Το 2016 ήταν, μέσα σε όλα, μια χρονιά που πήγε την τηλεόραση αρκετά βήματα πιο κάτω. Όσο ο κινηματογράφος παλεύει με την δική του κρίση, με ανούσια reboot και remake να μαστίζουν την βιομηχανία και τις πρωτότυπες ταινίες να είναι μετρημένες στα δάχτυλα, η τηλεόραση συνεχίζει να αποτελεί μια μικρή όαση δημιουργικότητας. Από μικρές, indie παραγωγές μέχρι μεγαθήρια που φέρνουν ολόκληρους κόσμους στην μικρή οθόνη, νέους δημιουργούς και καταξιωμένους σκηνοθέτες (και ηθοποιούς) να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε ένα μέσο που επανεφευρίσκει τον εαυτό του και την σχέση του με το κοινό, η τηλεόραση έχει ακόμα πολλά να δώσει. Πολύ συνοπτικά (γιατί τα περισσότερα τα έχουμε ξανασυζητήσει) κάνουμε μια μικρή ανασκόπηση και διαλέγουμε τις 10 νέες σειρές που ξεχωρίσαμε. Θα μπορούσαμε να βάλουμε και τις παλιές που ερωτευτήκαμε ξανά, όπως λόγου χάρη το Game of Thrones , αλλά θα ήταν κάπως άδικο για τις νέες εισόδους, αφού παίζουν με πλεονέκτημα…
10)Atlanta
Mια γλυκόπικρη δραμεντί από το Fox, την οποία κανείς δεν περίμενε να κάνει την διαφορά, κατάφερε και ξεχώρισε σε μια σεζόν με βαρύ ανταγωνισμό από παντού. Το Atlanta, γραμμένο από τον κωμικό και πρωταγωνιστή Donald Glover του Community, έχει πολύ μουσική, οικογένεια και καταστάσεις που μετεωρίζονται, χωρίς να πέφτουν, ανάμεσα στην αμηχανία και το γέλιο.
9)Luke Cage
Ίσως η πιο αδύναμη από την σειρές που γέννησε η συνεργασία της Marvel με το Netflix και σίγουρα όχι τόσο ρηξικέλευθη όσο θα θέλαμε, ή θα μπορούσε, το Luke Cage παραμένει μια από τις πιο δυνατές στιγμές του τηλεοπτικού 2016 για την έμφαση που έδωσε στην έννοια της αλληλεγγύης, της κοινότητας και τα σαφέστατα αντιρατσιστικά της ερείσματα. Ο Mike Colter πυργώθηκε στις συνειδήσεις μας ως ο ιδανικός Luke Cage και μας πλημύρισε με αλεξίσφαιρη αγάπη για τον ταξικό ήρωα από το Harlem. Τα έχουμε ξαναπεί αναλυτικά
8)Stranger Things
Μία σειρά που παρά τις αδυναμίες και την έλλειψη πρωτοτυπίας της κατάφερε να γίνει ίσως η πιο πολυσυζητημένη σειρά της χρονιάς. Το Stranger Things των αδερφών Duffer (Wayward Pines) όχι μόνο δεν έκρυψε τις καταβολές του, αλλά τις ανέδειξε, πάτησε πάνω τους και κέρδισε, μέσω της νοσταλγίας, την αγάπη όλων μας. Οι ήρωες τους έγιναν σύμβολα της μαζικής κουλτούρας με μια μόλις σεζόν και αυτό λέει πολλά! Τρομερή η Winona Ryder στον ρόλο επιστροφής της στο προσκήνιο. Aναλυτικά εδώ
7)American Crime Story: People v. O.J. Simpson
To Fox μας έφερε φέτος μια σεζόν που επικεντρώθηκε σε μια δίκη που σημάδεψε την Αμερική, ένα σύμπτωμα που προμήνυε τις φυλετικές συγκρούσεις που χαρακτηρίζουν πλέον τις ΗΠΑ. Η σειρά των Scott Alexander και Larry Karaszewski (1408,Ed Wood)) κατάφερε να γραπώσει την προσοχή του κοινού, παρά το γνωστό αποτέλεσμα της δίκης. Με άριστη παραγωγή και μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα της τηλεόρασης, αλλά και του κινηματογράφου (John Travolta, Lady Gaga,Cuba Gooding Jr.) μας έδωσε μια τρομερά δυνατή τηλεοπτική στιγμή, με βαρύνουσες κοινωνικές προεκτάσεις.
6)The Crown
Mια αριστουργηματική παραγωγή του Netflix, που ξεπέρασε οικονομικά ακόμα και το πολυδάπανο Game of Thrones, το ιστορικό The Crown φωτίζει και εμβαθύνει την αρχή της ηγεμονίας της Βασίλισσας Ελιβάσσετ Β’. Η σειρά του Peter Morgan (Rush, The Last King of Scotland), μπορεί να διακατέχεται από ελαφρώς συντηρητικά χαρακτηριστικά, όμως η ωμή της δύναμη κάνει τον θεατή να ξεπερνά τα εμπόδια και να αφεθεί σε μια πραγματική τηλεοπτική εμπειρία. Το πολυπληθές cast είναι επίσης ξεχωριστό και, αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιον, εκτός από την πρωταγωνίστρια Claire Foy ( Going Postal, Vampire Academy ) θα ήταν ο δικός μας Matt Smith, ο ένας και μοναδικός 11ος Doctor!
5)Τhe Get Down
Στο μέτωπο των μουσικών σειρών, παρά τον ντόρο που προκάλεσε λόγω των ονομάτων που είχε στο cast, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, το Vinyl δεν κατάφερε να ξεχωρίσει. Την έκπληξη έκανε αυτή η σειρά του Netflix, τοποθετημένη στον ίδιο χώρο και χρόνο, αλλά με τόση αυθάδικη ενέργεια, τόσο τσαγανό και ταξική οργή που αμέσως μας έκανε να την ερωτευτούμε. Το δημιούργημα του Baz Luhrmann (Moulin Rouge!) πιάνει τον παλμό, την ενέργεια και το κλίμα των 70s και το συνδυάζει με τα σημερινά τεχνικά μέσα. Στο μείγμα προσθέστε μια ξεκάθαρη ταξική πραγματικότητα, σαφείς κοινωνικές αναφορές και περιβάλλοντα, και έχετε μια σειρά που κοιτάει το σήμερα και το χθες με σεβασμό αλλά και διάθεση για αλλαγή. Λατρέψαμε τον νεαρό Justice Smith (Paper Towns) στον πρωταγωνιστικό ρόλο και χαρήκαμε που ξανάδαμε τον τρομερό Giancarlo Esposito (Breaking Bad ,The Jungle Book). Δείτε το οπωσδήποτε. This isn’t Disneyland, this is the Bronx…
4)Τhe Night manager
Loki vs Doctor House. Πως γίνεται κάποιος να αντισταθεί σε αυτόν τον πειρασμό; Δύο από τους καλύτερους Βρετανούς ηθοποιούς ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους σε μια σκοτεινή, οριακά noir μίνι- σειρά για κατασκόπους με γερά νεύρα. Μια παραγωγή του BBC, η σειρά δεν βασίζεται μόνο στα μεγαθήρια που έχει στο cast της, αλλά καταφέρνει και δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, μια συνεκτική δομή και εξαιρετικό ρυθμό. Λογικό, να σκεφτεί κανείς πως στο τιμόνι βρισκόταν η οσκαρική Susanne Bier (Brothers, In a Better World). Ταυτόχρονα, ο Tom Hiddleston (Οnly Lovers Left Αlive, Thor, Avengers) και ο Hugh Laurie (Black Adder, House) μας δείχνουν για άλλη μια φορά γιατί είναι σπουδαίοι ηθοποιοί.
3) Westworld
Μια ξεκάθαρα love it or hate it σειρά, το βαρύ, εγκεφαλικό μέχρι τέλους και επιτηδευμένο στυλ του Westworld σημάδεψε το 2016. Ερμηνείες κολοσσοί από όλο σχεδόν το cast, ανατροπές και απρόβλεπτες εξελίξεις, χαρακτήρες με βάθος που συνεχώς έβρισκαν νέους τρόπους να ερμηνεύσουν τον εαυτό και το περιβάλλον τους, και πρόδηλες κοινωνικές αναφορές, το Westworld του ΗΒΟ ήρθε, τα σάρωσε όλα και έφυγε, αφήνοντας μέχρι το 2018. Ακόμα και τότε όμως δεν ξέρουμε τι θα αντικρύσουμε, όταν ξαναέρθει στον κόσμο μας. Μια σειρά τόσο καλή, που οριακά ο κόσμος δεν την αξίζει…
2) The Night Of
Ένα αποπνιχτικό αστυνομικό και δικαστικό δράμα, κατάφερε να μαγνητίσει την προσοχή των θεατών. Βυθισμένο στα καφκακικά γρανάζια του αμερικανικού σωφρονιστικού συστήματος, το The Night Of των Riz Ahmed (Rogue One, Nightcrawler) και Steven Zaillian (Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης, Η λίστα του Σίντλερ), όντας συμπαραγωγή του ΗΒΟ και του BBC μπορεί να έχει τα καλά δύο κόσμων. Την τερατώδη παραγωγή και την εξαιρετική αγγλική ηθοποιία. Ίσως εδώ είδαμε και τις καλύτερες ερμηνίες της χρονιάς από ονόματα που περιμέναμε (Riz Ahmed) αλλά και άλλους, που μας ξάφνιασαν (Peyman Moaadi), ενώ είναι πάντα ευπρόσδεκτος στο οπτικό μας πεδιό ο μοναδικός John Turturrο (O Brother, Where Art Thou?) σε μια στιγμή που ξαναβρίσκει τον εαυτό του ως ηθοποιό. Μοναδικά ανθρώπινο, βαθιά κοινωνικό, το The Night Of ήταν μια κορυφαία στιγμή για την τηλεόραση.
1)The Young Pope
Aν δεν εμφανιζόταν ως κομήτης το The Young Pope, σε αυτή την θέση θα ήταν το The Night Of. Ωστόσο η δύναμη του Paolo Sorrentino (La grande bellezza , Youth) ως δημιουργού είναι τόσο καταιγιστική, τόσο απόλυτη που δε αφήνει περιθώρια. Το βαθιά βλάσφημο, επιτηδευμένο και συμβολικό The Young Pope αποτελεί έργο ενός μεγάλου δημιουργού στην καλύτερη φάση του. Εικαστικά πανέμορφη, η σειρά (συμπαραγωγή του δικτύου Sky και του ΗΒΟ) αξιοποιεί όχι μόνο τον αρχιτεκτονικό παράδεισο της Ρώμης, αλλά και το τεράστιο ταλέντο ηθοποιών όπως ο Jude Law (Gattaca) και η βετεράνος Diane Keaton (Annie Hall) για να αφηγηθεί την ιστορία του και προφανώς να ενοχλήσει ένα συντηρητικό και επικίνδυνο Βατικανό. Έχουμε αναφερθεί ξανά στο The Young Pope και σίγουρα θα αναφερόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα.
