Η αλήθεια είναι πως η solo ταινία του Venom δεν είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προοπτικές. Μια ταινία για έναν villain χωρίς τον ήρωα αντίπαλο του (τον Spiderman) και χωρίς άλλες διασυνδέσεις άφηνε πολλά ερωτήματα, σε επίπεδο ιστορίας. Η προσθήκη του συμπαθητικού μεν, ανεπαρκή δε Ruben Fleischer (Zombieland) στο πηδάλιο και η έντονη παραφιλολογία για R Rated υλικό (που αναιρέθηκε), για μεγάλο ψαλίδι στο μοντάζ (που έγινε), για δημιουργικές διαφορές με την Sony, δεν βοήθησαν. Αν λάβει κανείς υπόψη του πως η ταινία αυτή έγινε υπό την πίεση της συγκατοίκησης στο κομμάτι του Spiderman με την Marvel και την ανάγκη να αρθρώσει η Sony έναν αντίλογο στο MCU, καταλαβαίνει κανείς πως το τελικό αποτέλεσμα είχε τόσο εταιρική ταυτότητα και χαρακτήρα γραμμής παραγωγής, που ακόμα και ο Tom Hardy (Τaboo, The Dark Knight Rises, The Revenant, Dunkirk), ίσως ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του, δεν θα κατάφερνε να σηκώσει το βάρος του.
Και τελικά, δυστυχώς, η γκρίνια ήταν δικαιολογημένη.
Η πρώτη θέαση του Venom (και η μόνη που του αξίζει) δίνει την εντύπωση μιας παράξενης ταινίας, και όχι με καλό τρόπο. Δεν αναφέρεται η συγγένεια ή όχι με το origin υλικό των κόμικ, από το οποίο διατηρούνται επιδερμικά μόνο στοιχεία. Η γενικότερη αισθητική της είναι μια μείξη θεματικών και αισθητικής που ο υπερηρωικός κινηματογράφος έχει ξεπεράσει ήδη εδώ και 10 χρόνια χάρη στο MCU, ενώ οι ταινίες δράσης περισσότερα από 20. Η επίπλαστα σκοτεινή ατμόσφαιρα (κυριολεκτικά, ο φωτισμός ήταν στο όριο του να μην υπάρχει) φάνταζε σαν κακό αστείο δεδομένου πως το θέαμα δεν έδειχνε κάτι το σοκαριστικό (πέρα από το πόσο κακό ήταν το cgi του Venom), αντίθετα έφερνε στο νου αποτυχημένες προσπάθειες να καλλιεργηθεί ένταση μέσω jump scares. Γενικότερα το μοτίβο του βασανισμένου και απρόθυμου (άντι;) ήρωα του Eddie Brock ήταν, από την σύλληψη μέχρι την εκτέλεση του, ένα κουραστικό κλισέ. Την ίδια στιγμή οι σκηνές δράσης ήταν πέρα ως πέρα ξεπερασμένες ακόμα και για την πιο στερεοτυπική action ταινία και υποτιμούσαν εντελώς τις σεναριακές δυνατότητες ενός χαρακτήρα του βεληνεκούς του Venom. Φανέρωναν τις αδυναμίες ενός σκηνοθέτη που έχει συνηθίσει να δουλεύει με κύριο υλικό την δυναμική της κωμωδίας και των ηθοποιών του και όχι τόσο πολύ με κριτήριο το σασπένς ή το θέαμα. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε να βλέπουμε σκηνές που θύμιζαν James Bond, σε μια ίσως πρόβα του Hardy για τον ρόλο του Βρετανού υπερκατασκόπου, παρά κάτι που θα ταίριαζε σε ένα symbiote. Μοιάζει πάρα πολύ με το Fantastic 4 του 2015, ίσως την χειρότερη ταινία του είδους που έχουμε από μεγάλο στούντιο.
To cringe ήταν μια πολύ επίμονη ένταση και στο κομμάτι της υποκριτικής. Ο κατά τα άλλα αγαπημένος Tom Hardy, στον δεύτερο ρόλο του σε υπερηρωική ταινία, αδυνατεί να ξεπεράσει τον βάρος του Bane από πάνω του και μετεωρίζεται σε μια αμήχανη και υπερκινητική φιγούρα στο κομμάτι του Brock, και ταυτόχρονα μια κάπως κλισέ, ασύμμετρη, cheesy, αλλά ένοχα απολαυστική στο κομμάτι του Venom, η οποία μπορεί να είναι εντελώς αδύναμη, όμως αποτελεί και το καλύτερο κομμάτι αυτής της ταινίας. Aπό εκεί και πέρα δεν υπάρχει τίποτα που να προσεγγίζει το έστω ανεκτό. Ο επίσης συμπαθής Riz Ahmed (Rogue One, Nigthcrawler) παρουσιάζεται ως εντελώς αδύναμος να κρατήσει το βάρος του Bond-ικού villain που κατέληξε να παίζει, ενώ στο κομμάτι του symbiote ήταν εντελώς αδιάφορος, ενώ ο ρόλος της Michelle Williams (Manchester by the Sea) ήταν μια απογοήτευση πέρα ως πέρα.
Η όλη ταινία έμοιαζε με αστείο που πλασαρόταν ως κάτι σοβαρό, και μάλιστα εκτός πλαισίου. Μια ταινία που μπέρδεψε το σκοτεινό (κυριολεκτικά) με το σοβαρό και το gritty και απλά έκλεισε τα φώτα (και τα μάτια) στην εποχή της. Αισθητικά ανήκε ξεκάθαρα στα 00s, και αυτό ήταν ένα από τα βασικά προβλήματα. Με πολύ λίγες εξαιρέσεις, τα 00s ήταν μια σκοτεινή (ποιοτικά) εποχή για τις superheroes ταινίες και από ότι φαίνεται, ο Ruben Fleischer δεν πήρε κανένα μάθημα από όλη αυτή την δεκαετία. Ούτε η Sony. Και από ότι φαίνεται, αυτό δεν νοιάζει κανέναν από τους δύο. Ίσως τελικά ο μόνος πραγματικά χαμένος της όλης υπόθεσης να είναι ο Woody Harrelson (Ζοmbieland, Solo: Α Star Wars Story) ο οποίος πραγματικά θα γινόταν ένας εξαιρετικός Carnage στο sequel, το οποίο θα ήταν ίσως καλύτερα να αποφευχθεί.
