The Rain – Βιοπολιτική σε ένα post-apocalyptic πλάνο

Aθηνά Κακλαμάνη Από Aθηνά Κακλαμάνη 5 Λεπτά Ανάγνωσης

Το The Rain είναι μια δανέζικη σειρά που έκανε το ντεμπούτο της στην πλατφόρμα του Netflix το 2018 και μας χαρίζει μέχρι σήμερα δύο σεζόν. Πρόκειται για την ιστορία δύο αδελφών, που καλούνται να επιβιώσουν μετά τον αφανισμό μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας από έναν θανατηφόρο ιό που μεταδίδεται μέσω της βροχής και φαίνεται να σχετίζεται με τον πατέρα τους. Έξι χρόνια μετά τον εγκλεισμό τους σε ένα ειδικά διαμορφωμένο bunker έρχονται αντιμέτωποι με ένα άκρως αφιλόξενο περιβάλλον, στο οποίο η ανθρωπότητα πασχίζει να επιβιώσει. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους με μια ετερόκλητη ομάδα προσώπων θέτουν σαν στόχο τους να βρουν τον πατέρα τους και έναν τρόπο να πάρουν πίσω τη ζωή που τους στέρησε η Βροχή. Η αναζήτηση αυτή, ωστόσο, θα οδηγήσει σε περισσότερα ερωτηματικά, αφού ο μικρός αδελφός της Simone, Rasmus, φαίνεται να είναι το κλειδί γύρω από τον μυστηριώδη ιό που προκάλεσε το θάνατο τόσων ανθρώπων.


Από τα ανωτέρω γίνεται φανερό ότι πρόκειται για ένα οικολογικό θρίλερ σε post -apocalyptic φόντο, το οποίο αγγίζει σε μεγάλο βαθμό τη θεματική του βιολογικού πολέμου, που είναι περισσότερο γνωστή μέσα από τη zombie related θεματολογία. Παράλληλα, δεν λείπουν occult, cyber -punk, ή ακόμα και κανιβαλιστικές αναφορές, οι οποίες του δίνουν μία ακόμα πιο μυστηριώδη και gore ατμόσφαιρα. Πράγματι, η ερημωμένη ύπαιθρος και τα σκοτεινά δάση της Δανίας γίνονται ο τέλειος καμβάς πάνω στον οποίο ξετυλίγεται το μυστήριο της Βροχής, η οποία θυμίζει την “Ομίχλη” του Stephen King. Επιπλέον, ο τρόπος με τον οποίο διαρθρώνεται η πλοκή, μέσα από τη σπονδυλωτή παρουσίαση της ιστορίας του κάθε ήρωα, κάτι που θυμίζει τις ιστορικές εποχές του Lost, συμβάλει στην κορύφωση του μυστηρίου και προσθέτει περισσότερα στοιχεία στο lore του The Rain, δημιουργώντας αληθοφανείς και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Τέλος, στο σύμπαν του The Rain η Κυβέρνηση, ως φορέας πολιτικής εξουσίας είναι όχι απλά ανεπαρκής, αλλά απούσα. Αντίθετα, ο κόσμος φαίνεται να διοικείται από τη μεγάλη εταιρία βιοτεχνολογίας “Apollon”, στοιχείο που προσεγγίζει τις κορπορατιστικές μεταμοντέρνες δυστοπίες του Gibson. Έτσι, το κέρδος του Απόλλωνα γίνεται ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο χαράσσονται ζώνες καραντίνας, εξαπολύονται ιοί, πειραματίζονται οι επιστήμονες, ζουν και πεθαίνουν οι ήρωες.


Ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά ο Απόλλωνας είναι εξ’ ορισμού μια βιοπολιτική επιβολή πειθαρχικής εξουσίας (Habermas), μέσα από την οποία δημιουργούνται πειθήνια σώματα, παραπέμποντας σε αυτό που ο Foucault αποκαλούσε “πολιτική ανατομία του ανθρώπινου σώματος”. Με αυτό το τρόπο, βλέπουμε τον Απόλλωνα να ελέγχει τους εναπομείναντες πληθυσμούς, αλλά και τον ίδιο του το στρατό, τον οποίο υποτάσσει μέσω νανοτεχνολογίας που τοποθετείται μέσα στα σώματα των στρατιωτών. Παράλληλα, ο βιοπολιτικός τρόπος άσκησης της εξουσίας από τη μεριά του Απόλλωνα γίνεται αντιληπτός σε ένα ακόμα επίπεδο, αφού το ανθρώπινο σώμα αποκτά το χαρακτήρα όπλου. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα φανερό στη δεύτερη σεζόν όσον αφορά τη τροπή της ιστορίας σε σχέση με τον Rasmus, καθιστώντας τον κάτι μεταξύ super hero και super evil. Έτσι, η αρρώστια εμφανίζεται ως τρόπος άσκησης ελέγχου αλλά και ως πηγή περιθωριοποίησης αγγίζοντας τον πυρήνα της κοινωνιολογίας του στίγματος, όπως την προσεγγίζει ο Goffman (Stigma) ή ο Foucault (Les Anormaux). Ταυτόχρονα, ο Απόλλωνας εγκαθιδρύει με αυτό το τρόπο ένα καθεστώς τρόμου, παρόμοιο με τη λογική της “τάξης και της ασφάλειας”, με την οποία η ελληνική κοινωνία ουκ ολίγες φορές έχει έρθει αντιμέτωπη, αν σκεφτεί κανείς σύγχρονα παραδείγματα, όπως είναι η διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών το 2012.


Πράγματι, αν κανείς δει το The Rain σαν κάτι περισσότερο από μια sci -fi σειρά θα καταλάβει ότι σπέρματα της βασικής ιδέας γύρω από την οποία είναι χτισμένο ενυπάρχουν στην κοινωνία την οποία ζούμε. Έτσι, εύκολα κανείς μπορεί να διακρίνει την αναλογία μεταξύ του ιού της Βροχής και του τρόπου που αντιμετωπίζονται σύγχρονες ασθένειες, όπως παραδείγματος χάριν είναι ο HIV. Με μια πρώτη ανάγνωση, μάλιστα, σε συμβολικό επίπεδο, η σειρά πραγματεύεται αυτό ακριβώς το ζήτημα. Επιπλέον, ο χωρισμός του κόσμου σε ζώνες, όπου κάποιοι πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες, ενώ παράλληλα άλλοι σχεδιάζουν παγκόσμια κυριαρχία παίρνοντας πολυτελές δείπνο είναι μια εικόνα που αναλογεί στο διαχωρισμό σε Πρώτο (Δύση), Δεύτερο (ΕΣΣΔ) και Τρίτο Κόσμο, αλλά και την κοινωνική διαστρωμάτωση σε τάξεις. Τέλος, η οικολογική καταστροφή που προμηνύεται στο “The Rain”, αλλά και το τέλος της πολιτικής αποκρυσταλλώνουν σε μεγάλο βαθμό τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, παραπέμποντας σε αυτό του ο Fukuyama προέβλεψε στα τέλη των 90s ως το τέλος της ιστορίας.


Συμπέρασμα; “Κυρίες και κύριοι, ζούμε σε μια δυστοπία!”

Μοιραστείτε το Άρθρο
Η Αθηνά μπορεί να φαίνεται ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, όμως στην πραγματικότητα έχει μια μυστική υπερδύναμη. Μπορεί να διαβάζει γρήγορα. . Σε έναν παράλληλο κόσμο, η Αθηνά θα ήταν μέλος της ακαδημίας για χαρισματικά παιδιά του Charles Xavier. Σε αυτόν εδώ, της αρέσει η μπύρα, το κακό φαγητό, οι δίσκοι των Beatles και τα καλά βιβλία. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την Πολιτική και τη Νομική Επιστήμη, γι’ αυτό θα την βρείτε θαμμένη στα αναγνωστήρια του ΕΚΠΑ.