Οι αγαπημένοι μας μάγοι συχνά ταξιδεύουν στο χρόνο, αλλά αυτό το ταξίδι δημιουργεί μια σύνθετη κατάσταση, την οποία οι δημιουργοί των μαγικών κόσμων οφείλουν να χειριστούν έξυπνα. Το καταφέρνουν; Κι αν ναι, πώς; Ας δούμε πώς έκαναν αυτό το ταξίδι δυο πολύ γνωστοί και αγαπημένοι μάγοι, ο Harry Potter και ο Doctor Strange.
Ο Harry, ο Ron και η Hermione ταξιδεύουν στο χρόνο στο βιβλίο “ο Harry Potter και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν”. Επιστρέφουν σε μια συγκεκριμένη στιγμή του παρελθόντος, κρύβονται σε μια αποθηκούλα κοντά στην έξοδο του κάστρου και ακούνε τους εαυτούς τους να βγαίνουν από τη μεγάλη πόρτα, δηλαδή συναντούν το χώρο και τους ανθρώπους (ακόμα και τους ίδιους τους τους εαυτούς) ακριβώς όπως ήταν τότε. Και βέβαια αυτό τους δημιουργεί ένα χαριτωμένο πρόβλημα, όσοι ταξιδεύουν στο παρελθόν είναι καλό να αποφεύγουν τις σύνθετες συναντήσεις με ανθρώπους του παρελθόντος και κυρίως τους εαυτούς τους…
Ας δούμε, όμως, τα γεγονότα με τη σειρά. Πάμε λίγο πιο πίσω, πριν τα τρία παιδιά ταξιδέψουν στο χρόνο. Ο Harry βρίσκεται με τον Serius δίπλα στη λίμνη και οι Παράφρονες τους επιτίθενται απειλώντας να πάρουν την ψυχή του Serius. Η σωτηρία έρχεται από μια άγνωστη μορφή, που ο Harry νομίζει πως είναι ο πατέρας του. Η άγνωστη μορφή φτιάχνει έναν ενσώματο προστάτη με τον οποίο απομακρύνει τους Παράφρονες (Στιγμή 1). Πολύ αργότερα ο Dumbledore λέει στα παιδιά να επιστρέψουν στο παρελθόν χρησιμοποιώντας τη χρονομηχανή (Στιγμή 2). Κατά την επιστροφή στο παρελθόν ο Harry ξαναβρίσκεται δίπλα στη λίμνη και βλέπει τον εαυτό του και τον Serius να κινδυνεύουν από τους Παράφρονες. Συνειδητοποιεί ότι η άγνωστη μορφή που είχε φτιάξει τον προστάτη ήταν ο ίδιος και επιχειρεί να φτιάξει έναν ενσώματο προστάτη γνωρίζοντας πως το έχει ήδη καταφέρει (Στιγμή 3).
Μοιάζει να υπάρχει ένα κενό σε αυτή την ιστορία. Όταν ο Harry και ο Serius είναι στη λίμνη απειλούμενοι από τους Παράφρονες δεν έχει παρθεί ακόμα η απόφαση τα τρία παιδιά να επιστρέψουν στο παρελθόν. Κι όμως η απόφαση αυτή έχει ήδη υλοποιηθεί. Το παρόν εξελίσσεται σαν να γνωρίζει τις μελλοντικές πράξεις τους και να διαμορφώνεται σύμφωνα με αυτές. Άρα το παρόν και το μέλλον υπάρχουν ταυτόχρονα. Η γραμμική αντίληψη που έχουμε εμείς στο μυαλό μας για το χρόνο δεν υπάρχει στον κόσμο του Harry Potter και αυτό είναι που μας μπερδεύει. Πρέπει την ευθεία χρονογραμμή που γνωρίζουμε εμείς να την τσαλακώσουμε ώστε οι 3 στιγμές να συμπέσουν. Η χρονογραμμή μας πρέπει να γίνει μία κουκκίδα.
Στον κόσμο του Doctor Strange τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι μάγοι μπορούν να γυρίζουν το χρόνο πίσω, να τον παγώνουν ή και να τον κολλάνε σε μια στιγμή που θα επαναλαμβάνεται για πάντα. Ο Doctor Strange στο Χονγκ Κονγκ αποφασίζει να γυρίσει το χρόνο πίσω και κάνει ακριβώς αυτό. Δεν ταξιδεύει ο ίδιος, όπως έκαναν ο Harry, ο Ron και η Hermione, αλλά γυρίζει το χρόνο πίσω. Βλέπουμε τις κινήσεις όλων να αντιστρέφονται φέρνοντας τον χώρο στην προηγούμενή του κατάσταση. Η χρονογραμμή αυτού του κόσμου φαίνεται να είναι ακριβώς όπως η δική μας. Απλώς οι μάγοι έχουν τη δύναμη να παρεμβαίνουν σε αυτή τη χρονογραμμή όποτε και όπως θέλουν.
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι το πώς εμπλέκεται ο μάγος σε αυτή την επιστροφή του χρόνου προς τα πίσω. Στη σκηνή του Χονγκ Κονγκ ο Doctor Strange γυρίζει πίσω τη ζωή της πόλης, αλλά οι μάγοι δεν επηρεάζονται καθόλου. Μπορούν μάλιστα να παρεμβαίνουν ως εξωτερικοί παρατηρητές πετώντας έναν άνθρωπο μέσα στον γκρεμισμένο τοίχο που ξαναχτίζεται. Γιατί; Επειδή είναι μάγοι; Λίγο αργότερα στη σκηνής της επαναλαμβανόμενης «διαπραγμάτευσης» ο Doctor Strange κολλάει τον χρόνο και για τους μάγους. Εκείνος ελέγχει το πεδίο εφαρμογής των «χρονομαγικών» του.
Παρεμπιπτόντως… Θα θέλαμε μια χρονομηχανή! Η μήπως όχι; Σημειώνουμε μόνο πως και στους δύο κόσμους τα παιχνίδια με το χρόνο θεωρούνται άκρως επικίνδυνα…
