Stranger Things- Ένα παιχνίδι ρόλων

Καζανάς Kώστας Από Καζανάς Kώστας 5 Λεπτά Ανάγνωσης

Θα μπορούσε το Stranger Things να είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό που βλέπουμε?

θα μας άρεσε αν το τέλος της σειράς είναι μια παρέα που παίζει D&D και ό,τι έχουμε δει σε όλη την σείρα να είναι ένα  απλά ένα campaign ?

Απο την αρχή του Stranger Things βλέπουμε μια αγάπη της σειράς για το D&D, βάζοντας τους χαρακτήρες μας να παίζουν σε ένα υπόγειο για πάνω απο 10 ώρες. Πολλές φορές κιόλας η κάμερα έχει ζουμάρει πάνω στο κουτί του, κάνοντας μας να το παρατηρούμε. Τα ονόματα των τεράτων – ακόμα και των οδών – είναι επηρεασμένα απο εκεί αποδεικνύοντας τη σχέση αγάπης του Stranger Things με το D&D.

Αυτό που διακρίνουμε και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε με τίποτα είναι οι τόσες αναφορές της σειράς στα τόσα geek/nerd μονοπάτια, απ τα οποία αναδύεται σίγουρα και το DUNGEONS AND DRAGONS.

Οι ίδιοι οι κανόνες του D&D επιτρέπουν σε οποιαδήποτε σείρα να μπορεί να είναι ένα campaign, απο το πιο μικρό και εύκολο εως το πιο μεγάλο, γιατί ακριβώς αυτό είναι το D&D, ένα παιχνίδι ρόλων. Η σχέση όμως του Stranger Things με το D&D είναι μια σχέση εξάρτησης, που πολύ εύκολα αυτό που βλέπουμε θα μπορούσε να είναι ένα φοβέρα περιπετειώδες party.

Αρχικά βλέπουμε την Εleven να έχει πάρει τον ρόλο του mage και όσο περνάει ο καιρός συνεχώς να βελτιώνεται στα skills της ανάλογα με το τι αντιμετωπίζει, και συνεχώς είναι σαν να κάνει LEVEL UP. Σπάνια μπλέκεται στα μικρόπροβληματα που αντιμετώπιζουν οι πρωταγωνιστές μας. Προτιμά να εμφανίζεται και να δίνει λύσεις σε πιο δύσκολα προβλήματα. Στον 1ο κύκλο ξεκίνησε αρκετά υποτονικά (απόλυτα λογικό) και σιγά σιγά εξελισσόταν μέχρι που αντιμετώπισε το Demogorgon μόνη της, ενώ η 2η σέζον την βρήκε πιο έτοιμη και ώριμη απο ποτέ ως που έκλεισε μια πύλης μόνη της, ”σχετικά ξεκούραστα”.

Δεύτερο χαρακτηρηστικό είναι η ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΗ δίψα των πρωταγωνιστών μας για την περιπέτεια, την περιπέτεια για το άγνωστο. Οι πρωταγωνιστές μας έχουν την τάση απο την αρχή να κυνηγάνε το άγνωστο, να ξέρουν οτι κάτι παίζει και σαν να ΠΡΕΠΕΙ να το εξερευνήσουν τρέχοντας γύρω γύρω απο αυτό εξαλείφοντας τον φόβο απο μέσα τους ακόμα και την την πραγματική γραμμή του χρόνου σε σχέση με τον χώρο καθώς πολλές φορές βρίσκονται σε ένα μέρος όλοι μαζί ”τυχαία” χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.

Στο D&D δεν είναι υποχρεωτικό ότι όλο το party θα είναι απο κάποιο συγκεκριμένο class αλλά μπορεί και να είναι χαρακτήρες με διάσπαρτα skills. Κάπως έτσι βλέπουμε και τους χαρακτήρες του Stranger Things. Τον Dustin που έχει αναλάβει τον ρόλο του “σοφού” της παρέας, με την ικανότητα του, τον Lucas που ό,τι και αν βρεθεί απέναντι του, το αντιμετωπίζει με την σφεντόνα του, ακόμα και τον Steve με την τρομερή του ικανότητα στο ρόπαλο, που και αυτός είνα σαν να κάνει πολύ γρήγορα level up καθώς είναι ο χαρακτήρας με την μεγαλύτερη ανάπτυξη. Χαρακτηριστική στιγμή είναι που βρίσκονται όλοι στο σπίτι και περιμένουν το Demogorgon και ο καθένας θα το αντιμετώπισει με ό,τι όπλο μπορεί ο ίδιος και ας έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι δεν αντιμετωπιζέται έτσι. Η σκήνη αυτή μου δημιούργησε έντονα την εικόνα ενός party έτοιμου για την τελική μάχη.


Τελευταίο στοιχείο είναι οι συμπεριφορές όλων των άλλων (δεύτερων) χαρακτήρων που ακόμα και για μία σειρά σαν το Stranger Things, δεν συμπεριφέρονται ρεαλιστικά. Δεν είναι φυσιολογικό όταν βρίσκουν τον Will, όλοι οι υπόλοιποι να τον αποκαλούν “zombie boy” και να του συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν ποτέ συμμαθητής/συνάνθρωπος τους. Φαίνονται σαν χαρακτήρες σκηνοθετημένοι απο έναν DM που νομοτελειακά θα είναι εναντίον τους και θα τους δημιούργουν προβλήματα. Από τη μία οι χαρακτήρες μας προβληματίζονται με όλα τα ”περιέργα πράγματα” που συμβαίνουν δίπλα τους και προσαρμόζουν την συμπεριφόρα τους βάσει αυτού,από την άλλη,οι άλλοι χαρακτήρες φαίνονται εμφανώς αδιάφοροι με το γίνεται, χώρις να επηρεάζονται οι ζωές τους αισθητά, ενισχυόντας το προηγούμενο επιχείρημα.

Επιιχειρήματα σαν αυτά μπορούμε να βρούμε πολλά στην σειρά, αλλά μπορούμε και σίγουρα να βρούμε σε άλλες σειρές και όχι μόνο σε σειρές σαν το Stranger Things. Το θέμα είναι οι τόσες αναφορές  της σειράς στο D&D, που όχι μόνο μπορεί να σε γνωρίσει με αυτό αλλά ίσως και να σε προϊδεάσει και για κάτι άλλο…

 

Μοιραστείτε το Άρθρο
Ο Κώστας όταν ήταν μικρός είχε ένα όνειρο, να παιζει σκάκι σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πίστη του στο FORCE δεν στάθηκε ικανή για να τον κάνει να το πραγματοποιήσει. Κάπου στα 15 του αυτό το όνειρο ναυάγησε. Έκτοτε αρκείται σε χριστουγενιατικούς μαραθώνιους STAR WARS.