Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Asadora! –  Η πιλότος, το kaiju και η μεταπολεμική Ιαπωνία του Naoki Urasawa
    33 Λεπτά Ανάγνωσης
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    «Στα κόμικς μου θέτω ερωτήματα, δεν δίνω απαντήσεις» – Μία συζήτηση με τον Soloup και την Ευαγγελία Μουλά
    25 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ο Θησαυρός της Λαβυρίνθου – Η περιπέτεια που έγινε συλλογικός αγώνας
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ultimate Invasion – Ένας Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος χωρίς… υπερήρωες
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Προφητεία του Αρμαντίλλο – Γνωριμία με το κομιξικό σύμπαν του Zerocalcare
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    «Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Dark Tourism -Ένας οδηγός σκοτεινών προορισμών μέσα από τις σελίδες αγαπημένων comics και βιβλίων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μανιτουάνα -Οι Χίλιες Νήσοι των Μοχώκ και η γέννηση του αμερικάνικου έθνους
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ο Δρόμος προς την Αποβάθρα Γουίγκαν – Η οργουελική συμμετοχική παρατήρηση της εργατικής τάξης
    3 Λεπτά Ανάγνωσης
    Tελευταίος Μονόκερως – Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Yellowface – Πώς κατασκευάζεται ένα best seller;
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Sinners – Βρικόλακες, blues και κοινοτικό τραύμα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ο Superman ξαναέδωσε ελπίδα στον υπερηρωικό κινηματογράφο 
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Stay Wicked γιατί στο Οζ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    «Στα κόμικς μου θέτω ερωτήματα, δεν δίνω απαντήσεις» – Μία συζήτηση με τον Soloup και την Ευαγγελία Μουλά
    25 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ο Superman ξαναέδωσε ελπίδα στον υπερηρωικό κινηματογράφο 
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    SmassFest 2025 – The 10th year anniversary
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Don’t Look Up – Ένα ήδη ξεπερασμένο αστείο
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > Don’t Look Up – Ένα ήδη ξεπερασμένο αστείο
Cinema

Don’t Look Up – Ένα ήδη ξεπερασμένο αστείο

Nίκος Γιακουμέλος
Από Nίκος Γιακουμέλος
Δημοσιεύτηκε 26 Δεκεμβρίου 2021
Τελευταία Ενημέρωση 28 Δεκεμβρίου 2021
5 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Ο αείμνηστος Σωτήρης Μουστάκας είχε πει πως η κωμωδία, στη βάση της, είναι θέμα timing. Λίγο να αργήσεις να πεις το punchline ενός αστείου, λίγο να περάσει η ένταση και η προσδοκία που έχτισε το set up, το αστείο έπεσε στο κενό, δε συνδέθηκε ποτέ με το κοινό του. Αυτή και μόνο η φράση θα αρκούσε ίσως για να περιγράψει τέλεια το γιατί το Don’t Look Up του Adam McKay (The Big Short, Vice) δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους και όταν τελικά είδε το φως της οθόνης ήταν ήδη ξεπερασμένο από μια πραγματικότητα πολύ πιο παράξενη από αυτή που σατιρίζει.

Ως θεματική, η ταινία δεν έχει ουσιαστικά κανένα κενό στη συλλογιστική της. Παρουσιάζει μια εξω-αισθητική κατάσταση, η οποία δεν εξαρτάται δηλαδή από την ανθρώπινη αντίληψη και αλληλεπίδραση, η οποία εισβάλει βίαια στην πραγματικότητα μας και την ανατρέπει. Όταν όμως αυτή η κατάσταση γίνει προσπάθεια να επικοινωνηθεί μέσα από υπάρχοντα δίκτυα (ΜΜΕ, κοινωνικά δίκτυα, διαφήμιση κοκ), η σημασία της διαστρεβλώνεται και η κρισιμότητα της υποβαθμίζεται για εμάς, όσο και αν ακόμα μας απειλεί. Όταν σε αυτή τη σημαντική κρίση επικοινωνίας προστεθούν πολιτικά δίκτυα, όπου η άσκηση πολιτικής γίνεται αποκλειστικά με όρους Infomercial επικοινωνίας (η διακυβέρνηση Τραμπ είναι το παράδειγμα που χρησιμοποιεί πιο έντονα ο McKay, αλλά στη δική μας περίπτωση ο Μητσοτάκης Τζούνιορ είναι μάλλον καλύτερο παράδειγμα) αλλά και δισεκατομμυριούχοι που ελέγχουν την κατά τα άλλα ελεύθερη αγορά που ευαγγελίζονται οι νεοφιλελεύθεροι, το αποτέλεσμα γίνεται σουρεαλιστικά γελοίο και δεν απέχει ιδιαίτερα από αυτό που απεικονίζει η ταινία.

Αυτό όμως είναι και το μεγάλο της μειονέκτημα ως ταινίας και ως κωμωδίας. Η meta συνθήκη την οποία στηλιτεύει είναι πλέον όχι απλά μέρος της εμπειρίας μας, αλλά η ίδια μας η, διαμεσολαβημένη αλλά πάρα πολύ, αληθινή εμπειρία του κόσμου. Ο κόσμος των social media, των ριάλιτι, των χιλιάδων παράλληλων συζητήσεων είναι μια εντελώς ουσιώδης και πραγματική συνθήκη μέσω της οποίας βιώνουμε τον κόσμο. Και δυστυχώς κινείται τόσο γρήγορα που αστεία για αυτή πρέπει να γίνονται, δυστυχώς, εντός της, αλλιώς το ίδιο το timing τα προσπερνά. Έτσι, δεν είναι δυνατόν να γελάσουμε με ό,τι, δυστυχώς, βιώνουμε ως αυταπόδεικτη πραγματικότητα, ακόμα και αν ξέρουμε ότι είναι προβληματική. Αν κάποιος μας πει ότι ο ουρανός είναι μπλε δεν είναι αστείο, είναι μια παρατήρηση, και μάλλον όχι ιδιαίτερα οξυδερκής. Έπομένως όχι μόνο η πραγματικότητα, αλλά και η κωμωδία έχουν ξεπεράσει την ίδια την ταινία, το βασικό πρόβλημα της οποίας είναι το ότι υποτίμησε το πόση ανοησία μπορούμε να ανεχθούμε.

Ερμηνευτικά, αν εξαιρεθεί η ξεπερασμένη και πλέον απλά κουραστική Jennifer Lawrence ( Mother, Joy) η ταινία είναι σχεδόν αψεγάδιαστη. Ο Leonardo DiCaprio (Τhe Revenant, Once Upon A Time In Hollywood) είναι εκωφαντικός στον ρόλο του σεμνού επιστήμονα που παρασύρεται από τα media και το πολιτικό παιχνίδι, η Meryl Streep (Mrs America, Little Women  τόσο καλή ως διεφθαρμένη πολιτικός που ίσως ούτε η ίδια δεν εντοπίζει την ειρωνεία του ότι υποδύεται ακριβώς  το κινηματογραφικό αντίστοιχο της αγαπημένης της Hillary Clinton και τέλος, η επιβλητική Cate Blanchett (Carol, Blue Jasmine)  χάνεται κυριολεκτικά μέσα στον ρόλο της κενής media περσόνας. Oι πιο σύντομες αλλά ξεχωριστές παρουσίες των Jonah Hill (Μaniac, War Dogs)  και Timothée Chalamet (Dune, Call Me By Your Name) ενισχύουν το ερμηνευτικό σώμα και γενικότερα είναι απολαυστικές.

Σε κάθε περίπτωση όμως το Don’t Look Up του Netflix δεν είναι ούτε όσο αστείο όσο θα έπρεπε για να αναδειχθεί ως σάτιρα ούτε τόσο παρατηρητικό όσο νομίζει για να πάρει τον χαρακτηρισμό του πολιτικού. Πολύ περισσότερο, είναι μια κάπως κουρασμένη φωνή που φωνάζει ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός, όταν όλοι οι υπόλοιποι απλά αρμενίζουμε κάνοντας ύπτιο  δίπλα στο πλοίο.

Αν παρόλα αυτά έχετε αντίθετη άποψη για την ταινία, μπορείτε να ψάξετε το δίκιο σας στο έτερο review μας

TAGGED:Adam McKayCate BlanchettDon’t Look UpJonah HillLeonardo DiCaprioNetflixTimothée Chalamet
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόNίκος Γιακουμέλος
Γεννήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά μετά άρχισε καπου να δυσκολεύει το πράγμα. Σπούδασε Επικοινωνία και μετά αποφάσισε πως δεν του αρέσει να επικοινωνεί. Όνειρο του να μετακομίσει στην Σαχάρα όπου θα έχει ησυχία, αλλά μέχρι να το καταφέρει δουλεύει κωπηλάτης.
Προηγούμενο άρθρο Spider-man: Νο Way Home – Είκοσι χρόνια επιτυχίες
Επόμενο άρθρο Ιστορίες από Μακρινά Προάστια – «Πρέπει να τα ζήσεις για να καταλάβεις»
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
Dark Tourism -Ένας οδηγός σκοτεινών προορισμών μέσα από τις σελίδες αγαπημένων comics και βιβλίων
18 Αυγούστου 2025
Μανιτουάνα -Οι Χίλιες Νήσοι των Μοχώκ και η γέννηση του αμερικάνικου έθνους
13 Αυγούστου 2025
Asadora! –  Η πιλότος, το kaiju και η μεταπολεμική Ιαπωνία του Naoki Urasawa
11 Αυγούστου 2025
Ο Δρόμος προς την Αποβάθρα Γουίγκαν – Η οργουελική συμμετοχική παρατήρηση της εργατικής τάξης
11 Αυγούστου 2025
Sinners – Βρικόλακες, blues και κοινοτικό τραύμα
10 Αυγούστου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

AnimeOtaku

Record of Ragnarok – Η ουσία του Mortal Kombat σε anime

Jamal Animas
Jamal Animas
4 Σεπτεμβρίου 2021
Σειρές

Δέκα fun facts για να δείτε πισω από τον σκοτεινό καθρέπτη του Black Mirror

admin
admin
26 Ιουλίου 2020
CinemadefaultΑνασκόπηση 2023

Mon amour, mon ami- Οι καλύτερες νεανικές (ρομαντικές και μη) ταινίες για το 2023

Mαίρη Μαυρομάτη
Mαίρη Μαυρομάτη
3 Μαρτίου 2024
Cinema

Calibre- Σκωτσέζικο δράμα, σκωτσέζικη γοητεία

Καζανάς Kώστας
Καζανάς Kώστας
26 Ιουλίου 2018
Βιβλία

Ένα Aστέρι τη Nύχτα – Μια σπαρακτική ιστορία για τη φιλία και την απώλεια

Μαριάννα Τσότρα
Μαριάννα Τσότρα
18 Ιουλίου 2022
Cinema

Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά

Άλκης Καζαμίας
Άλκης Καζαμίας
3 Ιουνίου 2025
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?