Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έπιασαν τα κρύα – Τα 10 καλύτερα anime για μια χειμωνιάτικη μέρα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Στο Σύμπαν των Αυτοεκδόσεων – 5 κόμικς που ξεχωρίζουν
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Η Κυρά της Λίμνης – To τέλος πριν την RPG αρχή
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Γραφή Κοφτερή σαν Μαχαίρι – Ενάντια στο «ωραίο»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μια στεκιά στο μάτι του Tom Robbins
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Ακρόπολη Των Ξεχασμένων Μύθων – Επιστροφή (και αναστροφή) στον κόσμο του Έλρικ
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Erevis Cale Trilogy – Πέρα από την (DnD) ηθική
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έχω Κάτι Να Πώ – Mεταξύ μας, δε χρειάζεται
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Δασκάλα του Πιάνου – Σινεμά που διεισδύει στην ψυχή
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Brutalist – Xτίζοντας την Αμερική έναν εφιάλτη τη φορά
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Altan: «Το καλό σκίτσο έχει μήνυμα συνοπτικό, πρωτότυπο και αμφίσημο»
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φονικό Χαμόγελο – Mind games με τον Joker
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μιλήσαμε με τον Χρήστο Πυθαρά για τη νέα του ταινία “Το Κυνήγι”
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Η ιδιοφυία στο Queen’s Gambit
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Σειρές > Η ιδιοφυία στο Queen’s Gambit
Σειρές

Η ιδιοφυία στο Queen’s Gambit

Σόλωνας Παπαγεωργίου
Από Σόλωνας Παπαγεωργίου
Δημοσιεύτηκε 4 Ιανουαρίου 2021
Τελευταία Ενημέρωση 29 Δεκεμβρίου 2021
8 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Το Queen’s Gambit είναι η σειρά-φαινόμενο του Netflix που εξιστορεί το ταξίδι της Beth Harmon (Anya Taylor-Joy), της μυθοπλαστικής σκακιστικής ιδιοφυίας που αφήνει το στίγμα της στον διχασμένο, ψυχροπολεμικό κόσμο των ‘60s. Η σειρά -η οποία είναι διασκευή του ομότιτλου βιβλίου του Walter Tevis, που εκδόθηκε το 1983- σημείωσε ρεκόρ θεάσεων στη streaming πλατφόρμα, εισέπραξε διθυραμβικές κριτικές και προώθησε τη σκακιστική κουλτούρα σε μεγάλη μερίδα του κοινού της, έστω εφήμερα.

Πράγματι, το Queen’s Gambit παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με τρόπο που φανερώνει την κινηματογραφική παιδεία των δημιουργών του. Οι περισσότεροι χαρακτήρες τραβούν την προσοχή με τον δυναμισμό και τις ιδιαιτερότητές τους. Αξιοπρόσεκτη είναι και η έλλειψη της δαιμονοποίησης των Σοβιετικών, παρόλο που η σειρά είναι μια αμερικάνικη παραγωγή που εκτυλίσσεται στον Ψυχρό Πόλεμο. 

Βέβαια, ενώ παρακολουθούσα τα επεισόδια, διερωτώμουν συνεχώς για την απεικόνιση της ιδιοφυίας, του «παιδιού-θαύματος», αυτού του τόσο κουραστικού cliché που εμφανίζεται συνέχεια στις ταινίες και στη λογοτεχνία. Εν προκειμένω, η πρωταγωνίστρια φαίνεται να αντικατοπτρίζει τον Bobby Fisher, τον Αμερικάνο πρωταθλητή που αντίστοιχα ήταν σκακιστική διάνοια από μικρή ηλικία. Από την άλλη, σύμφωνα με τις δηλώσεις έμπειρων παιχτών, το Queen’s Gambit παρουσιάζει πολλές ανακρίβειες στην απεικόνιση τόσο των ίδιων των αγώνων, όσο και της ψυχοσύνθεσης των πρωταθλητών. Κατ’ αρχάς, είναι αδύνατο κάποιος με τόση πενιχρή εμπειρία και λιγοστή εξάσκηση, όπως η Beth Harmon, να γίνει κορυφαίος παίχτης στην εφηβεία του.  Δεύτερον, η απεικόνιση μιας χαρισματικής διάνοιας ως χρήστη εξαρτησιογόνων ουσιών, όχι απλώς κουράζει ως σεναριακή ευκολία, αλλά επιπλέον, περιγράφει κάτι που δεν υφίσταται στους σοβαρούς τελικούς των τουρνουά που υποτίθεται ότι παρουσιάζει η σειρά.

Αυτά τα δυο στοιχεία ήταν που στέρησαν εν μέρει την ευχαρίστηση μου, καθώς έβλεπα τα, κατά τα άλλα πολύ απολαυστικά, επεισόδια. Και πράγματι, το «να γίνει κανείς πολύ καλός σε κάτι» είναι μεν θέμα κλίσης, αλλά –πολύ περισσότερο- είναι θέμα εξάσκησης και τριβής. Είναι ολίγον υποτιμητικό και απλουστευμένο το να περιγράφει κανείς τα πάσης φύσεως αριστουργήματα ως απόρροια ταλέντου, αγνοώντας ταυτόχρονα τις ώρες σκληρής δουλειάς που κρύβονται από πίσω. Κι επιπλέον, είναι κάπως αφελές για έναν συγγραφέα να χαρίζει απλόχερα μια εξάρτηση στον πρωταγωνιστή του, δίχως να αναλύει εις βάθος τις αιτίες, τις συνέπειες και τις διεξόδους (αν υπάρχουν) από αυτήν – πόσο μάλλον όταν συνδέει τον εθισμό με τη νοημοσύνη…

Βέβαια, για να παίξω και τον συνήγορο του διαβόλου, θα αναφέρω δύο υπαρκτά παραδείγματα που ενδεχομένως ακυρώνουν τη γκρίνια μου ως έναν βαθμό. Κατ’ εμέ, τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν και η σειρά πάσχει στα παραπάνω σημεία. Καμιά φορά, όμως, η πραγματικότητα έρχεται και αναιρεί κάθε κανόνα και λογική, καθετί που θεωρούμε δεδομένο και de facto…

Το πρώτο μου παράδειγμα είναι αυτό του Stephen King, του συγγραφέα που αποτελεί (ένοχη) απόλαυση για πολλούς αναγνώστες, που συχνά ακροβατεί μεταξύ ποιότητας και παραλογοτεχνίας. Στο Περί Συγγραφής, το μοναδικό αυτοβιογραφικό του βιβλίο, ο King αφιερώνει ένα μεγάλος μέρος των γραπτών του αναφερόμενος στην εξάρτησή του από… το οτιδήποτε υπάρχει και μπορεί να χαρακτηριστεί εξαρτησιογόνο. Κύριο πρόβλημά του υπήρξε ο αλκοολισμός, όμως, κατά καιρούς έκανε χρήση κοκαΐνης, Xanax και Valium – μάλιστα, όταν όλα αυτά δεν ήταν διαθέσιμα εν ώρα ανάγκης, κατέληγε να πίνει στοματικό διάλυμα. Ο ίδιος αναφέρει πως, εξαιτίας των ναρκωτικών και του ποτού, δεν θυμάται τη περίοδο που έγραψε το Cujo, καθώς αυτή έχει διαγραφεί ολοσχερώς από τη μνήμη του.

Το ενδιαφέρον στοιχείο στην όλη ιστορία είναι ότι ο King θεωρούσε πως υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ της συγγραφικής του ικανότητας και της κατανάλωσης ναρκωτικών. Σύμφωνα με το Περί Συγγραφής, βασανιζόταν από τη φοβία πως αν ποτέ κατάφερνε να απεξαρτηθεί, θα επηρεαζόταν κι η ικανότητά του να γράφει – μια φοβία που, προφανώς, αποδείχθηκε αδικαιολόγητη. Ακριβώς την ίδια φοβία έχει και η Beth Harmon, η πρωταγωνίστρια της σειράς· από πολύ μικρή ηλικία ανακαλύπτει τις κατευναστικές επιδράσεις των ηρεμιστικών δισκίων στον οργανισμό της κι ως αποτέλεσμα, αρχίζει να τα χρησιμοποιεί πριν από τους αγώνες της. Εντέλει, η Beth ξεπερνά τον εθισμό της χάρη στα κοντινά της πρόσωπα κι ανακαλύπτει την ίδια αλήθεια που ανακάλυψε κι ο Stephen King στην υπαρκτή ζωή.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα που ενδεχομένως δικαιολογεί το cliché της «εθισμένης ιδιοφυίας». Ένα τόσο σοβαρό θέμα πρέπει μάλλον να διερευνάται περισσότερο σε βάθος, παρά να χρησιμοποιείται ως σεναριακή τροχοπέδη, ως πρόβλημα που εντέλει λύνεται με σχετικά αναίμακτο τρόπο. Βέβαια, το κύριο θέμα του Queen’s Gambit είναι να αναδείξει φεμινιστικούς προβληματισμούς σε μια οπισθοδρομική κοινωνία – και σε αυτό το σημείο, που είναι άλλωστε και η προτεραιότητά της, η σειρά λάμπει. Οπότε συγχωρείται η μικρή ανακρίβεια της απεικόνισης του εθισμού, που άλλωστε είναι περισσότερο λεπτομέρεια, παρά το επίκεντρο της ιστορίας.

Η δεύτερη ανακρίβεια με ενοχλεί περισσότερο. Η Beth Harmon περνά τα πρώτα της χρόνια παίζοντας λιγοστές μονάχα παρτίδες σκάκι. Μάλιστα, τις περισσότερες παρτίδες τις παίζει με τον εαυτό της, όχι σε σκακιέρα, αλλά στο ταβάνι του δωματίου της, όπου οραματίζεται κινήσεις και στρατηγικές. Μετά από ολόκληρα χρόνια απουσίας και με λιγοστές θεωρητικές γνώσεις, κατεβαίνει για πρώτη φορά σε τουρνουά και ως δια μαγείας κερδίζει. Παραμένει ανίκητη, σχεδόν σε όλη την πορεία της.

Εκ πρώτης όψεως, αυτή  η προσέγγιση αγγίζει τα όρια της καρικατούρας. Βέβαια, η Ιστορία δικαιολογεί και αυτή την ανακρίβεια, με το παράδειγμα του Γιαννούλη Χαλεπά.

Ο Χαλεπάς υπήρξε εμβληματική παρουσία στον χώρο της γλυπτικής. Φανέρωσε αξιοθαύμαστη ωριμότητα στο έργο των νεανικών του χρόνων, με πιο γνωστό παράδειγμα την Κοιμωμένη, γλυπτό για τον τάφο της Σοφίας Αφεντάκη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Λόγω της εξαντλητικής δουλειάς του καθώς και μιας ερωτικής απογοήτευσης, η ψυχική του ασθένεια οδήγησε σε νευρικό κλονισμό και απόπειρα αυτοκτονίας. Τρομοκρατημένη, η οικογένειά του τον κλείδωσε σε ψυχιατρείο για δεκατέσσερα χρόνια. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, επέστρεψε στο σπίτι του, όπου η μάνα του τού απαγόρευσε οποιαδήποτε ανάμειξη με τη γλυπτική κι έτσι, για σαράντα ολόκληρα χρόνια της ζωής του, ο Χαλεπάς παρέμεινε ανενεργός, σε μια limbo. Μετά τον θάνατο της μάνας του, το πρώτο πράγμα που έκανε είναι να επιστρέψει στο έργο του, στα εξήντα δύο του χρόνια. Μάλιστα, παρά την απουσία του, τα έργα του χαρακτηρίστηκαν αβάν-γκαρντ, με στοιχεία που παραπέμπουν στα κινήματα του υπερρεαλισμού, του κυβισμού και του εξπρεσιονισμού. Μερικές από τα σπουδαιότερες δημιουργίες του προέρχονται από αυτή τη τελευταία περίοδο της ζωής του, όπως η Μήδεια.

Είναι ασφαλές να υποθέσει κανείς πως ο Χαλεπάς, όλα αυτά τα χρόνια, δημιουργούσε γλυπτά στο κεφάλι του, εφόσον δεν μπορούσε να τα δημιουργήσει με τα χέρια του. Στην πραγματικότητα, δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί, όπως και η Harmon δεν σταμάτησε να παίζει. Ποιες είναι οι πιθανότητες ο Tevis, ο οποίος έγραψε το βιβλίο πριν από σαράντα περίπου χρόνια, να έκανε τη σύνδεση ενώ έπλαθε τον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριάς του; Κατά πάσα πιθανότητα μηδενικές. Όμως, καμιά φορά, ακόμα και τα πιο μεγάλα «αδύνατα» μετατρέπονται σε «απίθανα» κι εν τέλει, σε «πιθανά» και «έγκυρα».

TAGGED:Anya Taylor-JoyNetflixQueen’s Gambitstephen kingyannoulis chalepas
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόΣόλωνας Παπαγεωργίου
Follow:
Γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στου Ζωγράφου. Δεν άλλαξε και ποτέ παραστάσεις, οπότε η ζωή του μάλλον θα είναι αρκετά βαρετή. Τι δεν είναι βαρετό, όμως; Το περιεχόμενο αυτή της σελίδας.
Προηγούμενο άρθρο SmassPodcasts #29: Οι καλύτερες σειρές του 2020
Επόμενο άρθρο That’s what they said – Tα 10 καλύτερα επεισόδια του Τhe Office
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
15 Μαΐου 2025
Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
14 Μαΐου 2025
Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
13 Μαΐου 2025
Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
15 Μαΐου 2025
Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
12 Μαΐου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

The Menu – Στο τραπέζι με την ηθική

Άλκης Καζαμίας
Άλκης Καζαμίας
16 Ιανουαρίου 2023
Σειρές

Altered Carbon – Η σπορά του Blade Runner

Μάνος Βασιλείου - Αρώνης
Μάνος Βασιλείου - Αρώνης
4 Μαρτίου 2018
AnimeOtaku

Otaku business school – Tα 10 anime για να μάθετε oικονoμικά

Jamal Animas
Jamal Animas
7 Φεβρουαρίου 2021
Σειρές

Dear White People- Σειρά που διχάζει για τον σωστό λόγο

Αλέξανδρος Μινωτάκης
Αλέξανδρος Μινωτάκης
4 Μαΐου 2018
Σειρές

Stranger Things- Πως η νοσταλγία νίκησε το καλοκαίρι…

Αλέξανδρος Μινωτάκης
Αλέξανδρος Μινωτάκης
21 Αυγούστου 2018
Σειρές

Squid Game – Mία αντικαπιταλιστική κριτική χαμένη στη μετάφραση

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
18 Οκτωβρίου 2021
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?