Το Emery του Θοδωρή Τόλη (στα ιντερνετικά και teteotolis) αποτελεί την εντυπωσιακή αρχή ενός έργου, όμως κάτι φαίνεται να λείπει.
Αναλαμβάνοντας τον ρόλο του σκιστογράφου, του σεναριογράφου αλλά και του χρωματιστή, το Emery αποτελεί ολοκληρωτικά έργο του Τόλη. Η απόδοση όλων των πτυχών του κόμικ από έναν καλλιτέχνη με μια δυνατή (ιντερνετική) παρουσία εφοδιάζει το κόμικ με μια συνοχή, ωστόσο δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ των ρόλων. Ο Τόλης, παρόλο που χειρίζεται με τρομερή επιδεξιότητα τη (ψηφιακή) πένα και κατέχει μια πολύ δυνατή αίσθηση του χρώματος και των συνθέσεων του, χάνει στο σεναριογραφικό κομμάτι κάνοντας το Emery μια εντυπωσιακή σειρά από τοπία και κλισέ διαλόγους.
Το δυτικότροπο anime στυλ του καλλιτέχνη προσπερνά την παράδοση των manga και, στο κομμάτι της πλοκής, στηρίζεται κυρίως σε στιγμές κωμωδίας, σωματικών αντιδράσεων και ξαφνιάσματος, εισάγοντας μας σε κάτι που στα επόμενα τεύχη ίσως εξελιχθεί σε ιστορία, αλλά προς το παρόν δεν είναι ούτε η αρχή της, αλλά μάλλον το σημείο εκκίνησης της. Οι χαρακτήρες του πάσχουν από την ίδια αναποφασίστηκοτητα και μόλις που καταφέρνουν και κάνουν μια ελάχιστη παρουσίαση όχι του εαυτού τους , παρά μόνο των ονομάτων τους, προτού χαθούν στα εντυπωσιακά σχεδιασμένα δέντρα. Κρίνοντας από μια τόσο περιορισμένη εισαγωγή, η οποιά μάλιστα ταλανίζεται από διάφορα κλισέ που έχουμε συνηθίσει στα anime μπορεί κανείς να εκφράσει τις επιφυλάξεις του, ειδικά αν σκεφτεί πως το μέγεθος του τεύχους δε δικαιολογεί τόσο μεγάλες περικοπές.
Ωστόσο η θητεία του teteotolis σαν digital artist έρχεται να καλύψει αυτές τις ελλείψεις. To περιβάλλον στο οποίο τοποθετεί τους ήρωες του είναι τόσο καλοδουλεμένο που θα μπορούσε να αποτελεί και αυτόνομη δουλειά, και κατά πάσα πιθανότητα έτσι ξεκίνησε. H σκιαγράφηση του μυστηριώδους δάσους αλλά και του χωριού, δύο ξεχωριστών κόσμων που τελικά όμως δεν διαφέρουν και τόσο αποτελεί ένα αξιόλογο κατόρθωμα. Την ίδια στιγμή η διάνθιση των με στοιχεία (αρχαιοελληνικής) μυθολογίας αναδεικνύει ενδιαφέροντα κοινά μοτίβα μεταξύ δύο πολύ ετερόκλητων πεδίων, αναδεικνύοντας έτσι μια γνήσια μεταμοντέρνα πτυχή στο ύφος του. Mένει λοιπόν στον teteotolis να διοχετεύσει αυτή την ενεργητικότητα και στα υπόλοιπα στοιχεία του κόμικ.
Επιλογικά, το Emery αποτελεί μια πολύ τίμια προσπάθεια, με προοπτικές, που αξίζει την στήριξη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως αποτελεί προιόν αυτοέκδοσης. Η ύπαρξη κόμικ που καταφέρνουν να αφομοιώσουν τόσο καλά διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία μπορεί να κάνει κάποιον να συλλογιστεί στην ευρύτερη κατάσταση της ελληνικής σκηνής και πως αυτή αξιοποιεί τα ερεθίσματα που δέχεται, όντας χοάνη τόσο διαφορετικών πολιτισμικών πρακτικών, χωρίς απαραίτητα των βάσεων που τις συνόδευαν στην πατρίδα τους.
Περισσότερα στοιχεία για τον teteotolis βρίσκετε εδώ
