Παίρνοντας την απόφαση να ξεκινήσω ένα μίνι αφιέρωμα για τις cult, b-movies ταινίες, σκέφτηκα ποια θα ήταν η πρώτη που θα μου έδινε το έναυσμα?
Τελικά για κάποιο λόγο δεν μου φάνηκε και πολύ δύσκολο, διότι στη φράση cult ταινία το πρώτο πρόσωπο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Danny Trejo, ένας ηθοποιός με μεγάλη γκάμα ταινιών (από Anaconda μέχρι Αnchorman) που όμως πότε δεν είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε πάνω από 5 λεπτά σε μια ταινία καθώς είτε θα πέθαινε (με κάθε ευφάνταστο τρόπο) είτε απλά είχε μικρό ρόλο!Όμως πάντα ήξερα πως το χει και πρέπει κάποια στιγμή να τον δούμε να έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Και αυτό έγινε το 2010. Η χρονιά εκείνη μας επιφύλασσε την πρώτη ταινία στην οποία ο Danny Trejo, σε ηλικία 66 ετών, είναι πρωταγωνιστής! Και αυτή ήταν το Μachete!
H γκάμα των ηθοποιών που έπαιξαν είναι πραγματικά αξεπέραστη: Robert De Νiro (Joy, Taxi Driver, The Godfather), Jessica Alba (Sin CityFantastic Four), Steven Seagal (Into the Sun, Under Siege) Lindsay Lohan (Mean Girls)! Όλοι στάθηκαν στο… ύψος των περιστάσεων και έδωσαν μια απόλυτα ταιριαστή ερμηνεία, στο ύφος της ταινίας. Επίσης ήταν πολύ ευχάριστο να βλέπεις ηθοποιούς του βεληνεκούς του Robert De Νiro να κάνουν exploitation ταινία με ένα χαμόγελο στα χείλη! Αν μη τι άλλο αξίζουν συγχαρητήρια στον δημιουργό της ταινίας, τον Robert Rodriguez τόσο για το κλίμα που δημιούργησε στο έργο, όσο και το πως χειρίστηκε τους ηθοποιούς του.
Ταυτόχρονα το story του Μachete, είναι οριακά μινιμαλιστικό. Στην ταινία, ο Machete ( Trejo) είναι ένας Μεξικάνος αστυνομικός που προσπαθεί να πιάσει τον έμπορο ναρκωτικών Torrez (Seagal). ΄Όλα βαίνουν καλώς, μέχρι που στην επιχείρηση σύλληψης του έμπορου, του την στήνουν στον Machete σκοτώνοντας την γυναικά του. Μέγα λάθος.
Προφανώς μιλάμε για ένα storyline το οποίο έχει παιχτεί εκατοντάδες φορές δεν είναι κάτι το οποίο φέρνει την επανάσταση στον κινηματογράφο.Ωστόσο, αν και συνηθισμένο, σε κρατάει από την αρχή της ταινίας μέχρι το τέλος. Δεν κάνει καμία κοιλιά, ούτε χάνει την δυναμική και το ρυθμό που έχει από την αρχή. Το film είναι μια καθαρή και άπειρα fan cultila, οπού τα πετσοκόμματα και το sex κάνουν εναλλαγές ανά 5 λεπτά. Ενδεικτικό των παραπάνω είναι και η σκηνή, όπου το είδωλο Τrejo παίρνει το αγαπημένο του όπλο (το μαχαίρι Machete) αντί για ένα πιστόλι, ώστε να πάρει μέρος σε μάχη ενός εναντίον πέντε! Και μόνο αυτό με κάνει να την εκθειάζω όσο περισσότερο γίνεται, ασχέτως πόσα χρόνια έχουν περάσει!
Το film είναι σκηνοθετημένο αλλά και γραμμένο από τον συνήθη ύποπτο για τέτοιες ταινίες, τον Robert Rodriguez, συνεπικουρούμενου από τον Ethan Maniquis. Aμφότεροι διαθέτουν μεγάλη εμπειρία στις σε τέτοιου είδους project (βλέπε Sin city- Planet Terror) και εδώ όχι μόνο συνεχίζουν την πετυχημένη συνταγή, αλλά προσπαθούν και να την πάνε ένα βήμα παραπέρα, σε όλα τα επίπεδα. Το πιο βασικό στοιχείο του Μachete, ως exploitation ταινία, είναι η καρτουνίστικη και καθαρά campy δράση. Πιστός μέχρι τέλους στην καλλιτεχνική χροιά του exploitation, με γερές δόσεις gore και γυμνού εφηβικής χροιάς, ο Rodriguez δημιουργεί τον υπέρτατο χαρακτήρα, τον Machete, έναν λιγομίλητο αλλά ιδιαίτερα εκφραστικό αντι-ήρωα, που ο μόνος του σκοπός είναι η εκδίκηση. Ο Dany Trejo, με το απίστευτα δυναμικό και επιβλητικό physic του, κυριαρχεί στην εικόνα και σε συνεπαίρνει το πως μοιράζει θάνατο αριστερά και δεξιά με όλους τους πιθανούς τρόπους, οι οποίοι είναι πραγματικά διασκεδαστικοί για τους fans του είδους.
Παράλληλα, η ταινία επιχειρεί να κάνει και ένα μικρό πολιτικό σχόλιο. Ο Rodriguez συνδέει, όχι εντελώς αδέξια, την δράση των καρτέλ ναρκωτικών με Αμερικάνους επιχειρηματίες και Αμερικάνους ακροδεξιούς, πολιτικούς και μη. Την ίδια στιγμή, όλοι οι παραπάνω πλουτίζουν πάνω στις πλάτες των Μεξικάνων και άλλων μεταναστών. Σε αυτή την κατάσταση κάποιοι μετανάστες αντιδρούν με την αυτοoργάνωση και την επανάσταση, στην οποία κομβική φιγούρα είναι ο χαρακτήρας της Michelle Rodriguez (Avatar, The Fast and the Furious). Ωστόσο μην ξεγελιέστε. Όσο καλοπροαίρετη και να είναι αυτή η διαστρωμάτωση του story από τον Rodriguez (που δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε πως δεν την εννοεί) η ουσία της ταινίας είναι η αιματηρή δράση και οι χορογραφίες με τις οποίες ο Μachete χειρίζεται το Μachete του. Σκηνοθετικά και εικαστικά, η ταινία είναι δομημένη έτσι ώστε να δίνεται έμφαση, με gro πλάνα και μυριάδες εφέ, στα ποτάμια του αίματος, και πολύ λιγότερο στις ανθρώπινες αντιδράσεις. Κάτι που φυσικά δεν μας πειράζει.
Αξίζει να την δεις?
Μην το ψάχνεις! Απόλαυσε μιάμιση ώρα τον Danny να παραδίδει μαθήματα badass- ίνης σε όλα τα επίπεδα!Μην περιμένεις καμία πλοκή λες και βλέπεις ανεξάρτητο Ιρανικό κινηματογράφο, ξέρεις τι έβαλες! Σκέψου μόνο ότι υπάρχει σκηνή οπού ο Robert De Niro(spoiler alert) κλέβει και οδηγάει ταξί μετά από 34 χρόνια πάλι στην οθόνη σου!
Για το τέλος έχω να πω ότι ο Robert Rodriguez έγραψε άλλη μια ταινία για τον σκληροτράχηλο Μεξικάνο, το Μachete kills (2013) οπού κινείται στην ίδια ακριβώς λογική. Προφανώς και δεν είναι του ίδιου βεληνεκούς με το πρώτο Μachete, μιας και δεν κάνει τίποτα άλλο από το αναμασά την πρώτη ταινία, εξ ου και οι κακές κριτικές που έλαβε. Σύμφωνα με το τέλος της δεύτερης ταινίας αναμένουμε και τρίτη (Machete kills in space) οπού το cultόμετρο προβλέπεται πως θα χτυπήσει για άλλη μια φορά κόκκινο!!
Fun Fact: Το Machete ξεκίνησε ως trailer μιας ταινίας που αρχικά δεν θα γυριζόταν ποτέ! Οι δημιουργοί του Grinfhouse το έβαλαν στην τριλογία μόνο και μόνο για να προσδώσει μια επίφαση 70s exploitation cinema! Τελικά η τραβηγμένη ιδέα άρεσε στον Robert Rodriguez και την έκανε πραγματικότητα!
Χάρης Ντίνος
