Smassing Culture
  • Otaku
    OtakuΔες Περισσότερα
    Kaiji – Τo manga πριν το Squid Game
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Κόρη της Κολάσεως – Φρανκενστάιν στο Τόκιο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Solo Leveling – Το φαινόμενο που επαναπροσδιόρισε τα manhwa
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Ποιότητα σε δύσκολους καιρούς! Tα 10 καλύτερα κόμικς του 2024!
    16 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έπιασαν τα κρύα – Τα 10 καλύτερα anime για μια χειμωνιάτικη μέρα
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Comic
    ComicΔες Περισσότερα
    «Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
    8 Λεπτά Ανάγνωσης
    Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Βατραχομυομαχία – Όταν η κωμωδία συναντά το έπος με φρέσκια ματιά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Οι υποψηφιότητες των ΕΒΚ 2025
    10 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Βιβλία
    ΒιβλίαΔες Περισσότερα
    Η Κυρά της Λίμνης – To τέλος πριν την RPG αρχή
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Γραφή Κοφτερή σαν Μαχαίρι – Ενάντια στο «ωραίο»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Μια στεκιά στο μάτι του Tom Robbins
    12 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Ακρόπολη Των Ξεχασμένων Μύθων – Επιστροφή (και αναστροφή) στον κόσμο του Έλρικ
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Erevis Cale Trilogy – Πέρα από την (DnD) ηθική
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Cinema
    CinemaΔες Περισσότερα
    Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Τελευταίος Πειρασμός – Η αποδόμηση του θείου δράματος και ο «ξανακερδισμένος παράδεισος»
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Έχω Κάτι Να Πώ – Mεταξύ μας, δε χρειάζεται
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Η Δασκάλα του Πιάνου – Σινεμά που διεισδύει στην ψυχή
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Brutalist – Xτίζοντας την Αμερική έναν εφιάλτη τη φορά
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Σειρές
    ΣειρέςΔες Περισσότερα
    Η σημασία της μουσικής στον έρωτα των Δύο Ξένων
    11 Λεπτά Ανάγνωσης
    The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο
    5 Λεπτά Ανάγνωσης
    Your Friendly Neighborhood Spider-Man – Fun επιστροφή στις ρίζες
    6 Λεπτά Ανάγνωσης
    Cobra Kai – Για όλους τους losers του κόσμου
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    The next big (and best) thing – Οι καλύτερες σειρές του 2024
    13 Λεπτά Ανάγνωσης
  • Exclusive
    ExclusiveΔες Περισσότερα
    SmassFest 2025 – The 10th year anniversary
    3 Λεπτά Ανάγνωσης
    Πτήση/Κόσοβο -Η πιο balkanstigmh του ελληνικού θεάτρου
    4 Λεπτά Ανάγνωσης
    Το Comicdom CON Athens 2025 επιστρέφει και το Smassing Culture θα είναι πάλι εκεί!
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
    Altan: «Το καλό σκίτσο έχει μήνυμα συνοπτικό, πρωτότυπο και αμφίσημο»
    9 Λεπτά Ανάγνωσης
    Φονικό Χαμόγελο – Mind games με τον Joker
    7 Λεπτά Ανάγνωσης
Διαβάζετε: The Losers – Aμερική εναντίον Αμερικής για χάρη της Αμερικής
Share
Smassing CultureSmassing Culture
Font ResizerAa
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Αναζήτηση
  • Otaku
  • Comic
  • Βιβλία
  • Cinema
  • Σειρές
  • Exclusive
Follow US
Copyright © 2014-2023 Ruby Theme Ltd. All Rights Reserved.
Smassing Culture > Blog > Cinema > The Losers – Aμερική εναντίον Αμερικής για χάρη της Αμερικής
Cinema

The Losers – Aμερική εναντίον Αμερικής για χάρη της Αμερικής

Nίκος Γιακουμέλος
Από Nίκος Γιακουμέλος
Δημοσιεύτηκε 12 Μαρτίου 2021
Τελευταία Ενημέρωση 12 Μαρτίου 2021
6 Λεπτά Ανάγνωσης
SHARE

Το Νetflix συνεχίζει να ψάχνει έναν τρόπο να αντλήσει κέρδη από τα comic των οποίων τα δικαιώματα αγόρασε μάλλον στα τυφλά και μέχρι τώρα τα αποτελέσματα είναι, στην καλύτερη μέτρια. Τις ελάχιστες θετικές του προσεγγίσεις (Umbrella Academy, I Am Not Okay with This) φροντίζει είτε να τις θάβει είτε να τις ακυρώνει μόνο του και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με οριακά τοξικά θεάματα τύπου Polar ή το The Last Days of American Crime. Η εμφάνιση του The Losers στην πλατφόρμα, από το πολύ μακρινό πια 2010 έ,ρχεται να προσθέσει και άλλη εντροπία, ενισχύοντας τη δεύτερη κατηγορία.

Oι αρχικοί Losers ήταν ένα στρατιωτικό comic από την DC, για μια ομάδα κομάντο στον Β΄ΠΠ, το οποίο έκανε την εμφάνιση του το 1969 και επανεμφανιζόταν ανά άτακτα διαστήματα στις σελίδες διάφορων περιοδικών. Το 2003, ο Andy Diggle (Swamp Thing, Hellblazer, Adam Strange, Daredevil) επανεμπνεύστηκε την ομάδα ως πράκτορες της CIA (αν και ο ίδιος υποστηρίζει πως δεν ήξερε για τους προηγούμενους Losers) και έτσι, με τον Jock (2000 AD, Batman) μας έδωσε, από το 2003 έως το 2006 και υπό τη στέγη της Vertigo, 32 τεύχη ανόθευτης, dated και κουραστικής ματσίλας, η οποία δε θα έλειπε σε κανέναν αν δεν υπήρχε. H αλήθεια είναι πως ο Diggle είναι ένας μάλλον ανέμπνευστος δημιουργός, ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τα spy κλισέ στα οποία εγκλωβίζονταν οι, ούτως ή άλλως, μονοδιάστατοι χαρακτήρες του. Ταυτόχρονα το υπερβολικό και αφύσικά σωματικό σχέδιο του Jock έκανε τη σειρά άξια προσοχής μόνο και μόνο για το λουτρό βίας, και αυτό για ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό.

The Losers movie image

Η ταινία επομένως δεν είχε πολλά πράγματα για να δουλέψει, αλλά από την άλλη δεν είχε και κάποια ουσιαστική κληρονομιά να απογοητεύσει αν δεν πήγαιναν καλά τα πράγματα. Αυτό όμως που τελικά παρέδωσε ο σκηνοθέτης Sylvain White (The Americans, Slender Man) ξεπερνά σε cringe κατά πολύ το αρχικό υλικό.

Στηριγμένο εξ ολοκλήρου στο all star cast του (το οποίο αργότερα πέρασε σχεδόν όλο στη Marvel, όπως έδειξε και η ιστορία με τους Chris Evans, Zoe Saldana και Idris Elba), η ταινία είναι ένα συνονθύλευμα όλων των Murica, tough guy acts που είχαμε δει την προπροηγούμενη δεκαετία, αλλά διαστρεβλωμένα, κωδικοποιημένα και γνήσια εμπορικά. Πουθενά σε όλη την ταινία δεν εκφέρεται ένας διάλογος, παρά μόνο cool guy ατάκες από όλους τους συνδαιτημόνες. Πουθενά δε γίνεται καμία ουσιαστική επικοινωνία ή έστω κάποια απόπειρα για αυτή. Και όλη αυτή η πλαστικοποίηση δεν έχει καν ως έστω θεαματικό αντιστάθμισμα κάποια έντονη ή απρόσμενη δράση. Αποτυγχάνει δηλαδή ακόμα και σε αυτό το οποίο διαφημίζει, να θέσει τα αρχέτυπα (τον Αρχηγό, το Love Interest, το Comic Relief και τον Νούμερο Δύο Σκληρό) σε αγωνιώδεις ή εντυπωσιακές καταστάσεις. Το action/chaos cinema των 90s, ή ακόμα και τα καταθλιπτικά early 00s έχουν να δώσουν ακραία καλύτερα δείγματα δράσης.

Είναι μια ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς ψυχή, χωρίς στόχο και χωρίς κατεύθυνση. Ακόμα και οι ίδιοι οι ηθοποιοί το γνωρίζουν και έτσι δεν έχουν καμία αξίωση, από το cringe νταηλίκι των ηρώων μέχρι τον καρτουνίστικο κακό του Jason Patric (Wayward Pines, Lost Boys). Τι μένει τελικά; Σε αφηγηματικό επίπεδο, μια Murica ταινία, όπου οι ΗΠΑ παίζουν όλους τους ρόλους: Τους καλούς, με τους ατομιστές ήρωες να αρνούνται να υπακούσουν σε απάνθρωπες (κρατικές) εντολές και να υπερασπίζονται τη ζωή αθώων ξένων που δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς αυτούς. Τους κακούς, με τον σκιώδη κρατικό λειτουργό να θέλει να αγοράσει όπλα μαζικής καταστροφής για να προκαλέσει καταστροφές (γιατί είναι κακός). Παίζουν ακόμα και τα θύματα, αφού η τελική σύγκρουση, ήρωα ατομιστή εναντίον απρόσωπου κράτους γίνεται για να σωθεί αυτό που πραγματικά μετράει: αμερικάνικες ζωές.  Όπως γίνεται έκδηλο, μιλούμε για μια Team America επιπέδου ψύχωση, χωρίς όμως το γέλιο ή την ευφυία για να γίνει μια έστω meta, υποτονική σάτιρα.

Η Αμερική στο τέλος των 00s δεν είχε πια ελπίδα ανάκαμψης. Το We Want Change του φρέσκου τότε Ομπάμα είχε ήδη ξεφτίσει μπροστά στο βάρος της πλήρους οικονομικής ύφεσης, ενώ όλος ο υπόλοιπος πλανήτης έβλεπε τον αμερικανικό παρεμβατισμό να γίνεται όλο και πιο απελπισμένος, όλο και πιο αλλοπρόσαλλος μετά τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Δεν έμεινε λοιπόν τίποτα πέρα από αναμνήσεις της αμερικανικής αυτοκρατορία, η αποφορά της κατάρρευσης της οποίας συνεχίζει να μας βαραίνει. Τέτοιες απελπισμένες κινήσεις γεννούν, σε ασυνείδητο επίπεδο, και καθιστούν απαραίτητες τονώσεις εθνικισμού όπως το The Losers. Όμως τώρα, 11 χρόνια αργότερα, η επαναφορά αυτής της ταινίας (εδώ και αρκετές εβδομάδες στο top 10 του Netflix στη χώρα μας) μόνο αναγούλα φέρνει.

TAGGED:Andy DiggleChris EvansIdris ElbaJason PatricJockNetflixSylvain WhiteThe LosersZoe Saldana
Μοιραστείτε το Άρθρο
Facebook Copy Link Print
ΑπόNίκος Γιακουμέλος
Γεννήθηκε με μεγάλη επιτυχία αλλά μετά άρχισε καπου να δυσκολεύει το πράγμα. Σπούδασε Επικοινωνία και μετά αποφάσισε πως δεν του αρέσει να επικοινωνεί. Όνειρο του να μετακομίσει στην Σαχάρα όπου θα έχει ησυχία, αλλά μέχρι να το καταφέρει δουλεύει κωπηλάτης.
Προηγούμενο άρθρο Dune: Τhe Graphic Novel – Γνωρίζοντας ξανά τις ερήμους του Αρράκις
Επόμενο άρθρο Τετράς: Η Ξακουστή του Πειραιώς – Στις ρίζες του ρεμπέτικου
FacebookLike
XFollow
PinterestPin
InstagramFollow

Subscribe Now

Subscribe to our newsletter to get our newest articles instantly!
Most Popular
SmassFest 2025 – The 10th year anniversary
4 Ιουνίου 2025
«Αυστηρά Συσκότισις» της Κατοχής με φόντο τη Θεσσαλονίκη
30 Μαΐου 2025
Havoc- Αιματοβαμμένη καγκουριά
3 Ιουνίου 2025
Gerard ή Το Σπαθί Στην Πλάτη Του – Ένα fantasy coming-out
15 Μαΐου 2025
Όλο Δεξιά Για Τον Παράδεισο – Mια κυρπαντελίστικη Κόλαση
14 Μαΐου 2025

Μπορεί να σου αρέσουν και αυτά:

Cinema

The Suicide Squad – O Gunn πήρε τα γκάνια του

Άλκης Καζαμίας
Άλκης Καζαμίας
23 Αυγούστου 2021
Σειρές

Bojack Horseman – Όταν ο υπαρξισμός συνάντησε το animation

admin
admin
12 Σεπτεμβρίου 2018
Cinema

Coven of Sisters – Μάγισσες, Ιερά εξέταση και η «σκοτεινή ήπειρος» που λέγεται Γυναίκα

Aθηνά Κακλαμάνη
Aθηνά Κακλαμάνη
6 Δεκεμβρίου 2021
Σειρές

The Residence – Ένας πολύχρωμος φόνος στον Λευκό Οίκο

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
13 Μαΐου 2025
Cinema

The Two Popes – Συζητήσεις περί πίστης και απληστίας

Nίκος Γιακουμέλος
Nίκος Γιακουμέλος
21 Απριλίου 2025
Σειρές

Ciao Σίλβιο: Aυτός ο κόσμος δε θα μου κάνει κακό

admin
admin
27 Νοεμβρίου 2023
[mailerlite_form form_id=1]
Smassing Culture

To Smassing Culture ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια ανθρώπων που αγαπούν την μαζική κουλτούρα και θέλουν να μιλήσουν για αυτή από μια διαφορετική, πιο κοινωνική γωνία. 

Για εμάς

  • Αρχική
  • Τι είναι το Smassing Culture
  • Συντακτική

Δείτε Επίσης

  • Συνεντεύξεις
  • SmassFest
  • SmassPodcasts
  • Videos

Βρείτε μας:

Επικοινωνία
Manufactured by Sociality
Welcome Back!

Sign in to your account

Username or Email Address
Password

Lost your password?