H αεικίνητη Marvel, η οποία ολοκλήρωσε (επιτέλους) το τεράστιο saga των Secret Wars, γκρέμισε τα παράλληλα σύμπαντα και συνένωσε τον κόσμο της, κατορθώνοντας να μην αλλάξει κάτι ουσιαστικό, έκρινε πως το νέο της reboot, το πολυδιαφημισμένο all new, all different χρειαζόταν μια μικρή τόνωση πρωτού οδηγηθεί στο πρώτο μου μεγάλο event, το πολλά υποσχόμενο (όπως πάντα) Civill War ΙΙ. Έτσι, στο ενδιάμεσο, είπε να φτιάξει ένα μίνι συμβάν, το Pleasant Hill, το οποίο χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, στάθηκε η αφορμή να βγουν κάποιοι νέοι τίτλοι, από τους οποίους κάποιοι ακύρωναν ουσιαστικά την σημασία τίτλεων του Αll new, Αll different. Ένα από τα “θύματα” του Pleasant Hill ήταν και ο νέος Captain America, o Sam Wilson, καθώς ο μέντορας του Steve Rogers επέστρεψε στην ενεργό δράση νέος, μαχητικός και ακμαίος, και, ενώ δεν πήρε πίσω ακριβώς τον τίτλο του Captain America, άρχισε πάλι τις βόλτες και τις κωλοτούμπες με μια παρεμφερή ασπίδα και στολή, στέλνοντας τον Sam Wilson στο περιθώριο. Όπως πολύ έξυπνα του λέει και ο νέος Falcon:
Τι υποτίθεται πως είσαι τώρα εσύ, ο sergeant America;
Σε κάθε περίπτωση, το Captain America- Steve Rogers 1 κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, υποσχόμενο και αυτό να αλλάξει την 70χρονη πορεία του Captain America, ενός ήρωα- σύμβολο, όχι μόνο για την Αμερική, αλλά πολύ περισσότερο για όλους τους φίλους των κόμικ, οι οποίοι αναγνώριζαν την ηγετική φυσιογνωμία του Steve Rogers. Ακόμα και αν κάποιος δεν συμφωνούμε με αυτά που πρέσβευε το φαντακτερό και φαλκιδευμένο αμερικάνικο όνειρο, ήταν δύσκολο να διαφωνήσεις με την κρυστάλλινη στάση του Steve Rogers, το ποτάμι της αλήθειας…
Τι λοιπόν έφερε στους αναγνώστες το πρώτο τεύχος του τίτλου του σεναριογράφου Nick Spencer και του σχεδιάστή Jesus Saiz; Η απάντηση είναι η εικόνα που είδαν ακόμα και όσοι δεν έχουν διαβάσει ποτέ τους Captain America:
Πέρα από τις προφανείς πολιτικές αντιδράσεις (που αναλύσαμε εδώ), εγείρονται και πιο απτά ερωτήματα, σεναριακής φύσης και κυρίως, αντιμετώπισης των φαν. O υπέρμαχος της ελευθερίας Ναζί από πάντα; Ο σφοδρότερος πολέμιος της Hydra διπλός πράκτορας; Και αν όχι, πως θα δικαιολογούσαν μια τόσο μεγάλη ανατροπή; Σίγουρα όχι με κάποιο φτηνιάρικο τρόπο όπως mind control, αλλαγή αναμνήσεων κτλ. Αυτά παραείναι κλισέ. Επιπλέον, ο σεναριογράφος που ανέλαβε τον τίτλο, ο Nick Spencer, είναι γνωστός για μερικές εξαιρετικές (αν και μπερδεμένες) ανατροπές, όπως έδειξε και η δουλειά του στα Morning Glories, Thief of Thieves, Bedlam. Τι θα συνέβαινε τελικά;
Τελικά, αποδείχθηκε ένα φτηνό τρικ, που περισσότερο εξυπηρετεί τεχνικές μάρκετινγκ μέσω του σοκ παρά μία αξιόλογη εξέλιξη μίας ιστορίας. Ο Red Skull καταφέρνει να πείσει την Kobik, τον Cosmic Cube που απέκτησε συνείδηση και μορφή νεαρού κοριτσιού του, να τον βοηθήσει. Το κοριτσάκι, που είναι το πιο ισχυρό ον αυτή τη στιγμή στο σύμπαν της Marvel, έκρινε ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να τους κάνει όλους Hydra, αλλάζοντας τις πραγματικές αναμνήσεις τους με άλλες που θα τους πείθουν ότι όλη τους τη ζωή υπηρετούσαν τον Red Skull. Αυτό κάνει και τον Captain America να είναι πεισμένος ότι είναι διπλός πράκτορας και να αναφωνεί “Hail Hydra” στο τελευταίο καρέ του πρώτου τεύχους της σειράς, που σόκαρε.
Όπως είναι προφανές μία τέτοια ιστορία εύκολα ανατρέπεται και δεν αποτελεί κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, είναι μία ακόμα εκδοχή mind-control, δηλαδή κάτι που έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως από ήρωες και villains όλα αυτά τα χρόνια. Η ιστορία του Captain America δεν αλλάζει ριζικά, όπως είχαν αφήσει να εννοηθεί ούτε μπορεί να διατηρηθεί αυτή η κατάσταση για μεγάλο διάστημα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως έτσι και αλλιώς δεν μπορούσε να εξηγηθεί με κάποιον ικανοποιητικό τρόπο αυτή η απότομη μεταστροφή. Όλοι καταλάβαιναν ότι δεν μπορούν να ακυρωθούν 70 και πλέον χρόνια με ιστορίες Captain America ούτε να αντιστραφεί πλήρως ο χαρακτήρας ενός τόσο εμβληματικού ήρωα. Αυτό είναι που κάνει απογοητευτική όλη την ιστορία : ήταν ένας εύκολος τρόπος να τραβήξει απότομα την προσοχή και να γίνει είδηση παντού, πιάνοντας ικανοποιητικές πωλήσεις, όμως δεν έχει μέλλον. «Συνέπεσε» όλως τυχαίως με την έκδοση του Rebirth της DC και βοήθησε τη Marvel να μείνει μπροστά από τον κύριο ανταγωνιστή της και στον τομέα των κόμικ. Δεν είναι όμως πολύ παραπάνω από μία επιθετική και φθηνή τεχνική προώθησης, σε βαθμό που θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη Marvel να εκδίδει με τίτλους εμπνευσμένους από σκανδαλοθηρικά σάιτ τύπου “ΣΟΚ! Δείτε πώς έγινε ο Captain America”.
Το πρόβλημα, εν μέρει, βρίσκεται στην προσπάθεια διαρκούς εντυπωσιασμού, στη διαδοχή saga και plotlines που το είναι είναι πιο «ανατρεπτικό» από το προηγούμενο ενώ σε βάθος χρόνου αλλάζουν πολύ λίγα. Μέσα στην τελευταία τετραετία, η Marvel έχει οδηγήσει σε πόλεμο τις δύο μεγαλύτερες ομάδες ηρώων της, έχει σκοτώσει τον Watcher και πέρυσι κατέστρεψε όλα τα παράλληλα σύμπαντα για ένα μεγάλο restart, το οποίο δεν άλλαξε και τόσα πολλά. Χωρίς να υποστηρίζουμε τη στασιμότητα, πολλές φορές η αξιόλογη ιστορία δεν βρίσκεται στο «μεγάλο» και το «επιβλητικό» αλλά σε σφιχτά σενάρια, ανάπτυξη των χαρακτήρων και συγκροτημένο πλαίσιο. Ιστορίες που ,ακόμα και αν δεν αλλάζουν τα πάντα, προσθέτουν ενδιαφέροντα κεφάλαια στην προσωπική πορεία του κάθε ήρωα ή αναδεικνύουν πλευρές του που μένουν στο σκοτάδι στο παρελθόν. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η φετινή σειρά “Vision” για την οποία θα επανέλθουμε σύντομα.
Σε κάθε περίπτωση, είναι υποτιμητικό και για τους πιστούς φαν του Captain μια τέτοια μεταχείριση.Oι απαιτήσεις για το επίπεδο έχουν ανέβει, δεν μπορεί πλέον η Μarvel και η κάθε Μarvel να παίζει με την ιστορία των ηρώων της, χωρίς τουλάχιστον να έχει μια ιστορία που να αξίζει να τυπωθεί από πίσω, ένα κεφάλαιο που θα πάει χαρακτήρες που έχουν περάσει τα πάνδεινα ένα βήμα παραπέρα. Κάτι που είναι απαραίτητο πλέον, καθώς ούτε το κοινό των κόμικ είναι ίδιο, ούτε η απήχηση τους. Πολλοί πλέον αναγνωρίζουν τα κόμικ ως τέχνη, και είναι καιρός και τα ίδια τα κόμικ να κάνουν το ίδιο
