The Mandalorian – Ένας φτωχός και μόνος bounty hunter

Άλκης Καζαμίας Από Άλκης Καζαμίας 8 Λεπτά Ανάγνωσης

Ο πόλεμος των streaming services έχει αισίως φτάσει στο αποκορύφωμά του με όλο και περισσότερες μεγαλο-εταιρίες να μπαίνουν στο παιχνίδι για την ανάδειξη της καλύτερης πλατφόρμας. Η αρχή έγινε με το Netflix, το οποίο to 2013 δημιούργησε δικό του original υλικό, υποσχόμενο περιεχόμενο πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε.

Σιγά-σιγά στο παιχνίδι μπήκαν η Amazon, η DC και η Apple αποδεικνύοντάς μας ότι η τηλεόραση τελικά δεν πέθανε αλλά μάλλον εξελίχθηκε, αφού πλέον ο κόσμος άρχισε να καταναλώνει όλο και περισσότερο περιεχόμενο από όλο και περισσότερους πομπούς δημιουργώντας έτσι έναν ανταγωνισμό ο οποίος όμως τις περισσότερες φορές έχει ως στόχο την ποσότητα παρά την ποιότητα. Και φυσικά από αυτό το “παιχνίδι θρόνων” δε θα μπορούσε να λείψει ο κολοσσός της Disney, η οποία αφού αγόρασε σχεδόν ότι αγαπήσαμε και αγαπάμε, αποφάσισε να εισβάλει στα σπίτια μας δημιουργώντας και αυτή το δικό της streaming platform.

Και να λοιπόν που το Diney+ αν και αργοπορημένο είναι εδώ υποσχόμενο λαγούς με πετραχήλια, αφού είναι αποφασισμένο να τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να αναδειχτεί ο νικητής στην (αν μη τι άλλο απολαυστικότατη) αυτή διαμάχη. Και έχει ένα πολύ δυνατό χαρτί. Ποιο είναι αυτό; Μα φυσικά η άσβηστη νοσταλγία μας. Το Disney+ αν μη τι άλλο ξέρει το κοινό του και είναι διατεθειμένο να κάνει τα πάντα για να το ευχαριστήσει. Και αυτό είναι που επιχείρησε να κάνει με το Mandalorian.

Το Mandalorian ήταν ίσως για το μεγαλύτερο χαρτί της πλατφόρμας και σίγουρα για μια από τις πιο hyped σειρές του 2019. Ξεκινώντας τη διαφημιστική εκστρατεία ένα χρόνο πριν και επιστρατεύοντας ένα τεράστιο επιτελείο από διάσημους συντελεστές τόσο της τηλεόρασης όσο και του κινηματογράφου μόλις δυο μήνες πριν την κινηματογραφική πρεμιέρα το Rise of Skywalker το Disney+ φέρνει στους τηλεοπτικούς μας δέκτες την πρώτη live action σειρά star wars. Και το αποτέλεσμα ήταν αν μη τι άλλο.. ενδιαφέρον. Όμως ας τα δούμε τα πράγματα με τη σειρά.

Η σειρά εξιστορεί την ιστορία ενός κυνηγού επικηρυγμένων, ο οποίος ανήκει στo δόγμα των Mandalorians. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των εν λόγω χαρακτήρων ήτανε στη σειρά κινουμένων σχεδίων Clone Wars και οι χαρακτήρες ήταν επηρεασμένοι από τον χαρακτήρα του Boba Fett. Η Disney είναι αποφασισμένη να μη μας δώσει τη σειρά του Boba Fett που χρόνια ζητούσαμε, αλλά τελικά δημιουργεί μία σειρά για τις περιπέτειες ενός μέλους αυτής του δόγματος, του οποίου η ζωή θα αλλάξει δραστικά όταν θα αναλάβει μία αποστολή πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες.

Βλέποντας το πρώτο επεισόδιο του Mandalorian, βλέπεις μία πολύ διαφορετική σειρά από αυτή που κανείς θα περίμενε. Καταρχήν ακολουθεί επεισοδιακή πορεία. Υπάρχει μία βασική ιστορία η οποία ξεκινάει από το πρώτο επεισόδιο και κάπως κορυφώνεται στα δύο τελευταία (τελειώνοντας και με ένα μικρό cliffhanger το οποίο μας προετοιμάζει για τον δεύτερο κύκλο) όμως σε ένα γενικό πλαίσιο το κάθε μέρος είναι βασικά ένα subplot το οποίο ολοκληρώνεται στο τέλος του επεισοδίου. Αυτό είναι ταυτόχρονα και καλό αλλά και κακό. Καλό από τη μία, γιατί με αυτόν τον τρόπο η σειρά εξερευνάει με μεγαλύτερη ευκολία τον κόσμο του Star Wars γνωρίζοντάς μας χαρακτήρες και πλάσματα τα οποία δεν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε στις ταινίες. Από την άλλη όμως το γεγονός ότι οι ιστορίες είναι αυτοτελείς είναι μία συνταγή αποδεδειγμένα αρκετά κουραστική καθώς δεν αφήνει πολύ μεγάλα περιθώρια για ανάπτυξη χαρακτήρων και ενδιαφέρουσες ιστορίες.

Καταλαβαίνουμε όμως ότι η σειρά ίσως να βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και άρα περιμένουμε να δούμε αν θα συνεχίσει στον δεύτερό της κύκλο το ίδιο μοτίβο ή θα θελήσει να γίνει πιο εξερευνητική.

Το Mandalorian εκεί που μπορεί να χάνει σε ιστορία, κερδίζει σε στυλ. Η σειρά έχει πάρα πολλά σημεία αναφοράς όπως τα spaghetti-western του Sergio Leone, το Lone Wolf and Cub για τους παλιούς ακόμα και το Ice Age (το πρώτο, το ορθόδοξο) για τους νεότερους. Η σειρά χρησιμοποιεί όλες αυτές τις αναφορές αφομοιώνοντας τες στο αυθεντικό ύφος της πρώτης τριλογίας δημιουργώντας κυριολεκτικά κάτι πρωτότυπο μέσα από μία ομολογουμένως πεπατημένη συνταγή.

Έτσι αντί να δούμε για άλλη μία φορά έναν κλώνο του Clint Eastwood, βλέπουμε μία διαφορετική σκοπιά του μοναχικού άντρα-τιμωρού, (αρκετά αποδυναμωμένη βέβαια για να καταφέρει να χωρέσει στο Ντισνεϋκό σύμπαν), η οποία αν μη τι άλλο είναι μία ευχάριστη νότα από αντίστοιχες σειρές ή ταινίες του είδους.

Και πάμε τώρα σε αυτό που όλοι περιμέναμε. Μα φυσικά στον BABY YODA (ναι δεν είναι ο Yoda το ξέρουμε καταπληκτικέ τύπε που συναντάμε σε κάθε πάρτι). Ο χαρακτήρας φαινόμενο που εμφανίστηκε κυριολεκτικά στην εκπνοή του 2019 και σημάδεψε ανεξίτηλα την ιντερνετική ιστορία, είναι ο χαρακτήρας που κυριολεκτικά σηκώνει όλη τη σειρά πάνω του. Ναι μπορεί να έχει καταντήσει τετριμμένο πια να τον βλέπουμε παντού (ή και όχι), ναι το ξέρουμε ότι είναι άλλη μία τακτική της Disney για να πουλήσει περισσότερο merchandise (άλλωστε ο George Lucas είχε ήδη στρώσει το μονοπάτι), όμως δεν παύει να είναι ένα από τα πιο γλυκά και χαριτωμένα πλάσματα που έχουμε δει σε τηλεοπτικές σειρές αυτή τη δεκαετία και αυτό δεν το αναιρεί τίποτα. Ο Baby Yoda είναι ο πραγματικός MVP της σειράς και ο κύριος λόγος που η ιστορία μπορεί και αποφεύγει τις μεγάλες κοιλίες λόγω του episodic format που ακολουθεί.

Πέρα από αυτό στον τομέα της υποκριτικής δε συναντάμε κάτι τρελό. Ο Pedro Pascal (Narcos, Game of Thrones) στον ρόλο του Mandalorian, δε δείχνει σχεδόν ποτέ το πρόσωπό του και χρησιμοποιείται περισσότερο εργαλειακά στη σειρά, μιας και πρόσφατα μάθαμε ότι ο ίδιος δάνεισε κυρίως τη φωνή του στον ήρωα και η δουλεία έγινε κυρίως με stand doubles.

Πέρα από αυτό η σειρά χρησιμοποιεί αρκετά easter-eggs από το ευρύτερο σύμπαν του Star Wars αλλά και διάφορες κινηματογραφικές και μη περσόνες όπως τον Werner Hertzog (Aguirre: The Wrath of God), τον Giancarlo Esposito (Breaking Bad) και τον Taika Waititi (Thor Ragnarok). Ο τελευταίος μάλιστα σκηνοθετεί και κάποια επεισόδια. Η παρέλαση των διάφορων προσώπων ενθουσιάζει τα fanboys που κρύβουμε μέσα μας και δίνοντας μας το fan service όπως θα έπρεπε να είναι και όχι με τον κάκιστο τρόπο που το χειρίστηκε το Last Jedi.

Σε ένα γενικό πλαίσιο το Mandalorian δεν είναι κάτι το εξαιρετικό σίγουρα όμως δεν είναι ούτε και κάτι κακό. Είναι περισσότερο μία σειρά η οποία χρησιμοποιεί το fan service της σωστά δίνοντάς μας αυτό που ζητάμε εμείς από μία σειρά Star Wars. Σίγουρα δεν εφευρίσκει τον τροχό και δεν προσφέρει κάτι καινούργιο στο ήδη υπάρχον σύμπαν αλλά δεν παύει να είναι μία ιδιαίτερη σειρά με πολύ δράση και γρήγορους ρυθμούς το οποίο εν τέλει καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή παρά τα όποια προβλήματά του. Το Mandalorian είναι μία σειρά φτιαγμένη από φανς για τους φανς και αυτό είναι που κάνει τελικά τη σειρά να ξεχωρίζει. Not bad Disney. Not bad.

Μοιραστείτε το Άρθρο
Ο Άλκης όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει anime. Αργότερα σοβαρεύτηκε και τώρα κυνηγάει την καριέρα του Bounty Hunter στον Tatooine. Στον ελεύθερό του χρόνο σπουδάζει θεατρολογία στο ΕΚΠΑ και του αρέσει οτιδήποτε τον μεταφέρει σε μακρινούς γαλαξίες, η δυνατή μουσική και το ανελέητο κράξιμο.