Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έπιασαν τα κρύα – Τα 10 καλύτερα anime για μια χειμωνιάτικη μέρα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    «Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Η Κυρά της Λίμνης – To τέλος πριν την RPG αρχή
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Γραφή Κοφτερή σαν Μαχαίρι – Ενάντια στο «ωραίο»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μια στεκιά στο μάτι του Tom Robbins
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Ακρόπολη Των Ξεχασμένων Μύθων – Επιστροφή (και αναστροφή) στον κόσμο του Έλρικ
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Erevis Cale Trilogy – Πέρα από την (DnD) ηθική
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έχω Κάτι Να Πώ – Mεταξύ μας, δε χρειάζεται
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Δασκάλα του Πιάνου – Σινεμά που διεισδύει στην ψυχή
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Brutalist – Xτίζοντας την Αμερική έναν εφιάλτη τη φορά
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Altan: «Το καλό σκίτσο έχει μήνυμα συνοπτικό, πρωτότυπο και αμφίσημο»
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φονικό Χαμόγελο – Mind games με τον Joker
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Nomadland – Oι πλάνητες της αμερικανικής ενδοχώρας
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > Nomadland – Oι πλάνητες της αμερικανικής ενδοχώρας
Cinema

Nomadland – Oι πλάνητες της αμερικανικής ενδοχώρας

Μαριάννα Τσότρα
Από Μαριάννα Τσότρα
Δημοσιεύτηκε 1 Οκτωβρίου 2020
Τελευταία Ενημέρωση 1 Οκτωβρίου 2020
5 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Ίσως η πιο πολυαναμενόμενη ταινία των φετινών Νυχτών Πρεμιέρας, που γι’ αυτό άλλωστε έγινε και sold-out εντός ολίγων λεπτών, ήταν η ταινία έναρξής της, το “Nomadland”, η μόλις τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της, κινεζικής καταγωγής, σκηνοθέτιδας και σεναριογράφου, Κλόι Ζάο. Αναχωρώντας από το φετινό Φεστιβάλ Βενετίας με τον Χρυσό Λέοντα και από το Φεστιβάλ του Τορόντο με το Βραβείο Κοινού, αμφότερα τα δύο σημαντικότερα βραβεία των φεστιβάλ και παραδοσιακά προπομποί των υποψηφιοτήτων αλλά και βραβεύσεων των επερχόμενων Όσκαρ, το “Nomadland” ήταν σίγουρα μια από τις ταινίες που έμελλε να μας απασχολήσει αυτήν την κινηματογραφική χρονιά. Και η ίδια η Κλόι Ζάο αποτελεί ανακάλυψη του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, με το προ τριετίας “Rider” της, μια χαμηλότονη, μελαγχολική ματιά στους σύγχρονους ranch cowboys και την εύθραυστη αρρενωπότητά τους, το οποίο απέσπασε το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ, τη Χρυσή Αθηνά.

Με το “Nomadland”, όμως, η Ζάο παραδίδει το πραγματικό αριστούργημά της, ένα υβρίδιο ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, μια κινηματογραφική καταγραφή της ζωής των σύγχρονων Αμερικανών νομάδων, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Τζέσικα Μπρούντερ. Πρωταγωνίστρια η Φερν της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, μια 60άρα χήρα, που βρέθηκε χωρίς στέγη όταν το εργοστάσιο γύψου, όπου εργαζόταν ο σύζυγός της, έκλεισε και σύσσωμος ο πληθυσμός του τοπικού οικισμού διασκορπίστηκε, ακόμα και ο ταχυδρομικός κώδικας της περιοχής διεγράφη. Ανέστια και μόνη στη ζωή, μετά την αρρώστια και τον χαμό του συζύγου της, αποφασίζει να υιοθετήσει έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής: αγοράζει ένα βαν, το οποίο διαμορφώνει και μετατρέπει στο νέο της σπίτι, περιπλανιέται στην αμερικανική ενδοχώρα, αναζητώντας εποχιακές χειρωνακτικές εργασίες, και γίνεται μέλος των ολοένα αυξανόμενων κοινοτήτων νομάδων.

Οι νομάδες αυτοί είναι άνθρωποι στα 50 και 60 τους, που βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς δουλειά και στέγη, αυτοί που η οικονομική κρίση του 2008 χτύπησε περισσότερο, που η σύνταξη και τα κρατικά επιδόματα δεν τους αρκούν καν για μια στοιχειώδη διαβίωση, οπότε και αποφασίζουν να απορρίψουν το αστικό ιδεώδες της «στέγης πάνω απ’ τα κεφάλια τους» και της ατομικής ιδιοκτησίας και, σαν σύγχρονοι ήρωες του Κέρουακ, βρίσκουν το σπίτι τους στον Δρόμο, αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Χρησιμοποιώντας ερασιτέχνες ηθοποιούς και πραγματικούς νομάδες που υποδύονται τον εαυτό τους και αφηγούνται τις ιστορίες τους, όπως ο ίδιος ο Μπομπ Γουέλς, η Ζάο, με αποστασιοποιημένη αλλά ταυτόχρονα τρυφερή ματιά, χαρτογραφεί τη ζωή των απόβλητων και των περιθωριακών, αυτών που ο καπιταλισμός ξέρασε σαν περιττό, δυσώδες λύμα, αλλά που αποτελούν το μεδούλι της ίδιας της Αμερικής. Θυμίζοντας, επίσης, ήρωες του Στάινμπεκ, που μετά τον οικονομικό κλυδωνισμό της Μεγάλης Ύφεσης, περιπλανώνται σε μιαν άσπλαχνη Αμερική εις άγραν μεροκάματου και αξιοπρεπούς διαβίωσης, έτσι και οι πλάνητες της Ζάο μετακινούνται, όχι πια πεζή ή με τρένο, αλλά με τα βαν και τα τροχόσπιτα τους, αναζητούν εργασία όχι πια στις φυτείες αλλά στις κολοσσιαίες αποθήκες της Amazon, καταδεικνύοντας έτσι όλες τις αναπόφευκτες προσαρμογές της εργατικής τάξης στις επιταγές του ύστερου καπιταλισμού.

Στο επίκεντρο όλων ο χαρακτήρας της Φερν, τόσο ρεαλιστικά γραμμένος και ερμηνευμένος που φαντάζει επίσης σαν αληθινή και όχι σαν μυθοπλαστική φιγούρα, με τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ να παραδίδει την ερμηνεία της καριέρας της, αν θεωρήσουμε εφικτό ότι μπορούμε να ξεχωρίσουμε μόνο μία. Η Φερν της είναι εύθυμη, αισιόδοξη και φιλική, αλλά ταυτόχρονα μοναχική, συναισθηματικά απόμακρη και βαθιά ανεξάρτητη, και η ΜακΝτόρμαντ συνθέτει το ψυχογράφημά της ακροβατώντας διαρκώς ερμηνευτικά, από την παιχνιδιάρικη διάθεση στο ήπιο, αλλά στιβαρό συναίσθημα. Η ερμηνεία της δεν έχει εξάρσεις και φανφαρισμούς, αλλά συναισθηματική ευγλωττία σε κάθε της βλέμμα και σύσπαση των μυών του προσώπου της, και τη φέρνει πιο κοντά σε ένα ακόμα Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Με φωτογραφία βγαλμένη απευθείας από πίνακες ζωγραφικής, που φέρνει στον νου την ονειρική κινηματογράφηση των αμερικανικών χερσότοπων του Τέρενς Μάλικ και των 70s αριστουργημάτων του, “Badlands” και “Days of Heaven”, και με ένα σπαρακτικό σάουντρακ από τον Λουντοβίκο Ειναούντι, που υπογραμμίζει μουσικά όσα συναισθήματα μένουν ανείπωτα, το “Nomadland” είναι ένα αισθητικό κομψοτέχνημα, μια λυρική ελεγεία για τη μοναξιά, την απώλεια και τη διαδικασία του πένθους, αλλά και για την εύρεση της αγάπης και της συντροφικότητας εντός των δεσμών των πιο απρόσμενων κοινοτήτων. Είναι ένα κινηματογραφικό στολίδι, μια από εκείνες τις χαμηλόφωνα σπαρακτικές ταινίες που αγγίζουν μια ευαίσθητη χορδή, κάπου βαθιά μέσα σου, και μια από τις ελάχιστες, αλλά γι’ αυτό ακριβώς τόσο πολύτιμες, απολαύσεις αυτής της παράδοξης και ανοίκειας κινηματογραφικής χρονιάς.

TAGGED:NomadlandΚλόι ΖάοΤέρενς Μάλικ
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόΜαριάννα Τσότρα
Follow:
Γεννήθηκε το 1994, μεγάλωσε ανάμεσα σε χαρτόδετα μυθιστορήματα και DVD από το συνοικιακό βιντεοκλάμπ – περί τα 10 κάθε Σαββατοκύριακο. Σπόυδασε Νομική, εξειδικεύθηκε στο Εργατικό Δίκαιο, αλλά η μεγάλη της αγάπη θα είναι πάντα ο Κιούμπρικ, ο Μπέργκμαν και ο Λυντς. Θα τη βρεις να αποπειράται ανέλπιδα να μειώσει τη λίστα με τα αδιάβαστά της.
Προηγούμενο άρθρο Οι Αθλιοι Του Παρισιού και Του Λονδίνου – Φτώχεια και αλητεία α λα Όργουελ
Επόμενο άρθρο Μερικές σκέψεις για το Tenet και το I’m Thinking of Ending Things
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
«Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
30 Μαΐου 2025
Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
30 Μαΐου 2025
Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
15 Μαΐου 2025
Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
14 Μαΐου 2025
Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
13 Μαΐου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

CinemaΑνασκοπήσειςΑνασκόπηση 2020

Σινεμά στα χρόνια του κορονοϊού – Οι 10 καλύτερες ταινίες του 2020

admin
admin
8 Ιανουαρίου 2021
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?