Είναι πουλί; Είναι αεροπλάνο; Όχι! Είναι ο Σούπερ Γκούφυ!
Μετά το Φάντομ Ντακ, ο πιο γνωστός υπερήρωας του ντισνεϋκού σύμπαντος είναι, αδιαμφισβήτητα, ο Σούπερ Γκούφυ!
Τόσο από την ονομασία του, όσο και από την εμφάνιση, γίνεται αντιληπτό πως σημείο αναφοράς του συγκεκριμένου υπερήρωα είναι ο θεμελιωτής του είδους, ο Άνθρωπος από Ατσάλι, ο μεγάλος και τρανός Superman.
Ωστόσο, ο Σούπερ Γκούφυ δεν είναι κάποιος εξωγήινος με υπερφυσικές δυνάμεις και αδυναμία στον κρυπτονίτη. Είναι το alter ego του γνωστού γκαφατζή δίποδου σκύλου του Μίκυ Σίτυ, του Γκούφυ…
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ: Η ΑΡΧΗ
Σούπερ Γκούφυ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία «Μαύρο Φάντασμα εναντίον Σούπερ Γκούφυ», η οποία δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1965 στο περιοδικό The Phantom Blot #2. Στα ελληνικά, η ιστορία δημοσιεύτηκε 2 χρόνια αργότερα, στο περιοδικό Μίκυ Μάους #57. Πρόκειται, ωστόσο, περισσότερο για ένα πείραμα παρά για τη δημιουργία ενός χαρακτήρα: κι αυτό, γιατί ο Γκούφυ ονειρεύεται, στην πραγματικότητα, πως μεταμορφώθηκε σε σούπερ ήρωα – δεν έγινε στα αλήθεια.
Η κανονική πρώτη ιστορία του Σούπερ Γκούφυ, λοιπόν, θεωρείται η τετρασέλιδη που κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα στο περιοδικό Donald Duck #102 με τον τίτλο All’s Well That Ends Well – ακυκλοφόρητη, δυστυχώς, στα ελληνικά. Δημιουργοί και των δύο ιστοριών, αλλά και πολυάριθμων πρώτων ιστοριών του ήρωα, ήταν οι Del Connell και Paul Murry, ενώ εξίσου πολλές σε αριθμό περιπέτειες του ατζαμή εκδικητή υπογράφονται από την πέννα του Tony Strobl.
Πολύ σύντομα (Οκτώβριος 1965), ο Σούπερ Γκούφυ αποκτά το δικό του περιοδικό, «Super Goof»! Στην πρώτη μεγάλη ιστορία του
περιοδικού, The Thief of Zanzipar, παρουσιάζεται για άλλη μια φορά το origin του χαρακτήρα, κι έκτοτε η ύπαρξή του στο ντισνεϋκό υπερηρωικό πάνθεον θεωρείται κανονικότατη. Η ιστορία αυτή έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά, στο Μεγάλο Μίκυ #27, με τον τίτλο Μία Περιπέτεια από τις Χίλιες και Μία Νύχτες!, το 1969, ενώ έχει επανεκδοθεί άλλες δύο φορές.
Εκεί, ο Γκούφυ ανακαλύπτει στον κήπο του κάποια πρόωρα γινωμένα φιστίκια, και δοκιμάζει ένα. Έξαφνα αποκτά τρομερές υπερδυνάμεις, όπως την ικανότητα να πετάει, υπεράνθρωπη δύναμη, βιονική ακοή και όραση, ακόμα και ακτίνες Χ. Ταυτόχρονα, τα ρούχα του μετατρέπονται σε μία κόκκινη πλεκτή ολόσωμη πιτζάμα και μία μπλε μπέρτα. Εκμεταλλευόμενος αυτές τις υπερδυνάμεις (τυπικές του ήρωα και απομιμήσεις των αντίστοιχων του Superman), διασώζει, στη συνέχεια της ιστορίας, την αγαπημένη του Κλάραμπελ από δύο επίδοξους απαγωγείς.
Έκτοτε, οι ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ τον βρίσκουν συχνά να τα βάζει με επίδοξους εγκληματίες, εξωγήινους εισβολείς, κακούς υπερήρωες, σώζοντας το Μίκυ Σίτυ αλλά ενίοτε και ολόκληρο τον κόσμο από τρομερές απειλές.
Η δύναμη, ωστόσο, από τα φιστίκια, δεν τελεί άνευ περιορισμών: μετά από κάποια ώρα, εξασθενεί, και ο Γκούφυ γίνεται ξανά φυσιολογικός. Αυτό το στοιχείο δίνει την ευκαιρία στους συγγραφείς των ιστοριών να σκαρφίζονται ευτράπελα, αφαιρώντας τις υπερδυνάμεις του ήρωα τις πιο δύσκολες στιγμές. Για να μην βρεθεί προ απροόπτων, βέβαια, ο Σούπερ Γκούφυ φυλάει πάντα μερικά σούπερ φιστίκια στο καπέλο του.
Για πολλά χρόνια, οι ιστορίες του ήταν αμερικανικής και βραζιλιάνικης προέλευσης. Αν και στην Ιταλία σύντομα τρεις από τους μεγαλύτερους δημιουργούς (Giovan Battista Carpi, Romano Scarpa και Luciano Bottaro) φιλοτέχνησαν από μία ιστορία με τον ήρωα, για πολλά χρόνια η μεγαλύτερη γραμμή παραγωγής ιστοριών με τους ήρωες του Disney τον είχε αποκλείσει από την καλλιτεχνική της δημιουργία.
Αυτό αλλάζει στα τέλη του 20ού αιώνα, όταν ξεκινάει ένα μπαράζ ιστοριών ιταλικής προέλευσης με πρωταγωνιστή τον ατζαμή υπερήρωα. Συγκρίνοντάς τες, οι νεότερες περιπέτειες του ήρωα έχουν δύο σημαντικά συν: 1. Το σχέδιο της ιταλικής σχολής, κατά τη γνώμη μου, κερδίζει περισσότερο σε εκρηκτικότητα και ζωντάνια, σε αντίθεση με το κλασικό σχέδιο των Αμερικάνων σχεδιαστών, το οποίο χαρακτηρίζεται από απλές και αυστηρές γραμμές. 2. Είναι πιο σύγχρονες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, τόσο μια ποιοτική αναβάθμιση του χιούμορ, όσο και μία πιο ενδιαφέρουσα θεματολογία και εξέλιξη της πλοκής – άλλωστε, μέχρι τότε είχαν καταναλωθεί τόνοι μελάνης στα υπερηρωικά κόμικς, τα οποία αποτελούν – εν μέρει – σημείο αναφοράς για τις ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ. Ο χαρακτήρας των ιστοριών, σε κάθε περίπτωση, παραμένει αυστηρά χιουμοριστικός, γεμάτος gags – δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, άλλωστε, αφού το μόνο που αλλάζει όταν ο «Γκούφυ» γίνεται «σούπερ» είναι οι δυνάμεις του. Ο αφελής, γκαφατζής πυρήνας του μένει αναλλοίωτος.
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ
Στις πρώτες ιστορίες του, ο Σούπερ Γκούφυ ερχόταν αντιμέτωπος με τους κλασικούς «κακούς» του Μίκυ Σίτυ: ο Μαύρος Πητ και ο συνεργός του, Φούμφο, το Μαύρο Φάντασμα, οι Μουργόλυκοι και ο επιστήμονας ξάδερφός τους, Ιδιοφυία-176. Βέβαια, οι ιστορίες του, παραδόξως, μπλέκονται ενίοτε και με πιο περιφερειακά κομικσικά σύμπαντα, όπως αυτό του Χοσέ Καριόκα (ένας από τους 3 Καμπαλέρος), του Σκάμπυ (από τη Λαίδη και τον Αλήτη) ή του Κακού Λύκου.
Η αλήθεια είναι πως, ο Σούπερ Γκούφυ, δεν αντιμετωπίζει πολλούς εμβληματικούς χαρακτήρες. Ο σημαντικότερος αντίπαλός του είναι ο Εμίλ Κόρακας. Πρόκειται για έναν διαβολικό επιστήμονα, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία The Evil Inventor («Οι Ανταγωνιστές», Μίκυ Μάους #400) – εκεί, και σε πολλές ιστορίες, μας συστήνεται ως αντίπαλος του Κύρου Γρανάζη, με τον οποίο κοντράρονται στο… επιστημονικό πεδίο, απλά ο Εμίλ χρησιμοποιεί με ευκολία αθέμιτα μέσα. Σταδιακά, εξελίσσεται σε mastermind κακός που δραστηριοποιείται, πότε στο Μίκυ Σίτυ και πότε στη Λιμνούπολη.
Στο σύγχρονο ευρωπαϊκό προσκήνιο επανήλθε με την ιστορία «Η Επιστροφή του Έμιλ Κόρακα» (Αλμανάκο #144), το 1999, ένα χρόνο μετά την επανεμφάνιση του Σούπερ Γκούφυ στην ιστορία «Η Επιστροφή του Υπερήρωα» (Μίκυ Μάους #1770). Βέβαια, δεν έμεινε μόνο σαν αντίπαλος του Σούπερ Γκούφυ, αλλά και άλλων, απλών ή σούπερ, ηρώων, όπως ο Μίκυ Μάους ή ο Φάντομ Ντακ. Μία από τις πιο ηγετικές εμφανίσεις του, ήταν στη σειρά Σούπερ Ήρωες, όπου ήταν στην κορυφή της οργάνωσης των Επτά Κακών.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως συχνά βλέπουμε το Σούπερ Γκούφυ να τα βάζει με διάφορες, μικρές ή μεγαλύτερες απειλές: εξωγήινους, άλλους υπερήρωες ή υπερκακούς. Συχνά, αρωγός του στις διάφορες μάχες του είναι ο ανιψιός του, Φράνκι Μπουκ, ένας φοιτητής κολεγίου με εκπληκτικό IQ, ο οποίος συχνά μετατρέπεται σε Σούπερ Φράνκι, τρώγοντας κι αυτός με τη σειρά του σούπερ φιστίκια. Άλλωστε, δε συμβαίνει σπάνια στις ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ να τρώει κάποιος άλλος χαρακτήρας κάποιο σούπερ φιστίκι και να γίνεται κι αυτός… σούπερ.
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η πρώτη εμφάνιση του Σούπερ Γκούφυ έγινε το 1967 στο Μίκυ Μάους #57, με την ιστορία «Φάντασμα εναντίον Σούπερ Γκούφη». Έκτοτε, ο ήρωας είχε συχνή παρουσία στο περιοδικό Μίκυ Μάους, αλλά και στο Μεγάλο Μίκυ και τα Κλασικά.
Αυτό, μέχρι τη δημιουργία του περιοδικού Αλμανάκο. Όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο μέρος του αφιερώματος, οι υπερηρωικές ιστορίες πλέον βρήκαν τη θέση τους σε αυτό το περιοδικό, αν και στην πραγματικότητα, στην περίπτωση του Σούπερ Γκούφυ, οι αμερικάνικες ιστορίες του συνέχισαν να δημοσιεύονται παράλληλα στο Μίκυ Μάους και το Μεγάλο Μίκυ, ενώ οι ιταλικές κατά βάση στο Αλμανάκο.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως το 2000, το περιοδικό Μίκυ Μάους αποφάσισε να αφιερώσει μερικά τεύχη στο συμπαθή υπερήρωα, υπό τον τίτλο «Φεστιβάλ Σούπερ Γκούφυ«, το οποίο διήρκεσε 2 μήνες (#1770-1777).
Η αγαπημένη μου μετάφραση τίτλου ιστορίας με τον Σούπερ Γκούφυ είναι το «Σούπερ Γκούφυ εναντίον Σούπερ Μήτσου«!
ΤΑ ΝΤΑΧ!
