Published on September 28th, 2018

Assassin’s Creed: Ενότητα- Φόνοι και πραξικοπήματα στην σκιά των Βερσαλλιών

Η λογοτεχνική μεταφορά του δημοφιλούς videogame από τις εκδόσεις Διόπτρα μας μεταφέρει στην Γαλλία του 18^ου αιώνα, όπου οι κοινωνικές αναταραχές προμηνύουν το τέλος της μοναρχίας.

Όπως είχε αναφερθεί και στο επόμενο βιβλίο της σειράς «Υπόκοσμος», η φιγούρα του Ezio φαίνεται να δημιουργεί υψηλές απαιτήσεις ως προς το πού θα κατευθυνθεί πια η πλοκή. Γνωρίζουμε για το μήλο της Εδέμ, για το χάρισμα του eagle vision, για τον αρχαίο εξελιγμένο πολιτισμό που υπήρχε πριν την ανθρωπότητα. Η «Ενότητα» δεν ασχολείται λοιπόν αυτά, καταφέρνοντας να αποφύγει το ατόπημα της επαναληψιμότητας, που πάντα ελλοχεύει, ειδικά με τα τόσα βιβλία της σειράς που έχει αναλάβει ο ιστορικός συγγραφέας Oliver Bowden.

H αφήγηση διαρθρώνεται μέσα από τις σημειώσεις των ημερολογίων ενός αγοριού και κοριτσιού, που αν και έχουν ταξικές διαφορές, συναντιώνται στο μέγαρο των γονιών της αριστοκράτισσας κοπέλας. Μόνο που οι γονείς τυχαίνει να είναι αμφότεροι Ναϊτες και μάλιστα υψηλόβαθμοι, επομένως η σταδιοδρομία της μικρής Elise De LaSerre είναι προκαθορισμένη. Αντίθετα το μέλλον του Arno Dorian είναι φυσικά αντίθετο από τον τρόπο ζωής των Ναϊτών που τον υιοθετούν ουσιαστικά για να τον προσηλυτίσουν. Καθώς κεντρικός ήρωας είναι η κοπέλα, ο αναγνώστης έρχεται για πρώτη φορά σε τόσο στενή επαφή με το Τάγμα των Ναϊτών οπότε το κέντρο βάρους στο παρόν βιβλίο μετατοπίζεται σε αυτούς. Αριστοκράτες με μηδενική επαφή με τους ανθρώπους του μόχθου, γόνοι οικογενειών που αναμένουν το επόμενο κλειστό πάρτυ για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, φλύαρες κυρίες της αυλής που ασχολούνται με τα χλιαρά τους ρομάντζα, αυτή είναι η εικόνα που σχηματίζεται για τους Ναϊτες . Ειδικά χωρίς το eagle vision που δίνει στους Ασσασσίνους μια μεταφυσική διάσταση, οι Ναϊτες μοιάζουν απλοί εισοδηματίες. Είναι λογικό λοιπόν το Τάγμα τους να υπερασπίζεται την συγκέντρωση της παγκόσμιας κυριαρχίας στα χέρια τους, γιατί αυτό συμφέρει εξ΄αρχής την τάξη τους. Η Elise όμως έχει διαφορετική άποψη και γίνεται υπέρμαχος της συμφιλίωσης Ασσασσίνων και Ναϊτών, βασιζόμενη και στην κοινωνική αναταραχή που θεωρητικά προκαλείται εν μέρει από τον αιώνιο ανταγωνισμό τους. Το αποτέλεσμα είναι μια ιστορία ενηλικίωσης δυο διαφορετικών ανθρώπων που συντελείται παράλληλα με το κοινωνικό γίγνεσθαι, αυτό της χειμαρρώδους Γαλλικής Επανάστασης.

Σε αντίθεση με το βιντεοπαιχνίδι, δίνεται μικρή σημασία στην εμπλοκή ιστοριών και διάσημων πολιτικών προσώπων (Μαρκήσιος Ντε Σαντ, Ναπολέων Βοναπάρτης) οπότε παρουσιάζεται το backstory των δυο πρωταγωνιστών και δίνεται έμφαση στην εξέλιξη της σχέσης τους με τα χρόνια. Από πολιτικά γεγονότα αναφέρεται η Άλωση της Βαστίλλης και ο αποκεφαλισμούς του Λουδοβίκου 16^ου , ενώ ο Ροβεσπιέρος και οι Ιακωβίνοι παρουσιάζονται ως εν δυνάμει τρομοκράτες. Οι σκηνές μάχης δεν συγκρίνονται με παλαιότερων βιβλίων γιατί η Elise αποφεύγει τις εν ψυχρώ δολοφονίες και στο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου είναι μαθητευόμενη. Υπό το πρίσμα της διοίκησης του Τάγματος που καλείται να ανταποκριθεί η Elise παρουσιάζεται ένα πολύπλοκο δίκτυο επαφών και μικροπολιτικής, που απέχει αντιδιαμετρικά από το να διατάξει εκτελέσεις ή να στρατολογήσει κόσμο στις φτωχογειτονιές.

Η αφήγηση αποπνέει μια φυσικότητα εφόσον οι πρωταγωνιστές μιλούν σε α’ πρόσωπο και γενικά ρέει τόσο εύκολα ο λόγος του Oliver Bowden που καθιστά το βιβλίο ιδιαίτερα ευανάγνωστο. Η μετάφραση βοηθά επίσης στην κατανόηση των ξένων όρων που εμφανίζονται στα βιντεοπαιχνίδια οπότε με λίγα λόγια η «Ενότητα» είναι από τα βιβλία που διαβάζονται αβίαστα σε ένα βράδυ.

Tags: assassin's creed, Oliver Bowden, unity, Εκδόσεις Διόπτρα