Είναι κάπως παράξενο το πόσο μη παράξενη είναι η πορεία που ακολούθησε/ ακολουθεί η καριέρα του Gerard Butler (Gods of Egypt, 300). Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όπου γνώρισε τον κολοφώνα της δόξας του παίζοντας τον σκληροτράχηλο ήρωα, μέχρι τώρα που βιώνει τα κατακάθια του κινηματογράφου υποδυόμενος τον… σκληροτράχηλο ήρωα, η μονοδιάστατη ερμηνευτική του ικανότητα δεν έχει αλλάξει καθόλου, όποιο και αν ήταν το περιβάλλον της ταινίας που έπαιζε.
Η πιο πρόσφατη προσπάθεια του, το περιβαλλοντολογικό θρίλερ Greenland (που οι συνθήκες που επικρατούν το 2020 το καθιστούν λιγότερο επιστημονική φαντασία και περισσότερο λογική εξέλιξη) είναι άλλη μία συνηθισμένη Τετάρτη για τον Gerard Butler. Ωστόσο οι υπόλοιποι συντελεστές έχουν όντως προσπαθήσει να εντείνουν το δράμα μιας οικογένειας που αγωνίζεται για επιβίωση. Αυτή η διαφορά αντίληψης είναι που καθιστά τελικά την ταινία του Ric Roman Waugh (Angel Has Fallen, Snitch) τόσο άνιση και, τελικά, αποκαρδιωτικά αδιάφορη.
Δεν είναι βέβαια μόνο ο Butler που βουλιάζει το εγχείρημα. Οι ταινίες καταστροφής ήταν ίσως δημοφιλείς την προηγούμενη δεκαετία, όταν το σοκ της οικονομικής κατάρρευσης ήταν ακόμα φρέσκο για μια ολόκληρη γενιά θεατών, οι οποίοι βίωναν την εκθεμελίωση του κόσμου που τους είχαν τάξει. Πάνω από δέκα χρόνια αργότερα, όταν πλέον η απώλεια του κόσμου γύρω μας (και της κατανόησης του) έχει γίνει πικρή καθημερινότητα, όπου τίποτα δε νοιάζει να έχει νόημα, οι φυσικές καταστροφές, ειδικά τόσο κλισαρισμένες στη σύλληψη και την εκτέλεση, απλά δεν αγγίζουν το κοινό. Αντίθετα, για κάποιους ίσως και να ήταν ένα λυτρωτικό «πάτα το».
Το ίδιο το σενάριο του Chris Sparling φαίνεται πως το γνωρίζει αυτό και έτσι το ενδιαφέρον του εστιάζει περισσότερο σε ανθρώπινες στιγμές. Αυτές όμως είναι πολύ αδύναμες και επιδερμικά δοσμένες από την πλειοψηφία των ηθοποιών, με πρωτοστάτη προφανώς τον σκληρό Butler.
Ελάχιστα πράγματα τραβούν τον θεατή μακριά από την οθόνη του κινητού του σε αυτή την ταινία. Ακόμα και η πολύ αγαπητή Morena Baccarin (Firefly, Deadpool) δεν μπορεί βασισμένη μόνο στη γοητεία της να σώσει την κατάσταση.
Το δράμα τελικά είναι η απουσία μιας δικαιολογίας να δείτε αυτή την ταινία στον κινηματογράφο και όχι αργά το βράδυ σε κάποιο ελληνικό κανάλι όπου θα παίζει ΣΕ ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗ αρκετές φορές τα επόμενα χρόνια.
