Jessica Jones Season 2 – H συνέχεια που θα μπορούσε και να λείπει

Η νέα σαιζόν κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν της Jessica Jones, έχοντας απωλέσει τα κύρια στοιχεία που την έκαναν εξ’ αρχής μια διαφορετική πρόταση στο υπερηρωικό είδος.

Την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, το Netflix παρουσιάζει την δεύτερη season της τηλεοπτικής μεταφοράς του κόμικ της Marvel που έκανε cool το φεμινισμό στο σήμερα. Στην κατά πλειοψηφία αντιδραστική nerd culture, η Jessica Jones έδωσε ένα αισθητά διαφορετικό στίγμα από την πρώτη κιόλας season Έκανε ανοιχτά αναφορές στην κουλτούρα του βιασμού, έδωσε στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα την τηλεοπτική θέση που τους αξίζει, πέρα από καρικατούρες και επιφανειακές προσεγγίσεις , ενώ δεν ξέφυγαν από την κριτική ούτε η ομοφοβία και οι φυλετικές διακρίσεις.  Θα περίμενε κανείς η δυναμική αυτή να συνεχίζεται στην επόμενη σαιζόν, αλλά το μόνο που δημιουργήθηκε ήταν αμηχανία και άνευρες ατάκες (ακολουθούν spoiler) .

Ο Killgrave που ήταν ο βασικός εχθρός της Jessica Jones πέθανε. Η Jessica Jones μπορεί να επιστρέψει στην κανονική της ζωή, δηλαδή στο ποτό και την εξιχνίαση υποθέσεων, όμως πάλι κάτι λείπει. Η Trish Walker ως φίλη της, την προτρέπει να ασχοληθεί με την διερεύνηση του παρελθόντος της και της δίνει κάποια πρώτα στοιχεία σχετικά με την νοσηλεία της σε νοσοκομείο μετά το τραγικό ατύχημα που σκότωσε την οικογένειά της. Η Jessica αρχικά αρνείται αλλά ο θάνατος ενός πελάτη που αποδείχτηκε και αυτός μεταλλαγμένος από το εργαστήριο της IGH την κάνει να αναθεωρήσει. Στο ενδιάμεσο, ο Malcolm γίνεται βοηθός της και εμφανίζεται ένας ικανός ντετέκτιβ, που δεν θα σταματήσει πουθενά μέχρι να την συντρίψει επαγγελματικά. Έτσι κυλά το πρώτο μισό της season,  οπότε μιλάμε για μια σημαντική σπατάλη χρόνου που ούτε χτίζει την πλοκή ή τους χαρακτήρες, απλά η κάμερα περιφέρεται σε καθημερινά συμβάντα της ζωής των ηρώων χωρίς ιδιαίτερο νόημα.

Η έρευνα για την IGH λειτουργεί και ως flashback στα πειράματα που της έδωσαν τις υπερφυσικές δυνάμεις και στις επακόλουθες τύψεις που δεν κατάφερε να σώσει την οικογένειά της από το αυτοκινητιστικό ατύχημα. Εκεί είναι που εμφανίζεται ένα πανίσχυρο πείραμα που δολοφονεί  όποιον πλησιάσει στην IGH και αποδεικνύεται ότι είναι η μητέρα της. Για τα επόμενα τρία με τέσσερα επεισόδια η σειρά δίνει τα δείγματα πλοκής που της αντιστοιχούν. Η Alisa Jones γίνεται ένας πυροδότης συναισθημάτων για την Jessica, που από την badass ντετέκτιβ μετατρέπεται στην ευαίσθητη έφηβη που δεν ήταν ποτέ. Η σχέση μητέρας-κόρης διαμεσολαβείται  από το προσωπικό αίσθημα δικαιοσύνης της Jessica προς την κατά τ’ άλλα φονική και ευέξαπτη  μητέρα της, οπότε αποφασίζει να την παραδώσει στην αστυνομία. Η συγκατοίκηση τις τρεις μέρες στο διαμέρισμα των Alias Investigations αποδεικνύει ότι οι δυο γυναίκες παρά τα χρόνια που ήταν χώρια, είναι διατεθειμένες να γίνουν ξανά οικογένεια. Σημαντική επίσης στιγμή είναι το  flashback που η μόλις ενήλικη Jessica ασφυκτιά ως υιοθετημένο παιδί των Walker, οπότε φεύγει και συγκατοικεί με τον τότε φίλο της. Εκμεταλλευόμενη τις δυνάμεις της, κάνει μικροκλοπές για να ζήσει και παρατά το όνειρό της να σπουδάσει, εφόσον τα χρήματα τα έδινε η αδερφή της Trish Walker που ήταν τότε teen pop idol. Βλέπουμε πώς απέκτησε το δερμάτινο μπουφάν της και πώς σιγά σιγά η ευαίσθητη αλλά φιλόδοξη Jessica γίνεται ο πληγωμένος και κυνικός χαρακτήρας του σήμερα.

Η φυλάκιση της μητέρας και ο θάνατος ενός μάρτυρα σχετικού με την υπόθεση της IGH έρχεται να απελευθερώσει τις τύψεις που είχε για τις υπερδυνάμεις της, οπότε αυτομαστιγώνεται και ο Killgrave γίνεται η οπτικοποίηση των τόσων καταπιέσεων, φόβων και απωθημένων. Ο David Tennant φορά ξανά το μωβ κουστούμι του, αλλά ο χαρακτήρας του είναι μια καρικατούρα της προηγούμενης σαιζόν που μοιάζει να τοποθετήθηκε εκεί απλά για το hype . Η τελική συμφιλίωση με την μητέρα της και η απόφαση να περάσει χρόνο μαζί της παρά το ότι δραπέτευσε από την φυλακή υψίστης ασφαλείας μένει μισή όταν η Trish πυροβολεί την Alisa Jones. Για άλλη μια φορά η Jessica έχει απομακρυνθεί ή στρέψει εναντίον της όσους ήταν κοντά της, όμως η επιθυμία να δημιουργήσει την δικιά της οικογένεια κυριαρχεί στο τελευταίο πλάνο της δεύτερης season. Αν αυτή είναι με τον Luke Cage στην τρίτη season, σε αντιστοιχία με το κόμικ Alias, ίσως η σειρά να ξαναβρεί το ρυθμό της.

Οι δεύτεροι χαρακτήρες του πρώτου κύκλου παίρνουν τον χώρο που τους αντιστοιχεί, μάλλον επειδή το γράψιμο του χαρακτήρα της Jessica (Krysten Ritter, Don’t Trust the B—- in Apartment 23 ,Breaking Bad) ήταν αδύναμο ως προς το να κρατήσει από μόνο του την ιστορία. Έτσι, η Trish Walker (Rachael Taylor– Τransformers) γίνεται και αυτή με έναν τρόπο βοηθός της, αλλά οδηγείται σε αυτό περισσότερο από ζήλεια των υπερδυνάμεών της. Το παιδί θαύμα, που πέρασε τα εφηβικά του χρόνια μπροστά από κάμερες και στα πόδια του κάθε παραγωγού, θέλει ξανά το δικό της stardom. Δεν διστάζει λοιπόν να κάνει εισπνοές από ένα ειδικό φάρμακο που αυξάνει τις σωματικές και πνευματικές δυνάμεις, ενώ ένα ανολοκλήρωτο πείραμα της IGH πάνω της, της δίνει αυξημένα αντανακλαστικά. Ενδεχομένως λοιπόν να γεννήθηκε έτσι ο χαρακτήρας  της Hellcat, που θα μπορούσε να έχει ένα ενδιαφέρον. Ο Malcolm (Eka Darville-Mr. Pip έχει την μεγαλύτερη εξέλιξη σαν χαρακτήρας, που από ναρκομανής γίνεται βοηθός και στην συνέχεια συνεργάτης σε μεγάλη εταιρεία ιδιωτικών ερευνών, προδίδοντας την Jessica . Η Hogarth (Carrie-Anne Moss, Μatrix, Memento) γίνεται ένα ενδιαφέρον σχόλιο σχετικά με την ΛΟΑΤΚΙ σεξουαλικότητα στην μέση ηλικία, την πορνεία και την εξουσία.

Η παντελή απουσία του Luke Cage είχε την επίδρασή του σε αυτή την season. Αντ’ αυτού, τοποθετήθηκε ο Iσπανός μετανάστης Oscar Arocho (J.R. Ramirez, Arrow ) που ζει στον κάτω όροφο με τον γιο του. Χωρίς να παραγνωρίζεται το ταξικό στοιχείο του χαρακτήρα, δεν προσέδωσε κάτι άλλο στην πλοκή και η μια ερωτική σκηνή ήταν μια ομολογουμένως αρκετά κλισέ αισθητικής, παρότι αναφορά στα εξώφυλλα του Alias . Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι ότι ενώ η Jessica έχει κυλιστεί στην μωβ μπογιά στο σπίτι του Oscar, το πρώτο πλάνο όταν ανεβαίνει το πρωί στο διαμέρισμά της είναι η κίτρινη μπογιά στο παντελόνι της, πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν έχει ξεπεράσει τον Luke. Ο ρόλος της Alisa Jones έχει ξεκάθαρες αναφορές στον χαρακτήρα της Jessica, έτσι ώστε να γίνεται εύκολα η σύνδεση των χαρακτήρων στα μάτια του θεατή και η Janet McTeer (Hannah Arendt) δίνει μια ανθρώπινη και αξιοπρεπή ερμηνεία χωρίς ωστόσο να φτάνει στον πυρήνα του χαρακτήρα.

Επιπρόσθετα, η δυναμική μητέρας- κόρης, και μάλιστα από μια γυναικεία δημιουργική οπτική είχει πολλές πιθανότητες να λειτουργήσει, ειδικά σε ένα πολύ ρεαλιστικό πλαίσιο  που δεν εναρμονίζεται απόλυτα με το στενό περιθώριο των υπερηρωικών σειρών. Θα μπορούσε να εξερευνηθεί η σχέση τους, πως αντιδρούν δύο όμοιοι χαρακτήρες που ο ένας είναι γόνος του άλλου σε διαφορετικά επίπεδα. Πως καθρεφτίζεται η μία στην άλλη πέρα από την διάθεση για ηθική εξιλέωση; Ακόμα και σε ψυχαναλυτικό επίπεδο, πως δομείται μια τέτοια σχέση άνευ των (ξεπερασμένων;) φρουδικών μοτίβων της ανταγωνιστικότητας για την αγάπη του πατέρα; Καμία από αυτές τις ερωτήσεις όχι μόνο δεν εξερευνάται, αλλά δεν τίθεται καν.

Tαυτόχρονα, η ίσως αμήχανη πλεόν συνεργασία μεταξύ Disney/ Marvel και Netflix είχε το αποτέλεσμα της στην παραγωγή και κυρίως στην σκηνοθεσία. Ήδη η  Anna Foerster (Οutlander, Underworld: Blood Wars, σκηνοθέτης του πρώτου επεισοδίου που κατά κανόνα στις σειρές λειτουργεί ως αισθητικός μπούσουλας, εγκαταλείπει πλήρως το χρωματικό παιχνίδι στον φωτισμό, το γρήγορο και μυστηριώδες μοντάζ ενώ οι σκηνές αποκτούν σωστά μετρημένα κοψίματα μεν, μηχανιστική λειτουργία δε, καταγκρημνίζοντας το υπέροχο neo-noir στοιχείο της πρώτης season. Περισσότερο προσονατολισμένη στο να προχωρήσει η πλοκή (με όλα τα κενά, τις κοιλιές και τις αδυναμίες που είχε σε season η όποια σχεδόν άσθμαινε) παρά στο να αποκτήσει μια ενδοσκοπική λειτουργία που να μας δελέασει να γνωρίσουμε (ακόμα καλύτερα) τον ψυχισμό της ηρωίδας. Ακόμα και η (κατά φαντασίαν) επιστροφή του Killgrave (David Tennat– Doctor Who, Casanova) ενώ δίνει κάποιες τέτοιες ελπίδες, τελικά εγκαταλείπεται πολύ γρήγορα, μια φανερή παραφωνία σε μια κατά τα άλλα πεζή και οριακά κοινότυπη ιστορία. Αλλες σκηνοθέτιδες όπως η Uta Briesewitz (Ben and Kate, Walk Hard) και η Neasa Hardiman (Olive) τα κατάφεραν σίγουρα καλύτερα, αλλά δεν ήταν αρκετό για να σωθεί εικαστικά η σειρά.

Τέλος, αν πρέπει να κατατάξουμε την season σε κάποιο επίπεδο, είναι σαφώς ανώτερη από Defenders και όποια season Iron Fist γίνει ποτέ, αλλά συναγωνίζεται την season Luke Cage, αρκετά μακριά από τον Daredevil και την πρώτη σαιζόν Jessica Jones. Αν και το αντισεξιστικό στίγμα ήταν αρκετά σαφές, με την ευρεία γκάμα γυναικείων χαρακτήρων και την τοποθέτηση γυναίκας σκηνοθέτη στην παραγωγή, το τελικό αποτέλεσμα έχασε αρκετά από την πρότερη λάμψη του.