Χειμώνας. Η εποχή όπου το πρωινό ξύπνημα γίνεται πραγματικό μαρτύριο, η εποχή όπου όλοι εκείνοι οι βυσματίες του ζωικού βασιλείου -κουνούπια,μύγες και λοιπά ζωύφια- καίγονται στην κόλαση, αλλά κυρίως είναι η εποχή όπου βουτάς στη ζεστή αγκαλιά του καναπέ σου για χουζούρεμα και λιώνεις σε ταινίες και σειρές.
Έψαχνα καιρό να βρω μια σειρά που θα με κάνει να χάσω κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Ε λοιπόν, λίγο το trailer λίγο ο επιβλητικός λεβεντο-μούστακος του αγαπημένου Clive με έπεισαν. Απαρνήθηκα γνωστούς και φίλους για δύο μέρες και με περηφάνια το δηλώνω δεν το μετάνιωσα καθόλου. Ενθουσιάστηκα τόσο που είπα να σου γράψω αγαπητέ αναγνώστη.
Το λοιπών… όπως όλοι οι καλοί δημοσιογράφοι, θα παρουσιάσω τα στοιχεία μα με μια σειρά που να ικανοποιεί τα 4 περίφημα Π : Ποιος , πότε, που και πως.
Το ποιος, κατά κόσμον Steven Soderbergh σκηνοθέτης των -Τrafic,Ocean’s 11 και Che- μας ταξιδεύει πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα με ένα κομψοτέχνημα (the Knick) ικανό να σε κάνει να γευτεί γλυκό όπιο, να μυρίσεις τη μούχλα των δρόμων της Νέας Υόρκης εκείνης της εποχής μέχρι και να φας μια γερή γροθιά ρατσισμού στο στομάχι.
Η σειρά αρχίζει σε ένα παρακμιακό οίκο ανοχής δείχνοντας σε πρώτο πλάνο τα σικάτα άσπρα παπούτσια του Dr. John Thackery, ενός αυτοκαταστροφικού ναρκίσσου, εθισμένο στη κοκαΐνη, ο οποίος ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Clive Owen.
Ένας γνήσιος αντιήρωας ο οποίος δουλεύει ως χειρούργος-ερευνητής στο νοσοκομείοKnickerbocker (κατά κόσμων Nnick) υπό την επίβλεψη του μέντορά του. Μέχρι τη στιγμή μιας αποτυχημένης εγχείρησης , μετά από επανειλημμένα στραπάτσα της μεθόδου του, εκείνος αποφασίζει να αυτοκτονήσει.
Έτσι ο Dr. Thackery αναλαμβάνει τη θέση του διευθυντή του χειρουργείου ο οποίος προσπαθεί νυχθημερόν να καινοτομήσει και να πάει το επιστημονικό αντικείμενο της εποχής ένα βήμα πιο πέρα. Πως το καταφέρνει αυτό; Βουτώντας καθημερινά σε ένα ωκεανό απο παραισθησιογόνα , ουσίες που “τρέχουν” το μυαλό του συνεχώς και τον βοηθούν να μην κοιμάται.
Αυτό όμως που σου δένει κόμπο το στομάχι είναι κυρίως η ρεαλιστικότατη παρουσίαση των επεμβάσεων, από την αθώα νοσοκόμα Lucy (την οποία την υποδύεται η κόρη του Bono!) και τους τρεις μαθητευόμενους χειρούργους, ένας εκ των οποίων είναι μαύρος – μιλάμε για το 1900 τα σημάδια στο λαιμό από τις αλυσίδες ήταν ακόμα εμφανή-. μας φέρνουν σε θέση θεατή στο αμφιθέατρο πάνω από το άσπρο χειρουργείο, εκεί όπου ζεις σε πραγματικό χρόνο τις ανακαλύψεις στον τομέα της ιατρικής που επηρεάζουν τις ζωές μας μέχρι και σήμερα.
Σημείο καμπής της σειράς είναι όταν λόγω ενός πολέμου στις Φιλιππίνες τα εμπορικά πλοία καθηλώνονται και η έλλειψη κάθε είδους αναισθητικού σε φαρμακεία και νοσοκομεία αρχίζει και γίνεται εμφανής. Είναι το σημείο όπου ο Dr.Thackery αρχίζει να μοιάζει πιο πολύ με ήρωα βγαλμένα από τις σελίδες του William Burroughs, παρά με μια ιδιοφυΐα της εποχής. Στέλνεται εσπευσμένα σε μονάδα αποτοξίνωσης για να ξεπεράσει το στερητικό σύνδρομο. Το μαγικό ελιξήριο που προτείνουν οι γιατροί εκείνη την εποχή είναι ένα ένα σκεύασμα της γερμανικής εταιρίας Bayern. Και το όνομα αυτου; Ηρωίνη…
Αν και οι κριτικές δες ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις(μεταξύ μας…κάνει μια μικρή κοιλιά κάπου στη μέση παρ’ όλα αυτά), η σκηνοθεσία του Soderberg σε κρατάει στον καναπέ σου, ο Clive Οwen στα καλύτερα του είναι καθηλωτικός , και τέλος οι δευτερεύουσες ιστορίες μιας ολόκληρης πόλης που τρέχουν παράλληλα σε παίρνουν από το χέρι και σε πηγαίνουν μια βόλτα απ’ τα ατμοσφαιρικά μπουρδέλα της China Town, στα λημέρια των γκάνγκστερ και των χρηματιστών – βλέποντας τον καπιταλισμό της εποχής στη γέννηση του. Η σειρά έχει ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο της και παίζεται ήδη ο δεύτερος. Την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!
