Μετά από το απαράδεκτο Suicide Squad του 2016 η αλήθεια είναι ότι κανένας μας μάλλον δεν είχε ιδιαίτερη κάψα να ξαναδεί μία τέτοια ταινία σύντομα. Και γι αυτό όλοι εκπλαγήκαμε όταν ακούσαμε ότι η DC όχι μόνο δεν παραιτείται από τη συγκεκριμένη ιδέα, αλλά, αντιθέτως σκόπευε να κάνει κάτι σαν “χαλαρή επανεκκίνηση” στην ίδια την ομάδα εισάγοντας νέους ήρωες. Με σκηνοθέτη λοιπόν τον James Gunn, γνωστό από τις ταινίες Guardians of the Galaxy που έφτιαξε για το αντίπαλο δέος της εταιρίας και με τη δύναμη της R rated βαθμολογίας η ταινία αυτή ήρθε όχι μόνο για να ξεγράψει τα κακώς κείμενα του προκατόχου της αλλά και για να προτείνει νέες δυναμικές στις υπερηρωικές ταινίες. Το καταφέρνει; Αυτό θα το δούμε στη συνέχεια.
Η ταινία ακολουθεί μία νεοσύστατη Τask Force X με κάποιους παλιούς και πολλούς καινούργιους χαρακτήρες οι οποίοι με διαταγή της Amanda Waller αποβιβάζονται στο νησί Corto Maltese (lol) προκειμένου να ρίξουν το πραξικοπηματικό καθεστώς το οποίο ανήλθε με τη βία στην εξουσία. Ήδη από τα πρώτα κιόλας λεπτά η ταινία δείχνει ότι δεν πρόκειται να λυπηθεί ούτε τους χαρακτήρες αλλά ούτε και τους λιπόψυχους θεατές γεμίζοντας την οθόνη με τόνους από αίμα. Η βία αλωνίζει στη συγκεκριμένη ταινία αναμειγνύοντας τόσο ωραία το gore με την καρτουνίστικη βία που τις περισσότερες φορές θυμίζει πολύ έντονα Ταραντίνο. Είναι ολοφάνερο ότι ο Gunn πέρασε υπέροχα σκηνοθετώντας και γράφοντας αυτή την ταινία. Ο ίδιος, όντας πλέων ένας έμπειρος σκηνοθέτης στον Χολυγουντιανό χώρο, έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μεγάλων στούντιο και έτσι είναι ουσιαστικά ελεύθερος να κάνει ότι ο ίδιος θέλει. Η σύγκριση με την προηγούμενη ταινία είναι φυσικά αναπόφευκτη ωστόσο δε θα σταθούμε καθόλου σε αυτή. Αρκεί να πούμε μόνο ότι ο Gunn καταφέρνει να δώσει στην ταινία ένα συγκεκριμένο όραμα, πράγμα που ο Ayer δεν μπόρεσε ούτε στο ελάχιστο να αποδώσει στη δικιά του. Η ταινία είναι γεμάτη με στυλ, γνώση του κόσμου της DC και, κυρίως, καταφέρνει να ικανοποιήσει τόσο τους αναγνώστες των κόμικς όσο και τους απλούς θεατές οι οποίοι δεν έχουν καμία επίγνωση των καρέ της 9ης Τέχνης.
Αν είναι ένα πράγμα το οποίο η ταινία είναι εξαιρετική είναι στον τρόπο που εισάγει τους νέους χαρακτήρες. Αποτελούμενη από ένα τεράστιο καστ από γνωστούς και μη ηθοποιούς καταφέρνει να αναπτύξει αλλά και να κλείσει τις προσωπικές ιστορίες όλων μέσα στις δυο και κάτι ώρες διάρκειάς της. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Peacemaker του John Cena (F9: The Fast Saga) ο οποίος παίζει εξαιρετικά έναν σούπερ ήρωα-παρωδία των κλασσικών ταινιών Rambo και Commando, ασκώντας μια υποδόρια κριτική στα αμερικανικά είδωλα των παλιότερων εποχών τα οποία είχαν ως σκοπό να ξεπλένουν τις εγκληματικές πράξεις των Αμερικανών προέδρων των ΗΠΑ.
Επίσης υπέροχη είναι η Ratcatcher 2 της νεοφερμένης Daniela Melchior (Pecado, Parque Mayer), ο Polka-Dot Man του David Dastmalchian (Dune, Bird Box) και φυσικά ο King Shark του Sylvester Stalone (Rambo, Creed) ο οποίος καταφέρνει να αναμείξει τέλεια το cuteness με την τρέλα του serial killer αναδεικνύοντας τον στον καλύτερο χαρακτήρα της ταινίας. Και φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην εξαιρετική Viola Davis (How to Get Away with Murder, Ma Rainey’s Black Bottom) η οποία επιστρέφει στον ρόλο της αδίστακτης Amanda Waller θυμίζοντάς μας για άλλη μία φορά πως είναι μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ακόμα και όταν παίζει σε τέτοιες ταινίες.
Δυστυχώς όμως όσο ωραίοι είναι οι καινούργιοι χαρακτήρες άλλο τόσο παράταιροι νιώθεις ότι είναι οι ήρωες της προηγούμενης ταινίας. Ο λόγος φυσικά για τη Harley Quinn της υπέροχης Margot Robbie (Birds of Prey, Legend of Tarzan ) και τον Rick Flag του Joel Kinnnaman (Altered Carbon). Ενώ οι ηθοποιοί δείχνουν να περνάνε υπέροχα στους ρόλους τους το σενάριο του Gunn δείχνει σαν να μην ξέρει πως να τους χρησιμοποιήσει καθιστώντας τους σαν κομπάρσους μέσα στην ταινία. To arc της Harley είναι άψυχο, σαν να γράφτηκε από άλλον σεναριογράφο ενώ ο Rick Flag νιώθεις ότι αν δεν υπήρχε αυτός δε θα άλλαζε κάτι ιδιαίτερο στην ταινία.
Κλείνοντας λοιπόν έχουμε να πούμε, ότι το The Suicide Squad είναι αυτό ακριβώς που το DC Universe έψαχνε τόσα χρόνια να βρει στις ταινίες του. Βίαιο, στυλιζαρισμένο, με εξαιρετικό ρυθμό, ενδιαφέρουσα υπόθεση και απολαυστικούς χαρακτήρες. Είναι μία ταινία που σέβεται πρώτα από όλα τους θεατές της αλλά και τους χαρακτήρες της και προσφέρει αγνή διασκέδαση και άφθονη βία. Ο James Gunn αποδεικνύει για αλλη μία φορά ότι είναι ένας από τους καλύτερους blockbusterικούς σκηνοθέτες αυτή την περίοδο στο Hollywood και καταφέρνει να δώσει την καλύτερη ταινία του DCEU. Μένει τώρα να δούμε αν η Warner θα καταφέρει να κρατήσει αυτή εδώ τη συνταγή και στις επόμενες ταινίες της και να μην κάνει το The Suicide Squad απλά ένα πυροτέχνημα στη φιλμογραφία της. Για να δούμε.
