Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Beach off! – Τα 10 καλύτερα beach episodes που έχουμε δει!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Filler; Όχι ευχαριστώ – Τα 10 χειρότερα filler arcs όλων των εποχών
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κρυφτείτε – Οι 10 δυνατότεροι πρωταγωνιστές anime
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Παλιοί και νέοι θρύλοι – Tα 10 καλύτερα anime του 2022
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Bασικά… τρέξτε! Οι 10 πιο overpowered villains των anime
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    Αστερίξ: Λευκή Ίριδα – Εισβολή life coaches στο γαλατικό χωριό;
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έφτασε το Spider-Verse στο τέλος του;
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    1800: 6. Zιχνα – Ο Θ. Καραμπάλιος συνδυάζει το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Σφαγείο Νούμερο 5 – An american war story
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μανώλης – Το μάταιο ταξίδι για την Ιθάκη
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Κανείς δε μιλάει γι’ αυτό – Meta κατάδυση στον ψηφιακό μικρόκοσμο
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    666 λέξεις για το Πανδαιμόνιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Κάποτε υπήρχαν λύκοι – Η βίαιη πλευρά της ανθρώπινης φύσης
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κοιλιά του Γαϊδάρου – Μια ιστορία βίαιης ενηλικίωσης
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Μικρή Λέξη Αγάπη – Μια σπαρακτική ιστορία έμφυλης βίας
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
    Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Nimona – Μαθαίνοντας να αγαπάμε τα τέρατα μέσα μας
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Paradise – Η νέα radical δυστοπική προσθήκη του Netflix
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Barbie- Life in plastic, Ιt’s fantastic?
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Ahsoka- Καλώς ήρθατε στο επόμενο sidequest
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Our Flag Means… Love
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    One Piece – Μεταξύ κατεργαραίων…
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    My Adventures with Superman- Ένας Superman για όλους
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Secret Invasion – Που θα πάει αυτή η βαλίτσα;
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    Tι είναι Τεχνολογία; | Εκδήλωση Παρουσίασης TechTalk
    2 Λεπτά Ανάγνωσης
    ΗiVerid Mind | Exploring hybrid realities – 24/11-8/12
    3 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Smassing Culture επέστρεψε με νέο site και ανανεωμένη διάθεση
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βιβλία και νησιά ή καλύτερα… κάθε νησί και βιβλίο!
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Πώς το Mission: Impossible κατέκτησε την κορυφή
    1 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: Ελληνικό σινεμά ώρα μηδέν- Οι 20 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 21ου αιώνα (μέρος β)
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Aa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > Ελληνικό σινεμά ώρα μηδέν- Οι 20 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 21ου αιώνα (μέρος β)
Cinema

Ελληνικό σινεμά ώρα μηδέν- Οι 20 καλύτερες ελληνικές ταινίες του 21ου αιώνα (μέρος β)

admin Από admin Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2018 Τελευταία Ενημέρωση 10 Μαΐου 2018 7 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Το ελληνικό σινεμά δεν ήταν ποτέ αυτό που θα έλεγε κανείς ακμάζουσα επιχείρηση. Χωρίς υποστήριξη από κρατικές επιχορηγήσεις και εμποδισμένο από τις δοκιμασίες και τις απαγορεύσεις της πρόσφατης πολιτικής  ιστορίας της χώρας και της οικονομικής κρίσης, που έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη ιδιαίτερα για τους νέους  σκηνοθέτες, το ελληνικό σινεμά δεν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλές στο παγκόσμιο κοινό τον τελευταίο αιώνα.

Παρ’όλα αυτά, υπάρχει μία λίστα σκηνοθετών που κατάφεραν να κάνουν την παρουσία τους αισθητή ανά τα χρόνια, και στο ντόπιο και στο παγκόσμιο κινηματογραφικό προσκήνιο, συμπεριλαμβανομένων των Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Νίκου Κούνδουρου, Κώστα Γαβρά, Νίκου Νικολαϊδη, Μιχάλη Κακογιάννη, Τόνιας Μαρκετάκη, Αλέξανδρου Βούλγαρη, Νίκου Γραμματικού, Σταύρου Τορνέ και άλλων.

Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, προχωρώντας από την αυγή του 21ου αιώνα, το ελληνικό σινεμά γίνεται συνεχώς πιο παραγωγικό και ελκυστικό στο παγκόσμιο κοινό. Μερικοί μοντέρνοι έλληνες σκηνοθέτες εκπροσωπούνται στην παρακάτω λίστα, με τους  Γιάννη Οικονομίδη, Πάνο Χ. Κούτρα, Νίκο Γραμματικό, Αλέξανδρο Βούλγαρη, Κωνσταντίνο Γιάνναρη και Αργύρη Παπαδημητρίου να έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή μεταξύ τους.

Η πρόσφατη παγκόσμια αναγνώρισή του αυξήθηκε με την εμφάνιση ενός σχετικά νέου κινηματογραφικού στυλ, του “Greek Weird Wave” («Ελληνικό Παράξενο Κύμα»), καθιερωμένο από τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου το 2009, ο οποίος ενέπνευσε και πλέον διευρύνθηκε σε άλλους σκηνοθέτες, όπως η Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη, Αλέξανδρος Αβρανάς, Μπάμπης Μακρίδης και άλλοι.

Αυτή η λίστα αποτελεί μία προσπάθεια να συγκεντρωθούν οι καλύτερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων 18 ετών, με σκοπό οι τίτλοι να είναι όσο πιο αντιπροσωπευτικοί γίνεται διαφόρων ειδών και σκηνοθετών. Για το πρώτο κομμάτι του αφιερώματος (20-15) κλικ εδώ.

  1. Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού (Έκτορας Λυγίζος, 2012)

Ο Γιώργος είναι ένα νεαρό αγόρι που ζει υπό σκληρές και εξαντλητικές συνθήκες στο κέντρο της Αθήνας, παλεύοντας να επιβιώσει, αφού δεν έχει δουλειά και χρήματα να πληρώσει τους λογαριασμούς του: δεν έχει καν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει φαγητό, ούτε φαίνεται αν έχει φίλους ή κοπέλα. Αυτό που έχει είναι μία υπέροχη φωνή και ένα καναρίνι.

Με το πρώτο του φιλμ, χαλαρά εμπνευσμένο από την «Πείνα» του Knut Hamsun, ο Έκτορας Λυγίζος κάνει ένα πολιτικό σχόλιο απομακρυσμένο από πολιτικά στερεότυπα και φόρμες. Τα ευγενικά, κουρασμένα, απελπισμένα μάτια και η χαμηλή, απαλή, στοργική φωνή του Γιάννη Παπαδόπουλου (στο ρόλο του Γιώργου) όταν μιλάει στο καναρίνι του είναι συγκλονιστικά.

Μία πολύ σιωπηλή ταινία (κυριολεκτικά έχει ελάχιστους διαλόγους), αποτελούμενη σχεδόν εξ ολοκλήρου από gros-plan του πρωταγωνιστή, «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» είναι ένα σπαραξικάρδιο στιγμιότυπο της πόλης στην καρδιά της οικονομικής κρίσης. Ευθεία και αυθεντική στην απλότητά της, με μία αίσθηση θρησκευτικότητας, αυτή η ταινία μας θυμίζει πως μερικές φορές η σιωπή μπορεί να μιλήσει πιο δυνατά από τα λόγια.

  1. Tungsten (Γιώργος Γεωργόπουλος, 2011)

Δύο έφηβα αγόρια που τριγυρνούν στην πόλη, ένας ελεγκτής με οικονομικά προβλήματα και ένας ιδιωτικός υπάλληλος σε μία προβληματική σχέση με τη σύντροφό του. Τα χωριστά μονοπάτια αυτών των χαρακτήρων διασταυρώνονται μία καλοκαιρινή ημέρα στη μοντέρνα Αθήνα. Εν μέσω συνεχών διακοπών ρεύματος, οι πρωταγωνιστές εναλλάσσουν ρόλους μεταξύ θύματος και θύτη.

Γυρισμένη ασπρόμαυρη με μη-γραμμική πλοκή, το “Tungstein” είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιώργου Γεωργόπουλου. Διηγείται τις ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων που με κάποιο τρόπο παρεμβάλλονται η μία στην άλλη, καταλήγοντας σε μία μεγαλύτερη ιστορία που τις ξεπερνά: την ιστορία μίας βίαιης γενιάς ανθρώπων που ζουν σε μία βίαιη εποχή, σε ένα βίαιο αστικό τοπίο, μία γενιά κακοποιημένη η ίδια από τη βία των συνθηκών ζωής που τους έχουν επιβληθεί.

Ένας φαύλος κύκλος βίας που μετατρέπει τα θύματα σε θύτες και αντιστρόφως. Μία πόλη «ξεχασμένη στο σκοτάδι». Το μήνυμα της ταινία είναι άμεσο και η αλήθεια της απλή, ωμή και ενοχλητικά ακριβής.

  1. Μικρά Αγγλία (Παντελής Βούλγαρης, 2013)

Η Όρσα και η Μόσχα είναι δύο αδερφές που ζουν στην Άνδρο γύρω στο 1930. Η Όρσα είναι κρυφά ερωτευμένη με το Σπύρο, έναν υποπλοίαρχο, αλλά η μητέρα τους, που υποστηρίζει το γάμο από συμφέρον, την αναγκάζει να παντρευτεί έναν πλοίαρχο, το Νίκο. Όταν ο Σπύρος γίνεται πλοίαρχος, όμως, παντρεύεται τη Μόσχα και οι οικογενειακές σχέσεις αρχίζουν να περιπλέκονται.

Η «Μικρά Αγγλία» αποτελεί διασκευή του ομότιτλου διηγήματος της Ιωάννας Καρυστιάνη από έναν από τους πιο γνωστούς Έλληνες σκηνοθέτες του τελευταίου αιώνα, τον Παντελή Βούλγαρη. Πρόκειται για ένα συγκινητικό δράμα εποχής, με θέμα του τη γυναικεία ιδιοσυγκρασία (με δυνατές ερμηνείες από το γυναικείο cast της ταινίας), σε μία προσπάθεια να προσεγγίσει τις αποχρώσεις των σχέσεων μεταξύ γυναικών, μία σχέση χαρακτηριζόμενη από πάθος και ένταση, όχι μόνο στις σκοτεινές, αλλά και στις πιο θερμές πλευρές της.

Επιπλέον, η φωτογραφία του φιλμ ξεχωρίζει, ιδιαίτερα η εκτεταμένη χρήση πλάνων της θάλασσας, ήρεμης ορισμένες φορές και αγριεμένης άλλες, αλλάζοντας ως αναλογία προς και ενισχύοντας τη δύναμη της ψυχικής ανάπτυξης των χαρακτήρων.

  1. Στρέλλα (Πάνος Χ. Κούτρας, 2009)

Ο Γιώργος αποφυλακίζεται μετά από 14 χρόνια στη φυλακή για φόνο. Στην πρώτη του νύχτα στην Αθήνα σαν ελεύθερος πολίτης, συναντά την Στρέλλα, μία τρανσέξουαλ γυναίκα και πόρνη και οι δυο τους σύντομα ερωτεύονται. Ο Γιώργος θέλει να κάνει μια νέα αρχή και, προκειμένου να το κάνει, πρέπει να σκάψει στο παρελθόν του για να βρει απαντήσεις και να βάλει τελείες.

Η «Στρέλλα» (συνδυασμός του ονόματος Στέλλα και της λέξης τρέλα) είναι μία αυθεντική και βαθιά ρομαντική ταινία: όχι με τη γλυκανάλατη έννοια, άλλα με υποφώσκουσες ψυχαναλυτικές αναφορές. Η μεγάλη της δύναμη έγκυται, εκτός άλλων, στον άμεσο τρόπο που προσεγγίζει και αναπαριστά τη σχέση μεταξύ ενός άντρα και μίας τρανσέξουαλ σα να είναι κάτι που φαίνεται φυσιολογικό σε μία ελληνική κοινωνία που, ακόμα και σήμερα, δεν είναι.

Ο Πάνος Χ. Κούτρας χειρίζεται ένα φάσμα θεμάτων, από την ομοφυλοφιλία, την ταυτότητα φύλου, την προκατάληψη, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη διαφορετικότητα, μέχρι την πορνεία και την αιμομιξία με ουσιαστική κατανόηση, ενσυναίσθηση και ευαισθησία: ελάχιστοι σκηνοθέτες εκτός του μεγάλου Todd Solondz θα μπορούσαν να το κατορθώσουν αυτό, χωρίς να κάνουν μια ταινία για όλα αυτά. Η ταινία του είναι βασικά για την αγάπη. Και αυτό είναι που την κάνει πολύ καλή.

TAGGED: έκτορας λυγγίτσος, ελληνικές ταινίες, πάνος κούτρας, παντελής βούλγαρης
admin 10 Μαΐου 2018 29 Απριλίου 2018
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Twitter Copy Link Print
Προηγούμενο άρθρο Οι Νύφες του Δράκουλα: Νουρ- Το φως και το σκοτάδι στις (δευτερ) αγωνίστριες
Επόμενο άρθρο Remember Me- Το εμπόριο της προσωπικότητας και της λήθης

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

Gynnaehorror – Σημειώσεις για την γυναικεία αναπαράσταση στον κινηματογραφικό τρόμο

Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου Σιμόνη Σωτηρέλη - Παπαδοπούλου 4 Δεκεμβρίου 2023
Cinema

Oppenheimer – Η ζωή ενός διάττοντα αστέρα

Σάντρα Δημητρέλου Σάντρα Δημητρέλου 23 Νοεμβρίου 2023
Cinema

Nimona – Μαθαίνοντας να αγαπάμε τα τέρατα μέσα μας

Άλκης Καζαμίας Άλκης Καζαμίας 27 Αυγούστου 2023
Cinema

Paradise – Η νέα radical δυστοπική προσθήκη του Netflix

Aθηνά Κακλαμάνη Aθηνά Κακλαμάνη 29 Ιουλίου 2023
Cinema

Barbie- Life in plastic, Ιt’s fantastic?

Σάντρα Δημητρέλου Σάντρα Δημητρέλου 23 Ιουλίου 2023
Cinema

Flash – Πρόσω ολοταχώς προς τον γκρεμό

Nίκος Γιακουμέλος Nίκος Γιακουμέλος 29 Ιουνίου 2023
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Lost your password?