Οι (περίπου) 5 καλύτερες live action anime ταινίες – και 5 εκτρώματα της φύσης

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολη η μεταφορά μιας ιστορίας από το ένα μέσα στο άλλο, γιατί κάθε μέσο έχει διαφορετικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά, ακόμα και όταν κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κοινά. Λόγου χάρη, εικόνες έχει ένα video game, εικόνες και μια ταινία, όμως πότε στην ιστορία δεν έχει υπάρξει πετυχημένη μεταφορά video game στη μεγάλη οθόνη (σε παρακαλώ Warcraft, μη με απογοητεύσεις).

Ακόμα και συγγενικά μέσα, όπως το live action σινεμά και τα κινούμενα σχέδια, που είναι σα να λέμε πρώτα ξαδέρφια, βρίσκουν δυσκολίες στις μεταξύ τους συνεννοήσεις . Και αυτό γιατί όταν μπαίνει ο παράγοντας ηθοποιός μέσα, πρέπει να καταβληθεί πολλαπλάσια δουλειά για να γίνει πιστευτή και συναισθηματικά προσεγγίσιμη μια ιστορία. Τα κινούμενα σχέδια έχουν πάντα αυτή την εκπληκτική πλαστικότητα, όπου απλά μπορείς να φτιάξεις ότι θες, να κάνεις ότι θες, και πάντα με ένα σχετικά διαχειρίσιμο κόστος. Άντε βάλε τώρα Τιτάνες να κοπανάνε έναν τοίχο 200 μέτρων σε ταινία. Πρέπει να ιδρώσεις για να βγει καλό. Και ελπίζω να έχουν λιώσει στον ιδρώτα.

Φανταστείτε λοιπόν πόση δουλειά χρειάζεται ένας σκηνοθέτης, ένας ηθοποιός, ένας cgiας, για να γίνει συναισθηματικά relatable μια ιστορία με ninja που πετάνε φλόγες, με θεούς του θανάτου που κόβουν βόλτες ή τύπους που πολεμάνε ανθρωπόμορφες κατσαρίδες χωρίς να φανεί γελοίο, cheesy και εντελώς χαζό. Είναι στοίχημα η μεταφορά ενός anime σε ταινία, στοίχημα που αν πιάσει, οκ έκανες μια καλή ταινία, αν αποτύχει όμως κατέστρεψες μια ιστορία αφενός γνωστή και αφετέρου αρκετά αγαπητή ώστε να μεταφερθεί.

Παρακάτω είναι ταινίες που προήλθαν από anime και όχι manga,(που είχαν αντικειμενικά πολύ καλύτερη τύχη, όπως το oldboy, Battle Royale κτλπ) που άλλες πέτυχαν, άλλες απλά έγιναν μια πολύ άσχημη ανάμνηση και ο λόγος που σκέφτηκα να γίνω αλκοολικός.

5) Blood: The Last Vampire

Κλασσικό στόρι, κορίτσι σκοτώνει βρυκόλακες, μυστικός οργανισμός που την εκπαίδευσε και κρύβει μυστικά κτλπ. Δημοφιλέστατο και ποιοτικότατο anime και θα πρότεινα και την ταινία σε κάποιον που θέλει να αρχίσει να ασχολείται λίγο παραπάνω με το ζήτημα, καθώς αφενός βοηθά και το γεγονός ότι είναι στα αγγλικά και έχει και κάποιους γνωστούς ηθοποιούς ( γειά σου κυρ Ντάβος από Game of Thrones ), αφετέρου είναι μια πολύ φαν ταινία. Καλογραμμένη, καλό σκηνοθετημένη, σωστά κοψίματα και λήψεις εκεί που πρέπει και όταν πρέπει, και εξαιρετικές σκηνές δράσεις. Ανεπιφύλακτη πρόταση

4) Detroit Metal City

Οκ, η υπόθεση αυτού είναι λίγο ότι νάναι, και δεν είναι για όλους, γιατί οι ιαπωνικές κωμωδίες είναι περίεργες. Από τη μία έξυπνες, από την άλλη υπερβολικά καμένες και κάποιες φορές προσβλητικές. Πρέπει δηλαδή να έχεις κάποια επαφή για να το πιάσεις. Ωστόσο αυτό η ταινία, για έναν ρομαντικό εντεχνά (υπάρχουν και αλλού) που κατά λάθος γίνεται χεβιμεταλλάς τραγουδιστής , αξίζει την προσοχή. Παρανοϊκές καταστάσεις, τρομερές ερμηνείες και εκπληκτικό μοντάζ. Επίσης το metal που ακούγεται είναι συμπαθητικό, για όσους τη βρίσκουν έτσι.

3)Το αμφιλεγόμενο Death Note. DEATH-NOTE-Movie-10

Από τη μια έκανε τρελές εισπράξεις και ήταν και η αιτία να βγει ένα sequel και ένα spin of, από την άλλη συγκέντρωσε αρκετά κακές κριτικές όσον αφορά τα εφέ (που ήταν απαίσια) την μεταφορά ορισμένων σκηνών αυτούσιων από το anime με πολύ άκομψο και αποτυχημένο τρόπο . Πολλοί έκαναν λόγο και για την σκηνοθεσία και τις ερμηνείες, όμως ας μην είμαστε και υπερβολικοί. Ήταν πολύ φιλόδοξη προσπάθεια ένα anime με το βάθος και την πολυπλοκότητα του Death Note να μεταφερθεί επιτυχώς και για τις δυνατότητες της, η ταινία έκανε καλή δουλειά. Ειδικά ο Kenichi Matsuyama, που κάνει τον L (πρωταγωνιστεί και στο Detroit Metal City) δίνει ρέστα.

2) Space Battleship Yamato

Anime από το χρονοντούλαπο. Το μακρινό 1970 το Space Battleship Yamato προσέφερε καθαρή, nerdy, space operaῑκή διασκέδαση και περίπου 40 χρόνια μετά έγινε και ταινία. Εδώ δεν έχει πολλά πράγματα, τα παιδιά έριξαν λεφτά και φάνηκε. Δράση, όμορφες εικόνες και oι cheesy στιγμές μιας space opera μας περιμένουν. Κλασσικά οι φαν του anime γκρινιάζουν ότι δεν είναι όσο καλό όσο η σειρά ,αλλά οκ σόρι, δε θα πάρω στα σοβαρά ένα anime του 1970. Αρπάζω ποπ κορν και βλέπω εκρήξεις. Περιστασιακώς αυτό δεν είναι κακό.

Fun Fact: Yamato λεγόταν και η ναυαρχίδα του ιαπωνικού στόλου στην Ναυμαχία του Μίντγουεϊ. Ξέρεις ,ΒΒ παγκόσμιος πόλεμος, Ιαπωνία μέρος του Άξονα κτλπ.

1) Rurouni Kenshin (και οι 3 ταινίες)

Μπορεί να μην έχει το φιλοσοφικό υπόβαθρο του original anime, αλλά διατηρεί τις εξαιρετικές χορογραφίες μάχης, τους εξαιρετικούς και πολύπλοκους χαρακτήρες ( οι οποίοι μοιάζουν και στους αντίστοιχους του anime), και τα βασικά χαρακτηριστικά μιας πολύ ενδιαφέρουσας πλοκής. Είναι και η πιο επιτυχημένη και η καλύτερη μεταφορά anime στην μεγάλη οθόνη. Μέχρι τώρα δεν έχει βγει τίποτα καλύτερο και αυτό το υπογράφω (σε περιμένω να με διαψεύσεις Attack on Titan).

Και οι εμετοί

5) Yatterman

Το Yatterman ήταν ένα πολύ διασκεδαστικό παιδικό anime που για ένα διάστημα παιζόταν και στην Ελλάδα. Αφορούσε κάτι τύπους που τους έλεγαν προφανώς Yatterman που έψαχναν σε διάφορες τοποθεσίες κάτι, και οι κακοί προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν. Ακολουθούσε μια μάχη με ρομπότ, οι κακοί έχαναν και πάλι από την αρχή. Μπορεί να ακούγεται ανόητο, ήταν ωστόσο πολύ καλοφτιαγμένο, με δυναμικούς χαρακτήρες και πολύ καλό σχέδιο. Στην Ιαπωνία θεωρείται κλασσικό. Σε αυτή τη κληρονομιά πάτησε και ο Takashi Miike κα έφτιαξε μια αναπνευστή καρικατούρα, στεγνή από όλα τα στοιχεία που έκαναν τη σειρά ενδιαφέρουσα, και χωρίς να προσθέτει και κάτι καινούργιο. Ένα ολικό χάσιμο χρόνου για ένα 1.30ωρο επεισόδιο Power Ranger. Η ειρωνεία είναι ότι ο Takashi Miike έχει κάνει ταινιάρες, και μάλιστα πήγε και Κάννες φέτος.

4) Kiseiju no Parasyte

Το Parasyte αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου anime.Βαθύ, πολύπλοκο και υπέρμετρα σκατόψυχο. Η ταινία πάλι είναι μια άμετρη ωροσκοτώστρα που δεν καταφέρνει να σε κάνει να νοιαστείς ούτε για τους χαρακτήρες, ούτε για τη πλοκή, παρά για το πότε θα τελειώσει ο βιασμός των ματιών σου. Κακές και ασύνδετες ερμηνείες, τρομακτικά άσχημα εφέ. Τρομακτικά άσχημη ταινία

3)Black Butler

Πραγματικά δε ξέρω γιατί την είδα αυτή τη ταινία. Δε μου άρεσε που δε μου άρεσε το anime, τι νόμιζα πως θα αλλάξει;; Ένας αμήχανος αχταρμάς, που φέρνει στο νου αμηχανία ίση με το γνωρίζεις τους γονείς της κοπέλας σου. Μόνο ερωτήματα και όχι καλά. Ο μπάλτερ όντως γουστάρει ένα μικρό αγόρι; Όχι; Ναι; Γιατί;Επικίνδυνα αδιάφορες ερμηνείες σε μια ταινία που δε σου δίνει κανένα κίνητρο να ασχοληθείς δευτερόλεπτο…

2)Fist of the North Star

Ντροπή. Μόνο αυτό θα έπρεπε να νιώθουν οι συντελεστές αυτής της ταινίας. Οι ύπουλοι βέβαια το έκαναν straight to video, και ποτέ αυτές οι τρεις λέξεις δεν είναι συνώνυμο της ποιότητας. Ή της διασκέδασης. Ή οτιδήποτε καλού. Ένα από τα πιο εικονικά anime της δεκαετίας του 80 όμως δεν αξίζει αυτή την μεταχείριση. Λίγο σέβας δηλαδή.

Αλλά γατάκια ο βασιλιάς είναι ένας….

1)Dragon Ball Evolution

Καταλαβαίνεις ότι μια ταινία είναι άσχημη όταν το καλύτερο πράγμα που λένε για αυτή είναι ότι είναι η χειρότερη προσβολή στην ιαπωνική κουλτούρα μετά τη Χιροσἰμα. Νιώστε το λίγο. Το πιο γνωστό και εικονικό anime, το Dragon Ball στα χέρια των Αμερικάνων γίνεται ένα άψυχο fighting movie, μπροστά στο οποίο ταινίες τύπου Mortal Kombat μοιάζουν αριστουργήματα. Ταχουν πει άλλοι πριν από μένα

YΓ:Το speedracer των Wachowski δεν το ανέφερα πουθενά γιατί μέσα μου δεν έχω καταλήξει ακόμα για το αν πρόκειται για μια απαίσια live action anime ταινία, ή για μια από τις καλύτερες. Ίσως είναι και τα δύο