Mπορείτε να σκεφτείτε τα ζόμπι από την πολιτική τους μεριά, ως το σύμβολο του φόβου της αστικής τάξης για τις μάζες και το παραγωγικό τέλμα στον όψιμο καπιταλισμό, σε αντίθεση με τον φόβο για την φεουδαρχία, που εξέφραζε ο βρυκόλακας σε πολλά μνημειώδη έργα της μαζικής κουλτούρας, με πρώτο και καλύτερο τον κόμη Δράκουλα.
(η σειρά είναι ενδεικτική, δεν πρόκειται για top ten)
1) Night of the Living Dead -1968
Καμία λίστα με ταινίες ζόμπι δεν μπορεί να μην περιέρχει τον γενάρχη του είδους, τον τρομερό George A. Romero. Εδώ έχουμε την Βίβλο των ζόμπι ταινιών, το αριστούργημα που ξεκίνησε όλη την φρίκη που κορυφώθηκε τα επόμενα χρόνια. Μια ταινία που τόλμησε και κριτίκαρε ανοικτά τις θηριωδίες του Βιετνάμ, που έβαλε μαύρο πρωταγωνιστή σε ταινία τρόμου και μίλησε για την γυναικεία ενδυνάμωση, ενώ ακόμα και σήμερα δίνει τον τόνο σε όποια ταινία τρόμου επιθυμεί να είναι κάτι παραπάνω από φθηνή διασκέδαση. Τα εφέ προφανώς είναι προϊόντα της εποχής τους, η ατμόσφαιρα, η φρίκη και οι εφιάλτες που αφήνει πίσω της όμως είναι πραγματικά αγέραστα…
2)Dawn Of The Dead- 1978(ναι, υπάρχει και remake του 2004)
Σχεδόν 10 χρόνια μετά το πρώτο χαστούκι, ο George A. Romero επιστρέφει με ίσως την πιο πολιτική ζόμπι ταινία, όπου οι ήρωες κλείνονται σε ένα… εμπορικό κέντρο και αφήνονται να ζουν έναν ηδονικό καταναλωτισμό (για λίγο) ενώ γύρω τους οι νεκροί πεινούν για σάρκα. Είναι μια ταινία όπου η βία γίνεται δήλωση, κάθε θάνατος μετρά και σε κρατά από τα μαλλιά μέχρι το τέλος της. Πως οι ταινίες τρόμου γίνονται τέχνη, πως η τέχνη γίνεται πολιτική και πως οι ζωντανοί νεκροί αποκτούν ουσιαστικη υπόσταση.
3) 28 Days Later -2002
Μια σύγχρονη ταινία με ζόμπι που είναι πλέον κλασσική (τα 14 χρόνια που μας χωρίζουν από την πρεμιέρα της μπορούν να το επιβεβαιώσουν) και που η εμβληματική εισαγωγή της έγινε το αντικείμενο δεκάδων αντιγραφών, το φιλμ του τρομερού Danny Boyle ( Trainspotting, Jobs) κατάφερε να επαναπροσδιορίσει τις ταινίες με ζόμπι και να φέρει στο προσκήνιο την ατμόσφαιρα και τις ανθρώπινες πτυχές που μπορεί να έχει το τέλος του κόσμου όταν οι νεκροί περπατούν ξανά στην γη..Ταυτόχρονα, ο Boyle έχει στο οπλοστάσιο του μερικούς από τους καλύτερους Βρετανούς ηθοποιούς, όπως τον αμίμητο Cillian Murphy (Peaky Blinders, Batman Returns, The wind that shakes the barley), τον ισόθεο Christopher Eccleston, που είτε το θέλει ή όχι, θα είναι για πάντα ο 9ος Doctor… αλλά και τον τρομερό Brendan Gleeson (Τroy, Braveheart, Gangs of New York).
4) Planet Terror -2007
Σε μια οξύτατη αντίθεση με τους λεπτούς τόνους του παραπάνω, το Planet Terror του Robert Rodriguez δονείται από μια εκρηκτική ενέργεια και στυλιζαρισμένη βία σε όλη την διάρκεια του. Εθισμένος στο exploitation, ο σκηνοθέτης παραδίδει μαθήματα ρυθμού, χαρακτήρων και gore σε ένα φιλμ όπου η λέξη υπερβολή δεν είναι αρκετή για να περιγράψει τα τεκταινόμενα. Μέλος της απολαυστικής τριλογίας Grindhouse όπου ο δημιουργός έκανε με τον φίλο του Tarantino, το Planet Terror αποτελεί μια ωδή στο camp των B movies, παρόλα αυτά δεν διστάζει όχι μόνο να βάλει δυναμικούς γυναικείους χαρακτήρες, αλλά να τους φέρει και στο προσκήνιο. Γενικότερα είναι μια ταινία που ποτέ δεν γερνάει, ενώ η Rose McGowan (Conan, The Charmed) δίνει τον καλύτερο της εαυτό, ερμηνευτικά και κινησιολογικά…
5) Shaun of the Dead -2004
Μέλος μιας άλλης τριλογίας, της Corneto, η τρομερή κωμωδία του Edgar Wright (Scot Pilgrim, Worlds End, Hot Fuzz) με το αδιαίρετο δίδυμο των Simon Pegg και Nick Frost (Worlds End, Hot Fuzz), ξαναθέτουν τις βάσει μιας “παραδοσιακής” ταινίας με ζόμπι και τις σατιρίζουν ανελέητα, βγάζοντας ταυτόχρονα τα καλύτερα και τα χειρότερα σημεία του είδους στην φόρα! Το βαρύ, βρετανικό και οριακά μεταμοντέρνο χιούμορ των Pegg και Wright παίρνει τα ηνία και παραδίδει μια από τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων 20 χρόνων σε μια εξαιρετική παραγωγή.
6)The Return of the Living Dead -1985
Σε πιο παραδοσιακά μοτίβα, το The Return of the Living Dead είναι μια ταινία με πολύ απλό φορμάτ, αλλά μεγάλη σημασία.Ο σκηνοθέτης Dan O’Bannon (Total Recall,Alien) καταφέρνει αφενός να επαναπροσδιορίσει τις δυνατότητες των ζόμπι, με τα πλάσματα του να τρέχουν, να μιλούν, να διψούν για…μυαλά, αλλά και να μην μπορούν να σκοτωθούν, κάνοντας τα ουσιαστικά κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι υπήρχε μέχρι τότε, ενώ ταυτόχρονα απευθύνεται πρώτος στις υποκουλτούρες της περιόδου, στους νέους της punk και της metal, οι οποίοι μέχρι τότε είχαν τεθεί στο περιθώριο από την μαζική κουλτούρα. Μπορεί να ήταν απλά μια κίνηση marketing, μπορεί ο O’Bannon να διέκρινε την τάση της μαζικής κουλτούρας να βρίσκει τροφή από τις υποκουλτούρες, σε κάθε περίπτωση όμως απέδωσε. Ως ταινία το The Return of the Living Dead είναι σίγουρα πολύ βίαιο, οριακά μηδενιστικό, σίγουρα όμως απολαυστικό, ακόμα και σήμερα. xxx
7) Dead Alive (ή Braindead) – 1992
Πριν τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ο Peter Jackson ασχολιόταν με ζόμπι, με έναν εντελώς παράξενο, gore και χιουμοριστικό τρόπο. Όχι ακριβώς κωμωδία, όχι ακριβώς θρίλερ, το Dead Alive αιωρείται πάνω από αυτά και παίζει με καθαρά φροϊδικές φοβίες και άγχη με έναν καθαρά σαδιστικό τρόπο που η ζεστή φυσιογνωμία του Peter Jackson δεν μας είχε ποτέ προετοιμάσει. Σε κάθε περίπτωση αξίζει μια θέαση.
8) Zombie -1980
Λακωνικός, με μια παγωμένη, καθαρά γκροτέσκα ομορφιά, ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης και σεναριογράφος τρόμου της Ιταλίας, ο Lucio Fulci, παραδίδει ένα φιλμ για ζόμπι που κυνηγούν την λεία τους σε έναν τροπικό παράδεισο,πλησιάζοντας περισσότερο από κάθε άλλον την πηγή του μύθου των ζωντανών νεκρών. Οξείες αντιθέσεις, κυνική βία και ψυχρή κινηματογράφηση ενώνονται αρμονικά σε μια δημιουργία που, όπως ένα μεγάλο μέρος της ιταλικής σκηνής, δεν γνώρισε την δόξα που της άξιζε.
9) The Evil Dead-1981
Είναι αδύνατον να μην συμπεριλάβουμε το cult αριστούργημα του Sam Raimi (Spiderman, Oz Great and Powerfull), χάρης στο οποίο (σχεδόν) δεν του κρατάμε κακία για το τρίτο Spiderman, παρόλο που στον πυρήνα του δεν είναι και καθαρόαιμο zombie movie. Η σατυρική ματιά του σκηνοθέτη συνδυάζεται εξαιρετικά με την τάση του για πυκνή ατμόσφαιρα,ενώ ο κεντρικός χαρακτήρας, ο θεός Ashley ‘Ash’ J. Williams (Bruce Campbell- Army of the Dead, Xena,Αsh vs the Evil Dead) έγινε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες της μαζικής κουλτούρας, που τον απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα!
10) Zombieland -2009
Μια πολύ πιο χαλαρή κωμωδία για την ζωή στην ζόμπι αποκάλυψη, το Zombieland, η μοναδική ταινία του Ruben Fleischer που αξίζει κανείς να ασχοληθεί, δίνει έναν φρέσκο αέρα σε όλη την οπτική των νεκρών που τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα. Χαλαρή, με στιγμές έντασης και ενθουσιασμού, είναι ότι πρέπει για το κλείσιμο μιας μέρας (και λίστας) που δεν βγήκε εύκολα. Η μοναδική Emma Stone (Τhe Help, Birdman,Irrational Man) φανερώνει εδώ την σπίθα της σπουδαίας ηθοποιού που φαινόταν πως θα γίνει, ο Jesse Eisenberg (Now You See Me, Batman v Superman: Dawn of Justice) παίζει για άλλη μια φορά τον εαυτό του, ενώ ο Woody Harrelson (True Detective, The Hunger Games) περιμένει εναγωνίως το sequel.
