Έχετε σήμερα άλλη μια ευκαιρία να δείτε το Cementary στην κεντρική σκηνή της Στέγης στις 20:30 αν δεν το έχετε ήδη κάνει… Μια παράσταση από την Πατρίσια Απέργη και την ομάδα Αερίτες που φέρνει στο προσκήνιο τη σύγχρονη πόλη μέσω του χορού καλό θα ήταν να μην την χάσετε…
Ακολουθεί μια συνέντευξη με την χορεύτρια Χαρά Κότσαλη για να σας ανοίξει την όρεξη…
Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα της Στέγης ότι το Cementary κινείται κόντρα στις «πένθιμες αντιλήψεις για την πόλη». Θα λέγατε ότι ρίχνει μια αισιόδοξη ματιά στο αστικό τοπίο;
Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για αισιόδοξη ματιά, αλλά επειδή δυσκολεύομαι κι εγώ η ίδια να ορίσω τι είναι τελικά αισιόδοξο. Θα έλεγα ότι το έργο ίσως κάνει μια εκ πρώτης όψεως σκοτεινή πρόγνωση του μέλλοντος των πόλεων ενώ την ίδια στιγμή εμποτίζει στους ανθρώπους με την ανάγκη να μη σταματούν να ψάχνουν το φως. Κι αυτό από μόνο του είναι το πιο «αισιόδοξο» στοιχείο για μένα.
Η Πατρίσια Απέργη έχει πει ότι χορεύονται «ακόμη και οι ειδήσεις». Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Το ζήτημα δεν είναι μόνο για τι θέλει να μιλήσει ένας καλλιτέχνης, αλλά ο τρόπος που αρθρώνει την γλώσσα του. Οπότε ναι, ένας χορογράφος μπορεί να εμπνευστεί από οτιδήποτε. Από τις ειδήσεις μέχρι και τις επιστήμες και φιλοσοφία Η κινητική φόρμα , αλλά και η χορογραφική σύνθεση ούτως ή άλλως ανά περιόδους τροφοδοτείται και ανανεώνεται είτε από τελείως εξωκαλλιτεχνικές φόρμες είτε και από τον ίδιο της τον εαυτό.
Έχοντας δουλέψει και ως ηθοποιός θα θέλατε να συγκρίνετε την κίνηση με τον λόγο; Χάνει κάποιο εργαλείο ο χορευτής που δεν μιλάει; Κερδίζει άλλα;
Δεν θα έλεγα ότι έχω δουλέψει ως ηθοποιός, αλλά ότι έχω δουλέψει πλάι σε ηθοποιούς. Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση τον εαυτό μου ηθοποιό και ούτε θέλω να διεκδικήσω τέτοιο τίτλο. Για μένα οι τρόποι της ανθρώπινης εκφοράς είναι απεριόριστοι και από το δικό μου μετερίζι, μπορώ απλώς να πω ότι η κίνηση και ο λόγος μπορούν πολλές φορές να έρχονται από την ίδια περιοχή. Κατά τα άλλα η κίνηση είναι ένας απόλυτα αυτάρκης και πληρέστατος τρόπος έκφρασης κατά τη γνώμη μου. Όλοι οι χορευτές μιλάνε, εκτός αν είναι κωφάλαλοι… που πάλι μιλάνε με άλλους τρόπους. Θέλω να πω με αυτό ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για κάτι που κάνεις ή δεν κάνεις εκ των προτέρων. Πρόκειται για μια στοιχειώδη διαθεσιμότητα ή μη να διευρύνεις τους τρόπους σκηνικής έκφρασης, αλλά και να εξερευνήσεις τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος. Και η φωνή σώμα είναι.
Ο χορός ως αφήγηση είναι κατανοητός από όλους; Για παράδειγμα το «κινητικό λεξιλόγιο» της συγκεκριμένης παράστασης φτιάχνει μια γλώσσα που μπορούν να την καταλάβουν όλοι;
Ο χορός όταν τα καταφέρνει είναι σίγουρα αισθητός, ακουστός και τελικά κατανοητός από όλους. Διαθέτει την ικανότητα να απευθύνεται στο νου, την ψυχή και τις αισθήσεις από έναν δρόμο πολύ πιο άμεσο, χωρίς να χάνει όμως σε πολυπλοκότητα και ποικιλία νοημάτων. Ο στόχος να γίνεται ένας καλλιτέχνης κατανοητός είναι ένας καλός οδηγός για να αποφεύγεται ο εστετισμός και η «μη δημιουργική ασάφεια», αλλά συγχρόνως η υπέρμετρη αγωνία να τον καταλάβουν μπορεί να οδηγήσει έναν καλλιτέχνη σε άκαμπτα και λαϊκίστικα μονοπάτια.
Μπορούμε και να την μιλήσουμε όλοι; Μπορούν όλοι να χορέψουν;
Ναι, κατά τη γνώμη μου μπορούν όλοι να χορέψουν.
Ποια είναι η σχέση του ελληνικού κοινού με το χορό;
Το κοινό του χορού διευρύνεται διαρκώς τη στιγμή που η υποστήριξη προς το χορό συρρικνώνεται διαρκώς.(Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, βγήκε ανακοίνωση του ΥΠΠΟ για επανεκκίνηση του προγράμματος επιχορηγήσεων στις ομάδες θεάτρου και χορού. Ελπιδοφόρο ακούγεται. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον.)
Είναι εύκολο να είναι κάποιος-α νέος-α χορευτής-τρια;
Είναι δύσκολο εργασιακά, αλλά απ ’ό,τι φαίνεται υπάρχει λαχτάρα και πολύ δημιουργική ορμή από τη νέα γενιά χορευτών. Θα έλεγα ότι μάλλον είναι δυσκολότερο να είσαι παλιός χορευτής παρά νέος.
Ετοιμάζετε κάποια νέα παράσταση;
Προς το παρόν έχουμε να ταξιδέψουμε στο επόμενο διάστημα το Cementary της Πατρίσιας Απέργη και ακόμα μια δουλειά στην οποία συμμετέχω, το Elvedon του Χρήστου Παπαδόπουλου. Παράλληλα επιμελούμαι την κίνηση στην παράσταση που θα ανεβάσει ο Χάρης Φραγκούλης και λίγο αργότερα στην νέα παράσταση του Θάνου Παπακωνσταντίνου.
