Το Πρωί θα Έχω Φύγει – Επιστροφή στο ματωμένο Μπέλφαστ

Δημήτρης Τζάνογλος Από Δημήτρης Τζάνογλος 4 Λεπτά Ανάγνωσης

Έπειτα από το Κρύο χώμα (εκδόσεις Οξύ, 2018) και το Ακούω τις σειρήνες στο δρόμο (εκδόσεις Οξύ, 2018) ο συμπαθέστατος αστυνόμος Σον Ντάφι επιστρέφει στην ελληνική γλώσσα με την κυκλοφορία του τρίτου βιβλίου της σειράς του Adrian McKinty, στα τέλη του 2019 επίσης από τις εκδόσεις Οξύ και σε μετάφραση Θάνου Καραγιαννόπουλου. Το Πρωί θα έχω φύγει είναι το τέταρτο συνολικά βιβλίο του συγγραφέα που μεταφράζεται στα ελληνικά (επίσης Η αλύσιδα από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2019) και συνεχίζει να πατάει στα χνάρια που άφησαν τα προηγούμενα έργα της σειράς.

Ο Adrian McKinty θέτει για ακόμα μια φορά την ιστορία στην Β. Ιρλανδία, αυτή τη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πιο συγκεκριμένα στο 1983. Ο Σον Ντάφι έχει υποβαθμιστεί σε αρχιφύλακα, καθώς φρόντιζε πάντα να ενοχλεί με την δουλειά του όσους δεν έπρεπε. Βρίσκεται σε μία κατάσταση όπου η κατάθλιψη είναι έτοιμη να του χτυπήσει την πόρτα, αντ’ αυτού όμως το πράττει αυτό η MI5 για μια πολύ συγκεκριμένη αποστολή. Ο παλιός γνωστός του Σον Ντάφι από τις εποχές του σχολείου, Ντέρμοτ ΜακΚαν, ο οποίος είναι μία από τις σημαντικές προσωπικότητες του IRA, δραπετεύει από την φυλακή Μέιζ με τις βρετανικές αρχές να είναι ανίκανες να τον εντοπίσουν. Σε αυτό το σημείο ζητείται η βοήθεια του Σον Ντάφι, με τον ίδιο να βρίσκει ευκαιρία ώστε να μπορέσει να επανέλθει στις προηγούμενες αρμοδιότητές του.

Η έρευνά του στην προσπάθεια να βρει τον Ντέρμοτ ΜακΚαν, θα τον φέρει αντιμέτωπο με μία δεύτερη υπόθεση. Λίγο χρόνια πριν μια κοπέλα βρέθηκε νεκρή στην κλειδωμένη από παντού οικογενειακή pub όπου δούλευε. Η κοπέλα αυτή σχετιζόταν έμμεσα με τον Ντέρμοτ ΜακΚαν, έτσι ο Σον Ντάφι φαίνεται πως πρέπει να λύσει και αυτή την υπόθεση με τον Adrian McKinty να προσφέρει την δική του οπτική στο μυστήριο του κλειδωμένου δωματίου.

Όπως συνέβαινε και στα δύο πρώτα βιβλία της σειράς, έτσι και σε αυτό πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνθήκες στις οποίες λαμβάνουν χώρα οι περιπέτειες του Σον Ντάφι. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει νικήσει τον πόλεμο στα νησιά Φώκλαντ απέναντι στην Αργεντινή και η Θάτσερ που βρίσκεται στην εξουσία φαντάζει ανίκητη. Την περίοδο εκείνη ξεκινάει και η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στην Αγγλία η οποία απείλησε σε μεγάλο βαθμό τη δύναμη της Θάτσερ και ήταν από τους λόγους που τόσα χρόνια μετά η εργατική τάξη του νησιού μισεί την τότε πρωθυπουργό της χώρας. Παράλληλα ο IRA προσπαθεί να μη χάσει τη δυναμική που είχε λίγα χρόνια πριν ετοιμάζοντας σημαντικές επιθέσεις εναντίον της βρετανικής εξουσίας.

Ο McKinty ακόμα μια φορά φροντίζει να περιγράψει με πολύ γλαφυρό τρόπο και έντονο κυνισμό την καθημερινότητα και την κοινωνία στην Βόρεια Ιρλανδία της περιόδου. Οι χαρακτήρες είναι ξανά καλοδουλεμένοι με τον κάθε ένα να έχει δική του προσωπικότητα και ταυτότητα στην όλη ιστορία. Η γραφή αυτή τη φορά είναι περισσότερο ατμοσφαιρική, αν και παραμένει κοφτή με ενδιαφέροντες διαλόγους που έχουν κάτι να προσφέρουν στην ιστορία χωρίς να υπάρχουν απλά για να υπάρχουν.

Εν κατακλείδι, με Το πρωί θα έχω φύγει ο Adrian McKinty συνεχίζει με τη σειρά του Σον Ντάφι, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που υπήρχαν στα προηγούμενα βιβλία, ανανεώνοντας όμως την πλοκή και την γραφή του. Σίγουρα αποτελεί μία από τις πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις για την χρονιά που πέρασε όσον αφορά την αστυνομική λογοτεχνία, με την ελπίδα πως το επόμενο βιβλίο της σειράς δε θα αργήσει να κυκλοφορήσει.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Γεννηθείς το 1992 και μεγαλωμένος ανάμεσα στους πατρικούς δίσκους, κατέληξε από μικρός πως ο ένας και μοναδικός θεός είναι o Lemmy. Η Agatha Christie και ο Stephen “βασιλιάς” Κing έφεραν σε μία βαρυσήμαντη θέση την λογοτεχνία δίπλα στη μουσική και ιδιαιτέρως στον σκληρό ήχο. Στον ελεύθερό του χρόνο κρίνει δουλειές αλλονών.