Η ζωή του Roger Ailes μπορεί να μην είναι τόσο γνωστή εκτός ΗΠΑ, σε αντίθεση όμως με τον διεθνή αντίκτυπο του σημαντικότερου δημιουργήματός του, του Fox News, του ακραία συντηρητικού τηλεοπτικού σταθμού των ΗΠΑ, που είναι υπεύθυνο για την κατασκευή και τη διάδοση αμέτρητων fake news. Τους σημαντικότερους σταθμούς αυτής της πορείας (του χτισίματος του καναλιού απ’ τον Roger Ailes) αποκαλύπτει η σειρά The Loudest Voice, παραγωγής Showtime, που βασίστηκε στο βιβλίο The Loudest Voice in the Room του Gabriel Sherman. Ακολουθώντας τη φόρμα της πολιτικής βιογραφίας και με πρωταγωνιστή τον Russel Crowe (σε μία εξαιρετική ερμηνεία – μεταμφίεση, εφάμιλλη του Gary Oldman στο The Darkest Hour), η mini σειρά (στα 7 της επεισόδια) περιδιαβαίνει τις σημαντικότερες στιγμές της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ των τελευταίων δύο (και πλέον) δεκαετιών, από την πρώτη στιγμή που βγήκε στον αέρα το κανάλι το 1996, μέχρι την εκλογή Trump και το θάνατο του Ailes το 2017.
Η αφήγηση της σειράς ξεκινάει το 1995, όταν ο Roger Ailes απολύθηκε από το NBC και πήρε την πρωτοβουλία να ιδρύσει ένα κανάλι που να απευθύνεται αποκλειστικά στο συντηρητικό πληθυσμό των ΗΠΑ, στη «σιωπηρή πλειοψηφία» όπως τους αποκαλούσε ο Ailes. Υπό την ιδιοκτησία του μεγιστάνα Rupert Murdoch, ο οποίος ενστερνιζόταν την πεποίθηση ότι τα αμερικάνικα μέσα ενημέρωσης ήταν «υπερβολικά φιλελεύθερα», δημιουργήθηκε το Fox News, στο οποίο τον πρώτο και τελευταίο λόγο είχε ο Ailes, ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του καναλιού. Από εμπορική σκοπιά (για την τσέπη του Murdoch δηλαδή) το κατόρθωμα του Ailes ήταν τεραστίου μεγέθους. Δημιούργησε απ’ το μηδέν ένα κανάλι, στηριζόμενος -μεταξύ άλλων- σε ένα κύμα πρώην συνεργατών του που επίσης εγκατέλειψαν το NBC για να στηρίξουν τη νέα του προσπάθεια και μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να το φτάσει στην κορυφή της τηλεθέασης στην κατηγορία των καλωδιακών δικτύων ειδήσεων, μία πρωτιά που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Αντιθέτως η ίδρυση και η επιτυχία του Fox News σε κάθε άλλο τομέα ήταν καταστροφική: για τη δημοσιογραφία και την ενημέρωση των πολιτών, για την ποιότητα του πολιτικού διαλόγου, για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης μέσω μίας ακραίας συντηρητικής ατζέντας, για το ίδιο το δημοκρατικό σύστημα στις ΗΠΑ τελικά. Η τετραετία Trump και η -πρόσφατη- απόπειρα πραξικοπήματος στο Καπιτώλιο με σκοπό να μην παραδώσει την εξουσία, ήταν το αποκορύφωμα της ακραίας κατάστασης στην οποία έχει οδηγήσει τις ΗΠΑ αυτή η «σιωπηρή πλειοψηφία» την οποία ήθελε να εκφράσει ο Roger Ailes στα μέσα των ‘90s.
Κάθε επεισόδιο του Loudest Voice τοποθετείται χρονικά σε μία διαφορετική πολιτική συγκυρία. Στους τίτλους των επεισοδίων τοποθετούνται χρονολογίες σημαντικές για το Fox News αλλά και για την πολιτική πραγματικότητα των ΗΠΑ. Σημαντικά πολιτικά γεγονότα (κάποια εκ των οποίων έχουν σημαδέψει τη σύγχρονη ιστορία), όπως τη πτώση των Δίδυμων Πύργων, τον πόλεμο του Ιρακ και την εκλογή Τραμπ τα ξαναζούμε μέσα από τα γραφεία του Fox News. Έτσι οι δημιουργοί της σειράς μας ξεναγούν στα meetings, στις συνεδριάσεις των ανώτερων (κατά πλειοψηφία) ανδρών του καναλιού, απ’ τις οποίες βγαίνει η πολιτική γραμμή του καναλιού. Στα κλειστά γραφεία που επιλέγονται οι ειδήσεις που θα προβληθούν και η κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν τα ρεπορτάζ, αλλά και στα παρασκήνια, στα τηλεφωνήματα που δίνονται οι οδηγίες απ’ τον ιδιοκτήτη για την πολιτική στάση του καναλιού και στις μυστικές συναντήσεις που κλείνονται οι συμφωνίες με τους πολιτικούς φίλους και αντιπάλους. Έτσι ο φόβος και ο πανικός που έσπειρε η τρομοκρατική ενέργεια της 9/11, μετασχηματίστηκαν γρήγορα στις εκπομπές του Fox News σε κραυγή πολέμου με στόχο το Ιράκ, ενώ η αυξημένη πιθανότητα της εκλογής Ομπάμα οδήγησε τον Ailes και τους συνεργάτες του να κατασκευάζουν fake news για να ανακόψουν την εκλογική δυναμική του.
Το «μαγείρεμα» ειδήσεων για τον Obama είναι ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα παραδείγματα κατασκευής fake news εκ μέρους Fox News που προσφέρει η σειρά: Εν όψει των εκλογών του 2008 ο Ailes δίνει εντολή κάθε φορά που αναφέρονται τα δελτία στον Obama να αναφέρουν το μεσαίο του όνομα, που είναι Hussein. Στόχος φυσικά να χτυπήσει το όνομά του αρνητικά στα συντηρητικά αντανακλαστικά του κοινού, να υπονοείται ότι επαληθεύονται θεωρίες συνομωσίας (χωρίς να αναφέρονται ευθαρσώς) και γενικώς να πληγεί η δημοφιλία του -τότε- υποψήφιου των Δημοκρατικών απ’ το κλίμα τρομοϋστερίας που επικρατούσε στις ΗΠΑ μετά τις 11/9. Τελικά, το Fox News υποχώρησε κάποια στιγμή από αυτή την -ενοχλητική για τους Δημοκρατικούς- συνήθεια. Ποτέ συνέβη αυτό; Όταν ο ιδιοκτήτης του, ο Rupert Murdoch συναντήθηκε με τον ίδιο τον Obama και συμφώνησε να υποχωρήσει το κανάλι του, με αντάλλαγμα να διατηρήσει προσβάσεις στο Λευκό Οίκο και μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Obama, που ήταν πλέον το ακλώνητο φαβορί των εκλογών.
Ο τρόπος που «μαγειρεύεται» μία είδηση και που κατασκευάζονται τα fake news είναι ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα (και πιο επίκαιρα) θέματα που αναδεικνύει η σειρά. Ειδικά στις μέρες μας που τα fake news πλημμυρίζουν το δημόσιο διάλογο (στην Ελλάδα και διεθνώς) και που το Fox News παραμένει στο επίκεντρο της διεθνούς συζήτησης ως μία απ’ τις βασικές πηγές των πιο ακραίων (αλλά και επιδραστικών) από αυτά, έχει ενδιαφέρον να ακολουθήσουμε τη διαδικασία δημιουργίας τους. Και ο Roger Ailes στην καριέρα του εμπνεύστηκε και έβγαλε στον αέρα πολλά από αυτά. Εξάλλου τα πιο επικίνδυνα fake news δεν προέρχονται από απλούς χρήστες του διαδικτύου και των social media. Προέρχονται από κέντρα εξουσίας, από υπουργικά γραφεία και θέσεις πολιτικής ευθύνης, αλλά και από δημοσιογραφικά meeting rooms, όπως αυτό του Fox News, όπου καθορίζουν την επικαιρότητα και κατευθύνουν τη δημόσια συζήτηση με βάση την πολιτική τους ατζέντα και τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν.
Ένα άλλο ενδιαφέρον -και εξαιρετικά επίκαιρο- στοιχείο της σειράς είναι η αφήγηση του σκανδάλου σεξουαλικών παρενοχλήσεων για τις οποίες κατηγορήθηκε ο Roger Ailes, λίγα χρόνια πριν το θάνατό του, από γυναίκες που εργάζονταν στο κανάλι. Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε την ίδια χρονιά (το 2019) η ταινία Bombshell. Το σκάνδαλο που ξέσπασε είχε ρίζες σε όλο το παρελθόν του Ailes, ο οποίος παρενοχλούσε συστηματικά υφιστάμενές του στο Fox News, κάποιες απ’ τις οποίες κατήγγειλαν τα περιστατικά, ενώ κάποιες άλλες όχι. Πάντως, οι δημιουργοί της σειράς, φανερά επηρεασμένοι από το κίνημα Metoo, εστιάζουν την προσοχή τους στα θύματα, προσπαθώντας να αναδείξουν την ψυχοσύνθεσή τους και να κατανοήσουν τη θέση τους, παρουσιάζοντας τη φρίκη της σεξουαλικής παρενόχλησης που ζούσαν για χρόνια, μακριά απ’ την ηδονοβλεπτική λογική της κλειδαρότρυπας.
Από το cast της σειράς φυσικά ξεχωρίζει η εντυπωσιακή ερμηνεία – μεταμφίεση του Russell Crowe στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Roger Ailes. Οι εκφράσεις του, οι κινήσεις του (ειδικά το χαρακτηριστικό του βάδισμα), οι συναισθηματικές αλλαγές, ήταν όλα ιδανικά καλοδουλεμένα απ’ τον ηθοποιό και απ’ τον σκηνοθέτη του. Όμως, η σειρά δεν ήταν αποκλειστικά ένα one man show. Ανάμεσα στο υπόλοιπο πολυπληθές cast ξεχώρισαν αρκετοί ηθοποιοί με πρώτους ή δεύτερους ρόλους. Εξαιρετική φυσικά ήταν η Annabelle Wailis (Peaky Blinders, Annabelle: Creation, X-Men: First Class) στο ρόλο της Laurie, του πρώτου θύματος μακροχρόνιας σεξουαλικής παρενόχλησης του Ailes, αλλά και η Naomi Watts (Vice, Birdman, Funny Games) στο ρόλο της δημοσιογράφου που ανέδειξε δημόσια το σκάνδαλο των παρενοχλήσεων του Ailes στο Fox News. Ενδιαφέρουσα ήταν και η ερμηνεία της Sienna Miller (The Lost City of Z, American Sniper) στο ρόλο της Beth, της συζύγου του Ailes, στον οποίο είχε προσκολληθεί από φόβο και ανασφάλεια μέχρι και την ύστατη στιγμή του σκανδάλου του. Απ’ την αντρική ομάδα των συνεργατών του Ailes δεν περνούν απαρατήρητοι ο Seth MacFarlane (Family Guy, American Dad) στο ρόλο του Brian Lewis, του δεξιού χεριού του Ailes ικανού να διευθετήσει σιωπηρά όλα τα προβλήματα που προκύπτουν μαζί, με τον Bill Shine, τον οποίο ερμήνευσε ο Josh Stamberg (J. Edgar, Wandavision, Pacific Rim: Uprising).
Το Loudest Voice έφερε το 2019 στην τηλεόραση άλλη μία πολιτική βιογραφία ενός ακραία συντηρητικού που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Αμερικής και μάλιστα βάζοντας στο τιμόνι του τον εξαιρετικό Russell Crowe. Την περσινή τηλεοπτική χρονιά είδαμε και άλλη μία εξίσου ενδιαφέρουσα πολιτική βιογραφία άλλης μίας ακραίας συντηρητικής μορφής της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ, της Phyllis Schlafly, την οποία υποδύθηκε η Cate Blanchette στο Mrs America, ενώ και στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια έχουμε δει ταινίες με ανάλογες θεματολογίες, όπως το υποψήφιο για Oscar Vice. Γενικώς μπορούμε με ασφάλεια να παρατηρήσουμε ότι το σοκ της τετραετίας Trump έχει στρέψει το ενδιαφέρον των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών στις πολιτικές βιογραφίες του συντηρητικού μπλοκ, εκείνων των ανθρώπων που έστρωναν για δεκαετίες το έδαφος πάνω στο οποίο πάτησε ο Donald Trump για να φτάσει νικηφόρα μέχρι το Λευκό Οίκο. Το τέλος αυτού του εφιάλτη, που έχει αφήσει τη χώρα ακόμα πιο διαιρεμένη από πριν, είναι η ευκαιρία για έναν αναγκαίο αναστοχασμό της πολιτικής σκηνής των τελευταίων δεκαετιών, ώστε να κατανοηθεί πώς εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Πρόκειται για μία δημόσια συζήτηση με διεθνές ενδιαφέρον που αξίζει να παρακολουθήσουμε και εκτός ΗΠΑ, αφού το φαινόμενο Trump, δυστυχώς, δεν περιορίζεται στην αμερικάνικη ήπειρο.
