερο στις σκέψεις και τα συναισθήματα του Kira.

 

Έτσι λοιπόν, το αμερικάνικό Death Note κατάφερε να… σκοτώσει ολοκληρωτικά κάθε ενδιαφέρον που μπορεί να είχε ο χαρακτήρας, καθιστώντας τον ήρωα έναν αδιάφορο νέο, χωρίς στόχους ή βλέψεις αλλά ταυτόχρονα χωρίς καν τον μηδενισμό μιας τέτοιας επιλογής.  Ο Light δεν διαθέτει ίχνος από το φιλοσοφικό υπόβαθρο που έκανε το αρχικό υλικό σπουδαίο. Ο Αμερικάνος Kira είναι ένα παραμελημένο παιδί που του λείπει η μητέρα του. Πέρα από αυτά, προσπαθώντας ίσως να προσεγγίσει το κοινό των nerd (μιας άλλης δεκαετίας ίσως) τον βλέπουμε να τραμπουκίζεται από κακέκτυπα κλισέ παλικαράδων στο σχολείο, να τρώει μόνος του και να παραπονιέται ότι κανείς δεν τον καταλάβαινει, ενώ μόνο προς το τέλος βλέπουμε κάτι που ομοιάζει την ευφυία που (υποτίθεται) πως έχει, επικαλούμενος όλο τα plot devices, αδύνατα και δυνατά. Ο εντελώς ακατάλληλος για τον ρόλο Nat Wolff (Paper Towns, The Fault in Our Stars), μπορεί να είναι πολύ συμπαθητικός και προσεγγίσιμος για δράματα και ρομαντικές κομεντί, όμως η φυσιογνωμία του στερείται οποιαδήποτε βαρύτητας και δεν κατάφερε ούτε κινησιολογικά ούτε μικρομιμητικά να το εξισορροπήσει αυτό. Μέχρι και ο Ryuk τον παρακαλάει να δώσει αλλού το Deathnote! 

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο σαφώς ανώτερος ερμηνευτικά Lakeith Stanfield (War Machine, Straight Outta Compton) κάνει πολύ καλύτερη δουλειά παρουσιάζοντας μας μια πολύ πιο συναισθηματική, ακραία και απρόβλεπτη εκδοχή του L, εστιάζοντας κυρίως στην υπερενεργητικότητα και την άνεση του σώματος του στο χώρο. Ωστόσο ακόμα και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν φτάνουν για να καλύψουν ούτε τις σεναριακές τρύπες ούτε την έλλειψη υπόβαθρου του χαρακτήρα, ο οποίος φαντάζει παράταιρος μέσα σε ένα ανιαρό, μικροαστικό σκηνικό, στο οποίο το υπόλοιπο cast έδειχνε να ταιριάζει γάντι, όντας άχρωμο και αδιάφορο το ίδιο, με πρωτεργάτες τον ανούσιο και αποπροσανατολισμένο Shea Whigham (Wolf of Wallstreet, Agent Carter ) ή ακόμα και την  κατά τα άλλα εξαιρετική Margaret Qualley ( The Nice Guys, The Leftovers), o κακογραμμένος χαρακτήρας της οποίας ήταν ένα από τα χειρότερα σημεία της ταινίας.

Είναι απορίας άξιο πως ένας σκηνοθέτης σαν τον Adam Wingard (VHS, The Guest), με μεγάλη εμπειρία στις ταινίες τρόμου και τα κλειστοφοβικά θρίλερ δράσης, όπως το εξαιρετικό The Guest  όχι μόνο δέχθηκε ένα τόσο κακό σενάριο και αλλά κατάφερε να το κάνει οριακά unwatchable με ασυνεπείς φωτισμούς και λάθη σε βασικά στησίματα και γωνίες λήψης, που εν τέλει, αποθάρρυναν τον θεατή. Το μόνο θετικό ουσιαστικά της ταινίας είναι το casting του τιτάνιου Willem Dafoe  (Spiderman, H Σκόνη του Χρόνου) στο ρόλο του Ryuk,  ο οποίος ήταν, χωρίς αμφιβολία το  το μόνο καλό σημείο στα 101 λεπτά που κράτησε η μεταφορά.

Το φιάσκο του Deathnote δείχνει κάτι πολύ απλό: πως το Χόλιγουντ δεν έχει καταλάβει τι είναι τα anime και επομένως αδυνατεί να τα μεταφέρει. Και μόνο να τρομάζουμε μπορούμε όταν ακούμε για μεταφορές σε live action σειρές και ταινίες τεράστια project τύπου One Piece και Bleach αντίστοιχα. Ας το ξεχάσουμε γενικά.

 

TAGGED:Adam WingardTsugumi OhbaWillem Dafoe
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόNίκος Γιακουμέλος
Γεννήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά μετά άρχισε καπου να δυσκολεύει το πράγμα. Σπούδασε Επικοινωνία και μετά αποφάσισε πως δεν του αρέσει να επικοινωνεί. Όνειρο του να μετακομίσει στην Σαχάρα όπου θα έχει ησυχία, αλλά μέχρι να το καταφέρει δουλεύει κωπηλάτης.
Προηγούμενο άρθρο O Άγνωστος- Παράθυρο σε έναν ανεξερεύνητο κόσμο
Επόμενο άρθρο Ο Μαύρος Πύργος, το αδιάλειπτο ταξίδι προς την λύτρωση
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
«Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
30 Μαΐου 2025
Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
30 Μαΐου 2025
Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
15 Μαΐου 2025
Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
14 Μαΐου 2025
Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
13 Μαΐου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

The Lighthouse -Και οι γλάροι κρώζουν στεγνά και ασπρόμαυρα

admin
admin
4 Φεβρουαρίου 2020
Cinema

Trick or Kill – Οι 10 πιο τρομακτικές μάσκες που έχουμε δει στην οθόνη μας

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
7 Δεκεμβρίου 2020
Cinema

Poor Things – Η εαυτός νυστέρι για το σώμα και την κοινωνία

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
26 Μαρτίου 2024
Cinema

Αquaman- Η χαβαλεδιάρικη βουτιά του DCEU

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
2 Ιουλίου 2020
Cinema

Godzilla vs Kong – Εδώ δε χωράνε οπαδικά

Άλκης Καζαμίας
Άλκης Καζαμίας
9 Απριλίου 2021
Cinema

Spider-man: Νο Way Home – Είκοσι χρόνια επιτυχίες

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
7 Ιουνίου 2023
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?