Περάσαμε ένα αξέχαστο Σαββατόβραδο πριν κάποιους μήνες στο Death Disco αλλά συμμετείχαμε στα τελευταία Reflections και τον γνωρίσαμε. Tου αρέσει το post-punk και η dark fantasy ενώ θα το πετύχετε πίσω από τα decks του Death Disco. Εκεί τον βρήκαμε και εμείς και μας παραχώρησε την παρούσα συνέντευξη.
1)Πες μας λίγα λόγια για το Death Disco, πότε άρχισε να λειτουργεί, σε τι διαφοροποιείται από μια αντίστοιχη σκηνή-χώρο εκδηλώσεων του κέντρου;
Το Death Disco άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες το τελευταιο βραδυ του Δεκεμβρη του 2012 ακριβώς με την είσοδο του ’13.Πίσω από αυτή την κίνηση βρίσκεται πάντοτε ο Λεωνίδας Σκιαδάς, άνθρωπος αναφορά για τα εγχώρια δρώμενα της σκοτεινής εναλλακτικής σκηνής με διαρκή παρουσία σε αυτή τις τελευταίες δυο δεκαετίες. Το κλειδί για μένα στο να κάνει ο χώρος τη διαφορά ήταν το ότι δε φόρεσε ποτέ χειροπέδες στον εαυτό του, δεν έμεινε ποτέ στα όρια του “dark” ύφους, αντιθέτως δεν “κάθεται” ήσυχος και πατάει συνεχώς σε νέα μονοπάτια από κάθε τι εναλλακτικό, είτε έχει να κάνει με συναυλίες είτε με πάρτυ που στήνονται με dj sets.
2)Πώς άρχισε το project Reflections; Περιέγραψε μας λίγο το όλο εγχείρημα.
Εδώ έχω πολλά να σου πω. Ένα Σάββατο βράδυ λοιπόν Σεπτέμβριο του ’13 στο καθιερωμένο πια Death Disco Society party,ο Λεωνίδας με ρώτησε αν με ενδιαφέρει να δοκιμάσουμε να καλέσουμε τον κόσμο που είχε ήδη καλωσορίσει θερμά το Death Disco και τις καθημερινές. Εκείνη την περίοδο ήταν ακόμα active σχεδόν αποκλειστικά Παρασκευή και Σάββατο. Η απάντηση φυσικά ήταν ναι χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε η επίγνωση ότι εδώ έπρεπε να γίνει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο. Σε μια εποχή που δυστυχώς η οικονομική κρίση έχει βάλει την έξοδο τις καθημερινές στη σελίδα με τα είδη πολυτελείας σε συνδυασμό με την λάθος αντίληψη ότι με τα μαγικά κόλπα του download ο καθένας είναι dj ήταν μια δυνατή πρόκληση. Κάπου εκεί αποφάσισα να δώσω την ευκαιρία σε μια ιδέα που δειλά δειλά υπήρχε στο νου μου από την εφηβεία.Ο συνδυασμός του dj set και της μουσικής με όλα όσα έχουν εκφραστική δύναμη. Προβολές, artwork, διαλέξεις και ακόμα περισσότερα. Ουσιαστικά τα Reflections είναι ο τρόπος ζωής μου από τότε μέχρι σήμερα,στα late 20s και νομίζω λίγο πολύ εκφράζει όλους εμάς που ασχολούμαστε με κόμικς,λογοτεχνία τρόμου και dark fantasy και μουσικές από το post punk και το darkwave μέχρι μεταλλικά πράγματα και άλλα πολλά. Πόσοι ανήσυχοι τύποι από εμάς δεν έμπαιναν κάποτε μικροί σε κομιξάδικα και σκάλωσαν με τα ροκ ραδιόφωνα που ακούγονταν μέσα σε αυτά και το ένα έφερε το άλλο, τα cd,τις συναυλίες. Πόσοι αγόρασαν gothic βιβλία και τους έφαγε η περιέργεια να ψάξουν το αντίστοιχο είδος και στη μουσική;όλοι. Είναι η ανάγκη να βρεις στην καθημερινότητα το διαφορετικό χρώμα από αυτό της ρουτίνας. “Ή Πόρτα πίσω από την πόρτα ” το είχα ονομάσει παλαιότερα στο blog που ανεβάζω τις σύντομες ιστορίες μου και τα δελτία των εκδηλώσεων, το Azrael. Το Death Disco με τη διαμόρφωση του και την εμπιστοσύνη του το σήκωνε όλο αυτό και τελικά Πέμπτη 3/10/13 ξεκίνησαν όλα. Κάποια πράγματα είναι να γίνουν, όλοι το έχουμε νιώσει πιστεύω.
3)Ως εκδήλωση, το Reflections αποτελεί μια διαφορετική πρόταση τόσο μουσικά, όσο λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά. Που πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία του, δεδομένου ότι δεν απευθύνεται σε mainstream κοινό; Επηρεάζει καθόλου το γεγονός της δωρεάν εισόδου;
Η απήχηση ,ειδικά τη φετινή χρονιά οφείλεται στη διαδραστικότητα. Η απόσταση του κόσμου με τους συμμετέχοντες είναι μηδενισμένη, βλέπω από το πλατό του dj συνέχεια artists να γίνονται φίλοι, να ξεκινούν συνεργασίες και να καταχειροκροτούνται οι ομιλητές μας κάθε φορά ξεκινώντας ζωντανή συζήτηση με όλους. Γυρίζω το βράδυ νιώθοντας ότι δίνουμε χαρά. Υπάρχει μια σπίθα πολύ ζωντανή. Η ελεύθερη είσοδος έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, αφού μαζί με τις κάρτες που δίνουμε δώρο δείχνει ότι κάνουμε προσπάθεια να λέμε συνέχεια ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους έρχονται στα Reflections είτε συχνά είτε όχι.
4)Μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις, δίνεται το βήμα σε νέους καλλιτέχνες να δείξουν την δουλειά τους σε ένα ευρύτερο κοινό. Είναι προτεραιότητα μια τέτοια κατεύθυνση;
Φυσικά! Σαν τη νεανική ορμή και τον ενθουσιασμό δεν υπάρχει τίποτα. Δε μπορεί να τα αντιγράψει κανένας αυτά τα συναισθήματα, ούτε να τα φτάσει. Η δίψα που υπάρχει στο underground στοιχείο του πρωτάρη που δεν κρατιέται και θέλει να τα “πει” όλα είναι συνήθως η ψυχή των Reflections .Φυσικά όλα αυτά τα παιδιά συνυπάρχουν συχνά σε αυτές τις βραδιές με καταξιωμένους συγγραφείς και artists και αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα.
5)Για την 5η ερώτηση, πες μας 5 αγαπημένα σου τραγούδια που έπαιξες και στα Reflections.
Cure-Burn: Το Κοράκι με την αντανάκλαση του Smith. Ήταν στην πρώτη αφίσα των Reflections που έγινε ever. One look tells the story 😉 δε το παιζω μόνο στα reflections, αλλά και σε όλα τα επετειακά party του death disco.
Covenant-Call the ships to port: Ηλεκτρονική μουσική με στίχους? Και ιεροτελεστικούς μάλιστα. Έτσι είπα πριν πολλά χρόνια ένα απόγευμα. Έμενα σε ένα νησί τότε και το τραγούδι το άκουγα συνέχεια κοντά στο λιμάνι.
Vnv Nation-Darkangel: There is no faith in which to hide, even the truth is filed with lies,doubting angels fallto walk among the living.
Το αφιέρωμα στο συγκεκριμένο σχήμα ήταν πολύ ιδιαίτερο, ενώ με τη λήξη αυτού τα decks ανέλαβε στη συνέχεια της βραδιάς ο ίδιος ο τραγουδιστής, ο Ronan Harris. Του κάναμε δώρο κάρτες με τα σχέδια που οι συμμετέχοντες ετοίμασαν ειδικά για το βράδυ εκείνο και μας ευχαρίστησε πολύ χαρούμενος.
Nick Cave-15 feet of pure white snow: Ακόμα ένα αξέχαστο αφιέρωμα με τον κόσμο να μη χωράει στο Death Disco. Το τραγούδι αυτό είναι ο ορισμός του “γιατί” όταν χάνονται όλα με άδικο τρόπο και μένεις να απορείς με το τι είδους χοντροκομμένο αστείο είναι αυτό..
Sisters Of Mercy-Vision thing: Στο αφιέρωμα “The Art Of Sisters Of Mercy” αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι το δίπτυχο κόμικς και σκοτεινή/τρόμου λογοτεχνία μπορεί να γίνει τρίπτυχο, προσθέτοντας δίπλα τη φράση “θρυλικοί μουσικοί”.
6) Από ποια είδη έκφρασης αφορμάσαι κάθε φορά για τα αφιερώματα; Υπάρχει κάποια προτίμηση ή εμπνέεσαι γενικά από την ποπ κουλτούρα;
Η έμπνευση έχει να κάνει με iconic χαρακτήρες από ιστορίες, μουσική, κινηματογράφο που αγαπάμε και εμείς και οι επισκέπτες. Η dark pop κουλτούρα είναι πάντοτε στο προσκήνιο, όπως και η επικαιρότητα βέβαια. Όπως σας είπα πιο πάνω τα Reflections είναι ένας τρόπος ζωής. Δε θα μπορούσαμε να μην εκφράσουμε το ότι βιώσαμε κάτι έντονο, είτε μέσα από ευχάριστα συναισθήματα ,όπως το να διαβάσουμε ή να δούμε το V for Vendeta και στον απόηχο του συνθήματος “Remember, remember the 5th of November” να μην τιμήσουμε το graphic novel του Alan Moore, είτε από άσχημα γεγονότα όπως ο θάνατος του David Bowie ,που μας οδήγησε λίγες μόλις μέρες πριν να στήσουμε τη ίσως πιο ιδιαίτερη βραδιά της σεζόν ως τώρα. Εξακολουθώ να είμαι φορτισμένος όσο θυμάμαι τη βραδιά ενίσχυσης για τον τραγουδιστή των Διάφανων Κρίνων ,Θάνο Ανεστόπουλο, όταν κάποιος προσωπικός του φίλος είπε “βγάζουν αγάπη ρε οι βραδιές εδώ”. Όσο αφορά το μέσο έκφρασης που πρωταγωνιστεί είναι η εικόνα και η τεράστια δύναμη αυτής. Όποιος δει τις εξαιρετικές αφίσες μας θα το διαπιστώσει. Ένα εξώφυλλο από οτιδήποτε μπορεί να δώσει πνοή σε ένα ακόμη event αυτόματα.
7)Τι αφιερώματα μας επιφυλάσσει το Reflections και το Death Disco στο μέλλον;
Πέμπτη 17/3 «For Graham Masterton»: αφιέρωμα στη μεγάλη αδυναμία του Ελληνικού horror κοινού.
Τρίτη 29/3 «8 χρόνια Ars Nocturna Gothic books» : μια γιορτή για την εγχώρια σκοτεινή λογοτεχνία.
Πέμπτη 7/4 «Kurt» :ένα αφιέρωμα στον Kurt Cobain και τους Nirvana όπως δεν έχει ξαναγίνει στην Αθήνα.
Πέμπτη 21/4 The Dark Knight Returns 30th Anniversary:Στον απόηχο του «Comicdom 2016» και της ταινίας «Batman Vs Superman» που θα δούμε σε λίγες μέρες στις αίθουσες ,αφιερώνουμε το βράδυ στην καλύτερη-ίσως- κόμικς ιστορία που διαβάσαμε ποτέ.
Το τρίπτυχο που σας προανέφερα λοιπόν είναι πανταχού παρόν.
Info: Death Disco, Ωγύγου 16 και Λεπενιώτη, Ψυρρή: https://www.facebook.com/deathdiscoathens/
Death Disco Reflections: https://www.facebook.com/groups/1694302707466426/?fref=ts
Αν δεν τα έχετε καταφέρει ακόμα να απολαύσετε κάποιο από τα Reflection, πάρτε μια γεύση από τις ανταποκρίσεις του Smassing Culture για τον Ηοward P. Lovecraft, τον Εdgar Allan Poe, τον Deadpool και τον Steven King!
