Με κάποια καθυστέρηση, βρήκαμε και διαβάσαμε το πρώτο βιβλιο του Τζανέτου Καβαλιώτη, με τίτλο “Σκοτεινά Κεφάλαια”, από το αυτεκδοτικό εγχείρημα της Nightread, το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα των εκδόσεων Ars Nocturna.Είχαμε παρευρεθεί και στην πρώτη παρουσιάση που έγινε για το βιβλίο, τον μακρινό Γενάρη του 2016, χρειάστηκε όμως ένα διάστημα προκειμένου το έργο να ωριμάσει μέσα μας.
Τι είναι λοιπόν τα Σκοτεινά Κεφάλαια, αυτό το έργο που μετεωρίζεται μεταξύ πεζού λόγου, πρόζας και ποίησης; Αρχικα θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι το σύνολο των μερών του: Το πρώτο είναι 100 ποιήματα και δοκίμια για τις δυσκολίες της ζωής ,τα αδιέξοδα και την θλίψη που μπορούν να προκαλέσουν οι πτυχές της καθημερινότητας σε καποιον που ακόμα δεν έχει φθαρεί από την τριβή με την απογοήτευση και την ακύρωση των προσδοκιών του. Θέματα όπως ο έρωτας, ο φόβος για την ζωή και η σταδιακή ενστάλαξη του τρόμου για το αναπόφευκτο τέλος βρίσκονται όλα εδώ, είτε ποιητικά, είτε σε έναν ρυθμικό δοκιμιακό λόγο, που αντηχεί τις μουσικές καταβολές του συγγραφέα, διατηρώντας κάτι από την πηγαία γοητεία του Chopin.
Ωστόσο αυτό που αγγίζει βαθιά τον αναγνώστη είναι η βαθιά ειλικρίνεια και αμεσότητα των γραπτών: Όσο προχωρά θα αναγνωρίζει σίγουρα όλο και περισσότερες γραμμές ως σκέψεις που έκανε και αυτός όσο μεγάλωνε, συλλογισμούς που είτε κράτησε ατόφιους μέσα του είτε προτίμησε να αγνοήσει και να κατευθυνθεί κάπου αλλού. Eίναι αλλόκοτο και συνάμα παρήγορο να βρίσκεις κάτι από τον εαυτό σου στις σελίδες ενός βιβλίο αλλά ίσως αναμενομενο καθώς το βαθιά προσωπικό αγγίζει το καθολικό. Και τα Σκοτεινά Κεφάλαια είναι σίγουρα ένα απόλυτα προσωπικό έργο,
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου είναι μια καθαρά Ποε-ική νουβέλα, που, παρά τις αδυναμίες που έχει σε επίπεδο πλοκής, καταφέρνει και συνθέτει μια δυναμική ατμόσφαιρα μυστηρίου που σε απορροφά. Ο Τζανέτος, συνθέτει ένα καθαρά κλειστοφοβικό περιβάλλον, το οποίο διαποτίζει η απώλεια, ο παραδοσιακός ρομαντισμός και ταυτόχρονα η ομιχλώδης υφή του μεταφυσικού.
Μια (κυνική) ανάγνωση του βιβλίου θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Ωστόσο, όσο διαβάζει κανείς τα Σκοτεινά Κεφάλαια, αντιλαμβάνεται και κάτι ακόμα βαθύτερο: Η δομή του βιβλίου είναι ιδιαίτερη: Ποιήματα, πεζά, πρόζα και δοκίμια, όλα αναμειγνύονται, όλα αποτελούν μέρος των κεφαλαίων. Η γλώσσα του βιβλίου, απλή, χωρίς δηθενισμούς ή πράγματα που φαντάζουν ξένα στο πνεύμα του έργου, μεταβάλλεται συνεχώς ταυτόχρονα όμως διατηρεί μια σταθερή προσωπικόητα, ότι μορφή και να παίρνει. Ακόμα και η νουβέλα δεν εξαιρείται. Τα μέρη της είναι μέρη των Κεφαλαίων, το πνεύμα του έργου συνεχίζει αδιάλλειπτο από την πρώτη εώς την τελευταία σελίδα. Αυτό το ιδιαίτερο στήσιμο πάει πολύ πιο πέρα από την απλή συλλογή γραπτών. Συνθέτει ένα εντελώς μοντέρνο ύφος βιβλίου, που ταιριάζει σε μια εποχή που είμαστε σε θέση να μεταπηδάμε τεχνολογικα από το ένα θέμα στο άλλο και σε έναν κόσμο που, συναισθηματικά, χρειάζεται κάτι από την ειλικρίνεια των Κεφαλαίων…
