Πέρσι τέτοιο καιρό το Smassing Culture ετοιμαζόταν για το πρώτο του φεστιβάλ στο χώρο της φιλόξενης λέσχης «Αναιρέσεις». Στο πλαίσιο αυτού πραγματοποιήθηκε και η έκθεση «Πόλεμος και Εθνικισμοί», με τη συμμετοχή πολλών αξιόλογων καλλιτεχνών. Με την επιτυχία εκείνου του διημέρου γενικά αλλά και της έκθεση συγκεκριμένα έχουμε έναν λόγο παραπάνω να απευθύνουμε ξανά ένα τέτοιο κάλεσμα σε δημιουργούς που ξέρουμε και αγαπάμε, ή που τώρα τους γνωρίζουμε. Άλλοι γνωστοί και έμπειροι, άλλοι νέοι και ταλαντούχοι. Άλλοι μένουν εδώ, άλλοι έχουν φύγει για εξωτερικό. Άλλοι με πολλά έργα στην πλάτη τους και άλλοι βγάζουν τώρα τα πρώτα τους fanzines.
Φέτος στρεφόμαστε στο ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού. Το επιβάλλουν οι δολοφονίες του Ζακ και του Πετρίτ, που σφράγισαν τους τελευταίους μήνες.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός μετράει την αξία της ζωής με δικούς του κανόνες. Υπάρχουν ζωές που τις βάζει στη γωνία. Καλλιεργεί τον φόβο απέναντι στο άγνωστο και του δίνει πολλές μορφές. Ο φόβος είναι σημαντικό όπλο στα χέρια του. Θρέφει τον ρατσισμό και αφήνει τους «ξένους» να πεθαίνουν στις θάλασσες και στα χιόνια. Τους παρουσιάζει σαν εχθρούς. Βλέπει το μυαλό τους σαν απειλή για τον πολιτισμό και το σώμα τους σαν απειλή για την υγεία. Δεν τον πειράζει αν αυτό το σώμα σκλαβώνεται ή ξεβράζεται στις ακτές. Τα έχει δικαιολογήσει όλα αυτά. Θέλει να κλείσει αυτά τα σώματα σε κάποιο στρατόπεδο εκτός πόλης, εκτός σχολείων, εκτός ζωής.
Δεν συγχωρεί τη διαφορά και απαιτεί τη συμμόρφωση. Δεν μπορεί να ανεχτεί παρεκκλίσεις από τους κανόνες του, άντρες και γυναίκες εκτός των προτύπων του, λεσβίες, γκέι, μπάι, τρανς, κουίρ, ιντερσέξουαλ και τους ζητά να παραμείνουν στη σκιά. Στη σκιά κρύβει κάθε παραφωνία, προσποιούμενος πως αυτή είναι ανύπαρκτη και της αρνείται κάθε δικαίωμα καταδικάζοντάς τη για το έγκλημα που διαπράττει ο ίδιος.
Αυτή η σκιά μπορεί να πέφτει στο κέντρο της πόλης, στο πεζοδρόμιο της Πατησίων ή της κατάφωτης γυαλιστερής Ερμού, για να κρατάει τους αστέγους και τους τοξικομανείς αόρατους. Μπορεί να πέφτει μεσημέρι, 21 του Σεπτέμβρη και να: Δολοφονεί. Ο κοινωνικός αποκλεισμός δολοφονεί.
Δεν είναι απρόσωπος. Ο ίδιος δεν είναι ποτέ κρυμμένος στη σκιά. Έχει φωνή και δύναμη. Πατάει και με τα δυο του πόδια στην μεταναστευτική πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ, στη συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, στην πολιτική της ανεργίας και της λιτότητας που εξαθλιώνει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού, στην αρπαγή της πρώτης κατοικίας, στους αντεργατικούς νόμους και την παράβλεψη της αυθαιρεσίας των εργοδοτών, στα ελλιπή δημοκρατικά δικαιώματα, στην πατριαρχική αντίληψη των θεσμών. Βγάζει το κεφάλι του από τα παράθυρα της τηλεόρασης και ουρλιάζει τα φριχτά του ψέματα από το βήμα που τα μεγάλα ΜΜΕ δίνουν μόνο στους ισχυρούς.
Έχοντας συγκλονιστεί από τη δολοφονία του Ζακ ή Zackie Oh! και του Πετρίτ, κοιτάμε στις σκιές και ψάχνουμε τον τόπο που θα χωράει κάθε άνθρωπο. Αυτό που βλέπουμε στις σκιές μα και στο μέλλον θέλουμε να φωτιστεί με τον αγαπημένο μας τρόπο, τα σκίτσα σας. Καλούμε κάθε δημιουργό να συμμετάσχει με τον τρόπο που τον εκφράζει περισσότερο, χωρίς περιορισμούς στο είδος του έργου, δηλαδή με ένα σκίτσο, κόμικ ή γελοιογραφία στην έκθεση που οργανώνουμε με θέμα «Ενάντια στον Κοινωνικό Αποκλεισμό» στο πλαίσιο του Smass Fest vol 2 που θα πραγματοποιηθεί στις 5 και 6 του Ιούλη.
Τα σκίτσα, κόμικ, γελοιογραφίες θα πρέπει να είναι σε Α3 και να αποσταλούν στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση [email protected] μέχρι την 31η του Μάη.
