Η φετινή χρονιά είχε πολύ Spider-man. Ο Αραχνάκιας ίσως μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας περισσότερο και από πρόπερσι, οπότε είχε βγει στις αίθουσες η νέα solo ταινία του Spider-Man: Homecoming που τον ενέταξε πλέον επίσημα στο δυναμικό του MCU. Και πώς να μην κλέψει άλλωστε την παράσταση φέτος; Αρχικά βγήκε το Spider-Man ως exclusive του Playstation 4, το οποίο έκλεψε την καρδιά κάθε gamer, αφού εύκολα το κατέταξαν στην κορυφή των superhero videogames, ενώ κονταροχτυπήθηκε ανοιχτά με τους άλλους δύο σημαντικότερους videogame τίτλους της χρονιάς, το God of War και το Red Dead Redemption 2. Στη συνέχεια στον κόσμο των comics το Amazing Spider-Man #800 αποτέλεσε σημαντικό σταθμό της χρονιάς, αφού έριξε τους τίτλους τέλους στο run του Dan Slott το οποίο κράτησε για περισσότερα από 10 χρόνια. Τέλος, η animation ταινία Spider-man: Into the Spider-verseήταν η έκπληξη της χρονιάς για τους φίλους του superhero είδους, αφού κανείς δεν περίμενε ένα τόσο φαντασμαγορικό αποτέλεσμα, το οποίο δίκαια κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ της κατηγορίας του.
Αυτό το momentum που είχε πετύχει η Marvel με επιτυχίες σε όλους τους τομείς για τους τίτλους του Spider-Man έπρεπε να μεταφερθεί και στο χώρο των comics με μια επιτυχημένη σειρά. Όλοι περιμέναμε ότι αυτό το νέο μπαμ στα comics θα ερχόταν με την ανάληψη της σειράς απ’ τον Nick Spencer, ο οποίος ομολογουμένως έκανε πολύ καλή δουλειά στον Captain America και το εντυπωσιακό του Secret Empire. Όμως τα πρώτα δείγματα γραφής του Spencer δεν έχουν ανταποκριθεί ακόμα στις αυξημένες απαιτήσεις μας τόσο απ’ τον ταλαντούχο δημιουργό, όσο κι απ’ τον εμβληματικό ήρωα.
Αντίθετα αυτή η σειρά Spider-Man, που φαίνεται να ξεχωρίζει μέχρι στιγμής, δεν έχει τον ιστορικό τίτλο Amazing Spider-Man, ούτε καν έχει πρωταγωνιστή τον Peter Parker. Ο λόγος για τη σειρά Miles Morales: Spider-Man η οποία θέτει στον προσκήνιο έναν διαφορετικό Spider-Man, τον Miles, έναν μαύρο έφηβο Αραχνάκια, ο οποίος πρέπει να συνδυάσει τα καθήκοντα του friendly neighborhood Spider-Man με την καθημερινή ρουτίνα του σχολείου. Είναι αυτός ο Spider-Man που πρωταγωνίστησε στην animation έκπληξη του Spider-Man: Into The Spider-verse ενώ έκανε την εμφάνισή του και στο videogame Spider-Man περισσότερο (ελπίζουμε) σαν μια υπόσχεση για έναν μελλοντικό προσωπικό του τίτλο.
Ο Miles Morales είναι «παιδί» του Brian Michael Bendis, του δημιουργού που έχει προσφέρει πραγματικά διαμάντια στους fans της 9ης Τέχνης μέσα από comics της Marvel, όπως το Alias,το House of M, αλλά και το αμφιλεγόμενο Secret Invasion. Πρόσφατα (μετά από σχεδόν 20 χρόνια στη Marvel) έφυγε για τη DC, όπου εκεί έχει δεχθεί κριτική για την περισσότερο μαρκετίστικη ανάληψη της σειράς του Super-Man, αλλά έχει ήδη αποδείξει ότι έχει τόσες πολλές δημιουργικές ιδέες, οι οποίες μάλιστα οδήγησαν την DC να δημιουργήσει τα λογότυπα Wonder Comics και Jinxworld μόνο και μόνο για να στεγάσει τις δικές του νέες σειρές comics.
Ο Bendis δημιούργησε τον Miles Morales το 2011 ως έναν νέο Spider-Man στα πλαίσια της σειράς του Ultimate Spider-Man. Αυτή η τακτική είναι πολύ συχνή σε όλους του superheroes πρώτης γραμμής, δηλαδή το να δημιουργούνται πολλοί ήρωες ή villains με παρόμοια χαρακτηριστικά με τον κεντρικό ήρωα, αλλά και με τις προσωπικές τους ιδιαιτερότητες. Σχεδόν για κάθε σημαντικό superhero υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος γύρω του που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνον. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Batfamily. Και ο Flash αντίστοιχα έχει πολλούς άλλους speedsters είτε ως συμμάχους, είτε ως villains, ενώ και ο Superman έχει στο πλευρό του τον γιό του (σαν μια μινιατούρα του) αλλά και απεναντί του άλλους εχθρούς απ’ τον Krypton. Όπως όλοι αυτοί, έτσι και στο σύμπαν του Spider-Man εντοπίζουμε πολλούς ήρωες και villains που έχουν αντίστοιχα με αυτόν στοιχεία, όπως η Spider-Gwen και ο Venom.
Σε αυτή την παράδοση των superhero comics πάτησε και ο Bendis δημιουργώντας τον Miles Morales όμως σε αυτόν έπαιξε ρόλο και το στοιχείο του diversity. Έτσι ο Miles δεν είναι απλός ένας νέος Spider-Man, αλλά πολύ περισσότερο είναι ένας μαύρος Spider-Man. Έτσι ένας πολύ αγαπητός χαρακτήρας όπως ο Spider-Man, ο οποίος συχνά συνδεόταν με πολιτικές αναφορές, αφού ο Peter Parker ήταν ένα φτωχό παιδί που αναγκαζόταν να πουλάει φωτογραφίες του εαυτού του στην Daily Bugle για να βγάζει τα προς το ζην (το εντελώς αντίθετο δηλαδή απ’ τον μεγαλοεπιχειρηματία Peter Parker που μας παρουσίασε προς το τέλος του run του ο Slott που μας ξενέρωσε όσο δεν πάει) πλέον με τον Miles έγινε πιο πολιτικός από ποτέ, αφού έγινε πλέον και Αφροαμερικάνος. Η αλλαγή του χρώματος δεν είναι μόνο επιδερμική, αλλά επηρεάζει τόσο την ίδια την προσωπικότητα του ήρωα, όσο και τις ιστορίες του. Πλέον τα στοιχεία του ρατσισμού και των διακρίσεων μπαίνουν σε προτεραιότητα και ένα μεγάλο κομμάτι των θαυμαστών του Αραχνάκια που δεν είναι λευκοί, μπορούν πλέον πιο εύκολα να ταυτιστούν με τον αγαπημένο ήρωα και την καθημερινότητά του. Η ίδια στροφή σε πολιτικά θέματα σχετικά με το ρατσισμό και τη μετανάστευση είχε συντελεστεί λίγα χρόνια αργότερα, όταν στα πλαίσια του All-New All-Different είχε αναλάβει την «ασπίδα» του Captain America ο Sam Wilson.
Όμως, παρά τη σημαντική συμβολή του Bendis στη δημιουργία του Miles Morales, φαίνεται ότι πλέον ήρθε η ώρα να δούμε τον ήρωα στο 100% των δυνατοτήτων του. Αυτή η προσδοκία μας εξηγείται απ’ το γεγονός ότι το τιμόνι αυτών των ιστοριών ανέλαβε ο Saladin Ahmed, ένας ταλαντούχος δημιουργός comics ο οποίος μέσα από τις προηγούμενες δουλειές του (ιδιαίτερα το Exiles) έχει αναδείξει το στοιχείο της διαφορετικότητας, το οποίο πρέπει να αποτελέσει το κεντρικό θέμα και του νέου αυτού run του Spider-Man. Μπορεί ο καθένας να έχει άποψη και θέση πάνω σε ζητήματα όπως ο ρατσισμός, η μετανάστευση, το προσφυγικό ζήτημα και η διαφορετικότητα, όμως πάντα ιδιαίτερη θέση πρέπει να κατέχει η οπτική των ίδιων των ανθρώπων που είναι θύματα αυτών των κοινωνικών προβλημάτων. Έτσι λοιπόν (χωρίς σε καμία περίπτωση να μηδενίζεται η δουλειά του Bendis) πλέον μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα δούμε τον Miles Morales από μια πιο αυθεντική οπτική, εκείνη ενός δημιουργού που είναι τόσο «διαφορετικός» όσο και ο ήρωάς του. Εδώ συναντάμε ξανά το ίδιο φαινόμενο που είχαμε συναντήσει και στη Mockingbird, το comic της Chelsea Cain που ανέλαβε να μας παρουσιάσει μια φεμινιστική ιστορία απ’ τη σκοπιά της ίδιας της γυναίκας (και όχι ενός άνδρα) και γι’ αυτό δέχτηκε (και δέχεται ακόμα) τα πυρά των alt-right fans.
Μέχρι στιγμής η νέα προσπάθεια του Saladin Ahmed βρίσκεται ακόμα στα πολύ πρώτα της βήματα, αφού έχει βγάλει μόνο 3 τεύχη. Αυτό είναι ένα σαφές μειονέκτημα για να κριθεί ολοκληρωμένα αυτή η ελπιδοφόρα προσπάθεια, αφού έχουμε ένα πολύ μικρό δείγμα γραφής αυτού που έχει να προσφέρει ο Ahmed. Όμως από την άλλη μπορούν να βγουν κάποια πρώτα ασφαλή συμπεράσματα για την κατεύθυνση την οποία ακολουθεί το νέο αυτό comic, η οποία κρίνεται σαφώς θετική.
Ας τα πιάσουμε όμως ένα – ένα. Το πρώτο και βασικότερο στοιχείο που ξεχωρίζει απ’ αυτά τα 3 πρώτα τεύχη είναι η προφανής διάθεση της δημιουργικής ομάδας να κάνει σαφή πολιτικά σχόλια. Στο στόχαστρο των δημιουργών μπαίνουν οι ακροδεξιές – αντιμεταναστευτικές πολιτικές του Trump (κεντρικός χαρακτήρας είναι ένα άστεγο παιδί απ’ το Μεξικό που εξαφανίζεται μυστηριωδώς) αλλά και οι διαχρονικές διακρίσεις σε βάρος των μειονοτήτων στην αμερικάνικη κοινωνία, ιδιαίτερα των Αφροαμερικανών. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος ο Miles λέει μια αφοπλιστική ατάκα στον Rhino, ο οποίος του λέει «Δεν ξέρεις πώς είναι οι άνθρωποι να νομίζουν ότι σε ξέρουν εξαιτίας της εμφάνισής σου» και ο Miles του απαντάει «Μεγάλε, ίσως ξέρω περισσότερα σχετικά με αυτό, από όσα νομίζεις».
Ένα εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο είναι η φρεσκάδα της νεότητας του Miles. Είναι ένας έφηβος της εποχής μας και αυτό τον κάνει πολύ διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλον Spider-Man και ο Ahmed προσπαθεί να το τονίσει αυτό, αφού και ο ίδιος είναι ένας νέος και ταλαντούχος συγγραφέας και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να δεσμεύεται από το παρελθόν, αλλά κυρίως να στρέψει την προσοχή μας στο μέλλον παρουσιάζοντάς μας το δικό του όραμα για τον χαρακτήρα του. Αυτή την αντίθεση νέου – παλιού μάλιστα τη διακωμωδεί παρουσιάζοντας στην ιστορία τον Rhino, έναν απ’ τους κλασσικούς villains του Spider-Man, ο οποίος όμως εδώ εμφανίζεται γερασμένος και κουρασμένος και ως εκ τούτου η επαφή του με τον Miles καταδεικνύει το χάσμα γενεών που υπάρχει μεταξύ τους. Θα μπορούσαμε να τον κατανοήσουμε και ως έναν συμβιβασμένο villain, όπου ο Ahmed θέλει να μας πει ότι έδωσε ό,τι είχε να δώσει στην εποχή του που ντυνόταν σαν ρινόκερος και τρόμαζε τα πλήθη. Πλέον, στην εποχή της έκρηξης της τεχνολογίας, τέτοιοι ήρωες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο παρά να παραιτηθούν και να αφήσουν τη θέση τους σε μία νέα γενιά villains που συμβαδίζει με την εποχή της. Διαφορετικά το ξαναζέσταμα villains σαν τον Rhino θα οδηγήσει στη γελοιοποίηση τους. Έτσι λοιπόν ο Ahmed παρουσιάζει τον Rhino αρκετάσυνειδητοποιημένο ως προς τις δυνατότητές του, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής στο παρελθόν του Spider-Man αλλά στέλνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα ότι σε αυτή τη σειρά δεν θα δούμε ξαναζεσταμένα σενάρια του παρελθόντος. Ο Rhino χρησιμοποιείται ως γέφυρα απ’ το παλιό προς το καινούριο.
Βέβαια η ιστορία του Miles είναι και μια εφηβική ιστορία, που τουλάχιστον στο «ανθρώπινο» σκέλος της διαδραματίζεται κυρίως στο σχολείο. Αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορεί να είναι προσφιλές στο εφηβικό κοινό που παραδοσιακά στοχεύει ο τίτλος, αλλά απ’ την άλλη φέρει τον κίνδυνο να κουράσει το ενήλικο κοινό που δεν έχει τόση υπομονή στην επανάληψη των κλασσικών σχολικών στερεοτυπικών ιστοριών. Στα 3 πρώτα τεύχη αυτό το σκέλος δεν ήταν μεν ενοχλητικό, αλλά δεν υπήρξε και κάποια σαφής ένδειξη ότι θα αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος. Μένει να δούμε πώς θα το χειριστούν οι δημιουργοί στην εξέλιξη του run. Ένα έξυπνο τέχνασμα που προήλθε απ’ το σχολικό περιβάλλον είναι ότι ο Spider-Man όταν μας αφηγείται από καρέ σε καρέ την ιστορία, στην πραγματικότητα κάνει μια άσκηση δημιουργικής γραφής για το αντίστοιχο σχολικό μάθημα.
Στα 3 πρώτα τεύχη ολοκληρώθηκε μια μικρή ιστορία, η οποία μας έδειξε κάποια θετικότατα σημάδια για το νέο τίτλο του Miles Morales, τα οποία όμως δεν μπορούν να κριθούν παρά μόνον ως κατευθύνσεις που φαίνεται ότι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Μένει να δούμε αν ο νέος Spider-Man του Saladin Ahmed θα συνεχίσει στο ίδιο εξαιρετικό ρυθμό με τον οποίο ξεκίνησε. Πάντως έστω και σαν κατακλείδα αξίζει να γίνει μια αναφορά στο αρτιότατο σχέδιο του Javier Garron και τα χρώματα του David Curiel που ντύνουν με πολύ όμορφα καρέ την ιστορία του Ahmed. Στο τέλος όλοι οι δημιουργοί του Spider-Man κρίνονται από εκείνο το κλασσικό ρητό: With great power, comes great responsibility.
